Ηταν γνωστό ότι το τένις αποτελούσε
μια ολοκληρωμένη σωματική άσκηση αλλά τώρα αποδεικνύεται ότι είναι και η
πιο ωφέλιμη για τον οργανισμό
Το τένις, το κολύμπι και η
αεροβική -με αυτή τη σειρά- είναι τα τρία σπορ και είδη άσκησης που
έχουν τα περισσότερα οφέλη για την υγεία, απομακρύνοντας τον κίνδυνο
πρόωρου θανάτου από καρδιαγγειακό ή άλλο αίτιο. Αντίθετα, το
τρέξιμο/τζόκινγκ και το ποδόσφαιρο είναι πολύ λιγότερο ωφέλιμα και δεν
έχουν την ίδια ικανότητα να κάνουν πέρα τον θάνατο. Σε αυτό το
συμπέρασμα κατέληξε μια νέα διεθνής επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής
έναν έλληνα επιστήμονα της διασποράς, τον αναπληρωτή καθηγητή Εμμανουήλ Σταματάκη του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ στην Αυστραλία.
Τα ευρήματα
Οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 80.300 ανθρώπους με μέση ηλικία 52 ετών, συσχετίζοντας το είδος σωματικής άσκησης (σπορ, γυμναστήριο, χορός, κηπουρική, δουλειές σπιτιού κ.α.) με τη θνησιμότητα. Η μελέτη παρακολούθησε τους συμμετέχοντες επί εννέα έτη, στη διάρκεια των οποίων πέθαναν 8.790 άτομα από διάφορες αιτίες (οι 1.909 από έμφραγμα ή εγκεφαλικό).
Η ανάλυση έδειξε ότι ο κίνδυνος θανάτου από οποιασδήποτε αιτία ήταν 47% μικρότερος για όσους έπαιζαν τακτικά τένις (ή άλλα σπορ με ρακέτα, όπως σκουός ή μπαντμιντον), 28% μικρότερος για όσους έκαναν κολύμπι, 27% για όσους έκαναν αεροβική άσκηση και 15% για όσους έκαναν ποδήλατο.
Ειδικότερα για τον κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακή πάθηση, το τένις μειώνει τον κίνδυνο κατά 56%, το κολύμπι κατά 41% και η αεροβική άσκηση κατά 36%. Το ποδήλατο, το τρέξιμο και το ποδόσφαιρο δεν φάνηκε να μειώνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι δεν εξαρτάται μόνο από το πόσο πολύ και πόσο συχνά ασκείται κανείς, αλλά επίσης με το είδος της άσκησης που κάνει», δήλωσε στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ.Σταματάκης, ο οποίος διδάσκει στην Ιατρική Σχολή και στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ.
«Η επίδραση των αθλημάτων στην υγεία συνήθως αξιολογείται ανάλογα με τη δόση -το πόσο πολύ- και την ένταση - το πόσο έντονα- αθλείται κανείς, όμως ξέρουμε λίγα πράγματα για την επιρροή του είδους του κάθε σπορ. Η μελέτη μας είναι η πρώτη που συγκρίνει με ποιό τρόπο τα διαφορετικά είδη αθλημάτων συσχετίζονται με τον κίνδυνο θανάτου από κάθε αιτία και ειδικότερα από καρδιαγγειακή αιτία», τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
«Διαφορετικά σπορ επηρεάζουν την υγεία με διαφορετικούς τρόπους. Ιδίως τα σπορ με ρακέτα, αλλά επίσης η αεροβική και το κολύμπι, παρέχουν την μεγαλύτερη προστασία έναντι του πρόωρου θανάτου και του καρδιαγγειακού θανάτου. Είναι δύσκολο να εξηγήσουμε γιατί αυτά τα τρία είδη άσκησης ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα, αλλά υποθέτουμε πως παίζει ρόλο ότι και οι τρεις αυτές δραστηριότητες εμπλέκουν όλο το σώμα. Από την άλλη, τα σπορ με ρακέτα, όπως το τένις και το σκουός, περιλαμβάνουν σύντομα ξεσπάσματα άσκησης πολύ μεγάλης έντασης, που ακολουθούνται από χαμηλή ένταση, πράγμα που μιμείται την εξάσκηση με περιοδικά διαστήματα υψηλής έντασης, η οποία γνωρίζουμε ότι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης», όπως ανέφερε.
«Είναι σημαντικό οι μελλοντικές έρευνες», επεσήμανε ο κ.Σταματάκης, «να εστιάσουν ακόμη περισσότερο στα επιμέρους είδη σπορ και ασκήσεων και στα οφέλη τους για κάθε ηλικιακή ομάδα. Κάθε σωματική δραστηριότητα είναι άκρως ωφέλιμη για το σώμα και το νου και τα σπορ συνιστούν ένα θαυμάσιο τρόπο για να είναι κανείς υγιής και παράλληλα να ψυχαγωγείται. Οι πολιτικοί και όσοι χαράζουν πολιτική, πρέπει να κάνουν σοβαρές επενδύσεις στα σπορ και στη σωματική δραστηριότητα για όλο τον πληθυσμό, αντί τα σπορ να προορίζονται για μια ελίτ, και έτσι να χαμηλώσουν τα εμπόδια για κάτι τέτοιο, όπως μείωση του κόστους, δημιουργία χώρων πρασίνου κ.α.». Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση , «British Journal of Sports Medicine».
Η αεροβική
Οι αεροβικές ασκήσεις είναι καλύτερες σε σχέση με τις ασκήσεις διατάσεων (στρέτσινγκ) για την υγεία του εγκεφάλου και τη λειτουργία του μυαλού, ιδίως σε άτομα μέσης και τρίτης ηλικίας, σύμφωνα με μια νέα μικρή αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρ. Λόρα Μπέικερ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γουέικ Φόρεστ της Β.Καρολίνα, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Ακτινολογικής Εταιρείας της Βόρειας Αμερικής, πραγματοποίησαν μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη κλινική δοκιμή με 35 ενηλίκους. Όλοι είχαν συμπτώματα ήπιας γνωσιακής (νοητικής) διαταραχής, η οποία συχνά θεωρείται πρώιμη ένδειξη της νόσου Αλτσχάιμερ.
Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: οι 16 με μέση ηλικία 63 ετών έκαναν αεροβικές ασκήσεις, όπως διάδρομο, στατικό ποδήλατο κ.α., τέσσερις φορές την εβδομάδα επί έξι μήνες. Η δεύτερη ομάδα 19 ατόμων με μέση ηλικία 67 ετών έκανε διατατικές ασκήσεις (στρέτσινγκ) με την ίδια συχνότητα.
Οι επιστήμονες μελέτησαν με μαγνητική απεικόνιση τους εγκεφάλους των 35 συμμετεχόντων τόσο πριν όσο και μετά το εξάμηνο της άσκησης. Διαπιστώθηκε ότι και στις δύο ομάδες, τόσο η αερόβια όσο και η διατατική άσκηση, είχε αυξήσει τη φαιά ουσία του εγκεφάλου, μεταξύ άλλων σε περιοχές που σχετίζονται με τη βραχυπρόθεσμη μνήμη.
Τα αποτελέσματα
Όμως στην αεροβική ομάδα υπήρχαν καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με την ομάδα του στρέτσινγκ, τόσο στο συνολικό όγκο του εγκεφάλου όσο και ειδικότερα στον όγκο της φαιάς ουσίας. Επιπλέον στα άτομα που είχαν κάνει στρέτσινγκ, υπήρχαν ενδείξεις ατροφίας στη λευκή ουσία του εγκεφάλου τους.
Τα νοητικά τεστ που ακολούθησαν, επιβεβαίωσαν ότι η αεροβική ομάδα είχε εμφανίσει βελτίωση στις επιδόσεις της μετά από το εξάμηνο της άσκησης, ενώ δεν συνέβη το ίδιο με την ομάδα των ασκήσεων διάτασης. «Ακόμη και μετά από μια σύντομη χρονική περίοδο, είδαμε ότι η αεροβική άσκηση οδήγησε σε αξιοσημείωτες αλλαγές στον εγκέφαλο», δήλωσε η Μπέικερ. Με άλλα λόγια, κάθε άσκηση είναι καλή, αλλά η αεροβική ακόμη καλύτερη.
Τα ευρήματα
Οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 80.300 ανθρώπους με μέση ηλικία 52 ετών, συσχετίζοντας το είδος σωματικής άσκησης (σπορ, γυμναστήριο, χορός, κηπουρική, δουλειές σπιτιού κ.α.) με τη θνησιμότητα. Η μελέτη παρακολούθησε τους συμμετέχοντες επί εννέα έτη, στη διάρκεια των οποίων πέθαναν 8.790 άτομα από διάφορες αιτίες (οι 1.909 από έμφραγμα ή εγκεφαλικό).
Η ανάλυση έδειξε ότι ο κίνδυνος θανάτου από οποιασδήποτε αιτία ήταν 47% μικρότερος για όσους έπαιζαν τακτικά τένις (ή άλλα σπορ με ρακέτα, όπως σκουός ή μπαντμιντον), 28% μικρότερος για όσους έκαναν κολύμπι, 27% για όσους έκαναν αεροβική άσκηση και 15% για όσους έκαναν ποδήλατο.
Ειδικότερα για τον κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακή πάθηση, το τένις μειώνει τον κίνδυνο κατά 56%, το κολύμπι κατά 41% και η αεροβική άσκηση κατά 36%. Το ποδήλατο, το τρέξιμο και το ποδόσφαιρο δεν φάνηκε να μειώνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι δεν εξαρτάται μόνο από το πόσο πολύ και πόσο συχνά ασκείται κανείς, αλλά επίσης με το είδος της άσκησης που κάνει», δήλωσε στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ.Σταματάκης, ο οποίος διδάσκει στην Ιατρική Σχολή και στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ.
«Η επίδραση των αθλημάτων στην υγεία συνήθως αξιολογείται ανάλογα με τη δόση -το πόσο πολύ- και την ένταση - το πόσο έντονα- αθλείται κανείς, όμως ξέρουμε λίγα πράγματα για την επιρροή του είδους του κάθε σπορ. Η μελέτη μας είναι η πρώτη που συγκρίνει με ποιό τρόπο τα διαφορετικά είδη αθλημάτων συσχετίζονται με τον κίνδυνο θανάτου από κάθε αιτία και ειδικότερα από καρδιαγγειακή αιτία», τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
«Διαφορετικά σπορ επηρεάζουν την υγεία με διαφορετικούς τρόπους. Ιδίως τα σπορ με ρακέτα, αλλά επίσης η αεροβική και το κολύμπι, παρέχουν την μεγαλύτερη προστασία έναντι του πρόωρου θανάτου και του καρδιαγγειακού θανάτου. Είναι δύσκολο να εξηγήσουμε γιατί αυτά τα τρία είδη άσκησης ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα, αλλά υποθέτουμε πως παίζει ρόλο ότι και οι τρεις αυτές δραστηριότητες εμπλέκουν όλο το σώμα. Από την άλλη, τα σπορ με ρακέτα, όπως το τένις και το σκουός, περιλαμβάνουν σύντομα ξεσπάσματα άσκησης πολύ μεγάλης έντασης, που ακολουθούνται από χαμηλή ένταση, πράγμα που μιμείται την εξάσκηση με περιοδικά διαστήματα υψηλής έντασης, η οποία γνωρίζουμε ότι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης», όπως ανέφερε.
«Είναι σημαντικό οι μελλοντικές έρευνες», επεσήμανε ο κ.Σταματάκης, «να εστιάσουν ακόμη περισσότερο στα επιμέρους είδη σπορ και ασκήσεων και στα οφέλη τους για κάθε ηλικιακή ομάδα. Κάθε σωματική δραστηριότητα είναι άκρως ωφέλιμη για το σώμα και το νου και τα σπορ συνιστούν ένα θαυμάσιο τρόπο για να είναι κανείς υγιής και παράλληλα να ψυχαγωγείται. Οι πολιτικοί και όσοι χαράζουν πολιτική, πρέπει να κάνουν σοβαρές επενδύσεις στα σπορ και στη σωματική δραστηριότητα για όλο τον πληθυσμό, αντί τα σπορ να προορίζονται για μια ελίτ, και έτσι να χαμηλώσουν τα εμπόδια για κάτι τέτοιο, όπως μείωση του κόστους, δημιουργία χώρων πρασίνου κ.α.». Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση , «British Journal of Sports Medicine».
Η αεροβική
Οι αεροβικές ασκήσεις είναι καλύτερες σε σχέση με τις ασκήσεις διατάσεων (στρέτσινγκ) για την υγεία του εγκεφάλου και τη λειτουργία του μυαλού, ιδίως σε άτομα μέσης και τρίτης ηλικίας, σύμφωνα με μια νέα μικρή αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρ. Λόρα Μπέικερ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γουέικ Φόρεστ της Β.Καρολίνα, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Ακτινολογικής Εταιρείας της Βόρειας Αμερικής, πραγματοποίησαν μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη κλινική δοκιμή με 35 ενηλίκους. Όλοι είχαν συμπτώματα ήπιας γνωσιακής (νοητικής) διαταραχής, η οποία συχνά θεωρείται πρώιμη ένδειξη της νόσου Αλτσχάιμερ.
Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: οι 16 με μέση ηλικία 63 ετών έκαναν αεροβικές ασκήσεις, όπως διάδρομο, στατικό ποδήλατο κ.α., τέσσερις φορές την εβδομάδα επί έξι μήνες. Η δεύτερη ομάδα 19 ατόμων με μέση ηλικία 67 ετών έκανε διατατικές ασκήσεις (στρέτσινγκ) με την ίδια συχνότητα.
Οι επιστήμονες μελέτησαν με μαγνητική απεικόνιση τους εγκεφάλους των 35 συμμετεχόντων τόσο πριν όσο και μετά το εξάμηνο της άσκησης. Διαπιστώθηκε ότι και στις δύο ομάδες, τόσο η αερόβια όσο και η διατατική άσκηση, είχε αυξήσει τη φαιά ουσία του εγκεφάλου, μεταξύ άλλων σε περιοχές που σχετίζονται με τη βραχυπρόθεσμη μνήμη.
Τα αποτελέσματα
Όμως στην αεροβική ομάδα υπήρχαν καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με την ομάδα του στρέτσινγκ, τόσο στο συνολικό όγκο του εγκεφάλου όσο και ειδικότερα στον όγκο της φαιάς ουσίας. Επιπλέον στα άτομα που είχαν κάνει στρέτσινγκ, υπήρχαν ενδείξεις ατροφίας στη λευκή ουσία του εγκεφάλου τους.
Τα νοητικά τεστ που ακολούθησαν, επιβεβαίωσαν ότι η αεροβική ομάδα είχε εμφανίσει βελτίωση στις επιδόσεις της μετά από το εξάμηνο της άσκησης, ενώ δεν συνέβη το ίδιο με την ομάδα των ασκήσεων διάτασης. «Ακόμη και μετά από μια σύντομη χρονική περίοδο, είδαμε ότι η αεροβική άσκηση οδήγησε σε αξιοσημείωτες αλλαγές στον εγκέφαλο», δήλωσε η Μπέικερ. Με άλλα λόγια, κάθε άσκηση είναι καλή, αλλά η αεροβική ακόμη καλύτερη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου