«Το ελληνικό, τώρα: από την ώρα που μας βοηθάει η Ελλάς να γίνουμε άνθρωποι, με μια παγκοσμιότητα, πολύ καλώς.
Από την ώρα που μας
δίδει μια φουστανέλα και μας εμποδίζει να υπάρχουμε με τους άλλους
συνανθρώπους, είναι αντιδραστικό. Το ίδιο υλικό: Αν αυτό που λέμε
ελληνικό είναι εμπόδιο στο να ενωθούμε μ' έναν μαύρο, είναι
καταδικαστέο.
Αν, αντιθέτως, αυτό είναι βοηθητικό για να ενωθούμε με
τους άλλους, είναι υπέροχο. Η έννοια του ελληνικού για πολλούς ανθρώπους έχει διαφορετική όψη. Εγώ πιστεύω σ' εκείνη την ελληνικότητα που εξαφανίζει τις διαφορές.
Φυσικά, από κάπου
ξεκινάμε. Όλοι ξεκινάμε και τις πρώτες λέξεις που ψελλίζουμε είναι της
μάνας μας. Αλλά δεν μένουμε με τις τέσσερις λέξεις που μάθαμε απ' τη
μάνα μας: πηγαίνουμε και μαθαίνουμε και μιλάμε και σκεπτόμαστε και
ξαναμαθαίνουμε να μιλάμε και απορρίπτουμε σκέψεις και προχωράμε...»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου