Πριν από λίγους μήνες, αφού μπήκε η χρονιά ο καλός φίλος Χρήστος Φαρμάκης κυκλοφόρησε διαδικτυακά ένα σύνολο μουσικών συνθέσεων, υπό την επωνυμία “αθούρα”. Είναι η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική πρότασή του (σε μορφή άλμπουμ). Είχε προηγηθεί η συμμετοχή του με τρεις συνθέσεις στην κασέτα συλλογή με τίτλο “Θεμέλια” μαζί με δυο άλλα σχήματα.
Στο ντεμπούτο άλμπουμ, λοιπόν, οι ακροατές μπορούν να βρουν συνθέσεις όπου κυριαρχεί ο μινιμαλισμός, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στις τονικές εναλλαγές. Εντούτοις, οι συνθέσεις δεν στερούνται μελωδικότητας, καθώς δεν συναντούμε στριφνούς (κακο)ήχους. Γενικά, δίχως να μπορούμε να μιλήσουμε για άμπιεντ μουσική, υπάρχει μια ατμοσφαιρικότητα με σαφείς αναφορές λόγου χάρη στους Pink Floyd της εποχής του τολμηρότατου διπλού άλμπουμ τους “Ummagumma” (1969). Ο Χρ. Φαρμάκης χρησιμοποιεί πλήθος οργάνων (νυκτά, κρουστά, πληκτροφόρα κλπ) με το ιρλανδικό μπουζούκι να κλέβει τις εντυπώσεις στην πιο μελωδική στιγμή του άλμπουμ (“Ο κήπος με τα μαύρα λουλούδια”). Επίσης, στην ατμοσφαιρικότητα του ακροάματος συμβάλλουν και κάποιες ηχογραφήσεις πεδίου (field recordings). Εξάλλου, αξίζει να σημειωθεί πως στην ουσία πρόκειται για σπιτική ηχογράφηση, με την έννοια πως δεν χρησιμοποιήθηκαν οι σημαντικές ευκολίες ενός επαγγελματικού στούντιο ηχογραφήσεων, καθώς η βάση του Φαρμάκη είναι το Μεσολόγγι. Άλλωστε “αθούρα” ονομάζεται η πρωινή ομίχλη στην τοπική διάλεκτο του Μεσολογγίου.
Το άλμπουμ ενδείκνυται για ακροατές που αναζητούν καινούργια πράγματα και καθόλου τετριμμένα. Η εμπειρία της ακρόασής του μπορεί να παρομοιαστεί με εκείνη του διαλογισμού, με την διαφορά ό,τι το μυαλό δεν καθαρίζεται ώστε να φτάσει στο “τίποτα”, αλλά αντίθετα ηρεμεί κι μαλακώνει με την δημιουργία εικόνων. Προτού συνεχίσετε στην σύντομη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Χρήστος Φαρμάκης (μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί το πώς αυτοπαρουσιάζεται στο προφίλ της αθούρας στο bandcamp.
“Το μουσικό πρότζεκτ αθούρα παρατηρεί τις πιο σκοτεινές όψεις της ζωής στην πόλη, την αφήγηση των αστικών μύθων, και την αποσύνθεση του σεβασμού των ανθρώπων προς τη φύση. Οι ηχητικές πηγές περιλαμβάνουν ηχογραφήσεις πεδίου, διάφορα ακουστικά όργανα και ηλεκτρονικά”
Μπορείτε να προμηθευτείτε ψηφιακά την αθούρα εδώ
Η συνέντευξη:
1. Πες μας δυο λόγια για την μουσική σου. Πώς θα την περιέγραφες.
Μου είναι δύσκολο να περιγράψω μια μουσική που γεννήθηκε σαν ιδέα μες στο κεφάλι μου, γιατί δουλεύοντας την ιδέα αυτή να γίνει μια ιστορία, ένα κομμάτι μουσικό, έχω χάσει το πλεονέκτημα του ακροατή να ακούσω κάτι για πρώτη φορά, να το ανακαλύψω.
2. Από τι αντλείς έμπνευση;
Φύση, μνήμες, όνειρα, λογοτεχνία, αστικά τοπία, ποίηση, ενίοτε από εικόνες της καθημερινότητας
3. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να δημιουργήσεις τέτοια μουσική στην Ελλάδα; (τεχνικά/απαιτούνται ιδανικές συνθήκες;)
Καμμιά μουσική δεν είναι εύκολη να δημιουργηθεί και ταυτόχρονα δεν υπάρχει καμμία “τεχνική δυσκολία”. Όσα μέσα και γνώσεις έχει κάποιος τα χρησιμοποιεί και εργάζεται αναλόγως.
4. Οι κοινωνικές συνθήκες σε επηρεάζουν δημιουργικά;
Ίσως στο κομμάτι της περισυλλογής και της αυτοκριτικής μου σαν κομμάτι της κοινωνίας. Από κει και πέρα, λειτουργούν σίγουρα σαν ερέθισμα αλλά στο καθεαυτό κομμάτι της δημιουργίας, όχι, προσπαθώ να μην με επηρεάζει.
5. Το σημερινό ψηφιακό περιβάλλον ευνοεί προσπάθειες σαν τη δικιά σου;
Η ψηφιακή εξωστρέφεια μας έχει φέρει όλους πιο κοντά, “ψηφιακά”. Έτσι ένα καινούριο μουσικό άλμπουμ μπορεί να φτάσει άμεσα παντού.
6. Πώς θα πρότεινες σε κάθε ακροατή ή ακροάτρια να ακούσει το άλμπουμ; (π.χ. διαβάζοντας, κάτι άλλο)
Όταν μια μουσική καταφέρει να εισχωρήσει βαθύτερα, να περάσει την επιφάνεια, συχνά ενεργοποιούνται αναμνήσεις και ένστικτα βαθειά κρυμμένα και εκεί χαμηλά μέσα σε αυτό το “σκοτάδι” μπορεί κάποιος να ανακαλύψει στοιχεία του εαυτού του που δεν γνώριζε ή να επαναπροσδιορίσει ιδέες, εικόνες και έννοιες.
7. Πες μας τα αγαπημένα σου βιβλία, μουσικά άλμπουμ και ταινίες
ΒΙΒΛΙΑ
Όμηρος – Οδύσσεια
Mario Puzo – Ο Νονός
Μενέλαος Λουντέμης – Ένα παιδί μετράει τ’άστρα
Κωστής Παλαμάς – Ο δωδεκάλογος του γύφτου
Georges Bataille – Ο νεκρός
Ray Bradbury – Fahrenheit 451
Arturo Pérez-Reverte – Η λέσχη Δουμάς
James Hadley Chase – What’s Better Than Money?
Ozzy Osbourne – I am Ozzy
ΤΑΙΝΙΕΣ
We’re No Angels (1989)
Director: Neil Jordan | Robert De Niro, Sean Penn, Demi Moore
Groundhog Day (1993)
Director: Harold Ramis | Bill Murray, Andie MacDowell, Chris Elliott
50 First Dates (2004)
Director: Peter Segal | Adam Sandler, Drew Barrymore, Rob Schneider
Rambo I – First Blood (1982)
Director: Ted Kotcheff | Sylvester Stallone, Brian Dennehy, Richard Crenna
Conan the Barbarian (1982)
Director: John Milius
Arnold Schwarzenegger, James Earl Jones, Max von Sydow
Stigmata (1999)
Director: Rupert Wainwright | Patricia Arquette, Gabriel Byrne, Jonathan Pryce
8. Τι θα έλεγες σε ένα νέο παιδί που θέλει να παίξει μουσική;
Να
εμπιστευτεί το ένστικτό του, να έχει δίψα για γνώση μελετώντας με
επιμονή και να έχει πάντα ανοιχτά τα αυτιά σε κάθε ήχο από κάθε μουσικό
είδος. Ταυτόχρονα να μην αναλώνεται αποκλειστικά στη μουσική αναζήτηση
αλλά να έρθει σε επαφή όσο γίνεται και με τις άλλες τέχνες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου