ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

Ο ιστορικός ρόλος του Κόμματος δεν έκλεισε. Η στήριξη αυτή δεν εξαρτάται από την εκάστοτε ηγεσία του. Οφείλουμε, όμως, να επισημάνουμε ότι το Κόμμα μας, με ευθύνη της ηγεσίας του, βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή.

ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΜΠΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Είναι πλέον σαφής και διαπιστωμένος ο αντιδραστικός χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που συνειδητοποιείται από πλατιές λαϊκές δυνάμεις των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων, της εργαζόμενης διανόησης και της νεολαίας, που δέχτηκαν τις οδυνηρές και καταστρεπτικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης και της οικονομικής χρεοκοπίας της χώρας μας, της εφαρμοζόμενης μνημονιακής οικονομικής πολιτικής.

Οι εκλογές που έρχονται θα αποτελέσουν μια αποφασιστική δοκιμασία για το πολιτικό σύστημα της χώρας μας. Η ντόπια αστική τάξη, με την υποστήριξη των κυρίαρχων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει ως στόχο να διασφαλίσει τη σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος για να μην αμφισβητηθεί η στρατηγική της επιλογή ως προς τη συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ.

Η επίσκεψη της Άγκελα Μέρκελ αποδεικνύει την ολοένα και εντεινόμενη οικονομική και πολιτική εξάρτηση της χώρας μας από τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταδεικνύει την αγωνία της κυβερνητικής πλειοψηφίας, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, για το εκλογικό αποτέλεσμα και τη δυνατότητα να συνεχίσουν απρόσκοπτα την εφαρμογή της αντιλαϊκής τους πολιτικής σε βάρος των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων.

Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ έχοντας πλήρη συναίσθηση του καταστρεπτικού τους κυβερνητικού έργου, που πραγματοποίησαν σε βάρος του Ελληνικού λαού, αναζητούν την οικονομική και πολιτική υποστήριξη ξένων ισχυρών δυνάμεων για να διασώσουν την αποδυναμωμένη και εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία, ευνοώντας ταυτόχρονα την ενδυνάμωση της ξενοκρατίας στη χώρα μας και εκχωρώντας «τα ασημικά» της πατρίδας μας.

Την ίδια στιγμή οι αποκαλύψεις και οι δηλώσεις του πρώην Γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου αποσαφηνίζουν, με τον πιο κυνικό τρόπο, τις “δεύτερες σκέψεις”, που έχει δρομολογήσει η άρχουσα τάξη της χώρας μας. Σαφής εναλλακτικός στόχος της ο σχηματισμός κυβερνητικής πλειοψηφίας με τη συμμετοχή εθνικιστικών ή και φασιστικών δυνάμεων, π.χ. μιας μετονομασμένης Χρυσής Αυγής.

Το γεγονός αυτό έρχεται να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την πολιτική παρουσία των εθνικιστικών δυνάμεων και της Χρυσής Αυγής, και ειδικά για την τελευταία, να αποκαλύψει για άλλη μια φορά το συστημικό της χαρακτήρα, αλλά και να επαληθεύσει τις υπόγειες διασυνδέσεις και συνεννοήσεις των αστικών πολιτικών δυνάμεων μεταξύ τους, όπως ακριβώς απέδειξαν και οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ουκρανία, όπου Ευρωπαϊκή Ένωση, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ με πραξικόπημα εγκατέστησαν τις ναζιστικές δυνάμεις στην κυβερνητική εξουσία.

Ταυτόχρονα η άρχουσα τάξη επεξεργάζεται και άλλες “λύσεις” για τη διακυβέρνηση της χώρας μας, ανάλογα με τα αποτελέσματα των προσεχών εκλογών, με τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ ή τμημάτων τους για να εξασφαλίσει τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος και να αντιμετωπίσει τις ενυπάρχουσες αντιθέσεις των αστικών και μικροαστικών κομμάτων.

Από την άλλη η πολιτική που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικώντας τη διακυβέρνηση, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την αντιλαϊκή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κυβέρνησης, αφού εξακολουθεί να παραμένει δέσμιος των στρατηγικών του επιλογών, της παραμονής της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ, στρατηγικές επιλογές που ταυτίζονται πλήρως με τις αντίστοιχες στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης της χώρας μας.

Από μόνο του αυτό το γεγονός στερεί την όποια δυνατότητα στο ΣΥΡΙΖΑ να ασκήσει αποτελεσματική αντιπολίτευση, πολύ περισσότερο να ασκήσει κυβερνητική πολιτική προς όφελος των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων. Το πολιτικό αδιέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο εμφανές μετά και από τον εξοβελισμό των όποιων ριζοσπαστικών αρχικών του δεσμεύσεων, που τον έχει αναγκάσει να υιοθετεί αστικούς ελιγμούς για να “δικαιολογεί” τις συνεχείς του υπαναχωρήσεις.

Καταφεύγει σε δημαγωγικούς αντιπερισπασμούς παρουσιάζοντας τη χώρα μας ως “οικόπεδο” της Μέρκελ την ίδια στιγμή που η εξάρτησή της έχει ενταθεί, την ίδια στιγμή που την εκχωρεί επίσημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις μεγάλες δυνάμεις – εταίρους με τις στρατηγικές του επιλογές, μη αμφισβητώντας τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ, επομένως μη αμφισβητώντας επί της ουσίας και την ενδυνάμωση της εξάρτησης.

Όλα αυτά τα ισχυρίζεται στο όνομα μιας “ισχυρής διαπραγμάτευσης και διευθέτησης του δημόσιου χρέους στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης” γνωρίζοντας εκ των προτέρων την αναποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής του στάσης, που είναι σχεδόν παράλληλη και ταυτόσημη με αυτήν της κυβέρνησης, μια και η ίδια η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι πραγματοποιεί “σκληρή διαπραγμάτευση” με την τρόικα και ήδη έχει εξαγγείλει, ψευδώς, το τέλος της παρουσίας της στη χώρα μας.

Παράλληλα οι ήδη γνωστές δημόσιες τοποθετήσεις του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο Τέξας, οι αναφορές του για την ανάγκη ενός νέου “Σχεδίου Μάρσαλ” για τη χώρα μας, για την ανάγκη υιοθέτησης μιας “επεκτατικής” οικονομικής πολιτικής τύπου Ομπάμα με “αναπτυξιακή ρήτρα” στη θέση της “περιοριστικής” οικονομικής πολιτικής, που έχει επιβάλει η Μέρκελ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τον καθιστά πλήρως αναξιόπιστο.

Και αυτό γιατί το αποτέλεσμα αυτών των οικονομικών πολιτικών είναι το ίδιο αντιλαϊκό, μια και αυτές οι πολιτικές ασκούνται εκ μέρους των κυβερνήσεων για λογαριασμό των μονοπωλίων, για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης σε βάρος των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων και τη συσσώρευση των νέων κερδών τους.

Την ίδια ώρα οι όποιες διαφωνίες παρατηρούνται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ γύρω από αυτές τις επίσημες τοποθετήσεις της ηγεσίας δεν ξεπερνάνε τα όρια των “συλλογικών επεξεργασιών και του σεβασμού των αποφάσεων της πλειοψηφίας”, γεγονός που τις καθιστά, σε τελική ανάλυση, πολιτικό άλλοθι για τις κυριαρχούσες απόψεις στο ΣΥΡΙΖΑ.

Από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας και ιδιαίτερα μετά την επίσημη προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την αποδοχή του πρώτου Μνημονίου το ΚΚΕ δε μπόρεσε να καταθέσει μια συγκεκριμένη πρόταση εξόδου από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία, που να αποτελούσε τη βάση της πάλης και ανάπτυξης του εργατικού κινήματος ενάντια στην αντεργατική πολιτική, που μείωνε μισθούς και συντάξεις και αφαιρούσε κοινωνικές κατακτήσεις, την ίδια στιγμή που ξεπουλιόταν η δημόσια περιουσία και προωθούνταν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που άλλαζαν τον καπιταλισμό της χώρας μας.

Μια πρόταση που να ακουμπάει στα άμεσα και οξύτατα προβλήματα των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων, της νεολαίας, των διανοουμένων και των γυναικών, με αιχμή την έξοδο της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και στην προοπτική του σοσιαλισμού.

Είναι πια ξεκάθαρο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, πέρα από τις ενδογενείς αιτίες του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και την επίδραση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, είναι βασικός παράγοντας τόσο για την οικονομική κρίση τη διάρκειά της και την έντασή της, που εξακολουθεί να περνάει η χώρα μας, όσο και τη χρεοκοπία της. Η αποδέσμευση είναι πλέον αδήριτη ανάγκη για να βαδίσει η εργατική τάξη με τους συμμάχους της στο δρόμο για το σοσιαλισμό.

Οι πολιτικές εξελίξεις που ακολούθησαν απέδειξαν με τον πιο καταλυτικό τρόπο ότι η πολιτική του Κόμματος δε μπόρεσε να συσπειρώσει τους εργαζόμενους και τα μικροαστικά στρώματα ενάντια στα κόμματα της αστικής τάξης, που εφάρμοζαν το ένα μνημόνιο μετά το άλλο και υπέγραφαν τις κατάπτυστες και αποικιακού τύπου δανειακές συμβάσεις. Δε μπόρεσε να προωθήσει τις κοινωνικές συμμαχίες πάνω στις οποίες θα οικοδομούνταν και οι αντίστοιχες πολιτικές συμμαχίες, με εκείνες τις δυνάμεις που θα μπορούσαν να συμμετέχουν στη δημιουργία του ΑΑΔΜ.

Όπως δε μπόρεσε να αξιοποιήσει την παρατεταμένη οικονομική και πολιτική κρίση για να αναδειχτεί σε ηγετική πολιτική δύναμη, να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια και την ογκούμενη λαϊκή αποστροφή προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Απέφυγε συστηματικά να καταθέσει πρόταση διακυβέρνησης της χώρας, με βάση τις επεξεργασίες του 15^ου Συνεδρίου του Κόμματος, όταν τεράστιες λαϊκές μάζες μετακινούνταν και εγκατέλειπαν τα κόμματα του παραδοσιακού δικομματισμού επιφέροντας ένα αποφασιστικό χτύπημα στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά δεν ήταν σε θέση ακόμη να υιοθετήσουν την πρόταση για Λαϊκή Εξουσία και Λαϊκή Οικονομία, για το Σοσιαλισμό.

Αποφασιστικής σημασίας παράγοντας που δε μπόρεσε το Κόμμα μας να συσπειρώσει τις λαϊκές μάζες στο πλευρό του και να αναδειχθεί καθοδηγητής τους ήταν και η στάση του μέσα στο Εργατικό Κίνημα, που δε συνέβαλε και δεν προωθούσε, εξ αιτίας της γενικότερης πολιτικής του αντίληψης για την πορεία προς το σοσιαλισμό, την ενότητα της εργατικής τάξης, της τάξης που θα αποτελούσε τη βασική δύναμη της συσπείρωσης των ευρύτερων λαϊκών μαζών.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι η σημαντική μείωση των δυνάμεων του Κόμματος έπαιξε εξ ίσου σημαντικό ρόλο στην αποτελεσματικότητα της πάλης του Εργατικού Κινήματος για την αντιμετώπιση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι η αστική τάξη της χώρας μας και οι κυβερνήσεις της, που σχηματίστηκαν μετά τις εκλογές του Ιούνη του 2012, παρά την πολιτική κρίση που εξακολουθούσε να σοβεί, μπόρεσαν σχεδόν απρόσκοπτα να περάσουν το σύνολο των μνημονιακών πολιτικών και αναδιαρθρώσεων σε βάρος των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων.

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, που δεν είμαστε ενεργά μέλη του Κόμματος, που όμως δεν εγκαταλείψαμε ποτέ τις γραμμές της πάλης που διεξάγει για τα συμφέροντα των εργαζομένων, που γαλουχηθήκαμε από τις αγωνιστικές του περγαμηνές και την ένδοξη ιστορία του, θεωρούμε ότι οι προσεχείς εκλογές θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο στην παραπέρα πορεία του. Ότι οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν την επόμενη των εκλογών απαιτούν την ισχυρή παρουσία του Κόμματος αλλά και με τη σωστή πολιτική.

Καταθέτουμε τις παραπάνω παρατηρήσεις μας με την προσδοκία και την ελπίδα ότι επί τέλους η ηγεσία του Κόμματος θα τις πάρει υπόψη, παρά τις ευθύνες της για τη μέχρι σήμερα πολιτική που εφαρμόζει, γιατί αποτελούν πλέον «κοινό τόπο» ανησυχίας και προβληματισμού στον κόσμο που στηρίζει το ΚΚΕ. Ελπίζουμε ότι θα τις πάρει υπόψη τόσο για τη διεξαγωγή της εκλογικής μάχης όσο, και κυρίως, για μετά τις εκλογές. Για τις εξελίξεις που σίγουρα θα έρθουν και που θα κρίνουν πάρα πολλά.

Η στήριξή μας στο Κόμμα πηγάζει από την εκτίμησή μας ότι ο ιστορικός ρόλος του Κόμματος δεν έκλεισε. Η στήριξη αυτή δεν εξαρτάται από την εκάστοτε ηγεσία του. Οφείλουμε, όμως, να επισημάνουμε ότι το Κόμμα μας, με ευθύνη της ηγεσίας του, βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή.

Είμαστε βέβαιοι ότι το Κόμμα μας κάτω από διαφορετικούς πολιτικούς όρους μπορεί να ανακάμψει. Να αποκαταστήσει τον πρωτοπόρο πολιτικό του ρόλο συμβάλλοντας αποφασιστικά και στην ανασυγκρότηση του Εργατικού Κινήματος. Να του δώσει νέα πνοή και προοπτική.

Να καθοδηγήσει τις λαϊκές δυνάμεις στο δρόμο των αποφασιστικών ρήξεων και ανατροπών, στην αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στο δρόμο του σοσιαλισμού. Να αναπτερώσει τις ελπίδες των εργαζομένων, να σφυρηλατήσει την κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων. Να αναζωογονήσει και να ισχυροποιήσει τις δικές του δυνάμεις στη βάση των μαρξιστικολενινιστικών κανόνων λειτουργίας του και της μαρξιστικολενινιστικής κοσμοθεωρίας του.

Καταθέτοντας τις κριτικές μας αυτές παρατηρήσεις και τη στήριξή μας στο Κόμμα διαχωρίζουμε τη θέση μας από κάθε άλλη πολιτική παρέμβαση, απ’ όπου και εάν προέρχεται, κομμάτων ή κινήσεων, που ισχυρίζονται ότι ο ιστορικός κύκλος του ΚΚΕ έχει τελειώσει.

Στη βάση των παραπάνω θέσεων καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τα μικροαστικά στρώματα, την εργαζόμενη διανόηση, τη νεολαία και τις γυναίκες να στηρίξουν στις προσεχείς εκλογές το ΚΚΕ, γιατί οι εξελίξεις που έρχονται θα κρίνουν αποφασιστικά και μακροχρόνια την πορεία της πατρίδας μας.

1. Αγαθός Κώστας
Μηχανικός
Μέλος αντιπροσωπείας Περιφ. Τμήμ. ΤΕΕ Κέρκυρας

2. Αρβανίτης Νίκος
Συνταξιούχος
Πρ. Δημ. Σύμβουλος, πρ. υπ. Δήμαρχος Περιστερίου

3. Βασιλείου Άγγελος
Εκπαιδευτικός
Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

4. Βερβέρη Σταυρούλα
Εκπαιδευτικός
Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση

5. Βλάσσης Κώστας
Υπάλληλος ΥΠ.ΠΟ.Α.

6. Δ. Δήμητρα
Ιδ. Υπάλληλος

7. Κατσένης Ιπποκράτης
Συνταξ. Τραπεζικός
Πρώην Γ. Γ. της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας

8. Μακρής Παναγιώτης
Ιδ. Υπάλληλος ΟΤΕ

9. Μαντέλης Σπύρος
ΕΒΕ

10. Μπάνος Παναγιώτης
Ιδ. Υπάλληλος
Πρώην Πρόεδρος Σωματείου Ιδ. Υπαλλήλων Κέρκυρας

11. Μπενάτος Γρηγόρης
Άνεργος

12. Παπαδόπουλος Δημήτρης
Άνεργος
Μεταλλεργάτης

13. Ρέντζος Μιχάλης
Άνεργος

14. Σφυρής Γιάννης
Γεωπόνος

15. Τριμπέρης Γιώργος
Καθηγητής ΑΕΙ
Πρώην Πρόεδρος του Φυσικού τμήματος της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΕΚΠΑ

16. Τσιάκαλος Γιώργος
Οικοδόμος

Posted in: πολιτική