Τάσσος (Αναστάσιος Αλεβίζος)

Από herko

Σαν σή­με­ρα 13 Οκτω­βρί­ου 1985 πε­θαί­νει ο κομ­μου­νι­στής χα­ρά­κτης Α. Τάσ­σος (πραγ­μα­τι­κό όνομα Ανα­στά­σιος Αλε­βί­ζος). Άφησε πίσω του ένα με­γα­λειώ­δες ει­κα­στι­κό έργο.  Γνή­σιος πα­τριώ­της, πι­στός στις αρχές, τους στό­χους και τα ιδα­νι­κά του ΚΚΕ, πο­τι­σμέ­νος από την ελ­λη­νι­κή πα­ρά­δο­ση, απο­τύ­πω­σε το μόχθο των αγρο­τών, τον αγώνα των ερ­γα­τών, το με­γά­λο αντι­φα­σι­στι­κό και τον αντι­δι­κτα­το­ρι­κό αγώνα του λαού μας, τον ξε­ση­κω­μό του Πο­λυ­τε­χνεί­ου.

Ο Α. Αλε­βί­ζος εντά­χθη­κε στην ΟΚΝΕ το 1930 και κα­τό­πιν στο ΚΚΕ. Τα πρώτα του ζω­γρα­φι­κά σχέ­δια δη­μο­σιεύ­θη­καν στο πε­ριο­δι­κό «Νέοι Πρω­το­πό­ροι» το 1932, ενώ στη συ­νέ­χεια στο ίδιο πε­ριο­δι­κό δη­μο­σιεύ­θη­καν χα­ρα­κτι­κά του καθώς και το κεί­με­νό του «Ξυ­λο­γρα­φία: Η Τέχνη των μαζών». Στη διάρ­κεια της Κα­το­χής και της ΕΑ­Μι­κής Εθνι­κής Αντί­στα­σης, ο Τάσ­σος δού­λε­ψε στην Επι­τρο­πή Δια­φώ­τι­σης της ΚΟΑ με κα­θο­δη­γή­τρια την Ηλέ­κτρα Απο­στό­λου. Ξε­χω­ρι­στή και πο­λύ­τι­μη ήταν η προ­σφο­ρά του Τάσ­σου στον πα­ρά­νο­μο αντι­στα­σια­κό Τύπο. Το ση­μα­ντι­κό­τε­ρο έντυ­πο του ορ­γα­νω­μέ­νου αγώνα του ελ­λη­νι­κού λαού για τη λευ­τε­ριά του ήταν το «Λεύ­κω­μα του ΕΛΑΣ – ΕΑΜ», που κυ­κλο­φό­ρη­σε στις 25 Μάρτη 1943 με ξυ­λο­γρα­φί­ες των: Βάσως Κα­τρά­κη, Λου­κί­ας Μαγ­γιώ­ρου, Τάσ­σου Αλε­βί­ζου και Γιώρ­γου Βε­λισ­σα­ρί­δη. Ση­μα­ντι­κή ήταν η συμ­με­το­χή του Τάσ­σου στα λευ­κώ­μα­τα που κυ­κλο­φό­ρη­σαν το 1945 («Για τη χι­λιά­κρι­βη τη λευ­τε­ριά» και το «Θυ­σια­στή­ριο της λευ­τε­ριάς»). Πα­ράλ­λη­λα με τη χα­ρα­κτι­κή, ο Τάσ­σος υπη­ρέ­τη­σε με με­ρά­κι την τέχνη του βι­βλί­ου, ενώ για δώ­δε­κα χρό­νια ασχο­λή­θη­κε με το ελ­λη­νι­κό γραμ­μα­τό­ση­μο και ήταν ο πρώ­τος που του έδωσε πο­λυ­χρω­μία.

Το 1944 πήρε μέρος στην πα­νελ­λή­νια έκ­θε­ση στην οποία συμ­με­τεί­χαν οι ει­κα­στι­κοί του ΕΑΜ και φυ­λα­κί­στη­κε για 40 μέρες στις φυ­λα­κές «Αβέ­ρωφ» μαζί με τους Κε­φαλ­λη­νό, Κο­ρο­γιαν­νά­κη και Κανά. Συμ­με­τεί­χε επί­σης το 1945 στα λευ­κώ­μα­τα «Για τη χι­λιά­κρι­βη τη λευ­τε­ριά» και «Θυ­σια­στή­ριο της λευ­τε­ριάς». Το 1945 επί­σης, ιδρύ­θη­κε από το ΚΚΕ η εκ­δο­τι­κή εται­ρεία «Τα Νέα Βι­βλία» όπου ο Τάσ­σος ανέ­λα­βε καλ­λι­τε­χνι­κός υπεύ­θυ­νος.
Το 1948 άρ­χι­σε να συ­νερ­γά­ζε­ται με τον Ορ­γα­νι­σμό Εκ­δό­σε­ως Σχο­λι­κών Βι­βλί­ων, συ­νερ­γα­σία της οποί­ας καρ­πός υπήρ­ξε η ει­κο­νο­γρά­φη­ση βι­βλί­ων του Δη­μο­τι­κού και του Γυ­μνα­σί­ου. Το 1955 ως το 1967 συ­νερ­γά­στη­κε με τα Ελ­λη­νι­κά Τα­χυ­δρο­μεία στο σχε­δια­σμό γραμ­μα­το­σή­μων. Τα προη­γού­με­να χρό­νια έγινε η πρώτη ανα­δρο­μι­κή έκ­θε­ση έργων του ορ­γα­νω­μέ­νη από την ομάδα “Στάθ­μη”, που την απο­τε­λού­σαν ο ίδιος και άλλοι αξιό­λο­γοι καλ­λι­τέ­χνες, και έλαβε μέρος στη Μπιε­νά­λε της Βε­νε­τί­ας και του Λου­γκά­νο. Το 1959 ανέ­λα­βε τη διεύ­θυν­ση του τμή­μα­τος Γρα­φι­κών Τε­χνών στο Αθη­ναϊ­κό Τε­χνο­λο­γι­κό Ιν­στι­τού­το, όπου δί­δα­σκε ως το 1967.
Κατά τη δε­κα­ε­τία του 1960 η θε­μα­το­γρα­φία του άρ­χι­σε να επι­κε­ντρώ­νε­ται στην από­δο­ση της αν­θρώ­πι­νης μορ­φής με στα­δια­κή εγκα­τά­λει­ψη του χρώ­μα­τος και στρο­φή στο ασπρό­μαυ­ρο. Ιδιαί­τε­ρη και ξε­χω­ρι­στή στιγ­μή στην καλ­λι­τε­χνι­κή δη­μιουρ­γία του Τάσ­σου απο­τε­λεί η ει­κο­νο­γρά­φη­ση των εξω­φύλ­λων των δί­σκων της Σω­τη­ρί­ας Μπέλ­λου.

Κατά την πε­ρί­ο­δο της δι­κτα­το­ρί­ας των συ­νταγ­μα­ταρ­χών, έζησε αυ­το­ε­ξό­ρι­στος εκτός Ελ­λά­δας και φι­λο­τέ­χνη­σε έργα κοι­νω­νι­κής δια­μαρ­τυ­ρί­ας κα­τα­γρά­φο­ντας γε­γο­νό­τα που τον συ­γκλό­νι­σαν. Το 1977 μετά την κα­τάρ­ρευ­ση της χού­ντας, ήταν από τα ιδρυ­τι­κά μέλη της Πα­νελ­λή­νιας Πο­λι­τι­στι­κής Κί­νη­σης. Υπήρ­ξε επί­σης μέλος του Δ.Σ. της Εθνι­κής Πι­να­κο­θή­κης.
Παρά τις δυ­σκο­λί­ες και τις στε­ρή­σεις, ο Τάσ­σος πρω­το­στά­τη­σε στην ανά­πτυ­ξη του μα­ζι­κού, προ­ο­δευ­τι­κού πο­λι­τι­στι­κού κι­νή­μα­τος και πα­ρέ­μει­νε μέχρι το τέλος της ζωής του στρα­τευ­μέ­νος στην υπό­θε­ση της πάλης για μια νέα κοι­νω­νία, δί­καιη, δη­μο­κρα­τι­κή και σο­σια­λι­στι­κή.

Posted in: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΙΣΤΟΡΙΑ