του Πάνου Παπαδόπουλου
Πριν από χιλιάδες χρόνια ο ευρωπαϊκός πολιτισμός ξεκίνησε από κάποια
παραλία ή ακρογιάλι της χώρας μας. Σε κάποια από αυτές που το ΤΑΪΠΕΔ έχει βάλει
πωλητήριο έφτασε από την Ανατολή η τερατόμορφη / ζωόμορφη θεά της μητρότητας / της
μητέρας φύσης που έγινε Ήρα, Αθηνά, Άρτεμις, Αφροδίτη, Εστία. Στην συνέχεια έφευγαν
τα εμπορεύματα, τα προϊόντα μας, οι ιδέες που μαζί με τις νέες ανακαλύψεις
έκαναν την ζωή καλύτερη και ανθρώπινη.
Κοινόχρηστη έννοια από τα «θάλαττα – θάλαττα» των αρχαίων, μέχρι σημερινή
πόρτα της μεγάλης φυγής για τους μετανάστες που αναζητούν διέξοδο από την
πείνα, την καταπίεση και τον θάνατο.
Οι μάγκες του Πειραιά και οι απανταχού εραστές της θάλασσας όταν ήθελαν να
πουν ότι δεν κληρονόμησαν, έλεγαν «μου άφησε πέντε στρέμματα θάλασσα».
Στην σύγχρονη εποχή της catastroika όλα
τα δημόσια αγαθά και δη οι παραλίες, η θάλασσα, τα δάση, τα φυσικά
οικοσυστήματα, έχουν τεθεί – μέσω του ΤΑΪΠΕΔ – στο στόχαστρο του πλουτισμού της
νέας ολιγαρχίας. Θα πρέπει αυτοί οι αδίστακτοι τύποι κατ’ αρχήν να αντιληφθούν
ότι ο αιγιαλός και η θάλασσα στη λαϊκή συνείδηση ήταν και είναι κάτι εκτός
συναλλαγής και δεν μπορούν να πληρώσουν – αλλά και δεν θέλουν – 15 ευρώ το
άτομο για να μπουν μέσα, σαν το Πέτρο Κωστόπουλο που έδινε 150 ευρώ για να
αράζει στην Ψαρού της Μυκόνου και να τηγανίζει κολοκυθοκεφτέδες στα πρωινάδικα.
Ο κάθε λουόμενος λοιπόν πρέπει να αρχίζει να σκέφτεται και να συσκέφτεται για
την εποχή που ο παππούς του τον έφερνε στην αμμουδιά και κάποιοι σήμερα έβαλαν
πλώρη να του την στερήσουν.
Τι θα πουν και θα επικαλεσθούν άραγε; Ότι μπαζώνουν τις παραλίες για να μην
τσιμπάνε τους λουόμενους οι αχινοί και να μην τους σφίγγουν τις γάμπες τα
χταπόδια;
Όμως μήπως ήρθε η ώρα να αναλογισθούν ότι οι παραλίες είναι από τη φύση
τους ατίθασες; Ούτε ελλείμματα έχουν, ούτε διακόπτες που τους κατεβάζουν και
βυθίζεται η χώρα στο σκοτάδι, ούτε να τις επιστρατεύσεις μπορείς για να βρεις
σπάρους, κουτσομούρες και λυθρίνια… ούτε φύλλα επιστράτευσης μπορείς να τους
επιδώσεις. Ούτως ή άλλως θα είναι βρεγμένα…
Μπροστά λοιπόν στη νέα ελεεινή επίθεση που ετοιμάζουν οι συλλογικότητες που
ενεργοποιούνται στην επιτροπή «Ακτές ώρα μηδέν» είναι μια πρώτη απάντηση. Θα
ακολουθήσουν φαντάζομαι και άλλες. Το μόνο που δεν μπορώ να φαντασθώ είναι η
αδιαφορία μας για το που θα απλώσουμε τα πόδια μας και το κορμί μας, που ούτως
ή άλλως μας το έχουν τεμαχίσει! Τέλος με κατατρώει και μια περιέργεια: οι
αποδίδοντες τα πάντα στον Ευρωμονόδρομο, θα σκαρφισθούν κάτι άλλο, ώστε να μην
συμμετάσχουν στο μέτωπο που διαμορφώνεται; Αν ναι, τότε καλύτερα να μπαζωθούν
να τελειώνουμε…
Πάνος Παπαδόπουλος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου