Όπως ξέρουμε, παλαιότερα, ο συνδικαλισμός πέρασε από πολλές
κρίσεις. Στο τέλος του περασμένου ( σημ. Ε.Κ.: προπερασμένου) και αρχές
του αιώνα μας, τρεις ιδεολογίες σε πολλές χώρες της Ευρώπης και Αμερικής
επηρέαζαν την εργατική τάξη: Ο αναρχισμός, ο σοσιαλισμός και ο
ρεφορμισμός. Από τις παραμονές του Β΄
παγκοσμίου πολέμου ο αναρχισμός –εξόν από την Ισπανία- έπαψε να
επηρεάζει μεγάλα στρώματα της εργατικής τάξης. Αντίθετα, ο σοσιαλισμός
και ο ρεφορμισμός εξακολουθούν και σήμερα να έχουν ισχυρά στηρίγματα
μέσα στα εργατικά σωματεία. Όμως επειδή στο τέλος του Α΄ παγκόσμιου
πολέμου οι σοσιαλιστές χωρίστηκαν σε δυο κυρίως παρατάξεις, τους
κομμουνιστές και σοσιαλιστές, έγιναν νέες ανακατατάξεις στον πολιτικό
τομέα που επηρέασαν άμεσα το διεθνές συνδικαλιστικό κίνημα.
0ι σοσιαλιστές ουσιαστικά ενώθηκαν με τους ρεφορμιστές. Με την
επέμβαση του Κράτους, αλλού φανερά και αλλού έμμεσα, σε πολλές χώρες τα
περισσότερα Συνδικάτα πέρασαν στα χέρια των σοσιαλιστών-ρεφορμιστών.
Στις χώρες πάλι που το πολιτικό κίνημα τού προλεταριάτου επηρεάζεται σε
σημαντικό βαθμό από την άκρα αριστερά, όπως στη Γαλλία και Ιταλία, οι
ρεφορμιστές και σοσιαλιστές διασπάσανε το συνδικαλιστικό κίνημα. Όπως
ξέρουμε στις μεγάλες βιομηχανικές χώρες, όπως είναι η Β. ‘Αμερική και η
Αγγλία, ενώ υπάρχουν ισχυρές εργατικές οργανώσεις, ωστόσο η πολιτική
διαπαιδαγώγηση των προλεταρίων καθυστερεί πολύ.
Γι’ αυτό σε όσους παρακολουθούν το παγκόσμιο εργατικό κίνημα σ’
όλες τις εκδηλώσεις του, γεννιούνται πολλά ερωτήματα και απορίες. Οι
βασικές αρχές του επιστημονικού σοσιαλισμού, ερωτούν, δεν έχουν
επιβεβαίωση απ’ τη σύγχρονη ιστορική πραγματικότητα; Η απάντηση είναι
αρνητική. Η νομοτέλεια των κοινωνικών φαινομένων υπάρχει και
επιβεβαιώνει τις απόψεις των Μαρξ-Ένγκελς, αρκεί να μπορεί κανείς να
κατέχει τις απαραίτητες γνώσεις για να καταλάβει στο βάθος και πλάτος
τους τα σημερινά προβλήματα του διεθνούς συνδικαλισμού. […] Κι’ επειδή
στη χώρα μας το συνδικαλιστικό κίνημα από χρόνια τώρα έχει
παραστρατήσει, τα νέα ηγετικά στελέχη που θα βάλουν ως σκοπό τους vα
ξαναφέρουν τον ελληνικό συνδικαλισμό στο σωστό δρόμο, πρέπει να
μορφωθούν, δηλαδή να εξοπλιστούν με τις απαραίτητες ιστορικές γνώσεις
τις σχετικές με τις διάφορες φάσεις του διεθνούς συνδικαλισμού. Δεν
πρέπει να το κρύβουμε πως ο ελληνικός συνδικαλισμός στην επίσημη
εμφάνιση και εκπροσώπησή του δεν εκτελεί τον ιστορικό του ρόλο και
προορισμό.
‘Οπως και αλλού, έτσι και σε μας, για πολύ γνωστούς λόγους
αναπτύχθηκε και επεβλήθηκε ο εργατοπατερισμός. Γι’ αυτό τα πιο πολλά
Σωματεία έχουν γίνει υποχείρια των καπιταλιστών. Η εργατική αριστοκρατία
και γραφειοκρατία, όπως και αλλού έτσι και σε μας, κυβερνούν τα
συνδικάτα σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, βάζοντας φρένο στις ταξικές
αντιθέσεις. Η εργατική αριστοκρατία και γραφειοκρατία παίζει το ρόλο του
ουραγού της κεφαλαιοκρατίας και γι’ αυτό όχι μόνο λυμαίνεται το
εργατικό κίνημα αλλά και γίνεται τροχοπέδη στις κρίσιμες στιγμές του
αγώνα, όταν δηλαδή οι μάζες αγωνίζονται απ’ τη μια μεριά να κρατήσουν τα
αποχτημένα δικαιώματά τους, και από την άλλη να πραγματοποιήσουν νέες
καταχτήσεις.
Η εργατική γραφειοκρατία και αριστοκρατία από την κοινωνική της
θέση, έχει εγκαταλείψει τούς αγώνες τού πεζοδρομίου και μάχεται μόνο για
να πάρουν οι εργάτες μερικά ψύχουλα από το πλούσιο τραπέζι του
καπιταλισμού. Συνέπεια τής γραφειοκρ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου