Παρατήρηση πρώτη: Τα όσα υπογράφηκαν μεταξύ της κυβέρνησης και των «εταίρων» της στο Eurogroup αποτελούν μια νέα συμφωνία της Ελλάδας με τους… «θεσμούς». Θα ήταν αδιανόητο μια τέτοια συμφωνία να μην περάσει από τη Βουλή. Σε αυτή την περίπτωση θα είχαμε επανάληψη και συνέχιση των μαύρων τακτικών των Προεδρικών Διαταγμάτων και των Πράξεων Νομοθετικών Περιεχομένων. Των τακτικών που βύθισαν ακόμα και αυτή την αστική δημοκρατία στα Τάρταρα την προηγούμενη 5ετία. Το θέμα πρέπει να λήξει άμεσα. Τώρα. Χωρίς «δημιουργικές ασάφειες» και χωρίς… τσαλίμια.
Παρατήρηση δεύτερη: Εκείνο που ακούγαμε προεκλογικά από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν το τέλος του Μνημονίου από το ίδιο το βράδυ των εκλογών. Και όχι η «επέκτασή του». Εσχάτως όποτε ασκείται τεκμηριωμένη κριτική στην κυβέρνηση για όσα δεσμεύτηκε με τους «εταίρους» της, εκείνο που ακούγεται σαν δικαιολογία είναι: «Και τι μπορούσε να κάνει, οι τράπεζες θα έμεναν χωρίς ρευστό». «Θα παθαίναμε ό,τι και η Κύπρος». «Θα μας πήγαιναν σε ξαφνικό θάνατο» κι άλλα τέτοια. Θυμίζουμε ότι αντίστοιχα ήταν τα «επιχειρήματα» των προηγούμενων κυβερνήσεων μετά από κάθε συνάντησή τους με την τρόικα και μετά από κάθε επιστροφή τους από τις Βρυξέλλες. Αλλά τότε ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για «δικαιολογίες», για «υποταγή» και για «υποτέλεια». Τότε όλη αυτή η «επιχειρηματολογία» εκλαμβανόταν – και από τον ΣΥΡΙΖΑ – σαν «εμπόριο φόβου». Τώρα από πού κι ως που διεκδικεί κλέη «ρεαλισμού»;
Παρατήρηση τρίτη: Ακούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε την επέκταση της Δανειακής Σύμβασης και των Μνημονίων διότι, τελικά, στις εκλογές δεν πήρε από τον λαό «εντολή ρήξης» αλλά εντολή «παραμονής στο ευρώ και την ΕΕ». Δεν νομίζουμε ότι αυτή είναι και πολύ ειλικρινής ανάγνωση του μηνύματος των εκλογών. Ο λαός στις εκλογές δεν ψήφισε ούτε για «έξοδο», ούτε για «παραμονή» στην ΕΕ. Πρωτευόντως ψήφισε και ζήτησε τέλος της λιτότητας, τέλος της καταστροφής, τέλος των Μνημονίων, τέλος του Αγγλικού Δικαίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ τι ισχυρίστηκε; Ότι αυτά, τα στοιχειώδη, τα αναγκαία, τα ελάχιστα, μπορεί να τα πετύχει εντός της ΕΕ. Με διαπραγματεύσεις και συμφωνίες με τους «εταίρους». Και η λαϊκή πλειοψηφία πείστηκε ότι όσα ζητά μπορούν να ικανοποιηθούν μέσα στην ΕΕ και του είπε του ΣΥΡΙΖΑ: «Εμπρός, κάντα». Αν τώρα αποδεικνύεται – όπως υποστήριζαν και υποστηρίζουν οι κομμουνιστές - ότι εντός της ΕΕ, εντός των «θεσμών», με «διαπραγματεύσεις και όχι με ρήξεις, δεν μπορείς να εξασφαλίσεις ούτε ψίχουλα, ούτε μια στοιχειώδη ανακούφιση του λαού, ούτε τις γάζες για τα νοσοκομεία, ούτε εθνική κυριαρχία, τότε αυτή είναι μια υπέροχη ομολογία! Είναι μια ενδιαφέρουσα βάση για να σκεφτούμε και να αναστοχαστούμε: Εντός ή εκτός ΕΕ, λοιπόν;… Αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα, κι άλλο πράγμα να επανεισάγεται από το παράθυρο εκείνο το «πάση θυσία στο ευρώ» - δηλαδή η θεωρία των προηγούμενων κυβερνήσεων. Άλλο πράγμα για την υπογραφή της κυβέρνησης να τα ρίχνουν κάποιοι στην «κοινωνία», με μια ρητορική του στυλ «φταίει η κοινωνία που δεν είναι έτοιμη για ρήξεις». Και πολύ περισσότερο είναι άλλο πράγμα να εμφανίζεται η επέκταση Δανειακών Συμβάσεων και Μνημονίων σαν «απαίτηση» του λαού!
Παρατήρηση τέταρτη: Η πρώτη πράξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ – για λόγους «λογικής και επιβίωσης» έλεγε ο κ.Τσίπρας – θα ήταν να νομοθετήσει στη Βουλή την ακύρωση του Μνημονίου.
Το ΚΚΕ, όπως σημειώνεται και στο κάλεσμα για το σημερινό συλλαλητήριο του Κόμματος - στο Σύνταγμα στις 7μμ - θα ζητήσει την υπερψήφιση στη Βουλή της πρότασης νόμου που κατέθεσε πριν λίγες μέρες για την ακύρωση των Μνημονίων. Την αντίστοιχη προηγούμενη πρόταση νόμου του ΚΚΕ, που κατατέθηκε μετά τις εκλογές του 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση την είχε ψηφίσει. Όποιος υποψιάζεται ότι αυτή την φορά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ψηφίσει την πρόταση - που τότε την είχε υπερψηφίσει - μάλλον βουλωμένο γράμμα διαβάζει…
***
Υστερόγραφο: «Ακούμε ότι το ΚΚΕ περίμενε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει συλλαλητήριο ενώ τα προηγούμενα χρόνια δεν έκανε τίποτα»… Επειδή αν μη τι άλλο αυτό είναι χοντρή συκοφαντία, όχι για το ΚΚΕ, αλλά για τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που αγωνίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια, υπενθυμίζουμε: από την πρώτη στιγμή της ανόδου του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση το 2009 μέχρι και σήμερα το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ όπου συμμετέχουν οι κομμουνιστές στο εργατικό κίνημα, πραγματοποίησαν εκατόν τριάντα (αριθμός: 130) συλλαλητήρια, απεργίες και κινητοποιήσεις πανελλαδικού χαρακτήρα!
Ειδικά το ΚΚΕ, το πρώτο κομματικό συλλαλητήριο που διοργάνωσε επί μνημονίων ήταν στις 15 Μάη του 2010. Μια βδομάδα, δηλαδή, μετά την υπογραφή της Δανειακής Σύμβασης (στις 8 Μάη 2010). Τώρα, το πρώτο κομματικό του συλλαλητήριο το ΚΚΕ το πραγματοποιεί σήμερα στις 27 Φλεβάρη. Δηλαδή, και πάλι μια βδομάδα μετά την επέκταση της Δανειακής Σύμβασης που υπογράφτηκε στις 20 Φλεβάρη. Αυτά για όσους μιλούν για συνέπεια.
email: mpog@enikos.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου