Φυλή και ιστορία*

 Των Will και Ariel Durant**

1. Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΗ ΙΩΣΗΦ- ΑΡΘΟΥΡΟΥ ΝΤΕ ΓΚΟΜΠΙΝΩ

Υπάρχουν περί τα δύο δισεκατομμύρια εγχρώμων Ανθρώπων εις την οικουμένην και περί τα εννιακόσια εκατομμύρια λευκών. Μολαταύτα, πολλοί υπήρξαν οι λευκοί τους όποιους εχαροποίησε o κόμης Ιωσήφ- Αρθούρος ντε Γκομπινώ, όταν, εις το «Δοκίμιον περί της ανισότητος των ανθρωπίνων φυλών» (1853 – 55), διεκήρυξε ότι το ανθρώπινον γένος αποτελείται από χωριστάς φυλάς φύσει διαφορετικάς (όπως και τα άτομα) εις την σωματικήν διάπλασιν, την νοητικήν ικανότητα και τας χαρακτηρολογικάς ιδιότητας» και ότι μία των φυλών, ή των «Αρείων», είναι φύσει ανωτέρα όλων των άλλων.

Κάθε τι το μεγάλο, ευγενές ή τελεσφόρον εις τα έργα του ανθρώπου επί του πλανήτου αυτού, εις την επιστήμην, τας καλάς τέχνας και τον πολιτισμόν, απορρέει από ένα και μόνον σημείον αφετηρίας, είναι καρπός εξελίξεως από ένα και μόνον σπέρμα… ανήκει εις μίαν μόνον οικογενειών, οι διάφοροι κλάδοι της οποίας έχουν βασιλεύσει εις όλας τας πολιτισμένας χώρας της οικουμένης…. Η ιστορία μαρτυρεί, ότι όλος ό πολιτισμός προέρχεται από την λευκήν φυλήν, ότι καμμία άλλη δεν ημπορεί να υπάρξη χωρίς την βοήθειαν της και ότι μία κοινωνία είναι μεγάλη και λαμπρά μόνον εφ’ ΄όσον διατηρεί το αίμα της ευγενούς φυλετικής ομάδος η όποια την έδημιούργησε.
Τα πλεονεκτήματα του φυσικού περιβάλλοντος (υπεστήριζε ο Γκομπινώ) δεν είναι ικανά να εξηγήσουν την γέννησιν και ανάπτυξιν πολιτισμού, διότι το αυτό είδος περιβάλλοντος (δηλαδή ποταμοί πού καθιστούν γόνιμον το έδαφος), το όποιον «επότισε» τους πολιτισμούς της Αίγυπτου και της ’Εγγύς ’Ανατολής, δεν παρήγαγε κανένα πολιτισμόν μεταξύ των Ινδιάνων τής Βορείου ’Αμερικής, μολονότι εζούσαν εις εύφορα εδάφη κατά μήκος λαμπρού δικτύου εσωτερικών υδάτων. Ούτε οι θεσμοί δημιουργούν πολιτισμόν, διότι ο πολιτισμός ενεφανίσθη υπό ανομοίους, ακόμη και αντιθέτους, θεσμούς, όπως εις την μοναρχικήν Αίγυπτον και τας «δημοκρατικάς» Αθήνας. Η άνοδος, επικράτησις, παρακμή και πτώσις ενός πολιτισμού εξαρτάται από τας εμφύτους αρετάς της φυλής, της ράτσας. Ο εκφυλισμός ενός πολιτισμού είναι ακριβώς ό,τι δηλοί η λέξις αυτή- έκτροπη, κατάπτωσις από ό,τι διακρίνει την φυλήν, το ανθρώπινον υλικόν που εδημιούργησε αυτόν τον πολιτισμόν. «Οι άνθρωποι εκφυλίζονται μόνον συνεπεία των ποικίλων επιμειξιών τας όποιας υφίστανται».
Τούτο συνήθως συντελείται διά μέσου των γάμων των τελουμένων μεταξύ των μελών μιας εύρωστου φυλής και των μελών εκείνης την όποιαν αυτή υπέταξε. Εντεύθεν και η υπεροχή των λευκών των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά (οι όποιοι δεν ήλθαν εις επιμειξίαν με τούς ’Ινδιάνους) έναντι των λευκών τής Λατινικής ’Αμερικής (οι όποιοι ήλθαν εις τοιαύτην επιμειξίαν). Μόνον εκείνοι οι όποιοι είναι οι ίδιοι καρποί παρομοίων εκφυλιστικών επιμειξιών ομιλούν περί ίσότητος των φυλών ή πιστεύουν ότι «όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια». Όλοι οι ισχυροί χαρακτήρες και άτομα έχουν συνείδησιν της φυλής και εξ ενστίκτου απεχθάνονται τον γάμον εκτός των κόλπων τής ιδίας των φυλής.

2. Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΧΟΥΣΤΟΝ ΣΤΙΟΥΑΡΤ ΤΣΑΜΠΕΡΛΑΙΝ

Το 1899, ο Χούστον Στιούαρτ Τσάμπερλαιν, ένας ’Άγγλος ό όποιος είχε κάμει την Γερμανίαν πατρίδα του, έδωσε εις την δημοσιότητα την μελέτην του «Τα θεμέλια του 19ου αιώνος» («Die Grundlagen dse neunzehnten Jahrhunderts»), όπου εστένευε τα πλαίσια της δημιουργικής φυλής από εκείνα της αρειανής εις εκείνα τής τευτονικής: «Η πραγματική ιστορία αρχίζει από την στιγμήν που η Γερμανία με ρωμαλέαν χείρα δράττεται της κληρονομιάς της αρχαιότητος».

Η φυσιογνωμία του Δάντου εφαίνετο εις τον Τσάμπερλαιν ως χαρακτηριστικώς γερμανική- ήτο βέβαιος ότι διέκρινε καθαρώς γερμανικάς απηχήσεις εις την προς Γαλάτας επιστολήν του αποστόλου Παύλου και, μολονότι δεν ήτο απολύτως βέβαιος ότι ο Χριστός υπήρξε Γερμανός, δεν αμφέβαλλεν ότι «όποιος ισχυρίζεται ότι ό Χριστός υπήρξεν Εβραίος είναι ή αδαής ή άτιμος». Οι Γερμανοί συγγραφείς από ευγένειαν δεν διεφώνησαν προς τον φιλοξενούμενόν των: ο Τράϊτσκε και ο Μπερνάρντι «παρεδέχθησαν» ότι ίο Γερμανοί ήσαν ο μέγιστος των συγχρόνων λαών, ό Βάγκνερ μετέφερε την θεωρίαν εις την μουσικήν, ό Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ παρέστησε το γερμανικόν αίμα και έδαφος ως τον «μύθον που εμπνέει τον εικοστόν αιώνα» και ο Αδόλφος Χίτλερ, αφορμώμενος από αυτά τα ερείσματα, διήγειρε τούς Γερμανούς εις την σφαγήν ενός ολοκλήρου λαού και την ανάληψιν του εγχειρήματος όπως υποτάξουν την Ευρώπην.

3. Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΤΙΣΟΝ ΓΚΡΑΝΤ

Ένας Αμερικανός, Ο Μάντισον Γκραντ, εις το βιβλίον του «Το διάβα της μεγάλης φυλής» («The Passing of the Great Race», 1916), περιώρισε τα επιτεύγματα του πολιτισμού εις τον κλάδον εκείνον της φυλής των Αρείων εις τον όποιον έδωσε την ονομασίαν «οι Βόρειοι» («Nordics»)- περιλαμβάνουν εις αυτήν τούς Σκανδιναυούς, Σκύθας, Γερμανούς της Βαλτικής, Άγγλους και Αγγλοσάξονας Αμερικανούς. Ψυχρά μέχρι σκληρότητος υπό την επίδρασιν των βορείων χειμώνων, το ένα μετά το άλλο αυτά τα φύλα, αυτά τα «ξανθά κτήνη» με τα γαλανά μάτια, εισέβαλαν από την Ρωσίαν και τα Βαλκάνια εις τον νωθρόν και βυθισμένον εις λήθαργον Νότον, εις μίαν σειράν κατακτήσεων, αι οποίαι εσημείωσαν την αυγήν των ιστορικών χρόνων. Κατά τον Γκραντ, οι «Σάκαι» (Σκύθαι;) εισέβαλαν εις την Ινδίαν, διεμόρφωσαν την σανσκριτικήν εις «ινδοευρωπαϊκήν» γλώσσαν και επέβαλαν το σύστημα τής κάστας, διά να προλάβουν τον έκφυλισμόν των δι’ επιμειξίας με τους αυτόχθονας.

Οι Κιμμέριοι, κατελθόντες από τον Καύκασον, εξεχύθησαν εις την Περσίαν, οι Φρύγαι εις την Μικράν Ασίαν, οι Αχαιοί και οι Δωριείς εις την Ελλάδα και την Κρήτην, οι Όμβροι και οι Όσκοι εις την Ιταλίαν. Παντού οι Βόρειοι υπήρξαν τυχοδιώκται, πολεμισταί, εθισμένοι εις πειθαρχίαν έκαμαν υπηκόους ή υποδούλους τους θερμόαιμους, αστάτους και νωθρούς «Μεσογειακούς» λαούς του Νότου, με τους οποίους ήλθαν εις επιμειξίαν μέσω των ηρέμων και πράων «αλπινικών» πληθυσμών, δια να δώσουν ως απογόνους τους Αθηναίους του χρυσού αιώνος του Περικλέους και τους Ρωμαίους των χρόνων της Δημοκρατίας. Οι Δωριείς ήλθαν εις ελαχίστην επιμειξίαν και έγιναν οι Σπαρτιαται, μία στρατοκρατική «βόρεια» κάστα, η όποια έθεσε υπό την έξουσίαν της τούς «Μεσογειακούς» είλωτας. Η επιμειξία εξησθένησε και έκαμε αβρότερον το «βόρειον» στοιχείον της Αττικής και ωδήγησε έτσι εις την ήτταν των ’Αθηναίων από τούς Σπαρτιάτας κατά τον Πελοποννησιακόν Πόλεμον και την κατάκτησιν τής Ελλάδος από τούς καθαρωτέρους Βορείους της Μακεδονίας και της Ρώμης των χρόνων τής Δημοκρατίας.
Εις μίαν άλλην κάθοδον Βορείων- από την Σκανδιναυίαν και την Βόρειον Γερμανίαν- Γότθοι και Βάνδαλοι κατέκτησαν την Ρώμην της Αυτοκρατορίας. Άγγλοι και Σάξονες κατέκτησαν την Αγγλίαν και της έδωσαν νέον όνομα. Φράγκοι κατέλαβαν την Γαλατίαν και της έδωσαν το όνομά των (France). Ακόμη αργότερα, οι Νορμανδοί, Βόρειοι επίσης, κατέκτησαν την Γαλλίαν, την ’Αγγλίαν και την Σικελίαν. Άλλοι Βόρειοι, οι Λομβαρδοί, εισέδυσαν εις Ιταλίαν, ήλθαν εις επιμειξίαν και, με την νέαν ζωήν που έδωσαν εις το Μιλανον και την Φλωρεντίαν, ωδήγησαν τας πόλεις αυτάς εις μίαν Αναγέννησιν. Οι Βόρειοι Βάραγγοι υπέταξαν την Ρωσίαν και την εκυβέρνησαν μέχρι του 1917. Οι Βόρειοι Άγγλοι απώκησαν την Αμερικήν και την Αυστραλίαν, κατέκτησαν τας ’Ινδίας και εγκατέστησαν βάσεις των εις όλους τους μεγάλους λιμένας τής Ασίας.
Επί των ήμερων μας (θρηνωδεί ο Γκραντ), αυτή η βόρεια φυλή παραιτείται του κυριαρχικού της ρόλου. Έχασε τας προκεχωρημένας της θέσεις εν Γαλλία το 1789. Όπως είπε ο Καμίλ Ντεμουλέν, ομιλών προς τους θαμώνας των καφενείων, η Επανάστασις ήτο εξέγερσις των γηγενών Γαλατών (των «Αλπείων») κατά των Τευτόνων Φράγκων, οι όποιοι τους είχαν υποδουλώσει επί Λουδοβίκου X και Καρλομάγνου. Αι Σταυροφορίαι, ο Τριακονταετής Πόλεμος, οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, απεδεκάτισαν την βορείαν φυλήν και την κατέστησαν πολύ μικράν εις αριθμητικήν δύναμιν δια να είναι εις θέσιν να συναγωνισθή τον υψηλόν δείκτην γεννήσεων των αλπείων και των μεσογειακών πληθυσμών τόσον εις την Ευρώπην όσον και εις την Αμερικήν. Μέχρι του έτους 2000, προέβλεπε ο Γκραντ, οι «Βόρειοι» θα έχουν απολέσει την ισχύν των και, με την πτώσιν των, ο Δυτικός Πολιτισμός θα κατοπτοντισθή μέσα εις ένα νέον «βαρβαρισμόν», ο όποιος θα πηγάζη παντού και εκ των έσω και εκ των έξω. Είχε την σύνεσιν να παραδεχθή, ότι η μεσογειακή «ράτσα», αν και κατωτέρα εις σωματικήν ρώμην εν συγκρίσει προς τους Βορείους και τους Αλπείους, απεδείχθη ανωτέρα εις πνευματικάς και καλλιτεχνικάς επιτεύξεις. Εις αυτήν ανήκει η τιμή της κλασικής ανθήσεως εις την Ελλάδα και την Ρώμην. Είναι πιθανόν, πάντως, λέγει, να οφείλη πολλά εις την ανάμειξιν του αίματος της με «βόρειον» αίμα.

4. ΤΑ ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΗ ΑΔΥΝΑΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ

Μερικά αδύνατα σημεία είναι οφθαλμοφανή εις την ρατσιστικήν θεωρίαν. Ένας Κινέζος λόγιος θα ημπορούσε να μας υπενθυμίση τον μακροβιώτερον πολιτισμόν εις την ιστορίαν της ανθρωπότητος- πολιτισμόν ο όποιος έδωσε πολιτικούς άνδρας, εφευρέτας, καλλιτέχνας, ποιητάς, φυσικούς επιστήμονας, φιλοσόφους και άγιους, από του 2000 π.Χ. μέχρι των ήμερων μας. Ένας Μεξικανός λόγιος θα επεδείκνυε τα μεγαλοπρεπή κτίσματα του πολιτισμού των Μάγια, των Αζτέκων, των Ίνκας, εις την προκολομβιανήν Αμερικήν. Ένας Ινδός λόγιος, αν και θα ανεγνώριζε κάποιαν «αρείαν» διείσδυσιν εις την Βόρειον Ινδίαν, δεκαέξι περίπου αιώνας προ Χρίστου, θα ημπορούσε να μας υπενθυμίση ότι οι μαύροι Δραβίδαι της Νοτίου Ινδίας έδωσαν μεγάλους αρχιτέκτονας και ποιητάς. Οι ναοί του Μαδράς, της Μαδούρας και της Τριχινοπόλεως είναι από τα πλέον εντυπωσιακά κτίσματα της οικουμένης. Περισσότερον ακόμη εκπληκτική είναι η πυργοειδής ιερά παγόδα των Χμερ εις Αγκόρ- Βατ της Καμπότζης. Η ιστορία πάσχει από αχρωματοψίαν και δι’ αυτό είναι ικανή να δημιουργήση πολιτισμόν (εις οιονδήποτε ευνοϊκόν περιβάλλον) υπό οιονδήποτε σχεδόν δέρμα.

Αδύνατα σημεία παραμένουν εις την ρατσιστικήν θεωρίαν, ακόμη και αν την περιορίση κανείς εις την λευκήν φυλήν. Οι Σημίται θα είχαν να υπενθυμίσουν τους πολιτισμούς της Βαβυλωνίας, της ’Ασσυρίας, της Συρίας, της Παλαιστίνης, της Φοινίκης, της Καρχηδόνος, του Ισλάμ. Οι Εβραίοι έδωσαν εις την Ευρώπην την Αγία Γραφήν και τον χριστιανισμόν και εις τον Μωάμεθ μέγα μέρος του Κορανίου. Οι Μωαμεθανοί θα ανέφεραν τους ηγεμόνας, καλλιτέχνας, ποιητάς, επιστήμονας και φιλοσόφους, οι όποιοι κατέκτησαν και εκόσμησαν μεγάλο μέρος του κόσμου των λευκών, από την Βαγδάτην έως την Κορδούην, εις εποχήν που η Δυτική Ευρώπη ήτο βυθισμένη εις το μεσαιωνικόν της σκότος (από 565 περίπου μέχρι 1095 περίπου).

5. ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Οι αρχαίοι πολιτισμοί της Αίγυπτου, της Ελλάδος και της Ρώμης είναι φανερόν ότι υπήρξαν καρποί των γεωγραφικών ευνοϊκών όρων και της οικονομικής και πολιτικής αναπτύξεως μάλλον παρά μιας ωρισμένης φυλετικής συγκροτήσεως, ο δε τρόπος ζωής των είχε κατά μέγα μέρος ανατολικήν προέλευσιν. Η Ελλάς παρέλαβε τας καλάς της τέχνας και τα γράμματα από την Μικράν ’Ασίαν, την Κρήτην, την Φοινίκην και την Αίγυπτον. Κατά την 2αν χιλιετίαν π.Χ., ο ελληνικός πολιτισμός ήτο ο «μυκηναϊκός», εν μέρει προερχόμενος από την Κρήτην, η όποια κατά πάσαν πιθανότητα είχε λάβει τα φώτα από την Μικράν ’Ασίαν. Όταν κατήλθαν από τον Βορράν οι Δωριείς δια μέσου των Βαλκανίων, περί το 1100 π.Χ., κατέστρεψαν μεγάλο μέρος του πρωτοελλαδικού εκείνου πολιτισμού και μόνον μετά διάστημα πολλών αιώνων κατέστη δυνατόν να γεννηθή ο ελληνικός πολιτισμός των Ιστορικών χρόνων εις την Σπάρτην του «Λυκούργου», εις την Μίλητον του Θαλού, εις την Έφεσον του Ηρακλείτου, εις την Λέσβον της Σαπφούς, εις τας Αθήνας του Σόλωνος. Από του 6ου αιώνος π.Χ. και έξης, οι Έλληνες διέδωσαν τον πολιτισμόν των κατά μήκος των παραλίων της Μεσογείου εις Επίδαμνον (αρχαίον Δυρράχιον), Τάραντα, Κρότωνα, Ρήγιον Καλαβρίας, Συρακούσας, Νεάπολιν, Νίκαιαν, Μονακό, Μασσαλίαν, Μάλακαν (Μαλάγαν). ’Από τας ελληνικάς πόλεις της Νοτίου ’Ιταλίας και από τον πιθανώς ασιατικόν πολιτισμόν της Ετρουρίας προήλθε ό πολιτισμός της αρχαίας Ρώμης. Από την Ρώμην προήλθε ο πολιτισμός τής Δυτικής Ευρώπης. Από την Δυτικήν Ευρώπην προήλθε ό πολιτισμός τής Βορείου και της Νοτίου ’Αμερικής. Από του 3ου μ.Χ. αιώνος, διάφορα κελτικά, τευτονικά ή ασιατικά φύλα ηρήμωσαν την Ιταλίαν και κατέστρεψαν τους κλασικούς πολιτισμούς. Ο Νότος δημιουργεί τους πολιτισμούς, ο Βορράς τους θέτει υπό το πέλμα του, τους καταστρέφει, δανείζεται από αυτούς, τους εξαπλώνει: τούτο αποτελεί μίαν σύνοψιν της ιστορίας.

6. ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΎΝΤΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ

Αι προσπάθειαι να συσχετισθή ο πολιτισμός με την φυλήν, δια του υπολογισμού της σχέσεως του εγκεφάλου προς την φυσιογνωμίαν ή το βάρος, ελάχιστα έχουν φωτίσει το πρόβλημα. Αν οι Νέγροι της Αφρικής δεν εδημιούργησαν μεγάλον πολιτισμόν, τούτο οφείλεται πιθανώτατα εις το ότι αι κλιματικαί και γεωγραφικαί συνθήκαι δεν τους ηύνόησαν. Θα ήτο εις θέσιν οιαδήποτε από τας λευκάς «φυλάς» να κάμη κάτι καλύτερον εις το φυσικόν εκείνο περιβάλλον; Είναι ιδιαιτέρως αξιοσημείωτον το πόσοι Αμερικανοί Νέγροι έχουν κατακτήσει ύψηλάς θέσεις εις τα επαγγέλματα, τας τέχνας και τα γράμματα κατά την τελευταίαν εκατονταετίαν, παρά τα μύρια κοινωνικά κωλύματα.
Ο ρόλος της φυλής εις την ιστορία είναι μάλλον προπαρασκευαστικός παρά δημιουργικός. Ποικίλα φυλετικά στοιχεία, εισδύοντα εις ένα τόπον από διάφορα σημεία εις διαφόρους εποχάς, αναμειγνύουν το αίμα των, τας παραδόσεις των, την συμπεριφοράν των έναντι αλλήλων ή έναντι του αυτόχθονος πληθυσμού, όπως δύο φορείς διαφόρων μεταξύ των καταβολών, διαφόρων κληρονομικών χαρακτήρων, οι όποιοι έρχονται εις συνουσίαν και πραγματοποιούν αναπαραγωγήν. Ένα παρόμοιον εθνολογικόν κράμα είναι δυνατόν, με το πέρασμα των αιώνων, να παραγάγη ένα νέον τύπον, ακόμη και ένα νέον λαόν. Έτσι π.χ. ανεμείχθησαν Κέλται, Ρωμαίοι, αρχαίοι Άγγλοι (Angles), Σάξονες, Γιούται, Δανοί και Νορμανδοί δια να δημιουργήσουν τους σημερινούς Άγγλους (Englishmen). Αφού λάβη μορφήν ένας νέος τύπος, αι πολιτισμικαί του εκφάνσεις είναι μοναδικαί και συνιστούν ένα νέον αυτοτελή πολιτισμόν- νέαν φυσιογνωμίαν, χαρακτήρα, γλώσσαν, φιλολογίαν, ηθικήν, τέχνην. Δεν είναι η φυλή εκείνη που κάμνει τον πολιτισμόν, άλλα ο υλικός πολιτισμός (civilization) είναι εκείνος πού κάμνει τον λαόν: αι γεωγραφικαί, οικονομικαί και πολιτικαί συνθήκαι δημιουργούν ένα πνευματικόν πολιτισμόν (culture) και αυτός με την σειράν του δημιουργεί ένα άνθρώπινον τύπον. Δεν είναι τόσον ό Άγγλος εκείνος που κάμνει τον αγγλικόν πολιτισμόν, όσον είναι ο αγγλικός πολιτισμός εκείνος που κάμνει τον Άγγλον. Αν ο Άγγλος τον μεταφέρη οπουδήποτε μεταβαίνει και εμφανίζεται με ιδιαίτερον ένδυμα δια το γεύμα εις το Τιμπουκτού, δεν σημαίνει τούτο ότι δημιουργεί εκεί εκ νέου τον πολιτισμόν του, αλλά ότι αναγνωρίζει ακόμη και έλκει την επιβολήν που ασκεί εις την ψυχήν του. Εις τελευταίαν ανάλυσιν, τοιαύται διαφοραί παραδόσεως ή τύπου υποχωρούν εμπρός εις την επίδρασιν του περιβάλλοντος.


Οι βόρειοι λαοί παραλαμβάνουν τους χαρακτήρας των νοτίων λαών, αφού διαβιώσουν επί μερικάς γενεάς εις τας τροπικάς περιοχάς και οι έγγονοι των πληθυσμών που εγεννήθησαν εις τον νωθρόν Νότον προσαρμόζονται εις τον ταχύτερον ρυθμόν κινήσεως και σκέψεως τον όποιον συναντούν εις τον Βορράν.
Εξεταζόμενος από της σκοπιάς αυτής, ο αμερικανικός πολιτισμός ευρίσκεται ακόμη εις το στάδιον του φυλετικού κράματος. Μεταξύ 1700 και 1848, οι βορείως της Φλωρίδας λευκοί Αμερικανοί ήσαν κυρίως Αγγλοσάξονες και η φιλολογία των υπήρξε καρπός του εδάφους της παλαιάς Αγγλίας και της Νέας Αγγλίας. Μετά το 1848, αι πύλαι της Αμερικής ηνοίχθησαν δι’ όλους τους λευκούς. Ένα νέον κύμα φυλετικών στοιχείων ήρχισε να εισβάλλη και είναι ζήτημα αν η ανάμειξίς των θα λάβη την οριστικήν της μορφήν μέσα εις τους προσεχείς αιώνας. Όταν από το κράμα αυτό θα έχη προέλθει ένας νέος ομοιογενής τύπος, η Αμερική θα είναι δυνατόν ν’ άποκτήση την ιδικήν της γλώσσαν (η όποια να διαφέρη από την αγγλικήν όσον η ισπανική από την ιταλικήν), την ιδικήν της αποκλειστικώς φιλολογίαν, τας χαρακτηριστικάς της καλάς τέχνας. Όλα αυτά ευρίσκονται ήδη εν τω γίγνεσθαι, είτε φανερά είτε όχι.

7. ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ: ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Αι «ρατσιστικαί» αντιπάθειαι έχουν κάποιας ρίζας εις την έθνικήν καταγωγήν, άλλα και δημιουργούνται, ίσως εις τον μεγαλύτερον βαθμόν, από τας δευτερογενείς διαφοράς πού προκύπτουν από τον πνευματικόν πολιτισμόν- γλώσσαν, ενδυμασίαν, ήθη και έθιμα ή θρησκείαν. Τοιαύται άντιπάθειαι καλλιεργούνται εκεί όπου λείπει μία ευρεία μόρφωσις. Η γνώσις τής ιστορίας θα μας εδίδασκε ίσως ότι ο πολιτισμός είναι ένα προϊόν συνεργασίας και ότι όλοι σχεδόν οι λαοί έχουν συνεισφέρει εις αυτόν. Είναι η κοινή μας κληρονομιά και οφειλή και ο πολιτισμένος άνθρωπος φαίνεται από το αν βλέπη τον κάθε άνθρωπον, άνδρα ή γυναίκα, οσονδήποτε χαμηλά ευρισκόμενον, ως αντιπρόσωπον μιας άπω τας ομάδας αυτάς αι οποίαι δημιουργούν τον πολιτισμόν ή συνεισφέρουν εις αυτόν.

*  Το άρθρο αυτό αποτελεί το τέταρτο κεφάλαιο της εργασίας «Τα Συμπεράσματα της Ιστορίας» των Will και Ariel Durant που κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τον εκδοτικό οίκο «ΑΔΕΛΦΟΙ ΣΥΡΟΠΟΥΛΟΙ», σε μετάφραση Μανώλη Κορνήλιου. Η αναδημοσίευση αυτού του κεφαλαίου από τον ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ κρίθηκε σκόπιμη καθώς αποτελεί συντριπτική ανασκευή του ρατσισμού και των ρατσιστικών- φασιστικών  από δύο επιστήμονες που μελέτησαν σε βάθος την ιστορία του παγκόσμιου πολιτισμού από αρχαιοτάτων χρόνων ως τις μέρες μας Στην αναδημοσίευση κρατήσαμε τη γλώσσα του πρωτοτύπου μετατρέποντας το πολυτονικό σύστημα γραφής σε μονοτονικό. Ο κεντρικός τίτλος είναι ο τίτλος του τετάρτου κεφαλαίου της εργασίας στο πρωτότυπο. Οι μεσότιτλοι είναι δικοί μας για την διευκόλυνση του αναγνώστη (Γιώργος Πετρόπουλος)

**  Ο Γουίλ Ντυράν (William James Durant- Αμερικανός συγγραφέας, ιστορικός και φιλόσοφος-, γεννήθηκε 5 Νοεμβρίου 1885 και πέθανε 1 Νοεμβρίου 1981. Κλασσικό του έργο που έχει εκδοθεί και στα ελληνικά είναι η ενδεκάτομη «Παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού». Οι πρώτοι έξι τόμοι έχουν γραφεί από τον ίδιο και οι υπόλοιποι πέντε σε συνεργασία με την σύζυγό του Ariel.

Posted in: ΕΠΙΣΤΗΜΗ-ΕΡΕΥΝΕΣ,πολιτική