Απόγνωση και δυο ραγιάδων γνώση…

Να το εντάξουμε στο ανθολόγιο ανοησιών; Δήλωσε η κυρία Βούλτεψη: «Δεν υπάρχει περίπτωση να ανήκει κάτι αποκλειστικά στο δημόσιο και να δουλεύει σωστά». Προφανώς η κυρία Βούλτεψη εννοεί τον στρατό, τα ΑΕΙ, την αστυνομία, τα κρατικά νοσοκομεία, τα σχολεία, το πυροσβεστικό και το λιμενικό σώμα, την αντικατασκοπεία και ό,τι άλλο μπορείτε να προσθέσετε.
Μια ιδέα θα ήταν να τα ιδιωτικοποιήσουμε.
Αν όμως τα έχουμε ήδη ιδιωτικοποιήσει -φέρ’ ειπείν, τον στρατό με τις μίζες για τους εξοπλισμούς, την παιδεία με την παραπαιδεία και το σύστημα υγείας με το σύστημα που το λυμαίνεται- τι κάνουμε;
Μήπως η κυρία Βούλτεψη ήθελε να πει ότι ουδέν δημόσιο δουλεύει καλά, διότι οι κρατικοδίαιτοι ιδιώτες το προσπορίζονται; Μήπως επίσης ήθελε η κυρία Βούλτεψη να πει ότι δημόσιος τομέας με τέτοιο κράτος να τον ελέγχει είναι αδύνατον να λειτουργήσει εύρυθμα;
Ομως, τίποτε απ’ αυτά δεν σχετίζεται με την κορώνα της κυρίας Βούλτεψη. Η συνεπής αυτή νεοφιλελεύθερη πολιτικός αναφερόταν στις δημόσιες επιχειρήσεις και μόνον σ’ αυτές. Λόγου χάριν, στον ΟΤΕ. Ο οποίος πριν να τον κατασπαράξει η Ντόυτσε Τέλεκομ (επίσης κρατική εταιρεία, αλλά άλλου κράτους überάλλων) είχε την εύκαιρα (σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο) να αποκτήσει δική του τεχνολογία και σήμερα να είναι Nokia, Samsung ή κάτι άλλο παρεμφερές. Επειδή
όμως οι δημόσιες επιχειρήσεις είναι ως εκ της φύσεώς των ανίκανες να λειτουργήσουν επωφελώς για τον λαό, ανέλαβε η κυρία Βάσω Παπανδρέου τότε, να καταστήσει τον κολοσσό «ενδιαφέροντος Κόκαλη» με τελικό αποτέλεσμα (αφού πλούτισαν οι κρατικοδίκαιοι ιδιώτες) την κατάληξη Ντόυτσε Τέλεκομ. Τα ίδια έγιναν με
την «Ολυμπιακή», τη διαδέχθηκαν ιδιωτικές επιχειρήσεις, και ο ανταγωνισμός(!) ανέβασε τις τιμές των εισιτηρίων σε ύψη μεγαλύτερα απ’ όσον ίπτανται τα αεροπλάνα τους.
Οταν λοιπόν η κυρία Βούλτεψη λέει ότι δεν υπάρχει δημόσια επιχείρηση που να μπορεί να δουλέψει καλά, δεν εννοεί την COSCO, ούτε την Γκάζπρομ (Θεέ μου, φύλαγε), ούτε τους Γαλλικούς Σιδηροδρόμους, ούτε καν την Μπούντεσμπανκ. Τραίνα, λιμάνια, δάση, δρόμοι, αεροδρόμια, όλα, αν είναι ελληνικά πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν από ξένες εταιρείες, κρατικές ή ιδιωτικές, διότι
εμείς δεν μπορούμε, εμείς μόνον να ξεπουλάμε ξέρουμε, όχι να αξιοποιούμε.
Τα πράγματα χειροτερεύουν. Κάθε μέρα και περισσότερο. Η χώρα ξεπουλιέται. Ο άλλος αγοράζει μια αξία 100 μονάδων λόγου χάριν για 5 μονάδες που θα τις πληρώσει σε 20 και 30 χρόνια!
Με νόμισμα τον ιδρώτα μας, αγοράζουν το αίμα μας.
Κι έχουν εθιστεί στα εγκλήματα που κάνουν αυτοί που επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Αν είναι υπεύθυνοι ο Γιωργάκης και η παρέα του που εισήγαγαν τη χώρα δολίως εις δουλείαν, άλλο τόσον είναι υπεύθυνοι όλοι όσοι ώς τον κ. Σαμαρά και τη δική του παρέα απεδέχθησαν την υποδούλωση και την υπηρετούν. Εως την τελευταία ρανίδα του αίματός μας.
Αν σήμερα ο κ. Σαμαράς μιλούσε για την «Κατάσταση του Εθνους», όπως κάνει κάθε χρόνο μια φορά εν είδει απολογισμού ο εκάστοτε Αμερικανός Πρόεδρος, τι θα έλεγε; Οτι:
1) To δημόσιο χρέος βρίσκεται στα 322 δισ. ευρώ (με μόνον άνθρωπο στον πλανήτη να πιστεύει ότι είναι βιώσιμο τον κ. Βενιζέλο). 2) Το ιδιωτικό χρέος βρίσκεται στα 215 δισ., κι απ’ αυτό (προς το δημόσιο και τις τράπεζες) δεν εξυπηρετείται σχεδόν το μισό! Ειδικότερα: τα ληξιπρόθεσμα χρέη των ιδιωτών προς το δημόσιο (εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία ) ανέρχονται στα 70 δισ., ενώ κάθε μήνα προστίθεται σ’ αυτήν την πυραμίδα ένα ακόμα δισ., διότι η φοροδοτική ικανότητα των θυμάτων του φοροαρμαγεδδώνος έχει εξαντληθεί). 3) Ταυτοχρόνως το κράτος βρίσκεται σε κατάσταση παύσης πληρωμών προς επιχειρήσεις και ασφαλιστικά ταμεία, την ίδια στιγμή που βαθαίνει κι άλλο τις περικοπές στην υγεία, την εκπαίδευση και αλλού.
4) Οι καταθέσεις, από τα 237,5 δισ. (Ιούνιος του 2009) έχουν μειωθεί στα 126 δισ. (σήμερα). Κατά το ίδιο διάστημα οι τράπεζες ενισχύθηκαν με 211,5 δισ. δημοσίου χρήματος – κι όμως εξακολουθούν να στραγγαλίζουν επιχειρήσεις και δανειολήπτες. Τα κόκκινα (κυρίως στεγαστικά) δάνεια αφορούν πλέον σε έναν πληθυσμό 1.500.00 άνεργων, 1.000.000 υποαμειβόμενων, 3.000.000 ανασφάλιστων και 4.000.00 φτωχών.
5) Με το ΑΕΠ να μειώνεται συνεχώς (και τη σχέση του με την εξυπηρέτηση του χρέους – αλλά και το μέγεθός του να καταβαραθρώνεται), οι Ελληνες καλούνται να πληρώσουν 11 δισ. φόρους το αμέσως επόμενο διάστημα! 11 δισ.!!
Η κατάσταση είναι τραγική. Απ’ τους 1.500.000 ανέργους, μόνον ένας στους δέκα λαμβάνει επίδομα ανεργίας. Κι απ’ όσους εργάζονται ακόμα, μόνον 2 στους δέκα δεν εργάζονται υπό το καθεστώς ζούγκλας που δημιουργήθηκε διά των μνημονίων.
Αυτά (συν 5.000 αυτόχειρες, συν χιλιάδες καρκινοπαθείς ή καρδιοπαθείς που αγωνιούν για τις θεραπείες τους, συν χιλιάδες υποσιτισμένα παιδιά, συν, συν, συν) συμβαίνουν στη χώρα που έγινε «τρωικός πόλεμος» για το… γάλα,
με πολλούς πολίτες, θύματα ή εραστές της προπαγάνδας, ακόμα να διυλίζουν τον κώνωπα και να καταπίνουν την κάμηλο, δηλαδή την τριχιά που γίνεται βρόχος στο λαιμό τους.
Απ’ όταν ο κ. Σαμαράς άρχισε να λαλεί απ’ τα μπαλκόνια ότι όλα βελτιώνονται, όλα επιδεινώνονται. Με τα ψέματα που «κέρδισε» (ηττώμενος) τις προηγούμενες εκλογές θα προσπαθήσει να κερδίσει και τις επόμενες.
Τώρα, περισσότερο παρά ποτέ, είναι στο χέρι του λαού, επειδή επί μακρόν βλέπει τι παθαίνει, να μαθαίνει. Κι αναλόγως να πράττει. Οχι μόνον στις (μάλλον επερχόμενες) εκλογές, αλλά καθημερινώς.

Posted in: πολιτική