Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Σημαδιακή ήταν η μέρα Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου!
Αντί για γρουσουζιά όμως, έφερε… γούρι στο γερμανικό χρηματιστήριο: Ο
δείκτης Dax ξεπέρασε για πρώτη φορά στην ιστορία του τις 11.000 μονάδες!
Μέχρι πέρυσι, το ρεκόρ του δείκτη Dax ήταν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια
παλιό. Στις 7 Μαρτίου του έτους 2000 είχε καταγράψει 8.136 μονάδες, τις
οποίες έκτοτε δεν είχε ξεπεράσει. Αντιθέτως, πριν καν περάσουν τρία
χρόνια, ο δείκτης αυτός είχε χάσει τα… τρία τέταρτα (!) της αξίας του
και μόλις και μετά βίας ξεπερνούσε τις 2.000 μονάδες. Το 2013 και το
2014 όμως ο Dax όχι μόνο ξεπέρασε το ρεκόρ του, αλλά και ποτέ ουσιαστικά
δεν έπεσε κάτω από το παλιό του ρεκόρ. Έσπασε τα εικονικά «φράγματα»
των 9.000 και των 10.000 μονάδων, ενώ σε μηδαμινό χρόνο το 2015 έσπασε
και το φράγμα των 11.000 μονάδων και δεν αποκλείεται καθόλου μέσα στη
φετινή χρονιά να σπάσει και το φράγμα των 12.000 μονάδων, αφού έχει ήδη
ξεπεράσει τις 11.465 μονάδες.
Ανάμνηση του… προϊστορικού παρελθόντος φαντάζει
πλέον η εποχή του 1988, όταν για πρώτη φορά ο Dax είχε υπερβεί τις 1.000
μονάδες. Όλοι μιλούν για την κρίση που μαίνεται στην Ευρώπη και
ειδικότερα στην Ευρωζώνη. Αυτό όμως αφορά όλα τα άλλα κράτη πλην της
Γερμανίας, η οποία μέσω της κρίσης που έχει η ίδια προκαλέσει και
επιτείνει επιβάλλοντας πολιτική λιτότητας σε όλες τις χώρες του ευρώ,
ενισχύει τον ηγεμονικό της ρόλο στη Γηραιά Ηπειρο. Οπως είναι ευνόητο,
αυτό αντανακλάται και στο χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης.
Στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ, η
κατάσταση είναι ίδια και καλύτερη. Ο χρηματιστηριακός δείκτης Ντάου
Τζόουνς πετάει από ρεκόρ σε ρεκόρ, με τελευταίο τις… 18.288,64 μονάδες!
Αν σκεφθεί κανείς ότι όταν ο Ντάου Τζόουνς είπε υπερβεί τις 5.000
μονάδες, ο κεντρικός τραπεζίτης των ΗΠΑ Αλαν Γκρίνσπαν είχε μιλήσει για
«παράλογη ευωχία», αντιλαμβανόμαστε όλοι πόσος δρόμος έχει διανυθεί από
τότε. Δεν είναι όμως μόνο ο βιομηχανικός δείκτης Ντάου Τζόουνς που
καλπάζει με ξέφρενο τρόπο.
Τη Δευτέρα, 2 Μαρτίου, έγινε κάτι κυριολεκτικά
απίστευτο: Μετά από 15 ολόκληρα χρόνια, από τον Μάρτιο του έτους 2000, ο
δείκτης των εταιρειών ηλεκτρονικής τεχνολογίας Nasdaq του αμερικανικού
χρηματιστηρίου ξεπέρασε τις 5.000 μονάδες. Χαρακτηρίσαμε «απίστευτο» το
γεγονός επειδή ο Nasdaq είχε πέσει ήδη από το 2002 λίγο πάνω από τις
1.000 μονάδες, χάνοντας το 80% της αξίας του! Δέκα ολόκληρα χρόνια και
πλέον βρισκόταν διαρκώς κάτω από τις 3.000 μονάδες, αλλά το 2013 και το
2014 εκτινάχθηκε από τις 3.000 στις 5.000 μονάδες. Σε πλήρη αντίθεση
όμως με τα χρόνια γύρω από το έτος 2000, όταν τα φτωχά λαϊκά και τα
μεσαία στρώματα είχαν πλήρως αποβλακωθεί και έπαιζαν όλες τις
αποταμιεύσεις τους στο χρηματιστήριο, νομίζοντας ότι… οι πλούσιοι
τρελάθηκαν και μοιράζουν λεφτά (!) στους φτωχούς με αποτέλεσμα φυσικά να
χάσουν ό,τι είχαν και δεν είχαν, αυτή τη φορά κανένας θόρυβος δεν
γίνεται για τον καλπασμό των χρηματιστηρίων στις ΗΠΑ και στη Γερμανία.
Ούτε καν που το αντιλαμβάνεται κανείς, αν δεν κοιτάξει με ιδιαίτερη
προσοχή τις κατά πολύ συρρικνωμένες οικονομικές σελίδες των εφημερίδων.
Τι συμβαίνει; Γιατί αυτή η σιωπή; Πώς γίνεται να
καλπάζουν τα χρηματιστήρια στις ΗΠΑ και στη Γερμανία, την ώρα που ιδίως
στην Ευρώπη όλοι οι λαοί της στενάζουν κάτω από τον βαρύ έως αβάσταχτο
ζυγό τις λιτότητας που έχει επιβάλει το Τέταρτο Γερμανικό Ράιχ σε όλα
σχεδόν τα κράτη της ευρωζώνης και της ΕΕ; Πριν από 15 χρόνια, οι
πλούσιοι έφαγαν τα λεφτά που είχαν μαζέψει οι αδαείς Ευρωπαίοι και
Αμερικανοί των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων.
Τώρα που αυτά τα στρώματα ούτε αποταμιεύσεις
έχουν ούτε βεβαίως τα όποια λεφτουδάκια έχουν τα παίζουν στο
χρηματιστήριο, με τι λεφτά παίζουν και εκτινάσσονται οι τιμές των
μετοχών; Παίζουν μόνο οι πλούσιοι μεταξύ τους, καθώς μέσω του
παρασιτικού χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού ο πλούτος συγκεντρώνεται σε
όλο και λιγότερα χέρια; Σίγουρα συμβαίνει και αυτό, αλλά και κάτι άλλο
ακόμη: Με διάφορα τεχνάσματα, τρώνε και τα λεφτά των ασφαλιστικών
ταμείων, τα λεφτά των συντάξεων, τα λεφτά των δήμων και πάει λέγοντας,
με συνενόχους τις κυβερνήσεις των κρατών!
Τεράστιο ποσοστό των υποτιθέμενων «ενέσεων
ρευστότητας για την πραγματική οικονομία» -τα τρισεκατομμύρια δολάρια
και ευρώ δηλαδή που ρίχνουν στην αγορά των ΗΠΑ και της Ευρώπης η FED και
η ΕΚΤ- καταλήγει τελικά στις τράπεζες και τζογάρεται στα χρηματιστήρια!
*Δημοσιεύθηκε στο »ΕΘΝΟΣ» την Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου