Αστοχία υλικού

Η γελοιωδέστατη Χρυσή Αυγή βάζει τους σμπίρους της να κόπτονται στο διαδίκτυο, ότι λογοκρίνεται η οργάνωσή τους και ότι η δημοκρατία δεν είναι δημοκρατία (λες και οι φασίστες θα ήθελαν η δημοκρατία να είναι δημοκρατία). Την ίδια στιγμή οι υποκριτές αυτοί καταφεύγουν στο ΕΣΡ απαιτώντας τη φίμωση των ραδιοτηλεοπτικών μέσων εις ό,τι τους αφορά διότι έτσι... παραβιάζονται τα... προσωπικά τους δεδομένα. Προσωπικό δεδομένο
δηλαδή ο αγκυλωτός σταυρός στον ώμο του κ. Κασιδιάρη, προσωπικό δεδομένο να πυροβολεί (ο αρχαιολάτρης) αρχαιολογικές πινακίδες, προσωπικό δεδομένο αξιωματικός του στρατού (ο αδελφός του κ. Κασιδιάρη) να χαιρετά με τον προδοτικό για Ελληνα και για αξιωματικό ναζιστικό χαιρετισμό.
Η γελοιότης και η δειλία αυτών των τύπων δεν έχει τέλος. Η αμάθειά τους, οι αρλουμπολογίες τους όπως ότι ο ναζιστικός χαιρετισμός είναι αρχαιοελληνικός (που τον είδαν; σε ποιο αγγείο ζωγραφισμένο, σε ποιο άγαλμα; σε ποιο κείμενο μαρτυρείται;) έχουν ξεπεράσει κάθε όριο αντοχής. Ψευταράδες από ιδεολογία («θα λέμε ψέματα ώσπου να πετύχουμε τον σκοπό μας»), δεν διστάζουν να απαρνηθούν την ιδεολογία τους προκειμένου να ξεφύγουν τις συνέπειες των έργων τους.
Απ’ την αρχή της ανάδυσης αυτών των παράσιτων στον αφρό της λάσπης που αναμόχλευσε η κρίση, είχαμε την άποψη ότι τα έργα τους και τα λόγια τους έπρεπε να βγαίνουν στο φως για να καούν. Δεν έγινε κάτι τέτοιο ή μισοέγινε και ό,τι έγινε έγινε στρεβλά. Και για αυτό η Χρυσή Αυγή ανέβηκε στο 6,7,8%, πήγε να γκρεμοτσακισθεί από κει, δολοφονήθηκαν δύο μέλη της, σταθεροποιήθηκε κι άρχισε να ανεβαίνει ξανά. Τι βολικό! Για ποιους; Για όσους τη χρειάζονται, είτε ως σκιάχτρο είτε ως σύμμαχο.
Μπαρουτοκαπνισμένος και σοφός, ο κ. Γλέζος έχει δίκιο. Ψήφισε εναντίον της διακοπής της χρηματοδότησης του τέρατος, διότι γνωρίζει ότι το τέρας αντιμετωπίζεται πολιτικά και ιδεολογικά. Κάθε άλλη αντιμετώπιση, με τερτίπια και προσχήματα, το εκτρέφει. Πόσω μάλλον όταν η προσπάθεια να αντιμετωπισθεί ο φασισμός ξεφεύγει απ’ τη δημοκρατική νομιμότητα, την τήρηση του Συντάγματος και φλερτάρει με τρόπους που παρασιωπούν ή υπερφαλαγγίζουν δικαιακούς και δικανικούς κανόνες που θα έπρεπε να ισχύουν για όλους. Η δίκη
προθέσεων, η συλλογική ευθύνη, η καταστρατήγηση του τεκμηρίου της αθωότητας απάδουν της δημοκρατίας, της αστικής έστω δημοκρατίας, και ξεκλειδώνουν τη ντουλάπα με τους σκελετούς των τεράτων που αύριο μπορεί να απειλήσουν οποιοδήποτε κόμμα.

Τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης της Διαπλοκής αντιμετωπίζουν τη Χρυσή Αυγή με κουτοπονηριές που μάλλον την εκτρέφουν παρά την αποδυναμώνουν. Το ίδιο και τα δύο διεφθαρμένα κόμματα του δικομματικού μονοκομματισμού, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής που έχουν κάνει εγκλήματα, πρέπει να διωχθούν για τα εγκλήματα που έχουν κάνει. Οτιδήποτε υπερβαίνει κάτι τέτοιο, αποδυναμώνει τη δημοκρατία και ενδυναμώνει τον αυταρχισμό.
Μήπως όμως αυτό είναι το ζητούμενο;
Αποκόβει στην Ιταλία ο κ. Λέτα τα κόμματα από την κρατική χρηματοδότηση κι εδώ, αυτοί που δικαίως έχουν στραφεί κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής, αφρόνως τον χειροκροτούν. Τι χειροκροτούν; την
αποδυνάμωση των θεσμών της δημοκρατίας (διότι αυτό είναι τα κόμματα) ή την αποκοπή της δημοκρατίας απ’ τους πυλώνες της. Κόμματα χωρίς κρατική χρηματοδότηση ή θα είναι κόμματα των πλουσίων (πολιτικών και πολιτών) ή θα χρηματοδοτούνται απ’ τους μηχανισμούς των πλουσίων (εταιρείες, τράπεζες, μαύρο χρήμα). Αυτό θέλουμε; κόμματα offshore; Ο Λέτα δεν τα κάνει αυτά στα ξαφνικά,
τριάντα χρόνια τα ΜΜΕ καλλιεργούν κλίμα που βασίζεται στην παθολογία της δημοκρατίας για να βαθύνουν αυτήν την παθολογία ακόμα περισσότερο. Ούτε τα κάνει μόνος. Την ίδια ώρα ο κ. Ραχόι στην Ισπανία απαγορεύει τις διαδηλώσεις, προφανώς για να «μην κλείνουν οι δρόμοι», να μην «αμαυρώνεται η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό» και να μην «παρεμποδίζεται το δικαίωμα στην εργασία» (στη σκλαβιά δηλαδή) όσων δεν είναι άνεργοι. Η Ευρώπη
στρίβει δεξιά, προς τον αυταρχισμό. Ο πιθανός εκφασισμός των δημοκρατιών είναι περισσότερο δουλειά της διεθνικής αστικής τάξης και λιγότερο των φασιστικών ομάδων, που σ’ αυτήν τη διαδικασία υπέχουν βοηθητικό ρόλο, είτε, το ξαναλέω, ως σκιάχτρα είτε ως σύμμαχοι.
Και στην Ελλάδα, η έξοδος της Χρυσής Αυγής απ’ τους υπονόμους και η χρήση της απ’ το σύστημα πληροί τις ίδιες προδιαγραφές - η αντιμετώπισή της απ’ το πλέγμα (που τη χρειάζεται) την κρατάει ζωντανή, μάλιστα ενίοτε την εκτρέφει, ροκανίζοντας όλο και πιο πολύ τη δημοκρατία.
Εχει λοιπόν μεγάλο δίκιο ο κ. Γλέζος όταν δεν ενδίδει σε «ευκολίες», αίολες (και πιθανόν έωλες, βρώμικες) προσεγγίσεις. Τι είναι η
Χρυσή Αυγή (πλην των ψηφοφόρων της); ένα μάτσο 500-1.000 αμόρφωτοι, ανελλήνιστοι, τρισβάρβαροι, εθνικιστές, γορίλες της νύχτας, σταυρωτήδες, διαταραγμένοι, ναζί, φασίστες, επίγονοι των δωσίλογων - ένας ετερόκλητος αχταρμάς θρασύδειλων που αρνούνται μονίμως αυτό που είναι και καταδίδουν ο ένας τον άλλον. Τι είναι οι ψηφοφόροι
της Χρυσής Αυγής; πολίτες δύο κατηγοριών: αυτοί που έχουν καταλάβει τι είναι η Χρυσή Αυγή κι όμως την υποστηρίζουν κατά το όμοιος ομοίω αεί πελάζει, κι εκείνοι που δεν έχουν καταλάβει ακόμα - οι λιγότεροι δηλαδή, διότι η Χρυσή Αυγή βρίσκεται στο προσκήνιο για καιρό. Αυτοί λοιπόν που δεν έχουν ακόμα καταλάβει, ή δεν θέλουν να καταλάβουν ή δεν μπορούν να καταλάβουν (άρα ουδέποτε θα μπορέσουν). Συνεπώς
η Χρυσή Αυγή και το μέρος του εκλογικού σώματος που την υποστηρίζει πρέπει να αντιμετωπίζονται πλέον ενιαία. Πώς; με διώξεις; Με την ποινικοποίηση των ιδεών τους; της γνώμης; των απόψεων; Αν μέσα στη Χρυσή Αυγή υπάρχουν εγκληματίες (όπως εκείνοι που σκότωσαν τον Φύσσα) και εγκληματίες (πολλοί) των οποίων τα εγκλήματα δεν έχουν έρθει ακόμα στο φως, αυτό σημαίνει ότι είναι το ίδιο εγκληματίες κι εκείνοι που δεν έλαβαν μέρος σ’ αυτά τα εγκλήματα, ανεξαρτήτως τι πιστεύουν για αυτά, ανεξαρτήτως ακόμα κι αν τα εγκρίνουν; Αν
αποδεχθούμε αυτήν τη λογική, τότε ήδη βρισκόμαστε σε εμφύλιο πόλεμο και δεν μένει παρά να αρχίσει να χύνεται το αίμα προς χαράν κι αγαλλίαση εκείνων που ένας εμφύλιος θα σταθεροποιούσε τη θέση τους στην κορυφή μιας αυταρχικής ή εκφασισμένης δημοκρατίας.
Οι φασίστες είναι σκουλήκια. Και πρέπει να τα «τρελάνουμε στη νομιμότητα». Στη νομιμότητα, στη νομιμότητα και πάλι στη νομιμότητα. Και η αμφίβολη νομιμότητα δεν είναι νομιμότητα. Πόσω μάλλον η επινοημένη νομιμότητα τύπου «συνταγματικού τόξου» που επιδιώκει να φέρει στον ίδιο (τάχα αντιφασιστικό) παρονομαστή αυτούς που παράγουν και προάγουν την κρίση με εκείνους που την υφίστανται.
Η Χρυσή Αυγή αντιμετωπίζεται εις ό,τι αφορά τις ιδέες με έναν μόνο τρόπο: κάθε τι που λέει ο φασίστας να το κάνει φύλλο φτερό ο δημοκράτης. Ξέρω, χρειάζεται υπομονή, διότι οι φασίστες λένε συνεχώς παρλαπίπες, λένε και ξελένε, αντιφάσκουν αδίστακτα, διαστρέφουν, συκοφαντούν, λασπώνουν. Ανθρωποι που
πιστεύουν ότι ο μαίανδρος είναι ένα ιερό κεφαλοκλείδωμα, ο αγκυλωτός σταυρός ντόνατς και ο κ. Μιχαλολιάκος Αριος, είναι ικανοί να σκάσουν ένα χάνι γαϊδάρους. Εις ό,τι αφορά τα εγκλήματά τους, υπάρχει η Δικαιοσύνη. Εις ό,τι αφορά όμως τα πολιτικά εγκλήματα που θα έκαναν για να πάρουν την εξουσία και τα πολιτικά εγκλήματα που θα έκαναν αν έπαιρναν την εξουσία, υπάρχουμε εμείς.
Εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή θα μεταμορφισθεί, θα επιστρέψει και θα θεριέψει. Εντός νόμου, και υφιστάμενη τις συνέπειές του, θα σβήσει. Του νόμου τις συνέπειες κι όχι των παρεκβατικών ερμηνειών του...

ΥΓ.: Επί άλλης υποθέσεως: Υπάρχει η αυτοκριτική, υπάρχει και η συγκάλυψη. Ο αριστερός διαλέγει. Και οι πάντες, αριστεροί - δεξιοί, κρίνουν. Υπάρχει και η διάψευση, έστω η καθυστερημένη, αλλά πρέπει να ’ναι διάψευση...

Posted in: πολιτική