Του Νίκου Ζαχαριάδη
Το πώς αντιλαμβανόντουσαν την πάλη στα μεγάλα και εθνικά ζητήματα
οι κομμουνιστές είναι ένα ζήτημα ανοικτό και έχει ξεσηκώσει πολλές
συζητήσεις. Μεταφέρουμε εδώ ένα απόσπασμα από ένα έργο του Νίκου
Ζαχαριάδη γραμμένο το 1951-52 με τίτλο «Προβλήματα καθοδήγησης στο ΚΚΕ»,
δηλαδή 3 μόλις χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου. Ο Ν.Ζ.
επιχειρηματολογεί για την τακτική του κόμματος ώστε να αποτραπεί η
είσοδος στο ΝΑΤΟ. Κι αφήνουμε τον αναγνώστη να κάνει συγκρίσεις με την
εν γένει συμπεριφορά της Αριστεράς σήμερα και την «μικρή» της απουσία…«Βασικό συστατικό στοιχείο στην εθνική αντιαμερικανική συγκέντρωση δυνάμεων μπορεί και πρέπει να ‘ναι ο παράγοντας της εθνικής τιμής και αξιοπρέπειας του ελληνικού φιλότιμου και γενικά του πραγματικού εθνικού συμφέροντος. Η αμερικανοκρατία και όλος ο κόσμος της εθνοπροδοσίας και των προσκυνημένων καταξεφτίλησαν και καταρράκωσαν την εθνική μας τιμή και αξιοπρέπεια. Οι ντόπιοι πλουτοκράτες και όλος ο συρφετός της εθνοπροδοσίας δεν μπορούν ούτε και να σκεφτούν κάτι ανάλογο με αυτό που κάνει ορισμένη μερίδα απ’ τις κυρίαρχες τάξεις στην Περσία, την Αίγυπτο και αλλού. Έχει σβήσει ολότελα μέσα τους η εθνική σπίθα. Τώρα που θα ‘ρθουν με το Βορειοατλαντικό και αμερικάνικα και άλλα – ίσως ακόμα και ιταλικά και τούρκικα – στρατεύματα κατοχής, η κατάσταση θα χειροτερέψει. Δεν υπάρχει τίμιος και πατριώτης Έλληνας, που να μην θίγεται το φιλότιμό του και που να μην ξεσηκώνεται η εθνική του συνείδηση ενάντια στα αίσχη αυτά, την εθνική αυτή βεβήλωση. Η αγανάκτηση φουντώνει μέσα στις γραμμές των έντιμων αξιωματικών, που διατηρούν ακμαίο και αλώβητο το εθνικό φρόνημα, το αίσθημα της εθνικής τιμής και αξιοπρέπειας.
Δίπλα σ’ αυτά οι αμερικάνοι ολοκληρώνουν και το οικονομικό εξανδραποδισμό της χώρας και, σε συνεργασία με τις κορυφές της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας καταφανίζουν και καταληστεύουν τον τόπο. Η αμερικανοκρατία στριμώχνει ασφυκτικά και στραγγαλίζει το ντόπιο εμπόριο και τη βιομηχανία, τα μεσοαστικά στρώματα, τους επαγγελματοβιοτέχνες. Στους κύκλους αυτούς το αίσθημα της εθνικής ταπείνωσης συγχωνεύεται με το αίσθημα της οικονομικής αβεβαιότητας και καταβαράθρωσης. Ακόμα και μέσα στον κλήρο, όχι μόνο τον κατώτερο μα και τον ανώτερο και ανώτατο, υπάρχουν παράγοντες, που μέσα τους ζουν οι εθνικές παραδόσεις των αγωνιστών κληρικών ενάντια στην τουρκοκρατία, για την εθνική υπόσταση και ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Το κίνημα της εθνικής ενότητας πρέπει να κινητοποιήσει και να αξιοποιήσει όλα αυτά τα εθνικά πατριωτικά στοιχεία και να τα διοχετεύσει σ’ ένα ακατανίκητο εθνικό ξεσηκωμό για τα πάτρια, για τα ιερά και όσια “υπέρ των βωμών και των εστιών”, για το πραγματικό εθνικό συμφέρον ενάντια στην ιεροσυλία, τη βεβήλωση και την αρπαγή της αμερικανοκρατίας και των προσκυνημένων. Το καλό ελληνικό φιλότιμο είναι τεράστια λαϊκή πατριωτική δύναμη, που πρέπει να την επιστρατεύσουμε στον ενεργητικό εθνικό αντιαμερικανικό αγώνα».
Άλλοι καιροί, άλλα ήθη, άλλες νοοτροπίες και προπάντων άλλες δεσμεύσεις σε όλα τα επίπεδα…
Δρόμος της Αριστεράς
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου