Από τον Κώστα ΚουσαρίδαΟ Μάιλς Ντιούι Ντέιβις ο Γ’ (Miles Dewey Davis III), όπως είναι το πλήρες όνομά του, ήταν το μεσαίο από τα τρία παιδιά μιας ευκατάστατης οικογένειας μαύρων καθότι ο παππούς του Μάιλς είχε κάνει περιουσία ως λογιστής, αλλά όταν αγόρασε μεγάλη έκταση γης οι λευκοί στράφηκαν εναντίον του.
Ο Μάιλς μεγάλωσε στο Σεντ Λούι. Ο πατέρας του ήταν οδοντίατρος και η οικογένειά του ήταν εύπορη. Στα 13 του έπιασε στα χέρια του την πρώτη του τρομπέτα. Στο βιβλίο του ο Μάιλς περιγράφει τα έντονα συναισθήματα που έζησε εκείνη τη στιγμή.
Έτσι, σύντομα άρχισε μαθήματα μουσικής και όταν τελείωσε το δημοτικό έπαιζε ήδη ικανοποιητικά τρομπέτα. Στα δεκαέξι του χρόνια θα γίνει μέλος της ένωσης μουσικών.
Η δεξιοτεχνία του στο όργανο αναπτύχθηκε ταχύτατα και το μουσικό του στυλ επηρεάστηκε από μουσικούς όπως οι Κλάρκ Τέρυ, Τσάρλι Πάρκα, Μπίλυ Έκστάην αλλά κυρίως, τον Ντίζη Γκιλέσπη. Η συναυλία του Γκιλέσπη στο Σεντ Λούι, όταν ο Μάιλς ήταν 15 χρονών, ήταν μια μουσική αποκάλυψη για τον μικρό Μάιλς. Έκτοτε το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να πάει στη Νέα Υόρκη και να παίξει τζαζ.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’40 θα βρεθεί στη Νέα Υόρκη για να συναντήσει τον Τσάρλι Πάρκερ και τον Ντίζι Γκιλέσπι και να παίξει μαζί τους.
Γρήγορα η φήμη του θα εξαπλωθεί και θα έρθουν οι πρώτες προσωπικές ηχογραφήσεις, με το ξεκίνημα της δεκαετίας του ’50. Συνεργάστηκε με σπουδαίους μουσικούς, όπως ο Σόνι Ρόλινς, ο Θελόνιους Μονκ, ο Τζον Κολτρέιν και ο Τζιλ Έβανς, σε δίσκους – σταθμούς στην ιστορία της τζαζ: «Birth of the cool» (1957), Round about midnight» (1957), «Milestones»(1958), «Kind of blue» (1959) και «Sketches of Spain» (1960). Οι ηχογραφήσεις αυτές είχαν τεράστιο αντίκτυπο, αφού χάραξαν τις κατευθυντήριες γραμμές για το ύφος της cool-jazz.
To 1970 κυκλοφορεί το περίφημο άλμπουμ «Bitches Brew», συνεργαζόμενος με μία πλειάδα σπουδαίων μουσικών (Γουέιν Σόρτερ, Τζο Ζάβιναλ, Τσικ Κορία, Τζακ Ντετζονέτ, Τζον ΜακΛάφλιν, Ντέιβ Χόλαντ κ.ά.) και θέτει τις βάσεις του τζαζ – ροκ. Την περίοδο αυτή θα στραφεί προς το ροκ και το φανκ, συνεργαζόμενος με τον Τζίμι Χέντριξ και Prince νέες ηχητικές εμπειρίες με τον Prince.
Ως τα μέσα της δεκαετίας του ’70 θα ζήσει μία εντονότατη και πολύ δημιουργική ζωή. Δίσκοι, εμφανίσεις, ναρκωτικά, γυναίκες, άστατη ζωή και γρήγοροι ρυθμοί θα τον φέρουν στα άκρα και για πέντε χρόνια θα σταματήσει κάθε μουσική δραστηριότητα. Θα επανέλθει στις αρχές της δεκαετίας του ’80, έχοντας πια μόνο εκλάμψεις του παλιού καλού εαυτού του, αν και παρέμεινε πολύ δημιουργικός και πολύ δραστήριος.
Ο Μάιλς Ντέιβις έφυγε από τη ζωή στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνιας στις 28 Σεπτεμβρίου 1991, σε ηλικία 65 ετών.
Στις 30 Ιουνίου του 1992, κυκλοφορεί το τελευταίο άλμπουμ του Μάιλς Ντέιβις με τον hip hop παραγωγό Easy Mo Bee, ένα jazz rap διαμάντι το οποίο τότε έθαψαν οι κριτικοί και οι πωλήσεις ήταν απογοητευτικές, αλλά δείχνει την μεγάλη κουλτούρα του Ντέιβις στον πειραματισμό, ο οποίος εμπνεύστηκε το συγκεκριμένο project όπως καθόταν στο διαμέρισμά του στην Νέα Υόρκη και άκουγε τους ήχους της πόλης από το παράθυρο του.
Έτσι θέλησε να αποδώσει τους ήχους της μεγαλούπολης σε ένα άλμπουμ και έτσι γεννήθηκε το “Doo–Bop”, το κύκνειο άσμα του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη.
Ο Μάιλς Ντέιβις υπήρξε πρωτοπόρος σε ότι αφορά στην ανάπτυξη της μουσικής τζαζ, του bebop, της cool jazz, του hard bop, της modal jazz και της jazz fusion.
Για περισσότερο από μισό αιώνα δέσποσε στη μουσική σκηνή της τζαζ, επηρέασε πάρα πολλούς μουσικούς και σφράγισε την εξέλιξη της μουσικής του εικοστού αιώνα όσο λίγοι, πετυχαίνοντας να παραμένει πάντα στην πρωτοπορία των εξελίξεων. Το μουσικό ύφος του είναι από τα πιο λιτά στη σύγχρονη τζαζ, παρ’ όλο που πολλές φορές παρασύρεται σε χειμάρρους φθόγγων. Η ανάπτυξη και ο λυρισμός στους αυτοσχεδιασμούς του είναι εκπληκτικοί. Συνθέσεις του, όπως οι «Nardis», «Four», «Milestones», «Solar», «So What», θεωρούνται κλασικές και ερμηνεύονται πολλές φορές από μουσικούς των νεώτερων γενεών.
Ποτέ άλλοτε ο ήχος της τρομπέτας δεν θα ηχήσει με τον ίδιο τρόπο.
Και μια ιστορία:
Το 1987 ο Μάιλς Ντέιβις είναι καλεσμένος σε ένα δείπνο στον Λευκό Οίκο.
Κατά την διάρκεια του δείπνου, η πρώτη κυρία των Ηνωμένων Πολιτειών, Νάνσυ Ρήγκαν, ρώτησε τον Ντέιβις, τι το σημαντικό έχει κάνει ώστε να αξίζει να παραβρίσκεται στον Λευκό Οίκο.
Τότε ο Ντέιβις γύρισε και κοίταξε την Ρήγκαν και απάντησε με το αμίμητο ύφος του:
«Λοιπόν, έχω αλλάξει την πορεία της μουσικής 5 με 6 φορές. Εσύ τι το σημαντικό έχεις κάνει πέρα από το να γαμάς τον Πρόεδρο;»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου