Ευτυχώς ο Αρχηγός ήταν εκεί για να πει
σε 3000 ανθρώπους ότι προφανώς είναι σχεδόν βλάκες και να τους προτείνει
να αλλάξουν την απόφαση τους μόνο εάν λόγω βλακείας είχαν καταλάβει
λάθος…
Οι τρεις χιλιάδες φυσικά αποδέχτηκαν το
τιμητικό όνομα του βλάκα προκειμένου να ικανοποιήσουν τον αρχηγό. Ούτε
λίγη τσίπα απέναντι στον εαυτό τους δηλαδή. Ούτε η αίσθηση της ντροπής
προκειμένου να υπερασπιστούν το αυθύπαρκτο της βούλησης τους. Απλά
άλλαξαν την απόφαση τους διότι προφανώς δεν κατάλαβαν.
Κάποιοι βέβαια είπαν ορθώς ότι η απόφαση
δεν ήταν δυνατό να ληφθεί από το συνέδριο διότι αυτό δεν ήταν
καταστατικό , αλλά ευτυχώς ο Αρχηγός ήταν και πάλι εκεί για να
υποστηρίξει ότι αυτό δεν είχε σημασία. Γιατί; Διότι… το είπε Αυτός.
«Ωδή στην καράφλα του Καρόλου του καραφλού αυτοκράτορα»
Δώδεκα αιώνες πριν, κατά τον 9ο
αιώνα, ο Hugbaldus ήταν ένας από τους λίγους λόγιους και ποιητές που
γνώριζε άπταιστα την λατινική γλώσσα. Όντας λοιπόν ένας από τους
αυλικούς ποιητές στην αυλή του Κάρολου του 2ου του,
επονομαζόμενου και φαλακρού, αποφάσισε να συνθέσει και να εκδώσει το
ποίημα De Laude Calvorum ad Carolum Calvum Imperatorem. Δηλαδή σε
ελεύθερη μετάφραση «Ωδή στην καράφλα του Καρόλου του καραφλού
αυτοκράτορα».
Όλες οι λέξεις του ποιήματος αρχίζουν
από το γράμμα C, διότι και η λέξη καράφλα και η λέξη Κάρολος αρχίζουν
από c. Στα μάτια των ιστορικών του μεσαίωνα αυτή η περίπτωση,
τουλάχιστον στην λογοτεχνία, θεωρείται το ακραίο παράδειγμα του που
μπορεί να φτάσει ένας μορφωμένος αυλοκόλακας, προκειμένου να
ευχαριστήσει το αφεντικούλι του.
Οι ….σύντροφοι του συνεδρίου απέχουν ακόμη αλλά είναι νομίζω σε καλό δρόμο…
*Ο Σταμάτης Ρήγας είναι ιστορικός.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου