Κάποτε ήτανε δημοκράτες Βενιζελικοί και τους άρεσε να γίνονται κρεατομηχανές στις ορέξεις των μεγάλων συμμάχων μας.
Στον μεσοπόλεμο ετοιμαζάνε τις μάζες για τον Μεταξά,ενώ μετά, στην κατοχή, δουλέψανε ως διερμηνείς στο… 2ο γραφείο της κομανταντούρ, και στον εμφύλιο πόλεμο πυροβολούσαν στα καφενεία κάνοντας παραγγελιές για τον βασιλιά τους .
Στα Μακρονήσια ντύθηκαν παπάδες και ευλογούσαν τα ρόπαλα των εσατζήδων.
Στη δεκαετεία του ’50 αποστασιοποιήθηκαν απ” την πολιτική και έγιναν εργολάβοι με τα λεφτά της μαύρης αγοράς ξετινάζοντας στην ανοικοδόμηση την Αθήνα μέσω της αντιπαροχής,συμμετέχοντας στο όραμα του πρεσβύτερου Καραμανλή.
Το ’60 ανέλαβαν νέους ρόλους καβαλόντας τα τρίκυκλα του Γκοτζαμάνη.
Στη χούντα άφησαν τις εργολαβίες και αγοράσανε ταξί και μετά την πτώση της, σηκώνανε στα χέρια τον Καραμανλή κόβοντας την κορδέλα στο νέο έργο που λέγονταν…μεταπολίτευση.
Το ’80 ανακαλύψανε το σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ κι από τα λουστρίνι παπούτσια και τα λαμέ σακάκια φορέσανε ζιβάγκο κι άφησαν μουστάκι ως μέλη της κλαδικής.
Πουλούσαν “αντρισμό” κι επανάσταση διαβάζοντας την “Αυριανή” κρατόντας το φανάρι σε παράνομους έρωτες…
Πέρασε ο καιρός κι αλλάζανε το δέρμα τους όπως τα άλλαζε ο χαμελαίοντας .
Πανηγυρίσανε για την ΟΝΕ και το ευρώ που το διαφημίζανε ως «με το ευρώ καλύτερα».
Στο τέλος, λίγο πριν πεθάνουνε, γιατί τα χρόνια πέρασαν και γεράσανε ασχημαίνοντας από το χαλασμένο μπότοξ γίνανε τελικά…Τζήμεροι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου