Λάβαμε και δημοσιεύουμε: "Σκέψεις για ένα καλύτερο Μεσολόγγι."

•  

  Γεια σας. Είμαι δέκα χρόνια εδώ, στο ηρωικό Μεσολόγγι, στον τόπο που είναι ευλογημένος από τον Θεό κι έχει χιλιάδες φυσικές ομορφιές και χάρες.

   Όμως σίγουρα υπάρχουν πράγματα που μ' αρέσουν και πράγματα που δε μ' αρέσουν. Τα προβλήματα που είναι προς επίλυση προφανώς πολύ περισσότερα απ' αυτά που θα θίξω εγώ. Σαφώς οι σκέψεις που θα παραθέσω είναι σκέψεις του μέσου νου και δε χρειάζεται καμία διάνυα για να κάνει αυτές τις παρατηρήσεις και να προτείνει αυτές τις λύσεις. Οι καλές ιδέες είναι για να “κλέβονται” απ' αυτούς που μπορούν να τις υλοποιήσουν. Άλλωστε τις σκέψεις αυτές τις έχω κάνει γνωστές και σε κάποιους διατριβομένους τα δημοτικά. 

   Το Μεσολόγγι υπερασπίζεται τον τίτλο της πόλης αν και για έναν γρήγορο περιπατητή το να διανύσει τον βασικό κορμό του από τη μία άκρη στην άλλη είναι ένα τσιγάρο δρόμος. Όμως την πόλη δεν την κάνει αυτό, την κάνει η νοοτροπία κι ο αέρας που αποπνέει, την κάνει ο πολιτισμός της. Το Μεσολόγγι είναι μια επίπεδη στο μεγαλύτερο μέρος της πόλη, η χαρά του πεζού και του ποδηλάτη.

   Όμως η κυκλοφοριακή ρύθμιση της πόλης είναι κατά τη γνώμη μου απαράδεκτη και τα πεζοδρόμια στης περισσότερες περιπτώσεις είναι διακοσμητικά(πεζοδρόμια μισής πλάκας!! ή πεζοδρόμια της πλάκας), είναι όπως τα χαρακτηρίζω “γατοδρόμια” μιας και οι άνθρωποι αναγκαστικά περπατάνε στη μέση του δρόμου. Αναρωτιέμαι, αλήθεια θέλουν οι δημοτικές αρχές τους πολίτες να περπατάνε μέσα στη μέση του δρόμου σαν τα ζώα; Μπορεί μια μάνα με καρότσι, ένας σε αναπηρικό αμαξίδιο, μια οικογένεια, ένα ζευγάρι κλπ να περπατήσουν σ' αυτά τα “πεζοδρόμια”;;! Θέλει κανείς να κάνει μια αμέριμνη βόλτα εδώ;! Μια πόλη πρέπει να έχει τη δύναμη να κρατήσει ή και να προσελκύσει τους νέους ανθρώπους, πρέπει εκτός του να προσφέρει τον τρόπο, τα εισοδήματα για να ζεις πρέπει να είναι πόλη για να ζεις.

   Η πόλη πρέπει να είναι ερωτεύσημη. Αν παραδόξως έβαζα(εντελώς υποθετικά) εγώ για δήμαρχος θα ήθελα να με θυμούνται σαν αυτόν που άλλαξε την όψη της πόλης(προς το καλύτερο). Βασική εικόνα της πόλης είναι η κεντρική της οδός, και δυστυχώς η Σπύρου Μουστακλή θυμίζει δρόμο χωριού, δεν διαφέρει και πολύ από τον δρόμο που διασχίζει το Παναιτώλιο ή το Καινούργιο. Άλλες πόλεις έχουν προ πολλού φροντίσει να κάνουν ανθρώπινο το κέντρο τους. Η Άρτα έχει πεζοδρομήσει το μεγαλύτερο μέρος της κεντρικής Σκουφά, το Αγρίνιο έχει προ πολλού μονοδρομήσει την Παπαστράτου, στη Βέροια η οδός Μητροπόλεως κλπ. Σ' αυτές της πόλεις έχω ζήσει το πριν και το μετά. Πριν ήταν το χάος, η κόρνα και η μούντζα, ο ένας πάνω στον άλλο.

   Η απραξία εδώ νομίζω στηρίζεται στο φόβο, στο φόβο μη κι ενοχληθούν κάποιοι, κι έτσι η πόλη βαλτώνει. Για να αλλάξει αυτή η εικόνα θα έβαζα στόχο την υπογειοποίηση του ηλεκτρικού δικτύου τουλάχιστον στις κεντρικές οδούς. Δείτε τον ουρανό της Σπύρου Μουστακλή, θυμίζει Καλκούτα! Για κάποιους το μέλημά τους είναι τι θα κάνουν με τις ροές(των αυτοκινήτων) και το παρκάρισμα τους. Τι θα κάνουμε με τα σίδερα κι όχι με τους ανθρώπους. Κάποιοι νομίζουν ότι ο κόσμος ψωνίζει εποχούμενος (καβάλα πάν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε, καβάλα παίρν' αντίδερο απ' του παπά το χέρι).

   Εγώ θα λεγα ότι μέλημά μας θα πρεπε να είναι τι θα γίνει με τους πεζούς. Θα μονοδρομούσα με κατεύθυνση προς τη λιμνοθάλασσα την κεντρική οδό Σπ. Μουστακλή από το ύψος του εργατικού κέντρου μέχρι το τέρμα.

   Θα άφηνα μόνο μια στενή λωρίδα για τ' αυτοκίνητα στο κέντρο και το υπόλοιπο θα το έκανα φαρδιά πεζοδρόμια. Πεζοδρόμια μαρμάρινα όπως αυτά της Ελευθέρων πολιορκημένων. Θα απαγόρευα στάση και στάθμευση εκτός από την τροφοδοσία καταστημάτων συγκεκριμένες ώρες. Δεν θα τη δεντροφύτευα γιατί δεν είναι πλατιά λεωφόρος, τα φυλλοβόλα δέντρα θα δημιουργήσουν προβλήματα καθαριότητας και απορροής ομβρίων και τα αειθαλή πρόβλημα υγρασίας το χειμώνα. Θα έβαζα αραιά και που μαρμάρινες ζαρντινιέρες(στο όριο με τον δρόμο κι ως εμπόδιο για να μην ανεβαίνουν τα αυτοκίνητα) κι αρκετά γρανιτένια παγκάκια χωρίς πλάτη για να κάθεται ο κάθε ένας προς την όψη που θέλει. Θα έβαζα μεγάλες τσιμεντένιες σφαίρες-μπάλες (δείτε παραλίμνιο Ιωαννίνων, οδός Γαριβάλδη) στο όριο με τον δρόμο ως εμπόδιο για να μην ανεβαίνουν τα αυτοκίνητα. Θα έκλεινα την έξοδο για τα αυτοκίνητα αρκετών κάθετων δρόμων προς τη Μουστακλή ώστε τα μεγάλα πεζοδρόμια που θα δημιουργηθούν να μη διακόπτονται συνεχώς από εξόδους κάθετων δρόμων. Αυτοί οι δρόμοι θα γίνουν αδιέξοδοι παράδρομοι των παράλληλων της Μουστακλή. Στα σημεία αυτά θα έφτιαχνα μπάρες για τα δίτροχα και τα καρότσια και θα έβαζα κολονάκια( βυθιζόμενα ή αφαιρούμενα για να εξυπηρετούν έκτακτες καταστάσεις) για να μη παραβιάζουν τα αυτοκίνητα, ενώ θα φρόντιζα εκεί το πεζοδρόμιο να έχει μισό ύψος. Δεν θα τοποθετούσα κολώνες φωτισμού, προτιμώ τον κρεμαστό φωτισμό.

   Γενικώς θα απέφευγα να προσθέσω εμπόδια(κολώνες κλπ) στα πεζοδρόμια και θα προσπαθούσα να αφήσω όσο γίνεται μεγαλύτερα ανοιχτά πεδία.

   Δεν θα έφτιαχνα ποδηλατοδρόμους γιατί θεωρώ ότι δεν χρειάζονται, για μένα στο Μεσολόγγι οι δρόμοι κατά πρώτον πρέπει να είναι για τα ποδήλατα και μετά για τα αυτοκίνητα. Σε έναν τέτοιο αστικό ιστό οι οδηγοί αυτοκινήτων θα πρέπει να οδηγούν σε ρυθμούς ποδηλάτου. Σαφώς και μιλάω για την πύλη και μέσα. Θα άλλαζα την κατεύθυνση της Ελευθέρων πολιορκημένων ώστε να υπάρχει ανακυκλοφορία από το ύψος της πλατείας προς την πύλη, δυτικά, παράλληλα της Σπ. Μουστακλή και θα άλλαζα τη μορφή της διχάλας στο εργατικό κέντρο ώστε οι κατερχόμενοι να μην μπαίνουν στην Ελ. Πολιορκημένων.

   Η επομένη ακριβώς, η Θυσίας κατεβαίνει, δεν γίνεται να έχεις τρις παράλληλες που να είναι στην ίδια κατεύθυνση

  Το βάρος της ανακυκλοφορίας προς την πύλη από ανατολάς μπορούν να το αναλάβουν οι ανατολικές παράλληλες της Μουστακλή, Εθνικής αντιστάσεως και Βλαχοπούλου(εκ των οποίων θα μονοδρομούσα οπωσδήποτε τη μια ως άνοδο προς την πύλη). 

  Θα μετέφερα την αφετηρία των αστικών λεωφορείων κάπου μεταξύ, όπισθεν καταστήματος Βακάλη, βρεφονηπιακός ΟΑΕΔ, ΚΕΠ. Θα μονοδρομούσα την Ελ. Βενιζέλου από την πλατεία Κένεντι προς ανατολάς, θα άφηνα το παρκάρισμα μόνο από τη μία μεριά, εναλλάξ ανά μήνα, και θα μεγάλωνα τα πεζοδρόμια. Είναι πολύ ωραία τα αγάλματα που προστέθηκαν και κοσμούν τελευταία την πόλη μας, όμως το άγαλμα της Ελευθερίας που μπήκε στην πύλη θα το στρίμωχνα λιγάκι προκειμένου να βγάλω αριστερά του(όπως το βλέπουμε) μιαν έξοδο της πόλης μιας και καλώς έχει μονοδρομηθεί η πύλη.

   Θα γκρέμιζα λοιπόν 6-7 μέτρα τείχος(δεν είναι εκείνος “ο ιερός φράχτης” που χώριζε τους Μεσολογγίτες από τους πολιορκητές τους, είναι μεταγενέστερο, μην σας πιάνουν ρίγη αγανάκτησης) για να δώσω μιαν ανάσα στην πόλη, για να μπορούν να βγουν όσοι θα ανεβαίνουν από τις εξ ανατολών παράλληλες της Σπύρου Μουστακλή, Εθνικής αντιστάσεως και Βλαχοπούλου. Δεν μας τιμά σαν πόλη το να χάνεται ο επισκέπτης ή να βγαίνει από τα ταμπακαριά. Θα φρόντιζα την(σε κακά χάλια) πλατεία Ραζηκότσικα - Κένεντι. 

  Στο ένα της σκέλος θα έφτιαχνα μια κρήνη(βρύση) και στο άλλο ένα μικρό κυκλικό αμφιθέατρο(2-3 σειρών) με πέργολα, ίσως και με συντριβανάκι στο κέντρο του, εκεί θα καλούσα τις μπάντες(τρις έχει το Μεσολόγγι) τα Ανοιξιάτικα απογεύματα να δίνουν ένα δείγμα της τέχνης τους(έτσι κάνει ο Δήμος Ιωαννιτών, έκανε τουλάχιστον όταν ζούσα εκεί, θυμάμαι στο αρχιμαντρειό!!!) Θα πεζοδρομούσα τις δυο πλαϊνές της οδούς(και ουσιαστικά θα μεγάλωνα έτσι τα δυό κομμάτια-σκέλη της πλατείας) και θα έβαζα κολονάκια από τη μεριά της Σπ. Μουστακλή. 

  Θα επέτρεπα αυτοκίνητα εκεί μόνο για τροφοδοσία καταστημάτων ή μετακομίσεις ή είσοδο σε πυλωτές. Εκεί είναι καλή η ιδέα των βυθιζόμενων κάδων που υπάρχουν αλλά πρέπει να φύγουν οι εξωτερικοί, καταστρέφουν την εικόνα της πλατείας.

   Θα μονοδρομούσα την Λιακατά(η οδός αυτή είναι μοιρασμένη με 2-3 ονόματα) από την πλατεία Κένεντι με κατεύθυνση δυτικά ως την Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού. Επίσης θα επέτρεπα το παρκάρισμα μόνο από τη μία μεριά, εναλλάξ ανά μήνα, και θα μεγάλωνα τα πεζοδρόμια. 

  Θα ήταν ευχής έργο αν ευοδώνονταν η προσπάθεια μεταφοράς της αστυνομικής διεύθυνσης μιας και θα πρότεινα την μετατροπή της Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού σε δρόμο διπλής κατεύθυνσης χωρίς στάθμευση. Ξέρω ότι είναι στενός δρόμος αλλά μπορεί να αποτελέσει βαλβίδα εξόδου στον βρόγχο πύλη, Σπ. Μουστακλή, Λιακατά, Αρχ. Δαμασκηνού, οδός Αιτωλικού. 

  Θα μετέτρεπα τα “γατοδρόμια” που είναι σε μερικές στενές οδούς σε πεζοδρόμια απαγορεύοντας την στάθμευση. Μόνο εκεί που κυκλοφορεί αρκετός κόσμος και αυτοκίνητα, κοντά στο κέντρο. 

  Θα έκανα κάτι με τις πάρα πολλές στενωπούς τις πόλης. Καθαριότητα, πλακόστρωση, φωτισμός. 

  Θα φρόντιζα στις εισόδους-εξόδους τους να υπάρχει ράμπα για καρότσια και ποδήλατα. Αυτό όμως δημιουργεί πρόβλημα αιφνίδιας εξόδου ποδηλάτων(μικρών παιδιών επί το πλείστον) στο δρόμο, γι αυτό θα πρέπει να τοποθετηθούν ειδικά σχεδιασμένες ταμπέλες (έξοδος στενωπού, προσοχή ποδήλατα), να μπουν σαμαράκια πριν κάθε έξοδο και να πέσει το όριο ταχύτητας στα 20χμ/ω. Όποιοι έχουν ζήσει ή έχουν κάνει λίγο παρά πέρα από εδώ μπορούν να μεταφέρουν τις ιδέες και τις εμπειρίες τους

  . Δεν προσπαθούμε να επανεφεύρουμε τον τροχό. Όπως προείπα τα προβλήματα είναι σαφώς περισσότερα, όμως θα 'θελα όποιοι πραγματικά ενδιαφέρονται να ρίξουν μια ματιά και στη δική μου οπτική-άποψη ή κάποιοι οι οποίοι συμφωνούν στο μεγαλύτερο μέρος να φροντίσουν έτσι ώστε οι απόψεις αυτές να φτάσουν στα σωστά χέρια.

   Ευθύμιος Βαγγέλης

Posted in: ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ