Του Γιώργου Καισάριου
Ενθυμήστε ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είχε περίπου το 20% του ελληνικού χρέους. Σαφώς τα προβληματικά δάνεια (στεγαστικά, εταιρικά και καταναλωτικά) έχουν μια ξεχωριστή ευθύνη για την πτώχευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, αλλά η πτώση της αξίας των ομολόγων είναι η κύρια αιτία της κατάρρευσης.
Έχοντας πει αυτό λοιπόν, έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσο εκτεθειμένο είναι το ισπανικό τραπεζικό σύστημα στο ισπανικό χρέος.
Σύμφωνα με την JPMorgan, σήμερα είναι περίπου στο 45%, με έντονες αυξητικές τάσεις!
Για να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει αυτό, σημαίνει ότι το 45% του ισπανικού χρέους είναι στα χέρια ισπανικών τραπεζών.
Ενθυμήστε ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είχε περίπου το 20% του ελληνικού χρέους. Σαφώς τα προβληματικά δάνεια (στεγαστικά, εταιρικά και καταναλωτικά) έχουν μια ξεχωριστή ευθύνη για την πτώχευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, αλλά η πτώση της αξίας των ομολόγων είναι η κύρια αιτία της κατάρρευσης.
Έχοντας πει αυτό λοιπόν, έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσο εκτεθειμένο είναι το ισπανικό τραπεζικό σύστημα στο ισπανικό χρέος.
Σύμφωνα με την JPMorgan, σήμερα είναι περίπου στο 45%, με έντονες αυξητικές τάσεις!
Για να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει αυτό, σημαίνει ότι το 45% του ισπανικού χρέους είναι στα χέρια ισπανικών τραπεζών.
Ναι μεν το θέμα του προβλήματος των στεγαστικών δάνειων είναι θεωρητικά ακόμα διαχειρίσιμο (μέχρι να αναθεωρηθεί προς τα πάνω μελλοντικά), υπό την έννοια ότι το συνολικό κόστος (κατά τις εκτιμήσεις) για να λυθεί το πρόβλημα, θα είναι περίπου στο 10% του ισπανικού ΑΕΠ, αλλά τι θα γίνει αν ξαφνικά προκύψει και θέμα κατάρρευσης της ισπανικής αγοράς ομολόγων;
Η απάντηση είναι ότι η κατάσταση πλέον δεν θα είναι διαχειρίσιμη και θα αναγκαστεί σε κάποια φάση και η Ισπανία να προβεί σε κούρεμα.
Το άλλο ενδιαφέρον είναι ότι και το γερμανικό τραπεζικό σύστημα είναι επίσης αρκετά εκτεθειμένο. Θα μου πείτε ότι οι τράπεζες εκεί γράφουν κέρδη και όχι ζημιές. Ναι πράγματι, αλλά και οι ελληνικές τράπεζες πριν μερικά χρόνια έγραφαν κέρδη και ξαφνικά αυτά τα κέρδη μηδένισαν και φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα.
Επίσης, από που χάνει κανείς πιο εύκολα, από ένα ομόλογο που έχει απόδοση σχεδόν μηδέν ή σε ένα ομόλογο που πληρώνει 4%;
Η κατάληξη των σημερινών σκέψεων είναι ότι δεν είναι μόνο το θέμα των στεγαστικών δανείων που έχει η Ισπανία. Υπάρχει και θέμα έκθεσης του ισπανικού τραπεζικού συστήματος στα ομόλογα της εν λόγω χώρας. Και όπως στην περίπτωση της Ελλάδος, τα δεδομένα μπορούν να αλλάξουν ξαφνικά με μεγάλη ταχύτητα.
Το αν θα ξετυλιχτεί και το αν θα γίνει θέμα (αν δεν είναι ήδη) θα το δείξει ο χρόνος. Σίγουρα η Ισπανία δεν είναι στο σημείο που ήμασταν εμείς πριν λίγο καιρό, αλλά τα δεδομένα δείχνουν ότι μας μοιάζουν όλο και περισσότερο καθώς ξετυλίγεται αυτή η κρίση.
Το άλλο δίδαγμα, είναι ότι το Ponzi scheme της ΕΚΤ με το LTRO δεν έχει μέχρι σήμερα δουλέψει.
george.kesarios@capital.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου