Στην
ολοκλήρωση του έργου της κατεδάφισης του συστήματος Κοινωνικής
Ασφάλισης προχωράει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, ένα έργο που άρχισε η
κυβέρνηση της ΝΔ το 1991 και συνεχίστηκε αδιάλειπτα μέχρι σήμερα, με τη
συμβολή όλων των κυβερνήσεων που μεσολάβησαν.
Δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι σ’ όλα αυτά τα χρόνια, οι «μεταρρυθμίσεις» που υπέστη στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης ακολουθούν κατά γράμμα το σχέδιο που εκπονήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, υπολογιζόμενα ως «μη μισθολογικό κόστος εργασίας»,τέθηκαν υπό διωγμό στο βαθμό που εμπόδιζαν, μαζί με το «μισθολογικό κόστος εργασίας», την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων και των εθνικών οικονομιών.
Ήταν τότε που η Ευρωπαϊκή Ένωση εκπόνησε το σχέδιο της «ασφαλιστικής μεταρρύθμισης» κατά το αμερικανικό πρότυπο. Δηλαδή το σύστημα των «τριών πυλώνων», βάσει του οποίου η σύνταξη διαιρέθηκε σε τρία μέρη, την «εθνική σύνταξη» (ένα φιλοδώρημα από το κράτος, στο όριο της φτώχειας), την «ανταποδοτική σύνταξη» (ένα ποσό που θα υπολογίζεται από το χρόνο της ασφάλισης και το ύψος των εισφορών του ασφαλισμένου) και της ιδιωτικής σύνταξης (εφόσον ο εργαζόμενος είχε τη δυνατότητα να πληρώνει κατά τη διάρκεια της εργασιακής του σταδιοδρομίας και μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία).
Το αποτύπωμα αυτού του σχεδίου το βλέπει κανείς και στο νομοσχέδιο που έφερε προς ψήφιση η κυβέρνηση. Τα περιλαμβάνει όλα. Και μείωση των συντάξεων, και αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των συντάξεων που οδηγεί σε ακόμη χαμηλότερες αποδοχές, και κατάργηση κοινωνικών επιδομάτων που αφορούν σε ειδικές κατηγορίες (όπως οι ανάπηροι), και σπάσιμο της σύνταξης σε «εθνική» και «ανταποδοτική», και απομάκρυνση του κράτους από τη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Επί της ουσίας είναι ένα νομοσχέδιο, το οποίο μέχρι να ψηφισθεί θα γίνει ακόμη χειρότερο, θα επιφέρει τη «χαριστική βολή» στα θεμελιώδη ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων με μοναδικό γνώμονα τα κέρδη του κεφαλαίου.
Δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι σ’ όλα αυτά τα χρόνια, οι «μεταρρυθμίσεις» που υπέστη στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης ακολουθούν κατά γράμμα το σχέδιο που εκπονήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, υπολογιζόμενα ως «μη μισθολογικό κόστος εργασίας»,τέθηκαν υπό διωγμό στο βαθμό που εμπόδιζαν, μαζί με το «μισθολογικό κόστος εργασίας», την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων και των εθνικών οικονομιών.
Ήταν τότε που η Ευρωπαϊκή Ένωση εκπόνησε το σχέδιο της «ασφαλιστικής μεταρρύθμισης» κατά το αμερικανικό πρότυπο. Δηλαδή το σύστημα των «τριών πυλώνων», βάσει του οποίου η σύνταξη διαιρέθηκε σε τρία μέρη, την «εθνική σύνταξη» (ένα φιλοδώρημα από το κράτος, στο όριο της φτώχειας), την «ανταποδοτική σύνταξη» (ένα ποσό που θα υπολογίζεται από το χρόνο της ασφάλισης και το ύψος των εισφορών του ασφαλισμένου) και της ιδιωτικής σύνταξης (εφόσον ο εργαζόμενος είχε τη δυνατότητα να πληρώνει κατά τη διάρκεια της εργασιακής του σταδιοδρομίας και μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία).
Το αποτύπωμα αυτού του σχεδίου το βλέπει κανείς και στο νομοσχέδιο που έφερε προς ψήφιση η κυβέρνηση. Τα περιλαμβάνει όλα. Και μείωση των συντάξεων, και αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των συντάξεων που οδηγεί σε ακόμη χαμηλότερες αποδοχές, και κατάργηση κοινωνικών επιδομάτων που αφορούν σε ειδικές κατηγορίες (όπως οι ανάπηροι), και σπάσιμο της σύνταξης σε «εθνική» και «ανταποδοτική», και απομάκρυνση του κράτους από τη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Επί της ουσίας είναι ένα νομοσχέδιο, το οποίο μέχρι να ψηφισθεί θα γίνει ακόμη χειρότερο, θα επιφέρει τη «χαριστική βολή» στα θεμελιώδη ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων με μοναδικό γνώμονα τα κέρδη του κεφαλαίου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου