Σ’ αγαπάει πολύ» μου είπε, και γέλασα βεβιασμένα. «Προφανώς, αλλιώς γιατί να είναι μαζί μου;» απάντησα. «Μην το λες. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι μένουν μαζί από κεκτημένη ταχύτητα;». Δεν ήξερα. Ήμουν μικρή, και είχα άγνωστες λέξεις. Περνούν αρκετά χρόνια –ή αρκετά χιλιόμετρα στο κοντέρ των σχέσεων, αν προτιμάτε– μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχουν όντως σχέσεις που «εκκρεμούν», που απλά επιβιώνουν, επειδή ένας από τους δύο ή και οι δύο σύντροφοι δεν έχουν προλάβει να σκεφτούν ότι δεν θέλουν πια να είναι μαζί. Ή δεν το έχουν συνειδητοποιήσει. Ή δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Ή «πού να τρέχεις τώρα;».
Βαριέστε. Και βαριέστε πολύ.
Έχει περάσει δεκαετία από την τελευταία φορά που πήγατε διακοπές οι δυο σας. Βγαίνετε έξω μόνο με κοινούς φίλους –ή ο καθένας χώρια. Βλέπετε τηλεόραση ακόμη και την ώρα που τρώτε, γιατί διαφορετικά στο δωμάτιο απλώνεται νεκρική σιγή. Σίγουρα, καμία περίοδος της σχέσης δε θα ξαναείναι τόσο συναρπαστική, όσο το πρώτο της εξάμηνο, που βρίσκατε ο ένας τον άλλο τον πιο ενδιαφέροντα άνθρωπο του κόσμου. Αν, όμως, δεν έχετε πια τίποτα να πείτε με τον/ την σύντροφό σας, λυπούμαστε που θα το ακούσετε από εμάς, αλλά έχει φτάσει η ώρα να κατευθυνθείτε προς την έξοδο.
Για την ακρίβεια, το κάνετε –όλο και πιο συχνά. Την πρώτη φορά που σκεφτήκατε να χωρίσετε –για εκείνον τον ασήμαντο καυγά, τον πρώτο χρόνο της σχέσης– σχεδόν βουρκώσατε στην ιδέα πως θα βλέπετε μόνοι εκείνο το σήριαλ που μόνο εκείνος/η απολαμβάνει όσο εσείς, πως δε θα ξαναβγείτε με την κοινή σας παρέα, πως δεν θα ξυπνήσετε δίπλα του/ της. Τώρα, η σκέψη για όλες τις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά στους single φίλους σας κάθε βράδυ που εκείνοι κλείνουν την πόρτα πίσω τους και βγαίνουν, φέρνει ένα αφηρημένο χαμόγελο στο πρόσωπό σας –ίσως κι ένα τσιμπηματάκι ζήλιας στην καρδιά σας. Αν σκέφτεστε όλο και συχνότερα πόσα υπέροχα πράγματα θα μπορούσατε να κάνετε αν χωρίζατε, μάλλον ήρθε η στιγμή να τα κάνετε.
Δε θυμάστε πότε ήταν η τελευταία φορά που μεσολάβησαν τρεις μέρες μεταξύ δύο καυγάδων.
Ναι, όλα τα ζευγάρια μαλώνουν. Όλα τα ζευγάρια περνούν δύσκολες περιόδους, για τις οποίες πολλές φορές ευθύνονται εξωτερικοί παράγοντες –η κρίση, η ανεργία, οι 25 βαθμοί υπό σκιάν Δεκέμβρη μήνα. Αν, όμως, η «δύσκολη περίοδος» έχει εξελιχθεί σε «δύσκολη συμβίωση», αν μαλώνετε διαρκώς δι’ ασήμαντον αφορμή, αν δεν υπάρχει καμία διάθεση συμβιβασμού από καμία πλευρά και αν –το σημαντικότερο όλων– το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεστε τον/ την σύντροφό σας είναι οι καυγάδες σας, τότε ίσως η δύσκολη περίοδος να τελειώνει… με την δύσκολη στιγμή του αποχαιρετισμού.
Κάθε άνθρωπος μπορεί να χάσει την σεξουαλική του διάθεση για μία μικρή ή μεγαλύτερη περίοδο της ζωής του –επειδή πιέζεται στη δουλειά/ επειδή το ταμείο είναι μείον/ επειδή ο Ερμής είναι ανάδρομος. Αν, όμως, η σεξουαλική σας διάθεση καλά κρατεί, απλά το αντικείμενο του πόθου σας δεν είναι ο/η σύντροφός σας, αρχίζουμε να μετράμε απώλειες. Αν, μάλιστα, πιάνετε τον εαυτό σας μέσα στην ημέρα να φαντασιώνεται τη συνάδελφο/ τον μπάρμαν/ τον ηθοποιό στην αφίσα του σινεμά, αλλά επιστρέφοντας σπίτι κάθε ερωτική επιθυμία εξαφανίζεται, μπορούμε να βγάλουμε και πόρισμα: αρνητικό.
Τα πάντα πάνω του/ της σας φαίνονται ελαττώματα.
Το ντύσιμό του/ της. Ο τρόπος που μιλά. Οι απόψεις του/ της. Οι φίλοι του/ της. Οι γονείς του/ της. Το ότι κάνει σαράντα λεπτά να παραγγείλει στο εστιατόριο. Αυτό που τελικά παραγγέλνει. Όλα όσα έμοιαζαν μικρές χαριτωμένες λεπτομέρειες όταν τον/ την γνωρίζατε, τώρα σας εκνευρίζουν. Γεγονός που προσπαθείτε να κρύψετε, αλλά οι ασυναίσθητες εκφράσεις αηδίας στο πρόσωπό σας την ώρα που μιλά σας προδίδουν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πληγώνετε –έστω και ασυναίσθητα– τον άνθρωπο που μέχρι χτες αγαπούσατε, και μπορεί ακόμα να αγαπάτε, απλά με άλλον τρόπο. Φύγετε, όσο δεν έχετε ακόμη κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά εκφράζοντας τα συναισθήματά σας για τη στραβή του μύτη, το απαίσιο γούστο του, το γέλιο του που ακούγεται άσχημα (στα δικά σας αυτιά μόνο, μάλλον) και τη μάνα του που είναι αντιπαθητική.
Μπορεί να είστε τρελά ερωτευμένος-η μαζί του/ της, να εξακολουθείτε να τον βρίσκετε τον πιο ενδιαφέροντα άνθρωπο του κόσμου, να ανυπομονείτε να φύγετε από το γραφείο για να τον/ την συναντήσετε, να κάνετε ό,τι περνά από το χέρι σας για να αποφεύγετε ή να επανορθώνετε τους καυγάδες. Αν, όμως, όλα αυτά είναι μονόπλευρα, και ο/ η σύντροφός σας βρίσκει κάθε πιθανή και απίθανη ευκαιρία για να σας μειώσει, να ξεσπάσει τα νεύρα του πάνω σας ή να εκδηλώσει κάθε παράλογη μορφή ζήλιας που υπάρχει στον κόσμο, δεν πρέπει απλά να το ξανασκεφτείτε. Πρέπει να φύγετε τρέχοντας, όσο και αν τον/ την αγαπάτε, γιατί (θα έπρεπε να) αγαπάτε τον εαυτό σας περισσότερο.
Έχετε διαφορετικούς στόχους
Υποψιάζεστε ότι σας απατά
Τον/ την απατάτε εσείς
Δεν «πάει μακριά»
της Ηρώς Κουνάδη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου