Από τον Χάρη Ζάβαλο
Χτες-προχτές δεν θυμάμαι, ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος στην απογευματινή εκπομπή του στο ΣΚΑΪ αποκάλεσε τον Άρη Βελουχιώτη και τον ΕΛΑΣ “τζιχαντιστές”, γιατί λέει με μαχαίρια κ κλαδευτήρια (???) έσφαξαν αθώους (!!!) άντρες, γυναίκες και παιδιά στον Μελιγαλά και αλλού αφού πρώτα τους βίασαν (sic) και τους ακρωτηρίασαν.
Παρέλειψε να πει βέβαια ότι οι άντρες που ο ΕΛΑΣ εκτέλεσε εντελώς συμπτωματικά ήταν ταγματασφαλίτες και γερμανοτσολιάδες, συνεργάτες των Ναζί και εκτελεστές του ελληνικού λαού και τους τιμώρησαν όπως δηλαδή έκαναν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης μετά την Απελευθέρωση και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.
Σε σύγκριση με άλλες τέτοιες υπέροχες και ιστορικά αληθείς (not) τοποθετήσεις του Μπογδάνου, δεν έγινε κανένα σούσουρο, κανένα άρθρο δεν είδα να απαντάει (βρήκα κενό στην αγορά και το εκμεταλλεύτηκα, καμία συζήτηση γύρω από την ιστορία της πηγάδας δεν ξεκίνησε.
Σε παλιότερες, πιο λάιτ ομολογουμένως δηλώσεις του δημοσιογράφου του ΣΚΑΪ, γινόταν, έστω και για μια μέρα, ένας μικρός πανικός τοποθετήσεων και αντεγκλήσεων.
Και αυτή είναι η κατάρα του Κωνσταντίνου.
Κανείς πια, πέρα ελαχίστων βιτσιόζων συμπεριλαμβανομένου και εμού προφανώς, δεν ασχολείται μαζί του αφού κατάφερε και έσπασε το φράγμα της γραφικότητας.
Ο Μπογδάνος αντιμετωπίζεται πια από την ιντερνετική και φεισμπουκική σφαίρα του δημοσίου διαλόγου, ως κάτι αντίστοιχο με τον Μίστερ Μπούτια ή την Γυναίκα-Μαραντόνα από τα Παρατράγουδα της Αννίτας Πάνια.
Όλοι περιμένουν ότι θα πει μια μαλακία για να προκαλέσει, μια ακρότητα που θα ανασύρει από τα σκοτεινότερα δωμάτια του ιστορικού διαλόγου, με σκοπό να ασχοληθούν μαζί του και έτσι να θρέψει ο ίδιος το παρανοϊκό εγώ του (με κράζεις-με θαυμάζεις) ελπίζοντας ταυτόχρονα ότι θα τσιμπήσουν τα νούμερα προς τα πάνω από άτομα που θέλουν να βρίσουν, να εκτονωθούν από όλον αυτό τον λεκτικό παραλογισμό και από τηλεθεατές που επιθυμούν να ακούσουν ακροδεξιές τοποθετήσεις από έναν κατά τα άλλα “φιλοευρωπαίο”, ισαποστασίτη δημοσιογράφο, όπως τουλάχιστον ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται.
Μέρα με την μέρα, εκπομπή με την εκπομπή ο Μπογδάνος είναι σίγουρο πια θα κατρακυλάει όλο και σε πιο φιλοναζιστική ρητορεία, βλέποντας ότι πια κανείς δεν ασχολείται με το άτομό του, έτσι ώστε να προκαλέσει όσο περισσότερο μπορεί.
Μετά το ξέπλυμα του κατοχικού πρωθυπουργού, Γεώργιου Τσολάκογλου, τα περί «ράκος» του μαχαιροβγάλτη της Χρυσής Αυγής, Γιώργου Ρουπακιά, και τους παραλληλισμούς των τζιχαντιστών με τον Βελουχιώτη, πολύ σύντομα πιστεύω θα τον ακούσουμε να στηρίζει τον Αδόλφο Χίτλερ, “ο οποίος στην τελική ήταν ο πρώτος που οραματίστηκε μια Ενωμένη Ευρώπη, αντίβαρο στον εβραιοκινούμενο μπολσεβικισμό“.
Όταν έχεις επιλέξει τον κατήφορο και την πρόκληση σαν ιδεολογία και στάση ζωής, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις που θα σταματήσεις και τελικά θα καταλάβεις, αλλά θα είναι αργά, ότι δεν σταματάς ποτέ, μέχρις ότου το αφεντικό σου καταλάβει ότι δεν είσαι πια χρήσιμος και σε πετάξει σαν την τρίχα από το ζυμάρι.
Έτσι θα μπορέσεις χωρίς κανένα κόλλημα να συμμετάσχεις σε εκπομπές μαζί με Κασιδιάρη και Παναγιώταρο, που έτσι και αλλιώς την δικιά τους επιχειρηματολογία αναπαράγεις.
Ο τελικός προορισμός στο βαρέλι, είναι πάντα ο πάτος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου