Γιατί ανέφικτη μια «Δανία του Νότου»

Χρῆστος Γιανναρᾶς

Μοιάζει μάλλον κοινή η παραδοχή ότι, στο πλαίσιο του «παραδείγματος» (πολιτισμού) της Nεωτερικότητας και ειδικά στο πεδίο της πολιτικής, οι σκανδιναβικές κοινωνίες έχουν κατορθώσει ζηλευτά επιτεύγματα: Eφτιαξαν το μάλλον πληρέστερο και πιο προηγμένο, σταθερό και μακρόβιο «κοινωνικό κράτος», που σημαίνει: πέτυχαν σθεναρή και αποτελεσματική αντίσταση στην απανθρωπία του αχαλίνωτου καπιταλισμού, στον πρωτογονισμό της ασυδοσίας των «αγορών». Xωρίς να διολισθήσουν στον ολοκληρωτισμό.

O διοικητικός μηχανισμός του κράτους εμφανίζει στις σκανδιναβικές κοινωνίες το μικρότερο μάλλον (ή μηδενικό) ποσοστό αυτονόμησης από την κοινωνία και τις ανάγκες της –το κράτος λειτουργεί για να υπηρετεί τους πολίτες, όχι τη δημοσιοϋπαλληλία και τα κόμματα– η έννοια του «πελατειακού κράτους» είναι αδιανόητη.

Aπό τους κυβερνώντες (τους διαχειριστές της εξουσίας) απουσιάζει, εντυπωσιακά, κάθε ίχνος ηγεμονικής συμπεριφοράς, αγερωχίας, έπαρσης, οιηματικής αλαζονείας στο ύφος, στις χειρονομίες, στην εκφραστική τους. Mοιάζει αυτονόητο να ταυτίζεται το δημόσιο αξίωμα με τη γοητευτική απλότητα, την αξιοπρέπεια, την παραίτηση από τη φτήνεια της παντοδαπής ιδιοτέλειας.

Δίνουν την εντύπωση οι σκανδιναβικές κοινωνίες ότι ανέχονται μεν τη χρήση των μεθόδων του μάρκετινγκ στην πολιτική, αλλά σαφέστατα οριοθετημένη, απολύτως σεβαστές τις «κόκκινες γραμμές». H διαφημιστική ευφυΐα εντυπωσιασμού είναι αδιανόητο να παραπλανά τον πολίτη, αδιανόητο με σκόπιμα ψεύδη να ψηφοθηρούν τα κόμματα.

Σε σύγκριση με τις σκανδιναβικές κοινωνίες, η ελλαδική μοιάζει η χειρότερη, η πιο αποτυχημένη ίσως περίπτωση πραγμάτωσης του νεωτερικού «παραδείγματος». Aξίζει να προβληματιστούμε με το ερώτημα: Ποιοι παράγοντες συνέβαλαν αποφασιστικά στη σκανδιναβική επιτυχία και ποιοι στην ελλαδική αποτυχία; Aς σημειωθεί ότι και στις δύο περιπτώσεις έχουμε πρόσληψη, όχι δημιουργία – γένεση του «παραδείγματος» – το νεωτερικό «παράδειγμα» είναι γέννημα των λαών της (μεταρωμαϊκής) κεντρικής και δυτικής Eυρώπης.

Tο ερώτημα που θέσαμε απαιτεί μεθοδική μελέτη, μια επιφυλλίδα μόνο να το διατυπώσει μπορεί, να προκαλέσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη με νύξεις απλώς και ενδείξεις. Bασικό στοιχείο του νεωτερικού δυτικού «παραδείγματος» είναι ο μαχητικά «φυσιοκρατικός» χαρακτήρας του: το γέννησε η ανάγκη να απαλλαγούν οι άνθρωποι από την αναγκαστή προτεραιότητα της μεταφυσικής στη ζωή τους. «Nεωτερικότητα» ή «Nέοι Xρόνοι» είναι η περίοδος της ευρωπαϊκής ιστορίας που διαδέχθηκε το απεχθές παλαιό: τον «σκοτεινό», βασανιστικό για τη μεταρωμαϊκή Eυρώπη μεσαίωνα. Δηλαδή, αιώνες υποταγής στη θεσμοποιημένη αυθεντία της μεταφυσικής, στις κανονιστικές αρχές, εξαναγκαστές κατά πάντων, που επέβαλε ολοκληρωτικά αυτή η τυραννική αυθεντία.

Tο νεωτερικό «παράδειγμα» είναι καταγωγικά φυσιοκρατικό – είναι η έμπρακτη άρνηση των δυτικών κοινωνιών να καθορίζει η μεταφυσική τη ζωή τους. Eνηλικιώθηκε ο άνθρωπος της Δύσης, του αρκεί η φυσική, δεν του χρειάζεται η μεταφυσική. H λογική της φύσης και οι δυνάμεις της φύσης (με πρώτη την ανθρώπινη νόηση) φτάνουν για να οργανώσουμε την ικανοποίηση των αναγκών και επιθυμιών μας ελεύθεροι από a priori «αλήθειες» και προκαταλήψεις. Eτσι, οι πρακτικές του βίου που γεννώνται από τη φυσιοκρατία είναι πρώτιστα υλιστικές: προτεραιότητα έχουν οι ενστικτώδεις ανάγκες, προέχει η ικανοποίηση των ενορμήσεων αυτοσυντήρησης, επιβολής-κυριαρχίας, ηδονής. Tο γίγνεσθαι του ανθρώπινου βίου, την Iστορία, την καθορίζουν οι υλικές ανάγκες που διακανονίζονται ορθολογικά με τη «σύμβαση» και «νοηματοδοτούνται» με την ιδεολογία.

H μεσαιωνική μεταφυσική στη Δύση ήταν θρησκευτική, γι’ αυτό και ατομοκεντρική, υπηρετούσε την ενστικτώδη εγωτική ανάγκη «ατομικής σωτηρίας». H Nεωτερικότητα έδωσε το δικό της, ιστορικο-υλιστικό «νόημα» στη σωτηρία, αλλά συνέχισε να την εκδέχεται αυτονόητα ατομική. Oι δύο ιστορικο-υλιστικές πρακτικές «σωτηρίας» που διαμόρφωσε η Nεωτερικότητα ήταν η απεριόριστη επιχειρηματική ελευθερία του ατόμου ή η εξασφάλιση του ατόμου μέσω της κεντρικής διαχείρισης της οικονομίας – Kαπιταλισμός και Σοσιαλισμός.

Oι Σκανδιναβοί μοιάζει να προσχώρησαν με συνειδητή επιλογή στο νεωτερικό «παράδειγμα» – ο συνειδητός χαρακτήρας της προσχώρησης τεκμαίρεται από τον συνεπέστατο συσχετισμό της επιλογής τους με τις ανάγκες τους. Eπέλεξαν την ιστορικο-υλιστική πρακτική του σοσιαλισμού, όχι επιδή γοητεύτηκαν ιδεολογικά ούτε επειδή ξιπάστηκαν «εκσυγχρονιστικά», αλλά επειδή εξυπηρετούσε συνεπέστερα τις ανάγκες τους. Δεν υποτάχθηκαν στο ιδεολόγημα, το υπέταξαν στη δική τους ιδιαιτερότητα. Γι’ αυτό μιλάμε σήμερα για «σκανδιναβικό μοντέλο του σοσιαλισμού».

Iστορικο-υλιστικό το πρόσλημμα, αλλά χαλιναγωγημένο από την ιδιαιτερότητα των σκανδιναβικών αναγκών και εθισμών. H ίδια επιλογή σε άλλες χώρες παρήγαγε απανθρωπία και φρίκη – Γκουλάγκ και Kολιμά, εκατομμύρια εκτελέσεις αντιφρονούντων, βασανισμούς ασύγκριτους σε τερατωδία με αυτούς του μεσαίωνα. Oμως οι Σκανδιναβοί έλεγξαν το ιστορικο-υλιστικό παράγωγο με ιστορικούς εθισμούς αιώνων χαλιναγώγησης της φυσικής στον άνθρωπο κτηνωδίας: Aδιάφορο αν ήταν πια «πιστοί» ή «άπιστοι», έσωζαν τα αυτονόητα της προτεσταντικής Hθικής, το σέβας του «ιερού», την αίσθηση του χρέους.

Στην Eλλάδα το νεωτερικό «παράδειγμα» απέτυχε παταγωδώς, γιατί δεν το επιλέξαμε με σκοπό να εξυπηρετηθούν οι πραγματικές μας ανάγκες, αλλά μόνο από ξιπασιά, μόνο επειδή μάς γυάλισε το «να γίνουμε κι εμείς Eυρωπαίοι». Aυτή η επιλογή ήταν το μοιραίο γεγονός για τον Nέο Eλληνισμό, που η ιστορική του ανάλυση αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση για να μετάσχουμε και πάλι οι Eλληνες στη δυναμική της Iστορίας.

Oι ανάγκες μας ήταν διαφορετικές, οι μακραίωνες εθισμοί μας επίσης. Δεν γνωρίσαμε μεσαίωνα – όταν τα βαρβαρικά φύλα κατέλυαν τη ρωμαϊκή κυριαρχία και βύθιζαν τη Δύση στον πρωτογονισμό, η ελληνορωμαϊκή «οικουμένη» βρισκόταν στο απόγειο θαυμαστών επιτευγμάτων πολιτισμού. H μεταφυσική αναζήτηση είχε γεννήσει στην ελληνική παράδοση μόνο συναρπαστικές κατακτήσεις πολιτικών θεσμών, Tέχνης και φιλοσοφίας, η «εκκλησία του δήμου» ή η «εκκλησία των πιστών» δεν αλλοτριώθηκε από τον Eλληνισμό σε ατομοκεντρική θρησκεία – γι’ αυτό και το «Σχίσμα» διέστελλε καισαρικά τον ελληνικό κόσμο από τη βαρβαρική Δύση.

Ξεχασμένα πια όλα αυτά. Aπολακτίσαμε ξιπασμένοι οι απλώς πια Eλληνώνυμοι τον ελληνικό «τρόπο», για να πιθηκίσουμε έναν «πολιτισμό» άσχετον με τις δικές μας ανάγκες. Δεν διαθέτουμε ούτε καν λίγη προτεσταντική Hθική για να τιθασεύσουμε τον πρωτογονισμό μας τύπου Tσοχατζόπουλου, Λαυρεντιάδη, Λιάπη.

Eίμαστε χωρίς παρελθόν. Oπως οι τριτοκοσμικές κοινωνίες.

Διαβάστε περισσότερα

Economist: Αν θέλετε τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός εξουσίας, κουρέψτε το χρέος

«Στην ελληνική μυθολογία ο Κέρβερος ήταν ένας σκύλος με τρία κεφάλια που φύλαγε τις πύλες του Άδη. Στη σύγχρονη πολιτική η τρόικα είναι το τέρας με τα τρία κεφάλια που παγιδεύει τη χώρα σε έναν οικονομικό κάτω κόσμο. Στο υπουργείο Οικονομικών, ακόμη και οι καθαρίστριες φωνάζουν "δολοφόνοι" όταν οι επικεφαλής της τρόικας επισκέπτονται την Αθήνα. Στη Λισαβόνα αντιστοίχως πανό διαδηλωτών αναφέρουν άκρως υβριστικά συνθήματα. Υπάρχει τώρα ένας πορτογαλικός νεολογισμός, "entroikado" που σημαίνει κάποιος που έχει υποστεί οικονομικό τρόπον τινά βιασμό», αναφέρει το περιοδικό Economist σε άρθρο του για την ελληνική οικονομία. Παράλληλα αναφέρει ότι έαν οι Ευρωπαίοι θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός κυβέρνησης πρέπει να προχωρήσουν σε κούρεμα.

Το δημοσίευμα συνοδεύεται από σκίτσο του Πίτερ Σρανκ, στο οποίο απεικονίζεται ο Κέρβερος μπροστά σε μία πύλη που στην καγκελόπορτα γράφει «Λιτότητα» και στον τοίχο δεξιά «έξοδος», ενώ δύο άνθρωποι κοιτούν διστακτικά προσπαθώντας πιθανώς να βρουν τον τρόπο διαφυγής.

«Ως φρουρός των πιστωτών, η τρόκα δεν υπάρχει περίπτωση να αγαπηθεί ποτέ. Το τρίο -ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ- εισήγαγε το πρώτο μνημόνιο στην Ελλάδα το Μάιο του 2010. Από τότε βρίσκεται στην καρδιά των διασώσεων της Ιρλανδίας, Πορτογαλίας, και πιο πρόσφατα της Κύπρου. Ο ρόλος της ωστόσο αμφισβητείται όλο και περισσότερο. Είναι το τέρας που ξεσκίζει τη σάρκα των χωρών που υποτίθεται ότι σώζει; Και ποιος τελικά ελέγχει αυτό το τέρας», συνεχίζει το περιοδικό.

«Η τρόικα έχει επικριθεί πιο πικρόχολα στην Ελλάδα και υπάρχει λόγος. Η απόδοση έχει πέσει περίπου κατά ένα τέταρτο από την έναρξη της κρίσης και το 27% του πληθυσμού είναι άνεργο. Αν και η Ελλάδα πέτυχε ένα πρωτογενές πλεόνασμα, βρίσκεται ξανά στα χαρακώματα με τους πιστωτές της που καθυστερούν την εκταμίευση της επόμενης δόσης. Η χρονική συγκυρία της διαμάχης είναι κομβική. Η Ελλάδα έχει την προεδρία της ΕΕ και η αποδυναμωμένη κυβέρνησή της κινδυνεύει με ήττα απο τα αντιμνημονιακά κόμματα στις εκλογές του Μαΐου. Ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, ισχυρίζεται ότι το πρόβλημα έχει προκληθεί από τη διαμάχη μεταξύ ΔΝΤ και Κομισιόν. Η Ελλάδα, όπως λέει, έχει παγιδευτεί μεταξύ των δύο ελεφάντων», προσθέτει το άρθρο.

Στη συνέχεια το δημοσίευμα αναφέρεται στον πρωθυπουργό, ο οποίος «λέει στην τρόικα να μην υποβάλλει τόσο πιεστικά τις απαιτήσεις της καθώς ενισχύεται το αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που προηγείται στις δημοσκοπήσεις Για το ΔΝΤ, το πιο σημαντικό "αγκάθι" είναι η μακρά λίστα των μη εκπληρούμενων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Αν οι Ευρωπαίοι θέλουν πράγματι να κρατήσουν εκτός εξουσίας τον ΣΥΡΙΖΑ, η καλύτερη απάντηση είναι μία γρήγρορη ελάφρυνση χρέους».

Διαβάστε περισσότερα

ΝΔ - ΠΑΣΟΚ «ΕΓΔΑΡΑΝ» ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Εδραιώνεται σταδιακά η πεποίθηση σε όλο και ευρύτερα τμήματα του ελληνικού λαού ότι στις ευρωεκλογές του Μαΐου -υπό την προϋπόθεση ότι αυτές θα διεξαχθούν σε κλίμα ομαλότητας- είναι ελάχιστες οι πιθανότητες πλέον να αναδειχθεί πρώτο κόμμα η ΝΔ. Κάθε οικονομικό στοιχείο για την πορεία της χώρας που δημοσιοποιείται αποτελεί και νέο πλήγμα για την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Δεν υπάρχει κοινωνικό στρώμα που να μην έχει επιδεινωθεί δραματικά η οικονομική του κατάσταση από το 2010 μέχρι σήμερα εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής που άσκησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, της συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ υπό τον Λουκά Παπαδήμο και τέλος της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ υπό τους Σαμαρά - Βενιζέλο. Ο φόρος εισοδήματος κατά τη μνημονιακή τετραετία 2010-2013 για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους αυξήθηκε υπέρμετρα, έως και... 700% (!) όπως τονίζει το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής. Οι συνήθως φοροδιαφεύγοντες ελεύθεροι επαγγελματίες θα πληρώσουν έως και... 900% (!) περισσότερους φόρους σήμερα από όσους προ τετραετίας. Το συνολικό ποσό που πληρώνουν όσοι Ελληνες έχουν σπίτι, οικόπεδο ή χωράφι αυξήθηκε... 700%! Ο ΦΠΑ αυξήθηκε τέσσερις φορές από το 2010, ενώ ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης αυξήθηκε κατά 450% (!) με αποτέλεσμα να παγώνει όλη η Ελλάδα γιατί σχεδόν καμία οικογένεια ή πολυκατοικία δεν είναι πλέον σε θέση να πληρώσει το πετρέλαιο για να ανάψει καλοριφέρ.

Πάνω από 900.000 Ελληνες έμειναν άνεργοι -επιπλέον των 400.000 που προϋπήρχαν της κρίσης- στα τέσσερα χρόνια της μνημονιακής πολιτικής. Μετά από όλα τα προαναφερθέντα «επιτεύγματα», πρέπει να έχει κανείς πολιτικό θράσος για να ζητάει την ψήφο αυτών που κατέστρεψε με την πολιτική του και να πάσχει από πολιτική αφέλεια, αν επιπλέον νομίζει ότι ο λαός θα του τη δώσει. Φτάσαμε στο σημείο η 14η στους παλιούς 15 της ΕΕ από πλευράς πλούτου (μόνο η Πορτογαλία ήταν φτωχότερη από την Ελλάδα) να έχει πλέον υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές από τον μέσο όρο της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Ο ΦΠΑ είναι 23% στη χώρα μας, όταν ο μέσος όρος του στην Ευρωζώνη είναι 20,45% και στην ΕΕ των «28» είναι 21,52%. Ο υψηλότερος συντελεστής φορολόγησης φυσικών προσώπων είναι 46% στην Ελλάδα, ενώ στην ΕΕ είναι... δέκα (!) εκατοστιαίες μονάδες μικρότερος κατά μέσο όρο (36,66%) και στην Ευρωζώνη αρκετά χαμηλότερος (44,52%) πάντα κατά την έκθεση του προϋπολογισμού της Βουλής. Ακόμη τραγικότερο είναι το γεγονός ότι αυτό το ανελέητο φορολογικό «γδάρσιμο» των Ελλήνων, πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο, λαμβάνει χώρα όχι σε περίοδο ευημερίας, αλλά σε περίοδο κατάρρευσης των εισοδημάτων του ελληνικού πληθυσμού και ταυτόχρονα συντελείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Κατά την εξαετία 2007-2012, το πραγματικό ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών καταβαραθρώθηκε σε ποσοστό 35,4%, ενώ στην Ισπανία και την Ιταλία μειώθηκε κατά πολύ λιγότερο, κατά 11% - ακριβέστερα κατά 11,3% στην Ισπανία και κατά 10,9% στην Ιταλία. Ασύγκριτα λιγότερο μειώθηκε το εισόδημα των νοικοκυριών στις δύο άλλες χώρες που τελούν υπό μνημονιακό καθεστώς - μόνο 5,3% στην Πορτογαλία και 6,2% στην Ιρλανδία, έξι φορές λιγότερο! Είναι να μειώνεται το διαθέσιμο εισόδημα του πληθυσμού κατά το 35% και η κυβέρνηση να αυξάνει τη φορολογία εισοδήματος κατά... 700% και 900%, να διπλασιάζει σχεδόν τον βασικό συντελεστή του ΦΠΑ από το 11% στο 23% και επιπροσθέτως να υποχρεώνει τους Ελληνες να πληρώσουν και εφτά φορές περισσότερους φόρους συνολικά (από 500 εκατομμύρια το 2009 σε 3,5 δισεκατομμύρια το 2013) για τα ακίνητα που κατέχουν; Ας μη νομίσει δε κανείς ότι αυτή η τάση συρρίκνωσης του διαθέσιμου εισοδήματος των Ελλήνων ανακόπηκε. Κάθε άλλο.

Συνολικά στοιχεία για το 2013 δεν υπάρχουν ακόμη, αλλά βάσει των δεδομένων για το τρίτο τρίμηνο του 2013 που ανακοίνωσε τη Δευτέρα η στατιστική υπηρεσία της χώρας μας, η ΕΛΣΤΑΤ, το διαθέσιμο εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών συρρικνώθηκε κατά 8% σε σύγκριση με το τρίτο τρίμηνο του 2012. Η τελική καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών μας μειώθηκε το ίδιο τρίμηνο σε σχέση με το αντίστοιχο του 2012 κατά 10,2%. Πώς θα ζήσουν τα μαγαζιά, αν μειώνεται συνεχώς ο τζίρος τους; Σε ποιον θα πουλάνε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους οι επιχειρήσεις, αν οι Ελληνες έχουν όλο και λιγότερα λεφτά για ξόδεμα; Πού θα δουλεύουν τελικά οι εργαζόμενοι; Αυτή την τρομερής έκτασης κοινωνική καταστροφή ονομάζει... «success story» η κυβέρνηση! Ζητάει και την ψήφο του λαού από πάνω ως... επιβράβευση! Δύσκολο, νομίζουμε, να την πάρει. Ιδωμεν...

*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Διαβάστε περισσότερα

Στάλινγκραντ

  Ήταν 31 Γενάρη του 1943. Πριν από ακριβώς 71 χρόνια η Ανώτατη Διοίκηση των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων εκδίδει το Ανακοινωθέν για τη συντριβή των Ναζί  στο Βόλγα. Την ίδια μέρα παραδίδεται η νότια ομάδα των γερμανικών ναζιστικών δυνάμεων με επικεφαλής τον διοικητή της 6ης στρατιάς Φ. Πάουλους, που μόλις είχε προαχθεί από τον Χίτλερ σε στρατάρχη. Το ανακοινωθέν είναι ουσιαστικά η αναγγελία της νίκης στη μάχη του Στάλινγκραντ, η οποία ολοκληρώνεται στις 2 Φλεβάρη του 1943, με την παράδοση των τελευταίων υπολειμμάτων της βόρειας ομάδας των γερμανικών δυνάμεων.

   Στις 2 Φλεβάρη 1943, ο Στάλιν απηύθυνε ημερήσια διαταγή προς τα στρατεύματα του Ντον, όπου έλεγε: «Στον αντιπρόσωπο του Αρχηγείου της Ανωτάτης διοίκησης του στρατού, στρατάρχη του πυροβολικού σ. Βορόνοφ. Στον διοικητή των στρατευμάτων του μετώπου του Ντον, στρατηγό σ. Ροκοσόφσκι. Συγχαίρω εσάς και τα στρατεύματα του μετώπου του Ντον για το επιτυχημένο ξεκαθάρισμα των εχθρικών στρατευμάτων που είχαν κυκλωθεί κοντά στο Στάλινγκραντ. Εκφράζω τις ευχαριστίες μου σε όλους τους μαχητές, διοικητές και πολιτικούς καθοδηγητές του μετώπου του Ντον για τις εξαιρετικές αυτές πολεμικές επιχειρήσεις».

«Η μεγαλύτερη μάχη στην ιστορία των πολέμων».
Ας δούμε τι ήταν αυτό που συντελέστηκε στο Στάλινγκραντ, στη μάχη που χαρακτηρίστηκε ως «η μεγαλύτερη στην ιστορία των πολέμων».
   Το καλοκαίρι του 1942, τα γερμανικά στρατεύματα εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση στο Νότιο Τομέα του Ανατολικού Μετώπου. Ένα τμήμα κινήθηκε προς το Στάλινγκραντ και έφτασε στα άκρα της πόλης. Διακηρυγμένος στόχος των γερμανικών στρατευμάτων ήταν η συντριβή της σοβιετικής αντίστασης και η κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους των βασικών στρατιωτικών και οικονομικών κέντρων της ΕΣΣΔ. Για τη ναζιστική επίθεση προετοιμάστηκαν 8 στρατιές, πέντε γερμανικές, μια ρουμάνικη, μια ιταλική και μια ουγγρική, αφού η ευρύτερη περιοχή του Στάλινγκραντ, όπως και η ίδια η πόλη, έπαιζε σημαντικό ρόλο στο πολεμικο-οικονομικό δυναμικό της Σοβιετικής Ενωσης.
   Παρά τη σημασία που είχε η μάχη του Στάλινγκραντ για την έκβαση ολόκληρου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η ΕΣΣΔ έδωσε αυτήν τη μάχη εντελώς μόνη και αβοήθητη, εγκαταλελειμμένη, φτάνοντας πολλές φορές στο χείλος της καταστροφής. Βλέποντας το συσχετισμό δυνάμεων εκείνης της εποχής ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη χιτλερική Γερμανία, δεν μπορεί παρά να μιλήσει κανείς για θαύμα. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι με την επίθεσή της εναντίον της ΕΣΣΔ, η ναζιστική Γερμανία είχε καταφέρει να καταλάβει τις σοβιετικές αγροτικές και βιομηχανικές περιοχές, που προπολεμικά έδιναν το 71% της παραγωγής χυτοσιδήρου, το 58% του χάλυβα, το 57% του τροχαίου υλικού, το 63% του άνθρακα, καθώς και τον κύριο όγκο του πολεμικού εξοπλισμού και των εφοδίων. Οι κατακτημένες σοβιετικές περιοχές, όπου ζούσε προπολεμικά το 42% του πληθυσμού της χώρας, κάλυπταν το 40% του συνολικού χώρου παραγωγής σιτηρών και το 38% της κτηνοτροφίας. Το θαύμα, όμως, συντελέστηκε. «Δεν υπάρχει γη για μας πέρα από το Βόλγα», ήταν τα λόγια ενός από τους ήρωες της μάχης, του ελεύθερου σκοπευτή Βασίλι Ζάιτσεφ. Το θαύμα, όπως αποδείχτηκε, συνίστατο στα τεράστια αποθέματα δύναμης του σοβιετικού λαού για την υπεράσπιση της πατρίδας του και των κοινωνικών του κατακτήσεων.
«Όχι δεύτερο μέτωπο»!
   Οι δυτικές δυνάμεις, οι ΗΠΑ και η Αγγλία, αντιμετώπισαν τη μάχη του Στάλινγκραντ ως ευκαιρία να υπάρξει, το λιγότερο, μια αμοιβαία εξασθένηση της ΕΣΣΔ και της Γερμανίας, ώστε αφενός να ξεμπερδεύουν με το σοσιαλισμό και αφετέρου να διαμοιράσουν τις παγκόσμιες αγορές μεταξύ τους, χωρίς την εμπλοκή του άλλου μεγάλου ιμπεριαλιστή ανταγωνιστή τους, της Γερμανίας. Ετσι, αρνήθηκαν να ανοίξουν ένα δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη κατά των δυνάμεων του γερμανικού φασισμού κι έδωσαν τη δυνατότητα στον Χίτλερ να συγκεντρώσει στο ανατολικό μέτωπο τεράστιο αριθμό δυνάμεων και πολεμικού υλικού.
   Μάλιστα, ο Τσόρτσιλ, με αφορμή το ταξίδι του στην ΕΣΣΔ μέσα στο 1942, γράφει: «Σκεπτόμουν την αποστολή που με έφερνε στο θλιβερό αυτό μπολσεβικικό κράτος. Άλλοτε, είχα προσπαθήσει με όλες τις δυνάμεις μου, να το στραγγαλίσω στη γέννησή του και ως την εμφάνιση του Χίτλερ το θεωρούσα θανάσιμο εχθρό της ελευθερίας και του πολιτισμού. Ποιο ήταν τώρα το καθήκον μου; Ο στρατηγός Ουέιβελ, που είχε φιλολογική διάθεση, τα ανακεφαλαίωσε όλα σε ένα ποίημα με πολλές στροφές, που τελείωνε με τις λέξεις: "Οχι δεύτερο μέτωπο το 1942"». (Ουίνστον Τσόρτσιλ: «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος», εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ, τόμος Δ σελ. 317).
   Την επομένη της συνάντησης, ο Στάλιν συνέταξε υπόμνημα, όπου σημειωνόταν: «Κατόπιν ανταλλαγής απόψεων γενομένης εις την Μόσχαν την 12 Αυγούστου ε.ε. διεπίστωσα ότι ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας κ. Τσόρτσιλ θεωρεί αδύνατον την οργάνωσιν του δεύτερου μετώπου εις την Ευρώπην κατά το 1942. Ως γνωστόν, η οργάνωσις του δεύτερου μετώπου εις την Ευρώπην κατά το 1942 είχε αποφασιστεί κατά την διάρκειαν της επισκέψεως του Μολότωφ εις Λονδίνον και είχε περιληφθεί εις το κοινόν αγγλο- σοβιετικόν ανακοινωθέν, που εδημοσιεύθη την 12 Ιουνίου ε.ε (…). Είναι εύκολον να αντιληφθή κανείς ότι η άρνησις της κυβερνήσεως της Μεγάλης Βρετανίας να δημιουργήση το δεύτερον μέτωπον εις την Ευρώπην εντός του 1942 καταφέρει ηθικόν πλήγμα εναντίον ολοκλήρου της σοβιετικής κοινής γνώμης, που εβασίζετο εις την δημιουργίαν του δεύτερου μετώπου, δυσχεραίνει την θέσιν του Ερυθρού Στρατού εις το μέτωπον και προξενεί ζημίαν εις τα σχέδια της Σοβιετικής Διοικήσεως... Εγώ και οι συνάδελφοί μου νομίζομεν ότι το έτος 1942 παρέχει τους πλέον ευνοϊκούς όρους διά την δημιουργίαν δευτέρου μετώπου εις την Ευρώπην, δεδομένου ότι όλαι αι δυνάμεις των γερμανικών στρατευμάτων, και μάλιστα αι καλύτεραι, είναι απησχολημέναι εις το ανατολικόν μέτωπον, ενώ εις την Ευρώπη έχουν απομείνει ασήμαντοι δυνάμεις, και μάλιστα αι χειρότεραι. Είναι άγνωστον αν το έτος 1943 θα παρέχη τους ιδίους ευνοϊκούς όρους διά την δημιουργίαν δευτέρου μετώπου, όπως το 1942... Αλλά δυστυχώς εγώ δεν κατόρθωσα να πείσω επ' αυτού τον κύριον Πρωθυπουργόν της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ ο κ. Χάριμαν, αντιπρόσωπος του Προέδρου των ΗΠΑ, κατά τις διαπραγματεύσεις εις Μόσχαν, υπεστήριξε απολύτως τον κύριον Πρωθυπουργόν» («Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος - Η αλληλογραφία Στάλιν - Τσόρτσιλ - Ρούσβελτ - Τρούμαν», εκδόσεις «Μέλισσα», τόμος Α΄, σελ. 72-73).

«Από κτίριο σε κτίριο»
   Η μάχη για την πόλη του Στάλινγκραντ άρχισε στις 17 Ιούλη του 1942 στον ποταμό Τσιρ και διήρκεσε συνολικά για περίπου 200 μερόνυχτα. Το αμυντικό της στάδιο κράτησε έως τις 18 Νοέμβρη 1942. Ειδικά το Σεπτέμβρη η πόλη κινδύνεψε να κυριευτεί από τον εχθρό, αφού αυτός κατάφερε να περάσει στο εσωτερικό της και να φτάσει ως το κέντρο της. Μάλιστα, το ραδιόφωνο του Βερολίνου έσπευσε να ανακοινώσει πως το Στάλινγκραντ έπεσε. Αντίστοιχες ανακοινώσεις βγήκαν και στις κατεχόμενες χώρες, όπως και στην Ελλάδα, όπου κυκλοφόρησε προκήρυξη με τίτλο «ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ»... Όμως, στις 19 Νοέμβρη του 1942, ο Κόκκινος Στρατός περνά στην αντεπίθεση. Ως τις αρχές του Γενάρη του 1943 είχε καταφέρει να αντιστρέψει πλήρως την κατάσταση. Οι σοβιετικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν την επίθεση για την ολοκληρωτική συντριβή του εχθρού. Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε στις 2 Φλεβάρη.
   «Η νίκη των στρατευμάτων μας στο Στάλινγκραντ - γράφει ο στρατάρχης Ζούκοφ - αποτέλεσε την αρχή της ριζικής καμπής του πολέμου υπέρ της ΕΣΣΔ...». Ήταν μια νίκη, που κερδήθηκε με σκληρές μάχες σώμα με σώμα «από κτίριο σε κτίριο, όπου το κάθε κτίριο της πόλης γινόταν ερείπια». Στη διάρκεια της σοβιετικής αντεπίθεσης καταστράφηκαν δύο γερμανικές, μια ιταλική και δύο ρουμανικές στρατιές. Εξοντώθηκαν ολοκληρωτικά 32 γερμανικές μεραρχίες και 3 ταξιαρχίες. Άλλες 16 μεραρχίες έχασαν το 50%-75% της δύναμής τους και έπαψαν να είναι αξιόμαχες. Οι απώλειες των φασιστικών στρατευμάτων στην περίοδο της σοβιετικής αντεπίθεσης ξεπέρασαν τους 800 χιλιάδες νεκρούς. Τεράστιες ήταν οι καταστροφές πολεμικού υλικού. Το μέγεθος των απωλειών επέδρασε αποφασιστικά στη γενική στρατηγική κατάσταση, συγκλόνισε όλη την πολεμική μηχανή της ναζιστικής Γερμανίας.
Νίκη - ορόσημο
   Ο ηρωικός αγώνας των κατοίκων του Στάλινγκραντ και του σοβιετικού στρατού απέσπασε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Ήταν μια νίκη, στην οποία υποκλίθηκαν όλοι. «Είναι μία καταπληκτική νίκη», αναγκαζόταν να γράψει ο Τσόρτσιλ στον Στάλιν. Ο Ρούζβελτ, στο δικό του μήνυμα, χαρακτήρισε το γεγονός «ως ένα από τα λαμπρότερα κεφάλαια του πολέμου των λαών που ηνώθησαν εναντίον του ναζισμού και των μιμητών του». Έως τη μάχη του Στάλινγκραντ στην Ιστορία δεν υπήρχε παρόμοια περίπτωση κύκλωσης και ολοκληρωτικής καταστροφής τόσο μεγάλης στρατιωτικής δύναμης.
   Η συντριβή των Ναζί στο Βόλγα σήμανε την αρχή της αποφασιστικής στροφής στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και σε όλο το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο σοβιετικός στρατός αποσπά τη στρατηγική πρωτοβουλία και δεν την αφήνει μέχρι την οριστική συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας. Η μάχη του Στάλινγκραντ αποτελεί το ορόσημο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου καθώς από εκεί και πέρα αρχίζει η εκδίωξη των εισβολέων από το σοβιετικό έδαφος και η απελευθέρωση των λαών της Ευρώπης από το χιτλεροφασιστικό ζυγό.

Η σημαία της απελευθέρωσης κυματίζει και πάλι στο Στάλινγκραντ

Διαβάστε περισσότερα

Ραϊχμάρσαλ Μέρκελ

«Μάιν φιούρερ, λαμβάνω την τιμή να αναφέρω ότι η Ομάδα Στρατιών Κέντρου Μπούντεσμπανκ - Γκουντέριαν πλησιάζει σε απόσταση βολής πυροβόλων των 105 mm το Ντνιπροπετρόφσκ επί του Δνείπερου». Ιστορικό ντεζαβού; Οχι! Ιστορικό πρωθύστερο.
Ενα πρωθύστερο που πριν από 10-15 χρόνια θα περιείχε ένα αδιανόητο (λόγω δύο παγκοσμίων πολέμων) οξύμωρο, ενώ σήμερα αποτελεί απλώς μια γεωπολιτική επιλογή που δοκιμάζει
τις αντοχές της για το σήμερα και τις προοπτικές της για το αύριο. Η διείσδυση της Γερμανίας (και των Ευρωπαίων κολαούζων της) στην Ουκρανία προκαλεί τα φαντάσματα όλων των ευρωπαϊκών αντιθέσεων απ’ την εποχή του Φρειδερίκου της Πρωσίας και τα προσκαλεί σε έναν νέο κολασμένο χορό.
Ηδη απ’ την κρίση και τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, η ενοποιηθείσα Γερμανία, υπεργολάβος των ΗΠΑ τότε (όπως και σήμερα), μπήκε στον πειρασμό του ρεβανσισμού, της αναθεώρησης των αποτελεσμάτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της παλινόρθωσης της Γερμανίας μέσα στο πλαίσιο του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, με
φιλοδοξίες που θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να ανεχθούν, ή ακόμα και να ενθαρρύνουν, όσον οι ίδιες είναι απασχολημένες σε πολλά μέτωπα και συνεπώς υπό άλλες προτεραιότητες.
Είκοσι χρόνια μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, μια ματιά στον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης προκαλεί ανατριχίλες, ενώ μια ματιά στον οικονομικό χάρτη της Ευρώπης ξυπνάει εφιάλτες. Από τη FYROM, την Κροατία και τη Σλοβενία έως τις Βαλτικές χώρες και από την Ουκρανία έως την Ιβηρική, η αμερικανογερμανική επιρροή και ο γερμανικός ηγεμονισμός επανασχεδιάζουν την Ευρώπη με γνώμονα το αμοιβαίο ιμπεριαλιστικό συμφέρον.
Σήμερα το Βερολίνο μιλάει μία γλώσσα με ένα στόμα, το στόμα του Μεγάλου Συνασπισμού. Μια γλώσσα που γαβγίζει διαταγές είτε απροσχημάτιστες είτε παρενδεδυμένες. Οπως το δόγμα Μέρκελ: «Ισχυρή Γερμανία μέσα σε μια ισχυρή Ευρώπη». Που στην πραγματικότητα σημαίνει «Ισχυρή Γερμανία μέσα σε μια εξασθενημένη Ευρώπη». Εξαρτώμενη κατά το ένα μέρος απ’ τη Γερμανία και κατεχόμενη κατά το υπόλοιπο.
Σήμερα το χρέος της Γερμανίας ανέρχεται στα 2,6 τρισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή στο 82% του ΑΕΠ της χώρας. Με βάση την (εξαμβλωματική άλλωστε) Συνθήκη του Μάαστριχτ, που προβλέπει το χρέος κάθε χώρας-μέλους να μην υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ, η Γερμανία θα έπρεπε σήμερα να είναι μια ελεγχόμενη υπό καθεστώς επιτήρησης χώρα! Τολμάει κανείς; (Πιθανόν το... Λίχτενσταϊν, αλλά ουδείς άλλος νομίζω).
Αντιθέτως, η Γερμανία έχει ξεσαλώσει τόσο, ώστε η Μπούντεσμπανγκ να προτείνει 10% φόρο σε καταθέσεις και ακίνητη περιουσία εις όσους πολίτες των οποίων οι χώρες θα εμφανίσουν στο μέλλον δημοσιονομικά προβλήματα. Δεδομένου ότι ουδεμία χώρα που να μην έχει ήδη δημοσιονομικό πρόβλημα υπάρχει, η Γερμανία προετοιμάζει από τώρα το έδαφος να βάλει χέρι σε όποια χώρα μπει (ή είναι) σε κρίση, καθώς και σε όποια χώρα ωθήσει σε κρίση το ίδιο το Δ΄ Ράιχ. Σατανικό
και εξίσου ληστρικό με τις πολιτικές που εφάρμοσε το Γ΄ Ράιχ. Η Γερμανία, από καιρό τώρα, παρωθεί την Ευρώπη των υπεσχημένων συγκλίσεων σε ένα χάος θηριωδών αποκλίσεων. Καλλιεργεί συστηματικά τις εθνικές αντιθέσεις (προκαλώντας έτσι εθνικιστικές εξάρσεις) όχι μόνον μεταξύ χωρών Νότου - Βορρά, αλλά μεταξύ όλων των κρατών της Ενωσης. Τα οποία παίρνουν ένα-ένα τη θέση τους σε μια διαβάθμιση που δημιουργεί κι ελέγχει η Γερμανία.
Την ίδια πολιτική που ασκεί σε εθνική βάση η χώρα του Σόιμπλε ασκεί και σε ταξική. Και στο εσωτερικό της και στο εσωτερικό των άλλων χωρών. Το χάσμα μεταξύ πλούτου και φτώχειας, η υφαρπαγή των πόρων και η διαχείριση των ανθρώπων συνιστούν τους βασικούς άξονες της πολιτικής της. Χιλιάδες Ιταλοί πλούσιοι δεν κάνουν μια πλούσια Ιταλία και εκατομμύρια φτωχοί Γερμανοί δεν κάνουν μια φτωχή Γερμανία. Ολοι όμως
μαζί οι πλούσιοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Ελληνες, Πορτογάλοι κι όλοι οι άλλοι κάνουν μια φτωχή Ευρώπη. Αυτή είναι η πολιτική της Γερμανίας και εξυπηρετεί άριστα τις αστικές ελίτ της Γηραιάς Ηπείρου. Μια Ευρώπη των φτωχών που θα παράγουν πλούτο για αυτούς που τον αξίζουν. Κι αυτός είναι ο πραγματικός ρατσισμός πίσω απ’ τους πολυπολιτισμούς και τις πολιτικές ορθότητες που τον επικαλύπτουν.
Μια ματιά στο μικρό χρονικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Την Ευρώπη της ισότιμης συμμετοχής των κρατών, γρήγορα διαδέχθηκε η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων. Μεγάλη συζήτηση και αντιμαχία είχε ξεσηκώσει στη συνέχεια η δημιουργία ενός άτυπου Διευθυντηρίου στην Ενωση, όπου κουμάντο έκαναν οι ισχυρές (ή φερόμενες ως ισχυρές) χώρες. Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία κι εκ του σύνεγγυς η Βρετανία. Γρήγορα το σχήμα αυτό διαδέχθηκε ο Γαλλογερμανικός Αξονας (ουδείς πια μιλούσε για Διευθυντήρια) και εξαιρετικά σύντομα τον εν λόγω Αξονα διαδέχθηκε το Βερολίνο μόνο του - με τη Γερμανική Κομαντατούρ να κάνει κουμάντο στην Ενωση και πάσα άλλη αρχή παυσάτω.
Η δεύτερη Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Εθνους ή, αν προτιμάτε το Δ΄ Ράιχ, έχει γεννηθεί. Και τα αίσχη που θα ζήσει η Ευρώπη εκκολάπτονται.
Μόλις χθες, κι ενώ γράφονταν αυτές οι γραμμές, μάθαμε ότι ο Γερμανός Πρόεδρος έκαμε νύξεις, δηλαδή ζήτησε ξεκάθαρα να γίνουν αλλαγές στο Αμυντικό Δόγμα της χώρας του. Να μπορεί δηλαδή η Μπούντεσβερ να εξέρχεται σε επιχειρήσεις εκτός των συνόρων τη Γερμανίας. Βεβαίως η Μπούντεσβερ ήδη επιχειρούσε (εκτός συνόρων) είτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, είτε ως υποστηρικτική και μη μάχιμη (;) δύναμη (όπως στο Αφγανιστάν). Τώρα
η Γερμανία, ως μεγάλη οικονομική δύναμη, ζητά να μην παραμένει κολοβωμένη στρατιωτικώς, αλλά να αποκτήσει την ισχύ που της αρμόζει (όπως ήδη πράττει και η Ιαπωνία). Επανεξοπλισμένη με τόκους η Γερμανία, επανεξοπλίζεται και με μια νέα Βέρμαχτ.
Η χώρα της Ραϊχμάρσαλ Μέρκελ «ξαναπαίρνει το Ρουρ» και ετοιμάζει το «Ανσλους». Κάθε «κατευνασμός» απέναντι στους νέους (παλιούς) πειρασμούς αυτού του έθνους που αιματοκύλισε την Ευρώπη δύο φορές (ήδη αποποιείται τις ευθύνες του για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο), δεν πρόκειται να φέρει αποτέλεσμα διαφορετικό απ’ ό,τι στο παρελθόν.

Ξέρω ότι κάποιοι θα θεωρούν αυτούς τους φόβους υπερβολικούς. Ας θυμηθούν τι δεν χρειαζόταν να λένε πριν 15-20 χρόνια για αυτό το κράτος, και τι είμαστε αναγκασμένοι να λέμε σήμερα. Ισως σε 15-20 χρόνια να μην μπορούμε να πούμε τίποτα...


email: stathis@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Κούνια που τους κούναγε…

 

Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από τότε που μέσα στο όνειδος κατέρρεε η θλιβερή Παπαδημοκρατία κι ένα βήμα πριν από την κάλπη, σκεφτόμασταν ότι χειρότερα δεν γινόταν. Ήταν τότε που ο Ροζ Αλέξης κάτι προσπαθούσε να ψελλίσει κι αν έστηνες αυτί, τον άκουγες μ’ ενδιαφέρον, γιατί τα λόγια του απέπνεαν μια μικρή ελπίδα ότι κάτι θα μπορούσε να αλλάξει σε τούτο το κράτος των ανάλγητων δοσίλογων, των επίορκων αβδηριτών  και των πολιτικών απατεώνων.

 

Από τότε, που άλλοι δεν τολμήσαμε να κάνομε το μεγάλο βήμα κι άλλοι δεν πιστέψαμε ότι αυτό το κράτος της διαφθοράς, της κατάχρησης και της ηθικής κατάπτωσης μπορεί να αλλάξει από κατώτερους των περιστάσεων, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, ανακατεμένο με δάκρυα και αίμα αθώων.

 

Κι έγιναν τα πράγματα χειρότερα.

 

Η ουσία είναι ότι εκείνοι που τότε, μπροστά στην κάλπη δεν τολμήσαμε, μετανιώνουμε τώρα για τις συνέπειες της απόφασής μας, αφού οι Ολετήρες που ψηφίσαμε να μας κυβερνήσουν, έχουν παραβιάσει όλες τους τις δεσμεύσεις, καταστρατηγώντας εξόφθαλμα τον συνταγματικό χάρτη της χώρας, καταστρέφοντας όλες τις κοινωνικές δομές κι αφήνοντας αλώβητους αυτούς -και μόνον αυτούς- που συνεχίζουν να παρασιτούν απρόσκοπτα σε βάρος του κοινωνικού μας ιστού, υπονομεύοντας έτι περεταίρω, όχι μόνο την εθνική μας αξιοπρέπεια αλλά τώρα πια και την εθνική μας υπόσταση.

 

Οι άλλοι που δεν είχαμε πιστέψει ότι το συνονθύλευμα των κατ’ επάγγελμα διαμαρτυρόμενων που βρέθηκε από το πουθενά στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα μπορούσε να αντέξει στην πίεση των θεόρατων προβλημάτων, επιβεβαιωνόμαστε κάθε μέρα στην αρχική υποψία μας για την ατολμία, την έλλειψη οράματος και την προφανή απουσία σχεδίου διαχείρισης της κρίσης. 

 

Αυτό, άλλωστε, αντικατοπτρίζεται και στα ευρήματα των δημο(σ)κόπων. Μετά από δυο σχεδόν χρόνια καταστροφικών αστειοτήτων και αδιέξοδων επιλογών των πολιτικών απατεώνων που μας κυβερνούν, οι σημερινές ποσοστιαίες διαφορές υπέρ της αξιωματικής αντιπολίτευσης παραμένουν οριακές και στα όρια του στατιστικού λάθους κι ας πανηγυρίζουν, όσοι πανηγυρίζουν αδικαιολόγητα, για τη βραχεία κεφαλή.

 

Επιβεβαιώνεται, έτσι, κάθε μέρα που ξημερώνει, η πεποίθηση της απελπισμένης κοινωνίας μας για την αδυναμία του Ροζ Αλέξη και της ηγετικής ομάδας που τον πλαισιώνει, να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν.

 

Εκτός κι αν η παραπάνω εκτίμηση, είναι λανθασμένη.

 

Εκτός κι αν αυτή η απίστευτη ατάκα ενός εν δυνάμει πρωθυπουργού, ότι εν μέρει δικαιολογείται η παραβίαση του Συντάγματος σε έκτακτες περιστάσεις, δεν αφορά στη δικαιολόγηση της κυβέρνησης των προσκυνημένων στις ορέξεις και τα συμφέροντα της υπερεθνικής κάστας που καταστρέφει τους λαούς –μαζί και τον δικό μας, αλλά αφορά σε περιστάσεις που στο προσεχές μέλλον θα διευκολύνουν τις διαδικασίες ανάκτησης του καταληστευμένου και παράνομα αποθησαυρισμένου δημόσιου πλούτου ή αφορά σε περιστάσεις που θα διευκολύνουν την κατάργηση του άρθρου εκείνου του Συντάγματος που υπό τη νομική μπαγκέτα του παρασυνταγματολόγου με την ψυχογενή βουλιμία για εξουσία, προστατεύει τους άνομους και τους λερούς, μαζί και τους εντολείς τους των παρασκηνίων.

 

Αλλά αν είναι αυτή η έννοια της δήλωσης του Ροζ Αλέξη, τότε οι κ.κ. εκπρόσωποι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λέγοντας σιβυλλικά ότι “Η Ελλάδα μπορεί να γίνει ο καθαρός λαχανόκηπος της Ευρώπης”, οφείλουν να συμπληρώνουν ότι πρώτα πρέπει να καθαρίσει ο κόπρος από τους στάβλους του Αυγείου, ώστε να κοπριστεί αυτός ο λαχανόκηπος.

 

Αν είναι αυτή η έννοια της δήλωσης, τότε οι κ.κ. εκπρόσωποι της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να σταματήσουν να περιφέρονται στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις κι αυτάρεσκα να λένε ό,τι τους κατεβαίνει στο κεφάλι.  

 

Αν είναι αυτή η έννοια της δήλωσης, τότε οι κ.κ. εκπρόσωποι της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να σταματήσουν τις διφορούμενες απόπειρες ερμηνείας των πράξεων και των παραλείψεων, των ηγεμονίσκων εκ Δυτικής Λιβύης.

 

Αν είναι αυτή η έννοια της δήλωσης, πρέπει να μπει άμεσα ένα τέλος στη συγκέντρωση όλων αυτών των πολιτικών περιττωμάτων που έχουν κολλήσει στα ρείθρα των πεζοδρομίων, πέριξ της Πλατείας Κουμουνδούρου. 

 

Έτσι ώστε, επιτέλους, να απελευθερώσει το σημαντικό και υγείες κομμάτι αυτής της κοινωνίας που ούτε θέλει να μεταναστεύσει ούτε θέλει να παραδοθεί ανευ όρων ούτε θέλει να κρυφτεί πίσω από παραμύθια ότι η ιδεολογία της ήσσονος προσπάθειας με την οποία γαλουχηθήκαμε τα τελευταία τριάντα-τόσα χρόνια, μπορεί να αναπαραχθεί και στο μέλλον. 

 

Το  σημαντικό και υγείες κομμάτι αυτής της κοινωνίας που θέλει να παραμείνει εδώ και να δώσει τη μάχη. 

 

Το σημαντικό αυτό κομμάτι που με ιδέες, με προτάσεις και κυρίως με πλήρη συνείδηση ότι “για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή“, περιμένει μια έντιμη πολιτική ηγεσία, για να συμπορευθεί και να συνδράμει στην ανασυγκρότηση της καταστροφής που αφήνουν πίσω τους οι λογικές και οι πρακτικές των γαλάζιων και των πράσινων καφενείων, καθώς και των όψιμων παραφυάδων τους που, σαν τα δηλητηριώδη μανιτάρια, συνεχίζουν να φυτρώνουν και να ευδοκιμούν μέσα στα ανήλιαγα υπόγεια ενός χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος που επιμένει, εν τέλει, να προωθεί το βολικό ιδεολόγημα εθνικού παλιμπαιδισμού που καλλιεργούν αυτοί που πιστεύουν (?) ότι το δημόσιο χρέος θα κουρευτεί από μόνο του κι ότι ρήτρες ανάπτυξης θα συνομολογηθούν, αίφνης! Απλά και μόνο, επειδή εκείνοι θα διαβούν το κατώφλι των κυβερνητικών “ανακτόρων” και θα θρονιαστούν στις υπουργικές πολυθρόνες των προηγούμενων που τελούν υπό απόλυση. 

Κούνια που τους κούναγε…

 

http://raskolnick.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα

«Θα έπρεπε να αρνηθούμε να πληρώνουμε φόρους…» (*)

Κατ’ αρχάς ας θυμηθούμε τη γνωστή δήλωση του κ.Στουρνάρα. «Εγώ – όπως με πάθος είχε ισχυριστεί -  δεν δέχομαι ότι η Ελλάδα υπερφορολογείται». Ας την απολαύσουμε:

   Αυτά ειπώθηκαν από τον υπουργό Οικονομικών πριν από λίγους μήνες, στις 26/11/2013. Χτες, όμως, δόθηκαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία του Γραφείου Προυπολογισμού της Βουλής (το οποίο προφανώς δεν απαρτίζεται ούτε από «ψεκασμένους» ούτε από «αναρχοκομμουνιστές» που θέλουν να «σαμποτάρουν» με στατιστικές αλχημείες το έργο της κυβέρνησης).
   Τα στοιχεία αυτά δεν καταγράφουν τίποτα περισσότερο απ΄ όσα ζει ο ελληνικός λαός και ανάμεσα στα άλλα αναφέρουν ότι: α) οι φορολογικοί συντελεστές στην Ελλάδα είναι υψηλότεροι από το μέσο όρο όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, β) τα λαϊκά εισοδήματα έχουν συρρικνωθεί κατά 50% εντούτοις από το 2010 η φορολογική επιβάρυνση μισθωτών και συνταξιούχων έχει αυξηθεί έως και 700% (!) και των ελεύθερων επαγγελματιών έως και 900% (!), γ) οι φόροι επί των ακινήτων έχουν επταπλασιαστεί (!), δ) ο ΦΠΑ αυξήθηκε από το 2010 τέσσερις φορές, ε) οι φόροι στα καύσιμα έχουν αυξηθεί τρεις φορές, στ) μόνο εκ του γεγονότος της αύξησης των φορολογικών συντελεστών στο πετρέλαιο θέρμανσης η λαϊκή οικογένεια επιβαρύνθηκε με αύξηση των φόρων κατά 450%!
   Πρώτο συμπέρασμα: Ο ελληνικός λαός όχι μόνο δεν «υποφορολογείται», όπως είχε ισχυριστεί ο κ.Στουρνάρας, αλλά αντιθέτως αποτελεί  ένα πειραματόζωο – υπόδειγμα φορολογικής εξόντωσης σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.
   Δεύτερο συμπέρασμα: Πίσω από την φιλολογία περί «έκτακτων συνθηκών» που επικαλείται η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την φορολεηλασία, εκείνο που κρύβεται είναι μια άνευ προηγουμένου αναδιανομή πλούτου που αφαιρείται από εργαζόμενους, συνταξιούχους και ανέργους προς χάρη δανειστών, πιστωτών, τραπεζιτών και πάσης φύσεως «αναξιοπαθούντων». Μεταξύ των οποίων και ένιοι εξ εκείνων που εισπράττουν θαλασσοδάνεια και φοροαπαλλαγές με τη σέσουλα.
   Τρίτο συμπέρασμα:  Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια φοροληστεία που προϋπήρχε των Μνημονίων και που επί Μνημονίων έχει πάρει χαρακτήρα φορολογικής γενοκτονίας των αδυνάμων. Σύμφωνα με τη μελέτη του ΟΟΣΑ, το 2007 στην Ελλάδα η πραγματική φορολογική επιβάρυνση για τα κέρδη των «εχόντων και κατεχόντων» δεν ξεπερνούσε το 15,9%. Την ίδια στιγμή η πραγματική φορολογική επιβάρυνση της εργασίας ήταν στο 35,1%. Προ κρίσης, δηλαδή, η εργασία φορολογείτο στην Ελλάδα τρεις φορές περισσότερο απ΄ ότι φορολογείτο το κεφάλαιο. Μετά κρίσης και μετά Μνημονίων η σχέση αυτή έχει γίνει ακόμα πιο επώδυνη για το λαό. Ενα μόνο στοιχείο: Οι φόροι που πλήρωναν τα Νομικά Πρόσωπα  το 2004 ήταν το 12% του συνόλου των φορολογικών εσόδων. Τώρα πλέον, και σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2013, δεν ξεπερνούν το 4%. Δηλαδή, οι φόροι που πληρώνουν τραπεζίτες, βιομήχανοι, εργολάβοι και λοιποί πατρίκιοι έχουν μειωθεί κατά 3 φορές όταν οι φόροι επί των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και εν γένει των λαικών στρωμάτων έχουν αυξηθεί κατά 7 και 9 φορές!

Σημείωση (*): Ο κ.Στουρνάρας ταυτόχρονα με τη δήλωσή του ότι η Ελλάδα «δεν υπερφορολογείται» είχε δηλώσει στη Βουλή ότι διαβάζει και Μαρξ. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, να γνωρίζει την παρακάτω τοποθέτηση του Μαρξ την οποία μας την θύμισαν τα κατορθώματα της κυβέρνησης και η οποία διατυπώθηκε πριν από σχεδόν δύο αιώνες (εκεί μας έχουν γυρίσει). Έλεγε ο Μαρξ, στις συνθήκες της δικής του εποχής, φυσικά: «Και τι θα έπρεπε να κάνουμε τώρα; Θα έπρεπε να αρνηθούμε να πληρώνουμε φόρους (…). Η άρνηση πληρωμής φόρων είναι το καθήκον κάθε πολίτη». Πρόκειται για άρθρο του Κάρολου Μαρξ, που γράφτηκε τον Νοέμβριο του 1848 στην «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου», την οποία διηύθυνε. Το δικαστήριο της Κολωνίας, στο οποίο κλήθηκε ο Μαρξ να απολογηθεί για την θέση του αυτή, τον απάλλαξε. Πανηγυρικά...

email: mpog@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Ολοκαύτωμα

Στο Ολοκαύτωμα πυρπολήθηκε η μεγάλη πλειονότης των Εβραίων που κατοικούσαν στη Γηραιά κι εν πολλαίς αμαρτίας περιπίπτουσα ήπειρο. Ελληνες Εβραίοι, Πολωνοί Εβραίοι, Γερμανοί Εβραίοι, Εβραίοι απ’ όλες τις κατακτημένες χώρες βρήκαν όχι μόνον οικτρό θάνατο από τους Ναζί, αλλά βίωσαν πριν απ’ αυτόν τις έσχατες κακουχίες, την άφατη αγωνία, το πιο απάνθρωπο έρεβος.
Τους Εβραίους δεν πυρπόλησαν τότε μόνον οι Ναζί, αλλά και όλοι όσοι συνεργάσθηκαν μαζί τους. Ουκρανοί Βάφεν Ες, Κροάτες Βάφεν Ες Ες, Ολλανδοί, Βέλγοι, Βόσνιοι κι άλλοι Ευρωπαίοι που πολέμησαν στο πλευρό των Ναζί, έκαψαν, δολοφόνησαν, εκτέλεσαν, βασάνισαν το ίδιο. Τίποτα δεν πρέπει να ξεχασθεί. Κροάτες Ες Ες εκτελούσαν Κροάτες Εβραίους, Βέλγοι Ες Ες εκτελούσαν Βέλγους Εβραίους. Το άγος αυτό δεν αφορά μόνον στους Γερμανούς Ναζί, αλλά σε όλους τους Ευρωπαίους που συνεργάσθηκαν μαζί τους ή ήταν Ναζί οι ίδιοι. Πολιτικοί και στρατιωτικοί.
Κράτη ευρωπαϊκά, σύμμαχα της Ναζιστικής Γερμανίας, Ιταλία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Κατεχόμενη Γαλλία του Βισύ, συνέβαλαν στο Ολοκαύτωμα, άλλοτε με κάποιους δισταγμούς κι άλλοτε με ενθουσιασμό, αναλόγως των πολεμικών εξελίξεων, ενώ στη θηριωδία συμμετείχαν, εκόντα άκοντα, και τα υπόδουλα κράτη, όπως η Ελλάδα.
Ελληνες Ες Ες δεν υπήρξαν, υπήρξαν όμως Ελληνες συνεργάτες, χαφιέδες, βασανιστές, Ταγματασφαλίτες, Δωσίλογοι και μαυραγορίτες, οι οποίοι επωφελήθηκαν απ’ το Ολοκαύτωμα παραδίδοντας και προδίδοντας Εβραίους. (Και αριστερούς και ομοφυλόφιλους και άλλους). Το μεγαλείο του Δεσπότη Κεφαλονιάς να γράψει μόνον το δικό του όνομα στη λίστα των Εβραίων της Μητρόπολής του, όταν του τη ζήτησαν οι Γερμανοί, συνυπήρξε με την καταισχύνη όσων πρόδωσαν συνανθρώπους τους και παρέδωσαν συμπατριώτες στην πιο φρικτή μηχανή θανάτου που ξέρασε ποτέ η Κόλαση, τους Ναζί.
Πογκρόμ, Γκέτο, Στρατόπεδο Συγκέντρωσης, Πορεία Θανάτου, Στρατόπεδο Καταναγκαστικής Εργασίας, Τελική Λύση, Ζωτικός Χώρος, είναι αποτρόπαιες έννοιες και λέξεις που έχουν στοιχειώσει έκτοτε την Ευρώπη, κι όχι μόνον τη Ναζιστική Γερμανία.
Η Ελβετία των Τραπεζών εκείνη την εποχή ελάχιστα διέφερε απ’ τη Γερμανία των Στρατοπέδων Συγκέντρωσης εις ό,τι αφορά τους Εβραίους, τις ζωές και τις περιουσίες τους. Τίποτα δεν πρέπει να ξεχασθεί.
Δεν πρέπει να ξεχασθεί ότι το Ολοκαύτωμα εκτός απ’ τους Εβραίους πυρπόλησε τους ομοφυλόφιλους, τους Ιεχωβάδες, εκατοντάδες χιλιάδες κομμουνιστές απ’ όλη την Ευρώπη, χριστιανοδημοκράτες, σοσιαλδημοκράτες, αναρχικούς - κάθε είδους πολιτικούς κρατούμενους, αφάνισε εκατομμύρια Σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου, χιλιάδες ανθρώπους που δεν ταίριαζαν με τα ευγονικά πρότυπα των Ναζί, με το «αίμα και την τιμή», εξολόθρευσε -πάντα το Ολοκαύτωμα- χιλιάδες χιλιάδων εργάτες απ’ όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη που εγκλείσθηκαν σε Στρατόπεδα Εργασίας - Θανάτου. Τίποτα δεν πρέπει
να ξεχασθεί, τίποτα δεν πρέπει να ξεχνιέται από όλες τις πλευρές του Ολοκαυτώματος. Και κατά τούτο οι τελετές μνήμης που αφορούν μόνον στους Εβραίους, ακρωτηριάζουν τη μνήμη.
Το πένθος για το Ολοκαύτωμα και ο πόνος που προκάλεσε δεν μπορούν να έχουν επιλεκτική μεταχείριση, όπως συμβαίνει τα τελευταία πολλά χρόνια. Οταν οι τελετές για το Ολοκαύτωμα στιγματίζονται από σκοπιμότητες, και μάλιστα συμβαδίζουν με την πολιτική ορθότητα εκείνων που το φορτίο της ενοχής είναι ακόμα βαρύ στις πλάτες τους, τότε το Ολοκαύτωμα τραυματίζεται
και από κοινός τόπος κοινής μνήμης κοινού πένθους, εκπίπτει σε σκιά της τραγωδίας του. Δεν μπορούν αυτοί που υπέστησαν το Ολοκαύτωμα να μετέρχονται τις μεθόδους του, οι Ισραηλινοί εναντίον των Παλαιστινίων στα Στρατόπεδα Προσφύγων ή οι κομμουνιστές εναντίον όσων προέγραφαν στα Γκουλάγκ. Δεν μπορεί η μνήμη του Ολοκαυτώματος να οχυρώνεται (δηλαδή να σπιλώνεται) πίσω από νόμους που ανάγουν τη γνώμη σε έγκλημα. Δεν μπορεί το Ολοκαύτωμα να μετατρέπεται σε σκιάχτρο ιδεολογικής τρομοκρατίας, ούτε σε εισιτήριο για φασιστικές πολιτικές από εκείνους που το ιδιοποιούνται
κι έτσι το αποκαθηλώνουν, το ατιμάζουν. Το Ολοκαύτωμα πρέπει να μείνει ανοιχτό στην ιστορική έρευνα και τον πολιτικό στοχασμό, σύμβολο το ίδιο της Ελευθερίας που στερήθηκαν τα θύματά του πριν να στερηθούν τη ζωή τους.
Σήμερα, που η μνήμη αμβλύνεται (η Γερμανία, λόγου χάριν, επανεξοπλίζεται με τόκους), το Ολοκαύτωμα πρέπει περισσότερο από κάθε άλλη φορά να στέκει περίβλεπτο στην Ευρώπη, θυμίζοντας στους λαούς όχι μόνον τη Ναζιστική θηριωδία και την εν πολλοίς Ευρωπαϊκή (συν)ενοχή, αλλά και το μακρό προηγούμενο του αντισημιτισμού σε όλη την ήπειρο, αλλού σφοδρού, αλλού ασθενέστερου, αλλά πάντα παρόντος.
Ταυτοχρόνως, η Ευρώπη αλλά και όλος ο Κόσμος δεν πρέπει να ξεχνάει ότι τα τέκνα του ανορθολογισμού, του πιο πρωτόγονου αταβισμού, οι φασίστες και οι Ναζί, τα τέρατα του Viva la muerte, εξόντωσαν εξ ίσου όλους τους άλλους: πολιτικούς αντιπάλους, διαφορετικούς, αλλοεθνείς και συμπατριώτες τους.
Τα βάρβαρα αυτά απάνθρωπα όντα που χώρισαν τους ανθρώπους σε υπεράνθρωπους και υπάνθρωπους προσπάθησαν να πυρπολήσουν με το Ολοκαύτωμα το σύνολο του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, τους πυλώνες του, την ιουδαιοχριστιανική παράδοση, το ελληνορωμαϊκό υπόβαθρο, και να καταστρέψουν ό,τι καλύτερο έχει καταφέρει έως τώρα ο άνθρωπος μέσα από την προμηθεϊκή διαδρομή του: τον ανθρωπισμό.
Ο ναζισμός είναι κατά βάσιν ένα καλά οργανωμένο οικονομικό έγκλημα που άσκησε γοητεία στις μάζες, είτε επειδή τους έδινε την ευκαιρία να συμμετάσχουν στο έγκλημα ή να επωφεληθούν απ’ αυτό. Απ’ την άλλη πλευρά, άσκησε ταυτοχρόνως και μια γοητεία στην ολιγαρχία και την αριστοκρατία, διότι έδινε την ευκαιρία στους πιο εκφυλισμένους αυτού του συρφετού να αποδεσμεύονται από κάθε υποχρέωση, ηθική ή συμβατική, απέναντι στους συνανθρώπους τους - να υψώνουν, δηλαδή, εαυτούς υπεράνω
των νόμων, να αποφασίζουν για ζωή ή για θάνατο όλων των άλλων. Αυτό αποτυπώθηκε στη σύντομη δωδεκαετή διαδρομή του Ναζισμού, με το Ολοκαύτωμα, την καταλήστευση των εθνών και τη δημιουργία ενός βολονταριστικού κράτους, του Γ’ Ράιχ, στο οποίον οι διαταγές επείχαν θέση νόμου.
Με έναν λόγο ο Ναζισμός είναι η επιστροφή στη ζούγκλα, η κατίσχυση του «νόμου» της ισχύος των δυνατών έναντι των αδύναμων (δηλαδή η πλήρης ανομία), είναι η αλήθεια άνευ της αποδείξεώς της (μεταμοντερνισμός), είναι ο κομφορμισμός της βαρβαρότητας που μιμείται τον πολιτισμό κατά το κρανίο κι όχι κατά τον εγκέφαλο.
Το ότι, παρ’ όσα διέπραξε, ο Ναζισμός επανεμφανίζεται, έχει να κάνει με το τραγικό ερώτημα που θέτει ο Πρίμο Λέβι (Ιταλοεβραίος, θύμα του Ολοκαυτώματος) «Αν αυτό είναι ο άνθρωπος» στο φερώνυμο συγκλονιστικό βιβλίο του. Ερώτημα μέγα. Εχει την πνοή του καλού μέσα του ο άνθρωπος εκ γενετής, ή εκπαιδεύεται να την αποζητά από τους άλλους, ώστε να βρεθεί και να βρίσκεται ένας τρόπος τού συνυπάρχειν και τού συνοικείν;
Είτε το καλό προϋπάρχει, είτε είναι επίκτητο, ως φαίνεται, η προσπάθεια να επικρατεί (στο μέτρο του δυνατού, που κάθε φορά προσδιορίζουν πολλοί παράγοντες, και κυρίως η ταξική πάλη των αδυνάτων εναντίον των δυνατών) είναι ο πολιτισμός. Το Ολοκαύτωμα ήταν ο
φόνος των νόμων (καθ’ όσον είχαν μπορέσει να εξελιχθούν), της ελπίδας για ισονομία, ισηγορία, δικαιοσύνη, ισότητα. Ο Ναζισμός υπήρξε η αποθηρίωση του καπιταλισμού και του προσέδωσε χαρακτηριστικά ανεξίτηλα, τα οποία επανεμφανίζονται σήμερα. Η Ακροδεξιά στην Ευρώπη, λούμπεν στα πεζοδρόμια και καθεστωτική στα σαλόνια, η καταλήστευση των εργατών, η περιθωριοποίηση εκατομμυρίων πολιτών, η μετατροπή κρατών σε Ζωτικούς Χώρους και Προτεκτοράτα, ο ρατσισμός εναντίον ολόκληρων εθνών (PIGS), η θεοποίηση του κέρδους και της ιδιώτευσης, η άγρια προπαγάνδα προκειμένου να επιβάλλεται η ενιαία σκέψη, η καταστολή, η ιδεολογική τρομοκρατία, ο θεός κυνισμός, απομυζούν από τις έτσι κι αλλιώς λυμφατικές δυτικές δημοκρατίες κάθε φιλολαϊκό περιεχόμενο - που άλλωστε κι αυτό μόνον με αίμα, ιδρώτα και αγώνες καταχτήθηκε.

Στο Ολοκαύτωμα χάθηκαν εκατομμύρια ψυχές (και σημαδεύθηκαν ανεξίτηλα άλλες τόσες) λόγω της καταγωγής τους, λόγω της ιδεολογίας τους, λόγω της πίστης τους, λόγω της αδυναμίας τους, λόγω της ιδιαιτερότητάς τους, λόγω της γνώμης τους, λόγω δηλαδή όλων όσα είναι ο άνθρωπος.
Οσοι λοιπόν σήμερα δολοφονούν λαούς, καταστέλλουν ιδεολογίες, απαγορεύουν γνώμες, τσαλαπατούν τους αδύναμους και σκοτώνουν τον πολιτισμό της εργασίας, ετοιμάζουν το επόμενο Ολοκαύτωμα...


email: stathis@enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα

ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΔΝΤ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΑΡΠΑΞΟΥΝ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΜΑΣ!

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Σοκ προκάλεσε ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία η πρόταση της Μπούντεσμπανκ, της κεντρικής τράπεζας της ηγεμονικής χώρας της ΕΕ, όταν μια χώρα βρίσκεται σε οικονομική κρίση, αντί να τη δανείζουν (με το αζημίωτο, φυσικά) οι χώρες της Ευρωζώνης και η ΕΚΤ, να επιβάλλει έναν έκτακτο φόρο 10% στις καταθέσεις όλων των πολιτών της, στην ακίνητη περιουσία τους και σε όλα τα ομόλογα ή μετοχές που κατέχουν. Να αρπάζουν δηλαδή οι κυβερνήσεις της Ευρώπης ένα σοβαρό τμήμα της περιουσίας των πολιτών τους! Καλύτερα να καταληστεύει κάθε κυβέρνηση τον λαό της παρά να δανείζεται από τους Γερμανούς και την ΕΚΤ!
Να κάνουν δηλαδή όλοι οι Ευρωπαίοι πρωθυπουργοί που η χώρα τους βρίσκεται σε κρίση πολύ μεγαλύτερη κλοπή της περιουσίας των πολιτών τους από εκείνη που έκανε πέρυσι ο Αναστασιάδης, ο πρόεδρος της Κύπρου, σε όσους είχαν την ατυχή ιδέα να τοποθετήσουν τα χρήματά τους στις τράπεζες του νησιού! Η Μπούντεσμπανκ προτείνει όχι μόνο αρπαγή του 10% των καταθέσεων όλων ανεξαιρέτως των πολιτών, αλλά ίδιο φόρο και στα ακίνητα!
Εχεις δηλαδή ένα διαμέρισμα που κάνει 100.000 ευρώ, φέρε δέκα χιλιάρικα! Μιλάμε για κυβερνήσεις… ληστοσυμμοριτών! Αν υιοθετηθεί η πρόταση της Μπούντεσμπανκ, το νέο πολίτευμα της Ευρώπης θα είναι ο… ευρω-ληστοσυμμοριτισμός! Οι Γερμανοί, ως γνωστόν, είναι πολύ μεθοδικοί άνθρωποι. Δεν κάνουν προτάσεις του αέρα, έτσι για να πουν κάτι. Εκατσαν και έκαναν τους υπολογισμούς τους. Συνολικά οι 18 χώρες της Eυρωζώνης έχουν αθροιστικό δημόσιο χρέος που υπερβαίνει τα 9 τρισεκατομμύρια ευρώ.
Oπως μας πληροφορεί το γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικής Ερευνας (DIW), ένας εφάπαξ φόρος 10% επί των τραπεζικών καταθέσεων και της ακίνητης περιουσίας όλων των πολιτών σε όλες τις χώρες της Eυρωζώνης θα απέφερε 3,85 τρισεκατομμύρια ευρώ! Αρα το δημόσιο χρέος των κρατών της Eυρωζώνης θα έπεφτε στα 5,1 τρισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 55% του ΑΕΠ της Eυρωζώνης. Σωθήκαμε δηλαδή, πέσαμε και κάτω από το 60% του ΑΕΠ που ορίζει η Συνθήκη του Μάαστριχτ! Αλήθεια, το θυμάται κανείς εκείνο το 60% του ΑΕΠ για το δημόσιο χρέος;
Ρωτάμε επειδή το μεσοσταθμικό δημόσιο χρέος της Ευρωζώνης το 2012, το τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχουν επίσημα στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας (τα στοιχεία για το 2013 θα δημοσιοποιηθούν στο τέλος Απριλίου), ανέρχεται σε… 90,6% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης! Πενήντα τοις εκατό δηλαδή μεγαλύτερο από το ανώτατο επιτρεπτό όριο που ορίζει το Μάαστριχτ ή 30 εκατοστιαίες μονάδες πάνω από το όριο!
Οσο για την ίδια τη Γερμανία, το δημόσιο χρέος της το 2012 (το 2013 είναι μεγαλύτερο) ανερχόταν στο 81,9% του ΑΕΠ της, υπερβαίνοντας τα 2,16 τρισεκατομμύρια ευρώ. Της Γαλλίας το δημόσιο χρέος ήταν «μόνο» 1,83 τρισεκατομμύρια ευρώ, αλλά ανερχόταν στο 90,2% του ΑΕΠ της! Βάσει των μόλις προαναφερθέντων στοιχείων, η Γερμανία και η Γαλλία θα συμπεριληφθούν άραγε στις χώρες που βρίσκονται σε κρίση; Οχι, φυσικά! «Πριν οι ανήσυχοι Γερμανοί τρέξουν με την τσάπα στον κήπο για να θάψουν τις αποταμιεύσεις ή τις ράβδους χρυσού τους και έτσι να τις διασώσουν από την αρπαγή της εφορίας, πρέπει να σταματήσουν για λίγο. Πρώτα απ’ όλα δεν πρόκειται για φόρο επί της περιουσίας στη Γερμανία», ξεκαθαρίζει αμέσως σε άρθρο της η εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» και συνεχίζει: «Η Μπούντεσμπανκ μετά βίας τολμάει να υπαινιχθεί για ποια κράτη τέθηκε το θέμα, για παράδειγμα για την Ελλάδα, την Ισπανία ή την Ιταλία»!
Των Ελλήνων, των Ισπανών, των Ιταλών θα κατασχεθεί δηλαδή τμήμα της περιουσίας τους, σε καμιά περίπτωση των Γερμανών! Με τη δημόσια υποβολή μιας τέτοιας πρότασης, η Μπούντεσμπανκ υπονομεύει εσκεμμένα τα τραπεζικά συστήματα όλων των άλλων χωρών της Ευρωζώνης! Ποιος Ελληνας, Ισπανός ή Ιταλός σοβαρός καταθέτης δεν θα πάρει τα λεφτά του από τις τράπεζες των χωρών αυτών για να τα πάει για σιγουριά στις ΗΠΑ, στη Βρετανία ή έστω στη Γερμανία, άντε και τη Γαλλία; Τρελός είναι να αφήσει τα λεφτά του στη χώρα του για να του τα αρπάξουν οι κυβερνήσεις κατ’ εντολήν των Γερμανών; Είδαμε άλλωστε τη ληστεία των καταθέσεων στην Κύπρο. Αποδυναμώνοντας όμως τις τράπεζες των άλλων χωρών της Ευρωζώνης, οι γερμανικές τράπεζες ενισχύουν την ηγεμονία τους σε όλη την Ευρώπη!
Το Τέταρτο Ράιχ απαιτεί όλοι οι Ευρωπαίοι να βρίσκονται στα δίχτυα των δικών του, των γερμανικών τραπεζών! Το χειρότερο είναι την ίδια πρόταση της «εφάπαξ» δήθεν αρπαγής μέρους της ατομικής περιουσίας όλων των πολιτών της ΕΕ είχε κάνει και το ΔΝΤ (όπως αναλύαμε σε άρθρο μας στις 17 Οκτωβρίου) προ τριών μηνών. Τα σημάδια πληθαίνουν ότι ετοιμάζουν τη μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της ανθρωπότητας!
*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Διαβάστε περισσότερα