Οι «φίλοι» μας οι Αμερικάνοι λένε: “Όσο ανακατεύεις τα σκατά, τόσο βρωμάνε”. Ας ανακατέψουμε λοιπόν κι εμείς με την σειρά μας τον κουβά με σκατά που είναι η (νεο)φιλελεύθερη σκέψη, ώστε να απολαύσουμε την μεταφορική δυσωδία, αλλά και να βρούμε μερικές αλήθειες μέσα σε αυτά.
Στο άρθρο αυτό είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε με τρεις αστέρες του (νεο)φιλελευθερισμού, που εκφράζονται τακτικά δημοσίως (Μπογδάνος, Σώτη Τριανταφύλλου, Τζήμερος). Δυστυχώς βγήκε λίγο μεγάλο και γιαυτό το σπάσαμε σε κομμάτια.
Πρώτη στάση η Σώτη Τριανταφύλλου. Εμείς την αγαπήσαμε όταν πέσαμε πάνω σε αυτή της, την συνέντευξη και εκτεθήκαμε για πρώτη φορά στο μανιώδες ρουθούνισμά της, αλλά και την πνευματική της χαμέρπεια.
Απ’ότι φαίνεται λοιπόν, η Σώτη έγραψε ένα βιβλίο και βρέθηκε κάποιος να της το εκδώσει (ο Πατάκης) εν έτει 2015 με τίτλο “Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ένταξη, αφομοίωση”.
Είναι τόσο χαρούμενη δε, με το αποτέλεσμα της συγγραφικής της
προσπάθειας, που άδραξε την ευκαιρία των τρομοκρατικών επιθέσεων στο
Βέλγιο, για να δημοσιεύσει ένα απόσπασμά του, στο σάιτ liberal.gr.
Ας εξετάσουμε μερικά αποσπάσματα για να πάρουμε μια ιδέα.Παρά τη διεθνή αποσταθεροποίηση και την ανάπτυξη της ισλαμικής θεμελιοκρατίας, η θεωρία της μόδας δεν είναι ο πλουραλισμός – είναι η πολυπολιτισμικότητα, η οποία θεωρείται διεύρυνση του πλουραλισμού. Πρόκειται για χονδροειδές λάθος ευαίσθητων ψυχών. Αντιθέτως, η πολυπολιτισμικότητα είναι η άρνηση και η ανατροπή του πλουραλισμού.Εδώ παρατηρούμε την Σώτη να παίζει με τις λέξεις. Έχει πάρει τρία buzzwords τους αποδίδει νοήματα και τα βάζει να συγκρούονται μεταξύ τους. Θεμελιοκρατία είναι μάλλον ο φονταμενταλισμός, πλουραλισμός είναι το καλό buzzword, και πολυπολιτισμικότητα είναι το κακό. Παρακάτω δίνει και ορισμούς στις λέξεις πλουραλισμός και πολυπολιτισμικότητα.
Ο πλουραλισμός έχει τις ρίζες του στην ανεκτικότητα, μια αρχή που βασίζεται σε τρία κριτήρια. Πρώτον, στην απόρριψη κάθε δόγματος και μοναδικής αλήθειας, εφόσον ο πολιτισμός μας μάς υπαγορεύει να επιχειρηματολογούμε, να αιτιολογούμε τις ιδέες που υποστηρίζουμε. Δεύτερον, στον σεβασμό της λεγόμενης harm principle που σημαίνει ότι η ανεκτικότητα δεν πρέπει να επισύρει οποιαδήποτε βλάβη είτε της μίας είτε της άλλης πλευράς. Τρίτον, στο κριτήριο της αμοιβαιότητας. Αν σας παραχωρώ κάτι, πρέπει κι εσείς να μου παραχωρήσετε κάτι: μια δίκαιη δοσοληψία. Αν δεν υπάρχει αμοιβαιότητα, τότε η σχέση δεν είναι σχέση ανεκτικότητας, είναι σχέση επιβολής, είναι άσκηση βίας.Ο πλουραλισμός λοιπόν βασίζεται στο ότι θα πρέπει να δεχτείς εσύ σαν πολίτης ότι:
- Η “αλήθεια” δεν είναι κάτι που αποκλείει και άλλες ενδεχομένως συγκρουόμενες με αυτήν “αλήθειες”, άρα δεν αποκλείεται και από αυτές.
- Θα γίνεσαι ανεκτός(απο ποιόν άραγε;), όσο αυτό δεν επισύρει καμία βλάβη σε καμία άλλη πλευρά.(άραγε αυτό περιλαμβάνει και την οικονομική βλάβη, ή ίσως την αισθητική βλάβη;)
- Αν θέλεις οτιδήποτε (π.χ. ανοχή) πρέπει να δίνεις κάποιο αντίτιμο. Υποθέτω ότι σαν αντίτιμο πέρα από το υλικό, η Σώτη εννοεί και τις διάφορες ελευθερίες που μπορεί ο καθένας να απεμπολήσει.
Ας δούμε όμως και τι είναι αυτή η κακή πολυπολιτισμικότητα.
Η πολυπολιτισμικότητα ακολουθεί αντίθετη πορεία. Αντί για την προώθηση μιας «συνεκτικής πολυμορφίας» ή μιας «πολυμορφικής συνεκτικότητας», προωθεί και προβάλλει τις ξεχωριστές ταυτότητες της κάθε ομάδας• συχνά τις δημιουργεί, τις αναδεικνύει, τις υποδαυλίζει. Το αποτέλεσμα της πολυπολιτισμικότητας είναι μια κατατεμαχισμένη κοινωνία με στεγανά, εχθρικά, τμήματα μεταξύ τους, τα οποία κραδαίνουν βιαίως ισχυρές ταυτότητες «διαφορετικότητας» και στερούνται επιθυμίας και ικανότητας να ενσωματωθούν.Από αυτό τον ορισμό, δεν νομίζουμε ότι μπορούμε με τα φτωχά μυαλά μας να καταλάβουμε τι σημαίνει πολυπολιτισμικότητα . Οι φράσεις “συνεκτική πολυμορφία” και “πολυμορφική συνεκτικότητα” δεν σημαίνουν τίποτα για μας και ελπίζουμε και για εσάς. Αυτό που μπορούμε να καταλάβουμε, είναι πως θεωρεί η συγγραφέας ότι σε μία κοινωνία ομοεθνών, δεν υπάρχουν κοινωνικά στεγανά και πως δεν υπάρχει ταξική πάλη, ή έστω σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις και ομάδες. Η ιστορία νομίζουμε ότι διαψεύδει κάτι τέτοιο κατηγορηματικά και σε κάθε ευκαιρία.
Στη συνέχεια η Σώτη κάνει ένα κρεσέντο πολιτικού πολιτισμού, όταν δηλώνει απερίφραστα ότι:
αν ακούς στο όνομα Μοχάμετ δεν είσαι Γάλλος, αν και πιθανώς έχεις γαλλικά χαρτιά.Διερωτάται λίγο παρακάτω αυτός ο φωτεινός νους:
Γιατί όμως οι δυτικές χώρες κάνουν διαρκώς συμβιβασμούς παραβιάζοντας τους νόμους της δημοκρατίας προκειμένου να ικανοποιήσουν τους μουσουλμάνους μετανάστες;Η πραγματικότητα άλλη μια φορά έρχεται να την διαψεύσει με τις δυτικές χώρες να καταπατούν τους νόμους τους για να πλήξουν τους μουσουλμάνους μετανάστες και πρόσφυγες. Αλλά είπαμε η “αλήθεια” ποτέ δεν είναι απόλυτη μπορεί να υπάρχει και η “αλήθεια” ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που κοιμούνται στην λάσπη στην Ειδομένη, που ξυλοκοπούνται στα Σκόπια, που φυλακίζονται σε κέντρα κράτησης στην Ελλάδα, που χάνουν οικογένεια, ζωή και αξιοπρέπεια σε όλη την Ευρώπη, να χαίρουν ευνοϊκής μεταχείρισης.
Θα αναρωτηθεί κανείς, ποια σκοτεινή ιδεολογία είναι αυτή που οδηγεί τον άνθρωπο να θέλει μια τόσο απάνθρωπη κοινωνία, όπου οι λέξεις να χάνουν το νόημά τους και οι άνθρωποι να γίνονται ανεκτοί όσο έχουν αντίτιμα να δώσουν (αρκεί πάντα να έχουν και το σωστό όνομα). Την απάντηση μας την δίνει η ίδια η Σώτη.
Αλλά, για να εκτιμήσουμε τον πλουραλισμό και να απορρίψουμε την πολυπολιτισμικότητα, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουμε τη συντριπτική ανωτερότητα της φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας έναντι των άλλων συστημάτων.Είναι ο φιλελευθερισμός! (ανόητε;)
Στο επόμενο θα ασχοληθούμε με Τζημ και Μπο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου