Η νεοφιλελεύθερη συμμαχία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ φαίνεται να επιλέγει και
πάλι, ως κεντρικό προεκλογικό της σύνθημα για τις επερχόμενες εκλογές το
δίλημμα: «Σταθερότητα και ασφάλεια με τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ή
περιπέτεια με τον ΣΥΡΙΖΑ;».
Δεν μπορούμε βεβαίως να μην παρατηρήσουμε ότι η δεξιά, αν μη τι άλλο,
είναι συνεπής στις αρχές και τις μεθόδους της, αφού η κοινωνική αλλαγή
ποτέ δεν ήταν στο DNA της. Ανέκαθεν εκπροσωπούσε τη συντήρηση,
υποστήριζε την άρχουσα τάξη και διεκδικούσε τη διαφύλαξη των κεκτημένων
και την ασφάλεια των βολεμένων. Όπως και ανέκαθεν η δεξιά κινδυνολογούσε
για το ενδεχόμενο οποιασδήποτε πολιτικής αλλαγής και τρομοκρατούσε τους
φοβισμένους... νοικοκυραίους για τις αρπακτικές διαθέσεις των πολιτικών
της αντιπάλων. Άσχετο αν τελικά τους μισθούς, τις συντάξεις, τα σπίτια
και τις περιουσίες των Ελλήνων δεν τα πήρε ο... μπαμπούλας της
αριστεράς, αλλά ο δεξιός κ. Σαμαράς!
Η επιμονή στη συντήρηση της ισορροπίας των δυνάμεων και η κινδυνολογία μπροστά στο ενδεχόμενο της όποιας κοινωνικής αλλαγής, είχαν βεβαίως νόημα τις παλιές καλές εποχές, πριν από την κρίση, τότε που υπήρχαν ακόμη κοινωνικές τάξεις που είχαν κάτι να διαφυλάξουν. Όμως πόσο τα πράγματα σήμερα, στην εποχή της λιτότητας, της φτώχειας και της ανασφάλειας για τους πολλούς, είναι έτσι; Κατά πόσο δηλαδή υπάρχει σήμερα κάποια κοινωνική ομάδα τόσο βολεμένη που να επιδιώκει, μέσα από την πολιτική σταθερότητα, τη διατήρηση των κεκτημένων της;
Οι διεθνείς δείκτες δίνουν σήμερα για τη χώρα μας την εικόνα μιας κοινωνίας καταρρακωμένης και καθημαγμένης και μιας οικονομίας σε παρατεταμένη ύφεση και παρακμή. Με μηδενική ανάπτυξη και με ένα χρέος που, παρόλη την αιματηρή λιτότητα εδώ και τέσσερα χρόνια εξακολουθεί να διογκώνεται, η ελληνική οικονομία δεν δείχνει το παραμικρό ίχνος ανάκαμψης.
Όσο για το πολυδιαφημισμένο πρωτογενές πλεόνασμα, γελούν μαζί μας ακόμη και στο Βερολίνο. Αφού όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι βγαλμένο μέσα από τη φτώχεια και τη δυστυχία εκατομμυρίων Ελλήνων που είδαν τους μισθούς τους να συρρικώνονται και τις συντάξεις τους να εξανεμίζονται, τις θέσεις εργασίας τους να χάνονται και τις επιχειρήσεις και τα μαγαζιά τους να κλείνουν. Το πρωτογενές πλεόνασμα ακόμη είναι βγαλμένο από την κατάρρευση της δημόσιας εκπαίδευσης, της υγείας και της κοινωνικής προστασίας, καθώς και από το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας. Ένα πλεόνασμα δηλαδή που βγήκε από το αίμα των Ελλήνων και τις στάχτες της Ελλάδας...
Την έλλειψη ελπίδας και προοπτικής επιτείνει η διαπίστωση ότι αυτοί που ανέλαβαν να βγάλουν τη χώρα από το τούνελ της κρίσης, είναι οι ίδιοι που την οδήγησαν στην καταστροφή. Και οι οποίοι στο όνομα της διευθέτησης του χρέους εφάρμοσαν μια πολιτική καταστροφική για τη χώρα, η οποία σήμερα διαπιστώνεται ότι όχι μόνο δεν απέφερε καρπούς, αλλά αντίθετα, κατάφερε να εκτινάξει το χρέος από το 125% στο 180% του ΑΕΠ σήμερα!
Το τίμημα της πολιτικής που ακολούθησε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ άλλωστε, είναι σήμερα ιδιαίτερα ευδιάκριτο στην κοινωνία. Με την ανεργία να αναρριχάται σε επίπεδα ρεκόρ για την Ευρώπη, με ρυθμούς της τάξης του 28% στο σύνολο του πληθυσμού και του πρωτοφανούς στα διεθνή χρονικά 60% για τη νέα γενιά, με 6.000.000 Έλληνες να ζουν υπό το φάσμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και με 3.000.000 Έλληνες ανασφάλιστους, ποιοι άραγε είναι αυτοί που σήμερα θα επιδίωκαν τη διατήρηση, μέσω της σταθερότητας, αυτής της πολιτικής; Αφού η μεσαία τάξη έχει πλέον καταποντιστεί και η κοινωνική συνοχή έχει προς πολλού διαρραγεί...
Ποιοι εντέλει πιστεύουν σήμερα ότι η επιμονή σε μια πολιτική που δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς, μπορεί να έχει οφέλη; Αφού η σταθερότητα έχει ταυτιστεί με τη διατήρηση της φτώχειας και της ανεργίας για τους πολλούς, αλλά και με την επιμονή στην ίδια ενδοτική τακτική της υποταγής στα ξένα συμφέροντα, όπως αυτά εκπροσωπούνται από τους διεθνείς δανειστές μας. Οι οποίοι, όπως διαπιστώνεται πλέον από όλους, είναι αυτοί που υπαγορεύουν τη δυσμενή για εμάς και κατά σύμπτωση... επωφελή για τους ίδιους, πολιτική των μνημονίων...
Είναι σαφές ότι η ΝΔ προσδοκά πολιτικά οφέλη, ποντάροντας στην ανασφάλεια της κοινωνίας. Για την οποία πιστεύει ότι είτε από αδράνεια, είτε όμως και ως αποτέλεσμα της συστηματικής προπαγάνδας μέσω των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, θα αντιδράσει φοβικά απέναντι στην προοπτική αλλαγής που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Συνδέοντας εντέχνως την ανατροπή της δυσβάστακτης σημερινής κατάστασης, με περιπέτεια που εγκυμονεί κινδύνους.
Μένει λοιπόν να αποδειχθεί αν ο ελληνικός λαός, που δεν έχει να χάσει τίποτε περισσότερο από τις αλυσίδες με τις οποίες τον έχουν δέσει τα μνημόνια, θα προτιμήσει από την... περιπέτεια της αποτίναξης του ζυγού, τη σταθερότητα στη φτώχεια, την ανεργία, την ύφεση και την υποταγή του στα ξένα συμφέροντα. Κοντός ψαλμός...
* Γιάννης Α. Μυλόπουλος, πρώην πρύτανη ΑΠΘ
 |
| Γιάννης Μυλόπουλος |
Η επιμονή στη συντήρηση της ισορροπίας των δυνάμεων και η κινδυνολογία μπροστά στο ενδεχόμενο της όποιας κοινωνικής αλλαγής, είχαν βεβαίως νόημα τις παλιές καλές εποχές, πριν από την κρίση, τότε που υπήρχαν ακόμη κοινωνικές τάξεις που είχαν κάτι να διαφυλάξουν. Όμως πόσο τα πράγματα σήμερα, στην εποχή της λιτότητας, της φτώχειας και της ανασφάλειας για τους πολλούς, είναι έτσι; Κατά πόσο δηλαδή υπάρχει σήμερα κάποια κοινωνική ομάδα τόσο βολεμένη που να επιδιώκει, μέσα από την πολιτική σταθερότητα, τη διατήρηση των κεκτημένων της;
Οι διεθνείς δείκτες δίνουν σήμερα για τη χώρα μας την εικόνα μιας κοινωνίας καταρρακωμένης και καθημαγμένης και μιας οικονομίας σε παρατεταμένη ύφεση και παρακμή. Με μηδενική ανάπτυξη και με ένα χρέος που, παρόλη την αιματηρή λιτότητα εδώ και τέσσερα χρόνια εξακολουθεί να διογκώνεται, η ελληνική οικονομία δεν δείχνει το παραμικρό ίχνος ανάκαμψης.
Όσο για το πολυδιαφημισμένο πρωτογενές πλεόνασμα, γελούν μαζί μας ακόμη και στο Βερολίνο. Αφού όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι βγαλμένο μέσα από τη φτώχεια και τη δυστυχία εκατομμυρίων Ελλήνων που είδαν τους μισθούς τους να συρρικώνονται και τις συντάξεις τους να εξανεμίζονται, τις θέσεις εργασίας τους να χάνονται και τις επιχειρήσεις και τα μαγαζιά τους να κλείνουν. Το πρωτογενές πλεόνασμα ακόμη είναι βγαλμένο από την κατάρρευση της δημόσιας εκπαίδευσης, της υγείας και της κοινωνικής προστασίας, καθώς και από το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας. Ένα πλεόνασμα δηλαδή που βγήκε από το αίμα των Ελλήνων και τις στάχτες της Ελλάδας...
Την έλλειψη ελπίδας και προοπτικής επιτείνει η διαπίστωση ότι αυτοί που ανέλαβαν να βγάλουν τη χώρα από το τούνελ της κρίσης, είναι οι ίδιοι που την οδήγησαν στην καταστροφή. Και οι οποίοι στο όνομα της διευθέτησης του χρέους εφάρμοσαν μια πολιτική καταστροφική για τη χώρα, η οποία σήμερα διαπιστώνεται ότι όχι μόνο δεν απέφερε καρπούς, αλλά αντίθετα, κατάφερε να εκτινάξει το χρέος από το 125% στο 180% του ΑΕΠ σήμερα!
Το τίμημα της πολιτικής που ακολούθησε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ άλλωστε, είναι σήμερα ιδιαίτερα ευδιάκριτο στην κοινωνία. Με την ανεργία να αναρριχάται σε επίπεδα ρεκόρ για την Ευρώπη, με ρυθμούς της τάξης του 28% στο σύνολο του πληθυσμού και του πρωτοφανούς στα διεθνή χρονικά 60% για τη νέα γενιά, με 6.000.000 Έλληνες να ζουν υπό το φάσμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και με 3.000.000 Έλληνες ανασφάλιστους, ποιοι άραγε είναι αυτοί που σήμερα θα επιδίωκαν τη διατήρηση, μέσω της σταθερότητας, αυτής της πολιτικής; Αφού η μεσαία τάξη έχει πλέον καταποντιστεί και η κοινωνική συνοχή έχει προς πολλού διαρραγεί...
Ποιοι εντέλει πιστεύουν σήμερα ότι η επιμονή σε μια πολιτική που δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς, μπορεί να έχει οφέλη; Αφού η σταθερότητα έχει ταυτιστεί με τη διατήρηση της φτώχειας και της ανεργίας για τους πολλούς, αλλά και με την επιμονή στην ίδια ενδοτική τακτική της υποταγής στα ξένα συμφέροντα, όπως αυτά εκπροσωπούνται από τους διεθνείς δανειστές μας. Οι οποίοι, όπως διαπιστώνεται πλέον από όλους, είναι αυτοί που υπαγορεύουν τη δυσμενή για εμάς και κατά σύμπτωση... επωφελή για τους ίδιους, πολιτική των μνημονίων...
Είναι σαφές ότι η ΝΔ προσδοκά πολιτικά οφέλη, ποντάροντας στην ανασφάλεια της κοινωνίας. Για την οποία πιστεύει ότι είτε από αδράνεια, είτε όμως και ως αποτέλεσμα της συστηματικής προπαγάνδας μέσω των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, θα αντιδράσει φοβικά απέναντι στην προοπτική αλλαγής που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Συνδέοντας εντέχνως την ανατροπή της δυσβάστακτης σημερινής κατάστασης, με περιπέτεια που εγκυμονεί κινδύνους.
Μένει λοιπόν να αποδειχθεί αν ο ελληνικός λαός, που δεν έχει να χάσει τίποτε περισσότερο από τις αλυσίδες με τις οποίες τον έχουν δέσει τα μνημόνια, θα προτιμήσει από την... περιπέτεια της αποτίναξης του ζυγού, τη σταθερότητα στη φτώχεια, την ανεργία, την ύφεση και την υποταγή του στα ξένα συμφέροντα. Κοντός ψαλμός...
* Γιάννης Α. Μυλόπουλος, πρώην πρύτανη ΑΠΘ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου