Γνήσιος Έλληνας!

Μια και χτες έκλεισαν 70 χρόνια από την αντιφασιστική νίκη του 1945
ένα ευθυμογράφημα από το περιοδικό «Νέα Γενιά», που εκδιδόταν από την ΕΠΟΝ, παράνομα στην περίοδο της Κατοχής, νόμιμα στη συνέχεια -ως τον Οκτώβριο του 1947 που τέθηκε (πάλι) εκτός νόμου η ΕΠΟΝ.

τού Δημήτρη Ψαθά
Το σημερινό ευθυμογράφημα δημοσιεύτηκε στο τεύχος 51 του περιοδικού, που κυκλοφόρησε στις 15 Ιουνίου 1945, ένα μήνα περίπου μετά τη γερμανική συνθηκολόγηση και τη λήξη του πολέμου στην Ευρώπη, που δεν γιορτάστηκε στη χώρα μας αφού οι αγωνιστές είχαν αρχίσει ήδη να βρίσκονται υπό διωγμό.

ΓΝΗΣΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!
Ο κ. Κοκός είναι βασιλόφρονας. Ο μπαμπάς του κ. Κοκού είναι βασιλό­φρονας. Και η μαμά του κ. Κοκού εί­ναι… βασιλοφρόνισσα. Ο κ. Κοκός είναι εθνικόφρονας. Ο μπαμπάς του κ. Κοκού είναι εθνικόφρονας. Και η μαμά του κ. Κοκού είναι εθνικοφρόνισσα. Ο αξιότιμος κ. Κοκός έχει πόζα, ο μπα­μπάς του κ. Κοκού έχει σεβάσμια κοι­λιά κι η μαμά του κ. Κοκού έχει μαλλιά βαμμένα λουλακιά κι ένα ζευγάρι χρυσά φασαμέν που τα σηκώνει και κοιτά του κόσμο σαν κουνούπι.
Οικογένεια, που λένε, της ανωτάτης αριστοκρατίας. Με άλλα λόγια ο μπα­μπάς του μπαμπά του κ. Κοκού ήταν μαυραγορίτης άπλυτος στον περασμένο πόλεμο που κληροδότησε στους κληρο­νόμους του όλα τα εκατομμύριά του μαζί με τη σοφή πείρα του και τώρα αναπαύεται ήσυχος κάτω από ένα πα­νύψηλο μαρμαρένιο τάφο που διηγείται στους απόγονους την δόξα και το κλέος του. Για όλα αυτά είναι πολύ περήφα­νος ο αξιότιμος κ. Κοκός: για του τά­φο του παππού τον, για την κοιλιά του μπαμπά του και για τα λουλακιά μαλ­λιά τής μαμάς του.
Γι’ αυτό ο κ. Κοκός είναι φιλοπό­λεμος. Η παράδοση της οικογενείας του κι οι υποθέσεις του παππού του λένε ότι στον πόλεμο σκοτώνονται οι κουτοί και κάνουν λεφτά οι έξυπνοι: Κι επειδή ο κ. Κοκός ανήκει από οικογενειακή παράδοση στη συνομοταξία των «έξυπνων» ξέρει ότι αν θα γίνει νέος πόλεμος μπορεί να σκοτωθούν άλλα δυο εκατομμύρια Ελλήνων αλλά ο μπαμπάς του θα διπλασιάσει σίγουρα τα λεφτά του. Είναι απόλυτα βέβαιος γι’ αυτό αφού ο αξιότιμος κ. Κοκός βλέπει τον αξιότιμο κ. μπαμπά του να γκρινιάζει πολύ συχνά για την Ρωσία που μπήκε στον χορό κι έκανε να τε­λειώσει γρήγορα ο πόλεμος. Αλλιώς θα κρατούσε τουλάχιστο άλλα δέκα χρό­νια κι ο άνθρωπος θα πρόφταινε με την ησυχία του να φτιάσει άλλες δέκα πολυκατοικίες.
Ο κ. Κοκός είναι λαμπρό παιδί. Βάφει τα νύχια του, φορεί μεταξωτά πουκάμισα, μιλάει με το «γο» και θέ­λει πολύ μεγάλη Ελλάδα. Αν είναι δυνατό μέχρι τη Μόσχα!
Είχα, λοιπόν, χτες μια πολύ ενδια­φέρουσα συζήτηση μαζί του που την μεταδίδω ατόφια γιατί τον εκτιμώ πολύ και είμαι βέβαιος πως κι οι φίλοι μου της «Νέας Γενιάς» θα τον εκτιμήσουν και θα κοιτάξουν να διδαχτούν πώς να γίνουν καλοί και έξυπνοι Έλληνες.
Σε δείραν ποτέ οι Γερμανοί, κ. Κοκέ;
Όχι.
Οι τσολιάδες;
Όχι.
Ή ασφάλεια κ. Κοκέ;
Ούτε.
Μπήκες σε μπουντρούμι;
Όχι.
Σε κρέμασαν ποτέ ανάποδα;
Όχι.
Δεν σου βάλαν σιδερένιο στεφάνι στο κεφάλι;
Καλέ σωπάτε!
Ανατριχιάζεις κ. Κοκέ;
Καλέ είναι πράματα αυτά που με ρωτάτε; (
Σε κλείσαν στο Χαϊδάρι;
Όχι.
Επείνασες;
Όχι.
Εδίψασες;
Ούτε.
Σου σκίσαν ποτέ τις σάρκες οι «εθνικιστές» και να σου βάλουν στις πληγές αλάτι;
Ανατρίχιασε ο κ. Κοκός:
— Καλέ τι φοβερά παραμύθια είναι αυτά! Διαβάσατε κανένα φοβερό βιβλίο;
Ναι κ. Κοκέ μου. Το βιβλίο της κατοχής. Δεν ήσουν στην Ελλάδα στο διάστημα της κατοχής;
Ήμουν.
Και τι έκανες;
Καλά.
Δεν σου έκαναν τίποτ’ απ’ αυτά οι Γερμανοί; Δεν σε πήραν σε κανένα μπλόκο; Δεν μαύρισαν την πλάτη σου με βούρδουλα; Δεν σε στήσαν στον τοί­χο να σε τουφεκίσουν;
Οι Γερμανοί; Καλέ αστειεύεσθε φαίνεται! Αφού τους είχαμε μέσα στο σπίτι. Ο μπαμπάς δεν είναι κουτός. Έκανε μάλιστα θαυμάσιες δουλειές μαζί τους.
Κι είναι τώρα φυλακή;
Φυλακή; Ας γελάσω.
Γελάτε κ. Κοκέ. Για πες μου πού βρίσκεται τώρα ο μπαμπάς σου;
Καλέ, με τους Εγγλέζους!
Ο κ. Κοκός ανήκει στην κατηγορία των ευτυχισμένων Ελλήνων που λέ­γονται «εθνικισταί». Κι εσύ φτωχέ μου ξυπόλητε αγωνιστή, που γέμιζες όλη την κατοχή σε τοίχους «Ζήτω η Λευτεριά, ζήτω η Ελλάδα», κείτεσαι στο μνήμα όπου σε έστειλαν τα βόλια των κανίβαλων με τους οποίους γλεντούσε ο αξιότιμος μπαμπάς του κ. Κοκού κι ο νεαρός κ. Κοκός. Εσύ, μάθε το λοιπόν, τώρα, αγωνιστή μου, ήσουν Βούλγαρος. Γνήσιος Έλληνας, και μάλιστα υπερέλληνας είναι ο αξιό­τιμος κ. Κοκός. Στην ειδυλλιακή Ελ­λάδα του σωτηρίου έτους 1945.
https://sarantakos.wordpress.com/2015/05/10/psathas/

Κινημα Λαου

Posted in: πολιτική,ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΙΣΤΟΡΙΑ