Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Τη δεκαετία του ’90 αλλά και ως τα μέσα της δεκαετίας του 2000, η Ιρλανδία, ο λεγόμενος και «κέλτικος τίγρης», ήταν το «θαύμα της ανάπτυξης». Το πού κατέληξε ο «τίγρης» είναι γνωστό…Ελα, όμως, που για κάποιους η Ιρλανδία συνεχίζει να αποτελεί«υπόδειγμα». Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει, για παράδειγμα, ότι για την κατάσταση στην Ελλάδα δεν φταίει η πολιτική που εφαρμόζεται, αλλά ο «τρόπος», το «πώς» εφαρμόζεται.
Κυβερνητικοί αξιωματούχοι και διάφοροι ινστρούχτορες της συμφοράς το επαναλαμβάνουν σαν χαλασμένο μαγνητόφωνο:
«Δέστε – λένε – εκεί, στην Ιρλανδία, το Μνημόνιο πέτυχε»!
Εκείνο, επομένως, το οποίο βάσιμα θα μπορούσαμε να υποθέσουμε είναι ότι το περασμένο Σάββατο που χιλιάδες Ιρλανδοί ξεχύθηκαν στους δρόμους φωνάζοντας
«Θέλουμε δουλειές και όχι χρέος!»,
το έκαναν για να «πανηγυρίσουν» την… επιτυχία του Μνημονίου στην Ιρλανδία.
Με άλλα λόγια, δε φτάνει που στην Ιρλανδία είχε… πετύχει το «θαύμα της ανάπτυξης» (αυτό που μετά έφερε το Μνημόνιο), τώρα έχει… πετύχει και το «θαύμα του Μνημονίου»!
Το «θαύμα» στο… τετράγωνο, δηλαδή…
Ας δούμε, όμως, τι ήταν αυτό που «πέτυχε» (και) στην Ιρλανδία:
Η Ιρλανδία, μετά από τους υψηλούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης των προηγούμενων δεκαετιών, που (όπως και στην Ελλάδα) στηρίχτηκαν στην ασυδοσία του κεφαλαίου και στην καταβαράθρωση τωνεργασιακών δικαιωμάτων, βρέθηκε σε καθεστώς Μνημονίου από τα τέλη του 2010. Η δική της «διάσωση» κοστολογήθηκε από την τρόικα στο ύψος 85 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Αυτό που συνέβη έκτοτε είναι ότι το πολιτικό κατεστημένο της Ιρλανδίας, από τα 85 δισ. ευρώ της «σωτηρίας» που υπέστη ο ιρλανδικός λαός, τα 64 δισ. ευρώ - ποσό που ανέρχεται στο 40% του ΑΕΠ της χώρας – τα διοχέτευσε στις τράπεζες στο όνομα της «διάσωσης» του τραπεζικού συστήματος!
Μεγάλο μέρος αυτής της «διάσωσης», αφορούσε την εθνικοποίηση της τράπεζας «Anglo Irish Bank»και της τράπεζας «Irish Nationwide». Τα κονδύλια που δόθηκαν σε αυτές τις τράπεζες εγγράφηκαν στο δημόσιο χρέος της χώρας, το οποίο από 70% του ΑΕΠ εκτινάχτηκε σε πάνω από το 100% και τώρα αυτόν τον πακτωλό προς τους τραπεζίτες, που βαφτίστηκαν «δημόσιο χρέος», καλείται να το αποπληρώσει ο ιρλανδικός λαός!
Ο ιρλανδικός λαός για την ενίσχυση μόνο αυτών των δυο τραπεζών, καλείται κάθε χρόνο να πληρώνει 3,1 δισ. ευρώ για κρατικά ομόλογα που εκδόθηκαν σε βάθος 40 ετών!
Το «θαύμα» της Ιρλανδίας δεν έχει επομένως καμία σχέση με εκείνα τα παλιά θαύματα, όπου πολλαπλασιάζονταν τα ψάρια για να τρέφονται οι άνθρωποι. Εδώ είναι τα χρέη των τραπεζιτών και των κεφαλαιοκρατών που μεταφέρονται πολλαπλάσια στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, που με τη σειρά τους μετατρέπονται σε έδεσμα για τους αδηφάγους καρχαρίες.
Η συνταγή δε αυτού του «πετυχημένου» ιρλανδικού Μνημονίου, μας είναι τόσο γνωστή… Μεταξύ άλλων περιλάμβανε:
Μείωση του βασικού μισθού, περικοπές 25.000 θέσεων στο Δημόσιο, δραστικές αυξήσεις στους φόρους φυσικών προσώπων, «μαχαίρι» στο πρόγραμμα κρατικών δαπανών (μείωσε τις δημόσιες δαπάνες κατά 7 δισ. ευρώ και τις κρατικές επενδύσεις κατά 3 δισ. ευρώ), περικοπές 2,8 δισ. ευρώ στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, αυξήσεις της φορολογίας του εισοδήματος της τάξης των 1,9 δισ. ευρώ.
Στις αρχές Γενάρη η μηχανή της προπαγάνδας που έθεσε σε λειτουργία η ιρλανδική κυβέρνηση μαζί με τους ιθύνοντες του ΔΝΤ και της ΕΕ, υποστήριξε ότι η Ιρλανδία θα βγει σύντομα από το Μνημόνιο. Μάλιστα η ιρλανδική κυβέρνηση πανηγύρισε για την «άντληση» 4,19 δισ. ευρώ από τις αγορές με 5ετή και 8ετή ομόλογα. Πολλοί τότε έσπευσαν να μιλήσουν για «πειθαρχημένο πρόγραμμα λιτότητας» που… αποδίδει.
Ομως, μόλις μερικές μέρες αργότερα, η κυβέρνηση της Ιρλανδίας, στο όνομα της αναδιάρθρωσης του χρέους που συμφώνησε με την τρόικα, ανακοίνωσε την επιβολή και πρόσθετων μέτρων.
Ανάμεσα σε αυτά:
Περαιτέρω περικοπές ύψους 1 δισ. ευρώ σε μισθούς και συντάξεις του Δημοσίου για την περίοδο 2013 – 2015. Αύξηση του ΦΠΑ στο 23%. Νέες περικοπές δημοσίων δαπανών. Περαιτέρω αύξηση της φορολογίας. Μείωση των κοινωνικών παροχών. Θέσπιση νέου φόρου για τα ακίνητα…
Αν οι συνέπειες του «θαύματος» που βιώνει ο ιρλανδικός λαός δεν σημαίνουν τίποτα για τους δικούς μας «πανηγυρτζήδες», στον ελληνικό λαό ωστόσο αυτές οι συνέπειες γίνονται (εκ πείρας, δυστυχώς…) απολύτως αντιληπτές.
Αρκεί να σημειώσουμε ότι είναι στο πλαίσιο αυτού ακριβώς του «θαύματος», όπου:
• Η ανεργία των νέων στην Ιρλανδία εκτοξεύτηκε στο 34,5%.
• Συνολικά η ανεργία στην Ιρλανδία ανήλθε στο 14,6%, τέταρτη μεταξύ των χωρών της ΕΕ, σχεδόν 40% μεγαλύτερη από την περίοδο προ της εισόδου της χώρας στο Μνημόνιο.
• Το μέσο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της Ιρλανδίας μειώθηκε κατά 14% την περίοδο 2008 – 2012 σύμφωνα με έκθεση της «Eurostat».
• Οι Ιρλανδοί εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα τους, με περισσότερους από 87.000 ανθρώπους να μεταναστεύουν από τον Απρίλιο του 2011 ως τον Απρίλιο του 2012, στο μεγαλύτερο κύμα μετανάστευσης που έπληξε τη χώρα από την εποχή του μεγάλου λιμού του 1845!
• Σε έναν πληθυσμό 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων είναι πάνω από 200.000 τα παιδιά που ζουν σεσυνθήκες απόλυτης φτώχειας.
• Οι τράπεζες τροφίμων πολλαπλασιάζονται σε όλα τα αστικά κέντρα της χώρας.
• Πάνω από 300.000 ιδιοκτήτες ακινήτων βρίσκονται σε διαδικασία πτώχευσης.
Αυτό είναι το «θαύμα» της Ιρλανδίας. Τόσο… θαυμάσιο, όσο και το ελληνικό.
*Δημοσιεύθηκε στο “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” την Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου