Arrivederci Roma, επόμενη στάση Παρίσι

Του Γιώργου Καισάριου

Οι ιταλικές τράπεζες Unicredit και Intesa Sanpaolo διαπραγματεύονται στο 0,3 της εσωτερικής τους αξίας. Αναρωτιέμαι γιατί αγαπητέ αναγνώστη. Μήπως (λέμε τώρα) έκαναν το ίδιο λάθος που έκαναν οι ελληνικές τράπεζες στην αρχή της κρίσης;

Ενθυμήστε παρακαλώ ότι, όταν άρχισε αυτή η κρίση, όσοι δεν ήθελαν να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα ήταν προδότες. Για να μην κατηγορηθεί λοιπόν το ελληνικό τραπεζικό σύμπλεγμα για προδοσία, η καλή ΕΤΕ, καθώς και όλοι οι άλλοι, φόρτωσαν τα μαγαζιά τους τίγκα στο χαρτί (ελληνικά ομόλογα) διότι θα μας έπαιρναν τα χαρτιά!! Οι δε τολμηροί που αγόρασαν και CDS (ΤΤ) απολύθηκαν!

Και έτσι ενώ όλοι (Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι) ξεπούλαγαν ελληνικά χαρτιά όπου βρουν, σε όποιον βρουν, σε οποιαδήποτε τιμή, η ελληνική κυβέρνηση είχε τον τρόπο να πείσει τις εδώ τράπεζες να αγοράσουν ομόλογα, τάχα για να μην ανέβουν τα επιτόκια. Αυτό που πραγματικά διαδραματιζόταν, είναι ότι ορισμένοι πολιτικοί παράγοντες (αλλά και τραπεζικοί) νόμιζαν ότι αγοράζοντας μπορούν να χειραγωγήσουν την αγορά ομολόγων!

Οι δε τράπεζες, πιστεύοντας και οι ίδιες ότι πραγματικά μπορούν να χειραγωγήσουν το μαγαζί, έσπρωχναν χαρτιά στους πελάτες τους. Ξαφνικά και από το πουθενά, σε όλα τα private banking τμήματα, άπαντες έγιναν ειδήμονες στα ομόλογα!! Ξαφνικά όλοι με έπαιρναν τηλέφωνο να με ρωτήσουν αν θα πρέπει να αγοράσουν ομόλογα, διότι το επιτόκιο ήταν πολύ ελκυστικό!

Η απάντηση μου βέβαια ήταν όχι και τους έλεγα να βάλουν τα λεφτά σε διαθεσίμων ή σε λογαριασμό χωρίς τόκο. Αλλά όπως και το ΄99, κανείς δεν άκουγε. Όλοι είχαν την καλή πληροφορία, διότι τους το είπε ο τάδε, που είναι στο τάδε τμήμα, της τάδε τράπεζες, που του είπε ο τάδε, το τάδε. “Ρε σθ” μου έλεγαν, “ξέρεις ποιος είναι αυτός που μου το είπε”;

Στην Ιταλία λοιπόν διαβάζουμε ότι, μόνο φέτος, οι ιταλικές τράπεζες έχουν αυξήσει τις αγορές ιταλικού χρέους κατά 85 δισ. ευρώ! Δεν τους έφταναν οι ζημιές που έχουν πάθει οι μετοχές τους μέχρι σήμερα, φόρτωσαν και άλλα ομόλογα για να κάνουν και αυτοί μουαγιέν. Έτσι σύμφωνα με χτεσινό δημοσίευμα στο Bloomberg, οι ιταλικές τράπεζες είναι πλέον οι περήφανοι ιδιοκτήτες αξίας 295 δισ. ευρώ ονομαστικού χρέους Ιταλίας και κατέχουν περίπου το 18% του συνολικού Ιταλικού χρέους (το υπόλοιπο υποθέτω οι Γάλλοι και Γερμανοί, μεταξύ άλλων).

Είναι πραγματικά απίστευτο ότι τόσο οι Ισπανοί όσο και οι Ιταλοί (οι τράπεζες τους δηλαδή) κάνουν ακριβώς το ίδιο λάθος που έκαναν και οι δικές μας τράπεζες. Εμείς όμως έχουμε και κάποια δικαιολογία. Από την μια δεν ξέραμε (λέμε τώρα) και από την άλλη, είμαστε οι πρώτοι που πάθαμε τη ζημιά και δεν είχαμε κάποιο προηγούμενο για να διδαχτούμε. Οι Ιταλοί και οι Ισπανοί δεν έχουν παρακολουθήσει τι έχει γίνει εδώ;

Στο μεταξύ, αδυνατώ να καταλάβω ποιος ο λόγος αυτής της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής. Τι ακριβώς συζήτησαν χτες ξέρει κανείς; Εγώ τουλάχιστον δεν είδα καμία ξεκάθαρη άποψη για τίποτα. Το μόνο ενδιαφέρον που ακούστηκε (και μάλιστα υπογείως) είναι ότι ετοιμάζουν λέει κάποιο μυστικό σχέδιο για να αγοραστούν ιταλικά και ισπανικά ομόλογα με σκοπό να μειωθούν οι αποδόσεις.

Αλλά αν αυτό είναι το μόνο που θα καταφέρει να σκαρώσει η Ευρώπη σε αυτή τη σύνοδο, τότε πραγματικά ζήτω που καήκαμε. Διότι όχι μόνο δεν θα καταφέρουν απολύτως τίποτα με αυτές οι αγορές, αλλά θα εξαντλήσουν τα όποια πυρομαχικά έχει η Ευρώπη και το χειρότερο, θα κάνουν ορισμένους απελπισμένους διαχειριστές που βλέπουν εφιάλτες το βράδυ, μάγκες.

Και τούτο διότι, θα τους απαλλάξουν από τα ομόλογα που σήμερα δεν μπορούν να πουλήσουν (έστω με ζημιά) και θα μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ, αντί να συνεχίσουν να βλέπουν εφιάλτες, όπως θα έπρεπε για τις επενδυτικές αποφάσεις που πήραν.

Εν ολίγοις, αν δεν κάνουν κάτι στα πλαίσια των λύσεων που σας έχω πει από αυτό το βήμα εδώ και σχεδόν 2 χρόνια, τότε πολύ σύντομα θα φλέγεται (αν δεν φλέγεται ήδη) και η Ιταλία και η επόμενη στάση θα είναι το ίδιο το Παρίσι.

george.kesarios@capital.gr

Posted in: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ