Αποζημίωση 175 εκατ. λόγω απώλειας τζίρου απαιτεί η Fraport!

Αλλεπάλληλες παρουσιάσεις σε υπηρεσίες του υπουργείου Oικονομικών έχει πραγματοποιήσει το τελευταίο δίμηνο σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες η Fraport Greece, η οποία, ακολουθεί μία πολύ συγκεκριμένη διαδικασία στο πλαίσιο της «κατανομής κινδύνων», όπως αυτού της πανδημίας, που προβλέπει η σύμβαση παραχώρησης προκειμένου να εξασφαλίσει κρατική στήριξη.

Και ενώ οι διεθνείς πτήσεις προς τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια που διαχειρίζεται επιτρέπονται και πάλι από σήμερα, οι εκτιμήσεις μιλούν για απώλειες κύκλου εργασιών της τάξεως των 175 εκατομμυρίων μόνον κατά το πρώτο εξάμηνο και ενδεχομένως άνω των 200 εκατ. στο επτάμηνο. Και όπως προκύπτει από τη σύμβαση παραχώρησης η Fraport Greece μπορεί να τα διεκδικήσει. Ομως η Fraport εμφανίζεται να επιδιώκει να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση χωρίς να χρειαστεί να προσφύγει στις πρόνοιες της διαιτησίας και των άλλων έννομων μέσων που προβλέπονται, σημειώνουν κύκλοι που γνωρίζουν λεπτομέρειες των σχετικών προσπαθειών. Ωστόσο, κάτι τέτοιο εκτιμάται πως θα είναι εξαιρετικά δύσκολο δεδομένου πως το Δημόσιο υποχρεούται να εξαντλήσει όλα τα έννομα περιθώρια που έχει για να μειώσει και να μεταθέσει πιθανή αποζημίωση.

Η απόλυτη κατάρρευση της επιβατικής κίνησης, με την παράλληλη διατήρηση των λειτουργικών εξόδων αφού τα αεροδρόμια όφειλαν να είναι πλήρως λειτουργικά και ασφαλή ακόμα και χωρίς επιβάτες, προκάλεσαν συντριπτικό χτύπημα στις οικονομικές τους επιδόσεις. Προς το παρόν αυτή η «μαύρη τρύπα» χρηματοδοτείται με την ανάλωση κερδών των προηγούμενων τριών ετών, ενώ οι μέτοχοι δεν λαμβάνουν μερίσματα.

Τα στοιχεία από την αεροπορική κίνηση του Απριλίου και του Μαΐου στα 14 περιφερειακά αεροδρόμια είναι συγκλονιστικά: η κίνηση των επιβατών μειώθηκε κατά 99,3% σε μόλις 10.000 άτομα από ενάμιση εκατομμύριο περίπου τον αντίστοιχο μήνα του 2019 τον Απρίλιο και κατά 98,4% τον Μάιο (23.146 από 1.437.682). Για ολόκληρο το πρώτο πεντάμηνο δηλαδή από την 1η Ιανουαρίου έως την 31η Μαΐου η μείωση της επιβατικής κίνησης είναι 84% (394.148 επιβάτες από 2.466.641) με τα αντίστοιχα ποσοστά για τον αριθμό των πτήσεων στο 99,9% για τις πτήσεις από το εξωτερικό και κατά 63,1% για αυτές από το εσωτερικό.

Σύμφωνα με τη μητρική Fraport AG, η θυγατρική της στην Ελλάδα παρουσίασε στους πρώτους έξι μήνες του 2019 έσοδα 206,2 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 45,5% σε σχέση με το αντίστοιχο εξάμηνο του 2018. Παράλληλα, τα λειτουργικά κέρδη (EBITDA) διαμορφώθηκαν σε 46,8 εκατ., σημειώνοντας αύξηση κατά 13,3%. Τα καθαρά αποτελέσματα, ωστόσο, ήταν ζημίες, ύψους 19,2 εκατ. έναντι ζημίας 20,7 εκατ. που ήταν στο α΄ εξάμηνο του 2018. Οι ζημίες αποδόθηκαν στις υψηλές κεφαλαιουχικές δαπάνες που γίνονται στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού των 14 περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας.

Η «κατανομή κινδύνων» που προβλέπει η σύμβαση παραχώρησης προκύπτει μέσα από τη σχετική αναφορά της σύμβασης σε γεγονότα ανωτέρας βίας. Πρόκειται για μια πολύ συγκεκριμένη διαδικασία που αποσκοπεί να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση που θα ρυθμίζει τις συνέπειες της πανδημίας COVID-19 στην εκτέλεση της σύμβασης. Με βάση τα όσα αυτή αναφέρει, γεγονός ανωτέρας βίας σημαίνει: (α) όλα εκείνα τα γεγονότα ή τα περιστατικά ή τις συνέπειές τους που δεν υπόκεινται στον έλεγχο ή την επιρροή των μερών και που δεν θα μπορούσαν να προβλεφθούν ή να αποτραπούν ή να παρεμποδιστούν ακόμα και αν τα μέρη είχαν επιδείξει ιδιαίτερη σύνεση και (β) κάθε συμβάν ή περιστατικό για την επέλευση του οποίου κανένα μέρος δεν είναι υπόλογο.

Πηγή: Ηλίας Μπέλλος, Καθημερινή

Διαβάστε περισσότερα

34ο Φεστιβάλ Αρχαίου Θεάτρου Οινιαδών

Τρίτη 28 Ιουλίου

(ώρα 21.15) «ΟΙΔΙΠΟΥΣ» - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζάς

Πρωταγωνιστούν: Μιχάλης Σαράντης, Μαρία Κεχαγιόγλου, Κωνσταντλίνος Αβαρικιώτης

Σάββατο 8 Αυγούστου

(ώρα 21.15) Σοφοκλέους «ΑΝΤΙΓΟΝΗ» - Σκηνοθεσία Θέμης Μουμουλίδης

Πρωταγωνιστούν: Ιωάννα Παππά, Γιώργος Χρυσοστόμου, Λουκία Μιχαλοπούλου, Μάνος Καρατζογιάννης, Χριστίνα Χειλά Φαμέλη, Δημήτρης Σαμόλης

Δευτέρα 10 Αυγούστου

(ώρα 21.15) θεατρική παράσταση από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας «Η ΓΚΟΛΦΩ» του Σπυρίδωνος Περισιάδη – Σκηνοθεσία Χρήστος Στρέπκος

Πρωταγωνιστούν: Μαρία Χρυσανθακοπούλου, Γιάννης Τσάκωνας, Βασίλης Κόκκαλης, Έφη Κιτσαντά.

Διαβάστε περισσότερα

Θύμιος Καρακατσάνης: «Η μόνη ελπίδα που υπάρχει είναι να ξυπνήσουν οι λαοί»

Υπήρξε αναμφισβήτητα ο κορυφαίος των κορυφαίων ερμηνευτών του Αριστοφάνη, κατά τον εικοστό αιώνα, ένα «σπανιότατο κράμα λαογέννητου κωμικού και παράλληλα δραματικού ταλέντου». Ο λόγος για τον αξέχαστο Θύμιο Καρακατσάνη που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 30 του Ιούνη 2012.

Κατιούσα

Υπήρξε αναμφισβήτητα ο κορυφαίος των κορυφαίων ερμηνευτών του Αριστοφάνη, κατά τον εικοστό αιώνα, ένα «σπανιότατο κράμα λαογέννητου κωμικού και παράλληλα δραματικού ταλέντου». Ο λόγος για τον αξέχαστο Θύμιο Καρακατσάνη που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 30 του Ιούνη 2012.

Ο Θύμιος Καρακατσάνης δεν αγκαλιάστηκε από το θεατρόφιλο κοινό, μόνο για την αστείρευτη πηγή που πρόσφερε απλόχερα το ταλέντο του. Τον χαρακτήριζαν ο σεβασμός, η αγάπη και η προσήλωση στην τέχνη του, η συνεχής και ακάματη δημιουργικότητα, η συνέπεια και η αλήθεια. Ήταν ντόμπρος και  δεν μάσαγε τα λόγια του, δεν χαριζόταν στις εξουσίες και στους υπηρέτες τους που συχνά πυκνά στάθηκαν εμπόδιο στο δρόμο του (και του επέφερε και το ανάλογο κόστος…). Μόνο τυχαίο δεν ήταν λοιπόν που τόσο αγαπήθηκε απ’ αυτούς που γέμιζαν τα θέατρα για να τον απολαύσουν, αλλά και κρέμονταν απ’ το στόμα του για ν’ ακούσουν τον κοφτερό «αριστοφανικό» σχολιασμό του για τα μικρά και μεγάλα καθημερινά, για τις αιτίες του σύγχρονου κακού, που είναι το σύστημα της εκμετάλλευσης, και για το δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί για να απαλλαγεί ο άνθρωπος από αυτό.

Σταχυολογήσαμε μερικά αποσπάσματα αυτού του λόγου. Από τρεις διαφορετικές συνεντεύξεις του Θύμιου Καρακατσάνη στην δημοσιογράφο Σοφία Αδαμίδου, για τον Ριζοσπάστη. Αν και πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε, οι αιτίες παραμένουν οι ίδιες και καθημερινά οξύνονται. Ίδιες παραμένουν και οι λύσεις. Και η ανάγκη να υιοθετηθούν από τους πολλούς, γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική.

***

Για να είναι κανείς συνεπής στη δουλειά του πρέπει να είναι και στη ζωή του

«Η τέχνη και η ζωή είναι το ίδιο πράγμα. Ο καλλιτέχνης, έλεγε ο Κουν, πρέπει να είναι καλόγερος. Δεν ξέρω πόσο καλόγερος ήταν ο ίδιος αλλά ξέρω ότι δε θα παρασυρόταν ποτέ από Σειρήνες. Το ξέρω αυτό. Εγώ λατρεύω τους ανθρώπους που είχαν μια θέση και μια στάση στα πράγματα. Όπως λατρεύω τον Μάνο Κατράκη και τον μνημονεύω σαν ένα ορόσημο της θεατρικής τέχνης, την οποία θεωρώ μέγιστο λειτούργημα. Θα μπορούσα πολύ εύκολα να κάνω λαϊκίστικα πράγματα γιατί έχω πολύ περισσότερα προσόντα από αυτούς που τα κάνουν. Θα μπορούσα να κάτσω πέντε ώρες πάνω στη σκηνή χωρίς κείμενο. Και αντέχω. Γιατί πρέπει να έχεις και πλήθος ιδεών, τις οποίες ιδέες κατέκτησα με αγώνα, με πολύ διάβασμα και με το να αναλύω και να ενδιαφέρομαι για το τι γίνεται στη χώρα μου».

Η μόνη ελπίδα που υπάρχει είναι να ξυπνήσουν οι λαοί

«Κι εδώ το ίδιο δε συμβαίνει; Όταν στην Αμερική βλέπουν ριάλιτι από τα δύο χρόνια τους έχουμε την αξίωση να σκεφτεί σωστά αυτός ο λαός; Δεν ξέρω πια για κανένα λαό. Ξέρω ότι οι λαοί υποφέρουν και δεν παίρνουν στα χέρια τους τις τύχες τους. Αυτό που ξέρω πάντως είναι ότι η μόνη ελπίδα που υπάρχει είναι να ξυπνήσουν οι λαοί. Μ’ αυτή την ελπίδα κοιμάμαι και ξυπνάω. Και κάθε πρωί αναρωτιέμαι, ξύπνησα;

― Δεν μπορεί να γίνει αυτό, όμως, με ένα θαύμα.

«Όχι βέβαια. Γι’ αυτό κάνω αυτό το λειτούργημα ανεβάζοντας έργα που αφυπνίζουν συνειδήσεις. Στο έργο αυτό λέω, «μην πιστεύετε στα μεγάλα λόγια, στους μεγάλους σταυρούς. Μην πιστεύετε στο προφίλ που τους φτιάχνουν οι ίματζ μέικερ. Πίσω από αυτό το προφίλ υπάρχει ένας βρώμικος, ανήθικος και επικίνδυνος άνθρωπος». Αυτό λέω με τους «Μικρούς φαρισαίους». Βέβαια, ο κόσμος γελάει πολύ. Άμα γελάει, όμως, να ξέρεις σκέφτεται και μ’ αυτή την ελπίδα πηγαίνω κάθε βράδυ στο θέατρο. Πιστεύω ότι κάποτε θα βγαίνουμε στους δρόμους για τα συμφέροντά μας. Πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή έχει φτιαχτεί ένας κλοιός που λίγο λίγο μας οδηγούν όπως τα άγρια θηρία στις παγίδες εκείνες που τα εγκλωβίζουν. Είναι ζούγκλα ο κόσμος. Κι εμείς άγρια ζώα που τα βάζουν στα κλουβιά. Τα κλουβιά είναι τα σπίτια μας, είναι οι πόλεις μας, η ανοχή μας, το άδειο μυαλό μας. Κι αυτό το άδειο μυαλό προσπαθώ μέσα από το θέατρο να μη μείνει άδειο και να αντιδράσει».(Κυριακή 28 Νοέμβρη 2004)

***

Το θέατρο είναι υπόθεση λαού και πολιτικής πράξης

«Γιατί πιστεύω ότι το θέατρο είναι καθαρά πολιτική πράξη κι όποιος πιστεύει ότι το θέατρο είναι «φρου φρου κι αρώματα» είναι ή γελοίος ή τζάμπα επαναστάτης. Το θέατρο είναι καθαρά υπόθεση λαού και πολιτικής πράξης, όπως είναι και ο πολιτισμός. Το θέατρο είναι σχολειό λαού και αιχμή του δόρατος ο καλλιτέχνης».

Οι πόλεμοι γίνονται για τα συμφέροντα των ολίγων

«Οι πόλεμοι προδιαγράφονται πριν γίνουν και προετοιμάζονται και τηλεοπτικά. (…) Αλλού τον εμφανίζουν ως εμφύλιο πόλεμο, αλλού ως ανθρωπιστική παρέμβαση, κι αλλού ως πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία! Δεν ξέρω αν η τρομοκρατία έχει προκαλέσει τόσα θύματα, όσα οι πόλεμοι. Πάντως, όπως και να τους αποκαλούν, οι πόλεμοι αυτοί γίνονται για τα συμφέροντα των ολίγων και των πολεμοκάπηλων. Οπως λέει στην «Ειρήνη» και ο Αριστοφάνης, μόλις γίνεται ειρήνη τρελαίνονται. Αυτοί που φτιάχνουν τα σπαθιά, τα ακόντια, τις ασπίδες και πάνε να παρέμβουν και λένε «τι θα γίνουμε, χανόμαστε». Αυτά έλεγε ο Αριστοφάνης πριν 2.500 χρόνια, τα ίδια ισχύουν και σήμερα. Αυτοί οι άνθρωποι μόλις σταματήσει ο ένας πόλεμος ετοιμάζουν τον άλλο».

Τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα παρουσιάζουν στο λαό, είναι αλλιώς και μπορούμε να τα αλλάξουμε

«Τα συμφέροντα φτιάχνουν αιχμαλώτους, είτε δήθεν ελεύθερους, είτε σκοτωμένους. Πάντως, όλα γίνονται για τα συμφέροντα των ολίγων. Βλέπετε, για παράδειγμα, ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις ενέργειας και δεν ασχολούνται… Ενώ ο πλανήτης φωνάζει. Πνιγόμαστε, θα χαθούμε. Για τις γενιές που έρχονται λυπάμαι πολύ. Γιατί το «παγκόσμιο πολιτιστικό καφρολογικό γίγνεσθαι» φτιάχνει πολίτες που «πέρα βρέχει». Κι εδώ πρέπει να παρεμβαίνουν οι προοδευτικοί άνθρωποι. Και προοδευτικός είναι αυτός που φροντίζει το παρόν. Γιατί το παρόν φτιάχνει το μέλλον. Ως καλλιτέχνες προοδευτικοί, λοιπόν, προσπαθούμε να πείσουμε τον κόσμο ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως του τα παρουσιάζουν, είναι αλλιώς και μπορούμε να τα αλλάξουμε.

― Και πώς αλλάζουν; θα ρωτούσε κάποιος.

«Με ενεργοποιημένο τον πολίτη και ενωμένο. Οι άνθρωποι μπερδεύονται. Η ουσία του πολιτικού γίγνεσθαι είναι η πολιτιστική μας παρουσία. Θυμόσαστε τον λαϊκό μας πολιτισμό που τον πήραν και τον εξευτελίσανε. Θυμάστε: Βάφτισαν πολιτιστικά κέντρα τα δήθεν λαϊκά κέντρα, αυτά που στην ουσία αλλιώς ονομάζονται. Τέτοιες διαστρεβλώσεις φτιάχνουν ένα λαό που δεν ξέρει τι του γίνεται. Σ’ αυτό αντιστεκόμαστε και στη ρήση των πολεμόχαρων που στην ουσία είναι αυτοί που θέλουν να εκμεταλλευτούν τις στιγμές για συμφέροντα ολίγων. Και απορώ πώς τόσοι πολλοί άνθρωποι βοηθάνε σ’ αυτό. Ενώ στην ουσία έχουν πολύ λίγοι συμφέρον, γι’ αυτούς τους λίγους δουλεύουν πολλοί και δεν το αντιλαμβάνονται».

― Δεν είναι μια αντίφαση αυτή;

«Ασφαλώς. Και αυτή η αντίφαση είναι που φτιάχνει την έννοια του δούλου. Να «σκίζεσαι» για τα συμφέροντα των ολίγων είναι πραγματική δουλεία. Αυτά όλα προσπαθούμε να τα δείξουμε μέσα από την παράστασή μας και ο κόσμος γελάει με τα χάλια μας. Και δε βγάζουμε κανέναν απ’ έξω, γιατί την ευθύνη την έχουμε όλοι. Όπως βλέπετε, ο φασισμός αναβιώνει, είτε ως έκφραση, είτε ως πράξη, το χειρότερο. Και το χειρότερο, γίνεται πολιτική πράξη. Σκεφτείτε ότι δημιουργείται τόσο μεγάλο θέμα για το αν ένας αριστούχος μαθητής από την Αλβανία θα σηκώσει την ελληνική σημαία, που ξεχνάει κανείς τι γιορτάζουμε εκείνη τη μέρα. Γιορτάζουμε την αντίδραση και την αντίσταση ενός έθνους απέναντι στο φασισμό. Και σήμερα ζητούμε φασιστικά να γίνονται διακρίσεις. Σ’ αυτή τη γιορτή έχει θέση οποιοσδήποτε θέλει να συμπράξει. Άλλωστε, ο ελληνισμός δεν ήταν μόνος από εθνογραφική άποψη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι ως λαός έχουμε νιώσει την προσφυγιά. Υπήρξαν κύματα μεταναστών κι έχουμε νιώσει ως λαός την ξενοφοβία των δήθεν προοδευτικών Ευρωπαίων. Αυτοί κάνανε πολυπολιτισμικές κοινωνίες με γνώμονα πάντα το κέρδος και δυστυχώς πάει να γίνει και στη χώρα μας αυτό. Εγώ θα ήθελα μια κοινωνία πολυπολιτισμική με γνώμονα το συμφέρον του ανθρώπου».(Κυριακή 2 Νοέμβρη 2003)

***

Δικαίωση μόνο από τους θεατές

«Ειλικρινά δε με ενδιαφέρει πόσο Ευρωπαίος είμαι. Μ’ ενδιαφέρει πόσο Έλληνας είμαι, με την ευρύτερη σημασία, όχι του γεωγραφικού χώρου, αλλά της πνευματικής ιδέας που είναι η Ελλάδα στο σύνολο του πολιτισμού της. Γι’ αυτό, αν θέλετε να ακριβολογούμε, από τα σπουδαιότερα πράγματα που έχουν γίνει τα χρόνια που είμαστε πάλι ελεύθεροι – εντός εισαγωγικών ελεύθεροι – είναι η αναβίωση του αρχαίου δράματος. Δεν μπορεί να τεθεί αν είσαι Ευρωπαίος, αν είσαι παγκοσμιοσυρόμενος, το θέμα είναι πόσο οι ηθικές αξίες που φέρουν αυτά τα κείμενα μεταφέρονται ή όχι ή αν γίνονται αστειάκια θεατρικά. Δεν αντιστρατεύομαι κάποιους άλλους συναδέλφους, απλά η πολιτεία είναι αναξιοκρατική. Επειδή θεωρώ τον εαυτό μου αδικημένο – πότε δεν έχω τιμηθεί για τις τόσες παραστάσεις μου που είχαν τεράστια επιτυχία – θα ήθελα πολύ να πω σ’ αυτούς που διαβάζουν τις γραμμές τις οποίες γράφετε για μένα ότι η μόνη δικαίωσή μου προέρχεται από αυτούς. Είμαι ευγνώμων για την πραγματική θεατρική μέθεξη που είχα μαζί τους». (Κυριακή 25 Ιούνη 2000)

***

Ο Θύμιος Καρακατσάνης γεννήθηκε στον Πειραιά, στις 8 του Δεκέμβρη 1940 και σπούδασε στο θέατρο Τέχνης, με το οποίο, στη συνέχεια, συνεργάστηκε ως βασικό στέλεχός του. Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση ήταν στο έργο Ηθυρίσα και ακολούθησαν: Ο επιστάτης, Ο δράκος, Η φαλακρή τραγουδίστρια, Το παιχνίδι της σφαγής, Αχ! Αυτά τα φαντάσματα, Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές, Ο Θάνατος του Μαρά, Νταντάδες.

Συνεργάστηκε με το ελεύθερο θέατρο στις παραστάσεις: Φου, Δύο γάτοι ερωτιάρηδες του Γ. Λαζαρίδη. Με το Εθνικό θέατρο: Παντρολογήματα, Το φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο, Δικαίωση, Αίτηση σε γάμο. Στα Επιδαύρια: Κύκλωπας, Ειρήνη, Βάτραχοι, Θεσμοφοριάζουσες, και με το Κ.Θ.Β.Ε. στις Νεφέλες. Ακολούθησε η μεγάλη θεατρική επιτυχία του Επιθεωρητή και οι παραστάσεις: Τρία ψηλά καπέλα, Η χοντρή μου φίλη, Η γυναίκα στοιχειό και το Αρμένικο φεγγάρι.

Το 1978 δημιούργησε τη «Νέα Ελληνική Σκηνή» και παρουσίασε το έργο του Δ. Ψαθά Φον Δημητράκης και στη συνέχεια τις παραστάσεις: Ένας ήρως με παντούφλες, Ο χαρτοπαίκτης, Ο θάνατος του εμποράκου, Βασικά με λεν’ Θανάση, Ο επιστάτης, Έχω στόχο κύριε πρόεδρε, Βίδα, Στέλιος και Αίσχος. Ακολούθησαν οι φεστιβαλικές παραστάσεις Θεσμοφοριάζουσες, Βάτραχοι, Ειρήνη και Νεφέλες. Η πορεία της «Νέας Ελληνικής Σκηνής» συνεχίζεται με το Ξανά μαζί, Ηλικίες τον γελοίου, Ούρσουλα και Όρνιθες κ.ά. Ακολούθησε η παράσταση Η βασίλισσα της ομορφιάς και σκηνοθέτησε τα έργα: Κασπάρ, θεσμοφοριάζουσες, Φον Δημητράκης, Νεφέλες, Το ημερολόγιο ενός τρελού. Όρνιθες κ.ά. Ο καλός στρατιώτης Σβέικ και Μικροί Φαρισαίοι. Τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο είναι την περίοδο 2008 – 2010 στο Θάνατο του εμποράκου του Άρθουρ Μίλερ. Συμμετείχε στα μεγαλύτερα διεθνή φεστιβάλ. Έφυγε από τη ζωή στις 30 του Ιούνη 2012.

Διαβάστε περισσότερα

Αυτό είναι το παγκάκι με το οποίο «ζει» ένας άνεργος για ένα χρόνο

Μετά τις ζαρντινιέρες των 150χ50χ50 που κοστίζουν 550 ευρώ η μία, ο κ.Μπακογιάννης μας έβαλε και το παγκάκι με ζαρντινιέρα των 5.249,7 ευρώ!

Μάλιστα για να είναι «ασορτί» με την ζαρντινιέρα είναι και αυτό λαμαρινένιο ακριβώς στις προδιαγραφές της παραγγελίας και στα γούστα του “Μεγάλου Περιπάτου”…

Ο κ.Μπακογιάννης θα μας βάλει 5 τέτοια παγκάκια συνολικά. Το κόστος, τουτέστιν, για όλη αυτή την μαγεία ανέρχεται, λοιπόν, στα 26.248, 5 ευρώ…

Για να είμαστε όμως δίκαιοι με τον κ. Μπακογιάννη, η αρχική τιμή για το παγκάκι με ζαρντινιέρα, ήταν 5.700 ευρώ το κομμάτι. Αλλά ο δήμαρχος κατάφερε να εξασφαλίσει …«έκπτωση». 

Για να καταλάβει κανείς την …«αξία» του συγκεκριμένου έργου σημειώστε το εξής: 

Το σύνολο των χρημάτων που λαμβάνει ένας άνεργος σε ετήσια βάση όταν λαμβάνει επίδομα ανεργίας είναι 5.400 ευρώ (πρόκειται για 13,5 επιδόματα Χ 400 ευρώ – Δίνεται ολόκληρο επίδομα τα Χριστούγεννα και μισό το Πάσχα). 

Με λίγα λόγια το παγκάκι είναι κατά κάτι φθηνότερο (περίπου 150 ευρώ) από το σύνολο των ετήσιου επιδόματος ανεργίας που χορηγεί σε κάθε άνεργο  ο ΟΑΕΔ.

Με αυτά τα 5.400 το χρόνο καλείται ο άνεργος να «ζήσει» πληρώνοντας όλες τις υποχρεώσεις του. Μόλις βέβαια παρέλθει το 12μηνο οι άνεργοι μάλλον… παύουν να είναι άνεργοι, καθώς δεν δικαιούνται επίδομα ανεργίας. Το παγκάκι, αντίθετα, παραμένει παγκάκι, που πάει να πει το θέλει και το βαψιματάκι του, και το ρετουσαρισματάκι του και ό,τι χρειαστεί, τέλος πάντων. 

Για όσους, πάντως, δεν αντιλαμβάνονται την «αξία» της …επένδυσης, τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους. Τα έβαλε ο αντιδήμαρχος Αθήνας, Βασίλης Αξιώτης, μιλώντας στο OPEN, όπου και εξήγησε γιατί το παγκάκι με ζαρντινιέρα είναι τόσο ακριβό. Δήλωσε :

«Αυτό το παγκάκι ζυγίζει, περίπου, 1,5 τόνο. Φυτεμένο είναι πάνω από 5 τόνους. Και είναι το κόστος σε συνδυασμό με τις μεγάλες κυκλικές ζαρντινιέρες. Έχει να κάνει με το βάρος του υλικού, είναι ανθεκτικές λαμαρίνες μεταλλικού και βαρέως τύπου, ηλεκτροστατικά δεμένες, με αντιγκράφιτι επίστρωση, για να μην μπορούν να γίνονται βοράς σε όποιον θέλει να βανδαλίσει»…

Η λαμαρίνα λοιπόν είναι και βαριά και ανθεκτική. Και όπως είναι γνωστό «ό,τι πληρώνεις, παίρνεις». Και ο δήμος Αθηναίων αντιπαθεί τις προχειρότητες. 

Υ.Γ: Πλέον με αγωνία περιμένουμε τους τετραπλούς φοίνικες που θα μπουν μέσα στις ζαρντινιέρες που περιβάλλονται από το παγκάκι και κοστίζουν 1.7οο ευρώ ο ένας!

Διαβάστε περισσότερα

Μια τυπική μέρα στο Δημαρχείο: Επαναλαμβανόμενη αγνόηση του Προέδρου της Κοινότητας Μεσολογγίου

Ξεκινώ κατευθείαν την παράθεση των γεγονότων. Χτες στις 10.00 το πρωί, απάντησα σε ένα τηλεφώνημα, που με καλούσε να βρεθούμε για να βάλω μια υπογραφή, ώστε να υπάρξει η δυνατότητα να εισπραχθούν κάποια χρήματα από τον Δήμο Μεσολογγίου. Μη γνωρίζοντας περί τίνος πρόκειται, έσπευσα στο Δημαρχείο.

Εκεί, βρέθηκα μπροστά σε έναν επαγγελματία ο οποίος για να πληρωθεί έπρεπε να πιστοποιήσω την εργασία του, υπογράφοντας ένα έντυπο.

Η εν λόγω εργασία αφορούσε τον καθαρισμό της παραλίας Τουρλίδας. Η ανάθεση έγινε με πρωτοβουλία της Δημοτικής αρχής και χωρίς να ενημερωθεί το Συμβούλιο Κοινότητας. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό και πιθανόν - δυστυχώς - ούτε η τελευταία. Όμως για την συγκεκριμένη εργασία, επειδή έγινε στα γεωγραφικά όρια της κοινότητας Μεσολογγίου, ο επαγγελματίας για να πληρωθεί χρειάζεται δύο υπογραφές, της Αντιδημάρχου Καθαριότητας και της Προέδρου της Κοινότητας (αντίστοιχα για τον καθαρισμό της παραλίας του Λούρου, από τον πρόεδρο της εκεί Κοινότητας).

Ως Πρόεδρος του Συμβουλίου ποτέ δεν ρωτήθηκα, ποτέ δεν ενημερώθηκα και ποτέ δεν κλήθηκα να διαπιστώσω την καλή εκτέλεση του έργου, κοινώς είχα πλήρη άγνοια, παρ’όλα αυτά μου ζητήθηκε να βάλω την υπογραφή μου για να πληρωθεί ο επαγγελματίας.

Τι έπρεπε να γίνει; Τα αυτονόητα. Να ενημερωθούμε, να κουβεντιάσουμε, να συνεργαστούμε, να παραβρεθούμε στις εργασίες και μετά να κληθούμε να υπογράψουμε. Οι επιλογές ήταν δύο: Να μην υπογράψω επειδή δεν τηρήθηκε το πρωτόκολλο ή να υπογράψω διότι ένας άνθρωπος δούλεψε επί κάποιες μέρες και εξαιτίας της έλλειψης οργάνωσης και συνεννόησης, δεν θα πληρωνόταν.

Ζήτησα λοιπόν να συναντηθώ με τον κ. Δήμαρχο, ο οποίος βρισκόταν στο γραφείο του εκείνη την ώρα, για να κουβεντιάσουμε το ζήτημα που προέκυψε. Εισέπραξα την άρνηση του και αντ' αυτού προσήλθε η κ. Αντιδήμαρχος Καθαριότητας, ζητώντας συγγνώμη για την παράλειψη. Καμία κουβέντα όμως για την επαναλαμβανόμενη αγνόηση των θεσμών της Προέδρου Κοινότητας και του Συμβουλίου Κοινότητας.

Βρέθηκα μπροστά σε ένα δίλημμα και μια κατάσταση ενάντια στον τρόπο που σκέφτομαι και λειτουργώ. Πήρα την απόφαση να υπογράψω, για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και γνωρίζω τι σημαίνει να μην πληρώνεσαι για μια υπογραφή η οποία δεν μπαίνει λόγω κακής οργάνωσης. Και δεύτερον επειδή πηγαίνω συχνά στη Τουρλίδα και τις μέρες των εργασιών όντως παρατηρούσα μια κινητικότητα, χωρίς βέβαια να έχω ενημερωθεί για το τι γίνεται και πως. Για ακόμη μια φορά, εκτός από την διαδικασία, παραβιάστηκε και η ουσία των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Κοινότητας. Σε μελλοντικές ενέργειες που δεν έχω λάβει εκ των προτέρων ενημέρωση και είναι προϋπόθεση η υπογραφή της Προέδρου Κοινότητας για τις πληρωμές, γνωστοποιώ ότι δεν προτίθεμαι να υπογράψω. Είναι πολιτική θέση αλλά πάνω από όλα προσωπική άποψη.

Όλγα Δασκαλή

Πρόεδρος Συμβουλίου Κοινότητας Μεσολογγίου

Διαβάστε περισσότερα