Η παγκοσμιοποίηση κι ο χλευασμός των τρομοκρατημένων.

… μην εκπλήσσεσαι για την άνοδο της ακροδεξιάς!
Αντί λοιπόν κάποιοι να προβληματίζονται, για Τραμπ και μελλοντικά για Λεπέν, ας σκεφτούν ότι υπάρχουν και απελπισμένοι, φοβικοί, δυστυχισμένοι, άνθρωποι που έχουν ματώσει και βλέπουν να χάνουν τα πάντα.
Ανθρωποι που για αυτούς η γη των πατεράδων τους είναι ιερή και αντί να τους αγκαλιάσουν, τους προγκάρουν, τους κακολογούν και τελικά τους παραδίδουν στην ακροδεξιά.
Δεν είναι οι ακραίες φωνές που κερδίζουν τους απελπισμένους, είναι οι ιδεοληψίες που τους απωθούν.
<<Το παλιό πεθαίνει, το νέο δεν έχει γεννηθεί ακόμα, είναι η εποχή των τεράτων>>. Αντόνιο Γκράμσι…» 

του Περικλή Δανόπουλου

Ο κόσμος αλλάζει. Το παγκόσμιο εξουσιαστικό σύστημα,προσπαθεί ανακατεύοντας τα υλικά που κατασκευάζει,να βρει την κατάλληλη φόρμα, που θα φέρει την ολοκληρωτική επικράτηση της νέας τάξης.

Οι λαοί όμως,είτε λόγω αντίληψης, είτε με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, αντιδρούν.

Χωρίς να σημαίνει ότι οι επιλογές είναι πάντα ορθές, η αντίδραση είναι πλέον γεγονός.

Ίσως χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία,με την μη κάθοδο του Σάντερς ως ανεξάρτητου υποψήφιου στις Αμερικανικές εκλογές, έχοντας πάντα στον νου ότι δύσκολα ο γκλομπαλισμός, θα κατέθετε τόσο εύκολα τα όπλα, παραδίδοντας την μητρόπολη στα χέρια »μη πολιτικά ορθού»προέδρου.

Από τις αντιδράσεις του κατεστημένου,σε Ευρώπη (και στην Ελλάδα φυσικά), είναι εύκολο να καταννοήσουμε ότι η ήττα της Κλίντον, δεν ήταν αναμενόμενη και αποδεκτή. Και μόνο που ένα ολόκληρο star system, της έδωσε καθολική στήριξη, λέει νομίζω πολλά.

Είναι πραγματικά παρακινδυνευμένη κάθε πρόβλεψη για την πορεία των πραγμάτων από εδώ και πέρα. Αν όμως σταθούμε στην ισοπεδωτική και υπεραπλουστευμένη κριτική, σχετικά με τα όσα εκπροσωπεί ο Τραμπ, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δούμε καθαρά,το αναντίρρητο συμπέρασμα: o κόσμος υποφέρει,σε παγκόσμιο επίπεδο,ακόμα και σε αναπτυγμένες χώρες όπως οι ΗΠΑ.

Απαξιώνει τις υπάρχουσες πολιτικές δομές και στέφεται σε οτιδήποτε δείχνει ανατρεπτικό. Είναι επομένως αδόκιμη η κριτική για την στροφή στην ακροδεξιά η στον φασισμό. Είναι η αντίδραση του πνιγμένου που πιάνεται από τα μαλιά του.

Από την στιγμή που λαοί χάνουν κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις αιώνων…

από την στιγμή που η επικοινωνία μέσα στην κοινωνία γίνεται μόνο διαδικτυακά και χωρίς προσωπική επαφή…

από την στιγμή που χάνεται σταδιακά η λαϊκή κυριαρχία και σε χώρες όπως η Ελλάδα η Εθνική κυριαρχία…

από την στιγμή που όλο και περισσότερο αυξάνεται η ψαλίδα φτωχών-πλουσίων…

από την στιγμή που στην επέλασή της η παγκοσμιοποίηση, διαλύει έθνη και κράτη, στην απόπειρά της να ομογενοποιήσει τον κόσμο…

αμα μιλάς για πολυπολιτισμικές κοινωνίες με χαρακτηριστικά Βαβέλ…

άμα δεν επιδιώκεις την συνάρθρωση εθνικού και ταξικού….

άμα δεν έχεις την διάθεση για το ρηξικέλευθο, το νέο, το αμόλυντο από δεξιές και αριστερές στρεβλώσεις…

ε τότε μην εκπλήσσεσαι για την άνοδο της ακροδεξιάς.

Αντί λοιπόν κάποιοι να προβληματίζονται, για Τραμπ και μελλοντικά για Λεπέν, ας σκεφτούν ότι υπάρχουν και απελπισμένοι, φοβικοί, δυστυχισμένοι, άνθρωποι που έχουν ματώσει και βλέπουν να χάνουν τα πάντα. Ανθρωποι που για αυτούς η γη των πατεράδων τους είναι ιερή και αντί να τους αγκαλιάσουν, τους προγκάρουν, τους κακολογούν και τελικά τους παραδίδουν στην ακροδεξιά.
Δεν είναι οι ακραίες φωνές που κερδίζουν τους απελπισμένους, είναι οι ιδεοληψίες που τους απωθούν.
<<Το παλιό πεθαίνει, το νέο δεν έχει γεννηθεί ακόμα, είναι η εποχή των τεράτων>>. Αντόνιο Γκράμσι…

Posted in: πολιτική