Επιπλέον η στάση τόσο των ΗΠΑ, όσο και της ΕΕ στην περίπτωση της Ουκρανίας -την οποία η καθεμιά για τους δικούς της σκοπούς θέλει να αποσπάσει απ’ την επιρροή της Μόσχας- μαρτυρά ότι η οικονομική κρίση δεν έχει ξεπεραστεί για τη Δύση. Πολύ περισσότερο δεν έχει ξεπεραστεί η κρίση στην ΕΕ και την ευρωζώνη γι’ αυτό και το Βερολίνο αναζητά επέκταση προς την Ανατολή. Ταυτόχρονα όμως αυτή η κατάσταση δείχνει και τα όρια εξάντλησης της ΕΕ γιατί σκοντάφτει στα γεωπολιτικά συμφέροντα του ρώσικου ιμπεριαλισμού και με την έννοια αυτή θέτει σε σοβαρή δοκιμασία την ίδια τη συνοχή της ΕΕ.
Κατ’ επέκταση πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες όποιος υπόσχεται οικονομική ανάκαμψη στην Ευρώπη και πως η χώρα μας ετοιμάζεται να δει «φως στο τούνελ» και βαδίζει σε έξοδο απ’ την οικονομική κρίση στο πλαίσιο της ΕΕ.
Το δεύτερο στοιχείο που αξίζει να συγκρατήσει κανείς είναι ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ, ουσιαστικά η Γερμανία, έχοντας ως κοινό σημείο επαφής τους (γιατί έχουν και για το θέμα της Ουκρανίας μεταξύ τους αντιθέσεις) την εκτόπιση της Ρωσίας για τη διασφάλιση των δικών τους ιδιαίτερων γεωστρατηγικών συμφερόντων, στήριξαν, στηρίχτηκαν και ανέχτηκαν νεοναζιστικές και παρακρατικές τρομοκρατικές ομάδες και πολιτικές δυνάμεις απογόνους των Ναζί στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο που πολέμησαν στο πλευρό του Χίτλερ κατά της Σοβιετικής Ένωσης.
Στην
περίπτωση της Ουκρανίας φανερώνεται περίτρανα ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις
της ΕΕ και φυσικά η ΗΠΑ δεν στέκουν απέναντι στο νεοναζισμό αλλά για να
στηρίξουν τα συμφέροντά τους δε θα διστάσουν να παίξουν αυτό το χαρτί
και στις άλλες χώρες της Ευρώπης. Να στηρίξουν δηλαδή τέτοιες πολιτικές
δυνάμεις. Και αυτό σημαίνει πολλά και για τη χώρα μας που είναι μέλος
της ΕΕ. Άλλωστε συμμετοχή σε κυβερνήσεις νεοναζιστικές και
νεοφασιστικές, ρατσιστικές δυνάμεις είχαν και έχουν σε χώρες της Βόρειας
και της Κεντρικής Ευρώπης, πριν αυτό συμβεί με την κυβέρνηση του
Κιέβου. Απλά με την περίπτωση της Ουκρανίας επικύρωνεται η ανεπίστρεπτη
πορεία της ΕΕ προς την πολιτική αντίδραση.Η περίπτωση της Ουκρανίας αποδεικνύει πόσο γελοία μαριονέτα του γερμανικού και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι η ελληνική κυβέρνηση που ως προεδρεύουσα της ΕΕ έσπευσε να αναγνωρίσει την κυβέρνηση των νεοναζιστών του Κιέβου. Έμπρακτη ενέργεια σ’ αυτή την κατεύθυνση αποτελεί η επίσημη επίσκεψη του αντιπροέδρου και υπουργού εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου στην Ουκρανική πρωτεύουσα. Την ώρα που τα πρώτα μέτρα της λεγόμενης προσωρινής κυβέρνησης των δυτικόφιλων του Κιέβου στρέφονταν κατά των κομμουνιστών και των μειονοτήτων, ενώ βεβηλώνονταν τα μνημεία της Σοβιετικής Ένωσης και της αντιφασιστικής νίκης των λαών κατά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Η στάση αυτή της ελληνικής κυβέρνησης δείχνει ότι η αντιπαλότητά της με τη Χρυσή Αυγή στο εσωτερικό της χώρας δεν γίνεται από θέσεις αρχής ενάντια στον νεοναζισμό αλλά για λόγους σκοπιμότητας που άπτεται της επιβίωσης του πολιτικού συστήματος στο πλαίσιο του αστικού κοινοβουλευτισμού και πρωτίστως της επιβίωσης της ΝΔ ως βασικού πυλώνα που μπορεί ταυτόχρονα να εγγυηθεί και τα συμφέροντα της ελληνικής ολιγαρχίας και των δανειστών της και εταίρων της, πρωτίστως των Γερμανών.
Τέλος η περίπτωση της Ουκρανίας προσφέρει και ένα πολύ σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο για τους «άπιστους Θωμάδες» σε ότι αφορά το πραγματικό πρόσωπο του νεοναζισμού και του φασισμού και για τη χώρα μας. Για όσους σε κάθε περίπτωση δεν τους αρκεί το αίμα του Παύλου του Φύσσα και των μαχαιρωμένων μεταναστών για να πειστούν για τι πραγματικά είναι οι ναζί της Χρυσής (ή οποιαδήποτε άλλης στο μέλλον) Αυγής, οι φασίστες της Ουκρανίας ως όργανα και υποχείρια του Βερολίνου και της Ουάσινγκτον μπορούν να πείσουν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο για το τι μπορεί να σημαίνει εθνικισμός και πως εννοούν την εθνική ανεξαρτησία και την πατρίδα οι οπαδοί του Χίτλερ.
Πολύ δε περισσότερο πρέπει κανείς ν’ αναλογιστεί τι σημαίνει το “μόνο για Έλληνες” στο εσωτερικό της χώρας μας γιατί το αντίστοιχο είνα αυτό που λένε τα ουκρανικά τάγματα εφόδου που κατέχουν σημαντικά υπουργεία στη δοτή κυβέρνηση του Κιέβου ότι θέλουν μια “Ουκρανία καθαρή”, πράγμα που σημαίνει διωγμούς και για τους ελληνικής καταγωγής πολίτες της Ουκρανίας…
inprecor
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου