Τύμπανα πολέμου από παντού

Του Μωυσή Λίτση
Η είδηση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τα εγχώρια  ΜΜΕ: Η Σουηδία επαναφέρει από το 2018 την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, η οποία είχε καταργηθεί το 2010.
Μια χώρα η οποία δεν μας έχει συνηθίσει με συμμετοχές σε πολεμικές περιπέτειες τα τελευταία χρόνια, μια χώρα που τη δεκαετία του ’80 πρωτοστατούσε σε πρωτοβουλίες για τη διεθνή ειρήνη, την εποχή του Σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού Ούλωφ Πάλμε, ετοιμάζεται για πόλεμο…
Για την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, η κυβέρνηση της Σουηδίας επικαλέστηκε το νέο ασταθές διεθνές περιβάλλον όσον αφορά την ασφάλεια και κυρίως την κατάσταση όσον αφορά την Βαλτική και τις επεκτατικές βλέψεις της Ρωσίας.
«Η παράνομη ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας(το 2014), η σύγκρουση στην Ουκρανία και η αυξημένη στρατιωτική δραστηριότητα στην γειτονιά μας είναι μερικές από τις αιτίες» για την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, ανέφερε εκπρόσωπος του σουηδικού υπουργείου Άμυνας, μιλώντας στο BBC.
Οι πολεμικές προετοιμασίες της Σουηδίας, για τον «εξ΄ ανατολών κίνδυνο» δεν σταματούν εδώ. Στα τέλη του 2016, η Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας της Σουηδίας κάλεσε όλες τις τοπικές αρχές να προετοιμαστούν για την «περίπτωση πολέμου». Ζήτησε την προετοιμασία καταφυγίων, ενώ ο Σουηδός υπουργός Άμυνας ανακοίνωσε την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών.
H Σουηδία, η οποία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ, μείωσε τις στρατιωτικές της δαπάνες από 2,5% του ΑΕΠ το 1991, την εποχή που κατέρρεε η Σοβιετική Ένωση, σε 1,1% του ΑΕΠ το 2015.
Η περίπτωση της Σουηδίας δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό.
 Οι Γερμανοί ξανάρχονται…
Στη Γερμανία εδώ και αρκετό καιρό έχει ανοίξει η συζήτηση για την αναγκαιότητα επανεξοπλισμού της, σπάζοντας το ταμπού από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ήδη από το 2013, με άρθρο γνώμης στην εφημερίδα New York Times, ο διευθυντής της γερμανικής εφημερίδας Die Ziet, Jochen Bittner, επέκρινε δριμύτατα τον «γερμανικό πασιφισμό».
Στο άρθρο εκείνο με τίτλο «Επανεξετάζοντας τον Γερμανικό Πασιφισμό(Rethinking German Pacifism)», ο Bittner υποστήριζε ότι «η μεγαλύτερη οικονομία και πιο ισχυρή πολιτικά δύναμη της Ευρώπης, πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο στρατιωτικής εμπλοκής».
Η προτροπή αφορούσε τότε περισσότερο τη γερμανική άρνηση να μετάσχει στις διεθνείς στρατιωτικές επεμβάσεις στη Λιβύη, το Μαλί και τη Συρία, ήταν ωστόσο ενδεικτική μιας συζήτησης που επανέρχεται όλο και πιο πολύ, με αφορμή την κατάσταση στις χώρες της Βαλτικής και τα σχέδια του ΝΑΤΟ.
Πρόσφατα γερμανικά τανκς, με το σήμα του Σιδηρού Σταυρού, σύμβολο το οποίο διατήρησε ο γερμανικός στρατός παρά τη χρησιμοποίησή του από τους ναζί, πέρασαν τα σύνορα της Λιθουανίας, για πρώτη φορά από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα πλαίσια της μεγαλύτερης στρατιωτικής επιχείρησης του ΝΑΤΟ, από την εποχή του ψυχρού πολέμου.
Η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν από το κυβερνών Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα και ο υπουργός Εξωτερικών από το ανερχόμενο δημοσκοπικά Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, υποσχέθηκαν στις χώρες της Βαλτικής τη συνδρομή του Βερολίνου αν χρειαστεί…
Στην αεροπορική βάση του Αμάρι στην Εσθονία, η φον ντερ Λάιεν τόνισε ότι «είναι σημαντικό που η Εσθονία και οι φίλοι μας στη συμμαχία τα τελευταία χρόνια, είχαν τη δυνατότητα να στηρίζονται σταθερά στην Γερμανία και τις δεσμεύσεις της και ότι μπορούν να στηρίζονται σταθερά στη Γερμανία και τις υποσχέσεις της και στο μέλλον».
Σε ανάλογο ύφος ο υπουργός Εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, μιλώντας ενώπιον των πρώτων μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο γερμανικών στρατευμάτων στη Λιθουανία, επισήμανε: «Η ασφάλεια της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας είναι συνώνυμο της γερμανικής ασφάλειας». Δήλωση που ακούγεται σαν μακρινή ηχώ των χιτλερικών επιδιώξεων περί «ζωτικού χώρου»…
Το ΝΑΤΟ έχει αρχίσει την  παράταξη στρατιωτικών δυνάμεων στις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία, στα πλαίσια της υλοποίησης της απόφασης της προηγούμενης αμερικανικής κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα, για αντιμετώπιση του ρωσικού κινδύνου στην περιοχή.
 Αύξηση των στρατιωτικών δαπανών
Τα παιχνίδια πολέμου του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Βαλτικής, έρχονται σε μία περίοδο που ο νέος Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ζητά να αυξηθούν οι αμερικανικές στρατιωτικές δαπάνες κατά 10%(54 δισ. δολάρια), καθιστώντας τη «στρατιωτικοποίηση» της οικονομίας, βασικό μοχλό της οικονομικής του πολιτικής. Η απόφαση για αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, είναι μια από τις αιτίες που έχουν εκτοξεύσει το δείκτη DowJones στη Γουόλ Στριτ στο ρεκόρ των 21.000 μονάδων, παρά τις υποτιθέμενες ανησυχίες για αύξηση του τεράστιου αμερικανικού δημοσιονομικού ελλείμματος και χρέους.
Ο Τραμπ ζήτησε την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών με τη φράση: «Πρέπει να αρχίσουμε να κερδίζουμε ξανά πολέμους»(!).
Και βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι και στη νοτιοανατολική Ασία το θερμόμετρο έχει ανέβει επικίνδυνα, με τις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας να έχουν επιδεινωθεί, με αφορμή την κινεζική στρατιωτική παρουσία στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Οι ιαπωνικές στρατιωτικές δαπάνες αυξάνονται, ενώ και στην Ιαπωνία έχει ανοίξει για τα καλά η συζήτηση περί επανεξοπλισμού, μπροστά στην κινεζική απειλή…
Όλα αυτά δεν θυμίζουν τόσο ψυχρό πόλεμο, όπου ο «πυρηνικός» φόβος φιλούσε τα έρμα και οι δύο υπερδυνάμεις πολεμούσαν δια αντιπροσώπων, όσο το σκηνικό στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, με τον έντονο ανταγωνισμό των τότε υπερδυνάμεων.
Η πρώιμη παγκοσμιοποίηση των αρχών του 20^ου αιώνα και η αισιοδοξία στην ατέρμονη πρόοδο, κονιορτοποιήθηκε στο μεγάλο σφαγείο του Ά Παγκοσμίου Πολέμου.
Σε πρόσφατο άρθρο στην γερμανική εφημερίδα Die Welt, με τίτλο «Ο κόσμος αντιμετωπίζει μία καθοριστική στιγμή», ο Γερμανός δεξιός ιστορικός(σύμβουλος και λογογράφος του πρώην καγκελάριου Χέλμουτ Κολ) Michael Sturmerέγραφε για το ενδεχόμενο να συμβεί το «αδιανόητο» και «η παγκόσμια τάξη να αποτελέσει παρά ένα όνειρο». «Για μισό αιώνα, ο πόλεμος με τη Ρωσία-από ατύχημα ή εσκεμμένα- ποτέ δεν ήταν τόσο κοντά όσο τώρα», επισήμαινε.
Πηγές:
https://www.theguardian.com/world/2017/mar/02/sweden-reintroduce-conscription-amid-rising-baltic-tensions
http://www.dw.com/en/germany-mulls-bringing-back-compulsory-national-service/a-19494191
http://www.nytimes.com/2013/11/05/opinion/bittner-rethinking-german-pacifism.html
http://uk.reuters.com/article/uk-lithuania-nato-germany-idUKKBN15M0YL
http://24-my.info/german-soldiers-to-remain-in-baltics-as-long-as-needed-fm/
http://uk.reuters.com/article/uk-nato-defence-baltics-germany-idUKKBN1691TM?il=0
http://edition.cnn.com/videos/politics/2017/02/27/donald-trump-addresses-governors-win-war.cnn
https://www.rt.com/news/357776-japan-military-budget-record/
http://uk.reuters.com/article/uk-japan-defense-minister-idUKKCN10F13A
https://www.wsws.org/en/articles/2017/03/04/pers-m04.html
Από: oikonomiallomati

Διαβάστε περισσότερα

Νίκος Μπογιόπουλος: Απορώ που δεν είστε κι εσείς κομμουνιστές!

 ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης έδωσαν οι δημοσιογράφοι Νίκος Μπογιόπουλος και Μανώλης Κοττάκης, στην εκπομπή «Απέναντι» με τον Χρήστο Γιαννούλη (ΕΡΤ 3). Συζήτησαν αναλυτικά για θέματα της πολιτικής επικαιρότητας αλλά και για την κοινωνική κατάσταση στη χώρα.   

Δείτε το βίντεο της συνέντευξης από τη χθεσινή εκπομπή της ΕΡΤ 3.

Διαβάστε περισσότερα

Του Προκόπη Μπίχτα

Σύμφωνα με την επιστήμη της ψυχοπαθολογίας ο φόβος είναι ένα αίσθημα με εντοπισμένη αιτία. «Φοβάμαι το αεροπλάνο», «φοβάμαι το κενό», «φοβάμαι το λιοντάρι» κ.λ.π. Μόλις παρουσιαστεί το αίτιο του φόβου, ο οργανισμός τίθεται σε ετοιμότητα: εκκρίνεται αδρεναλίνη, οι καρδιακοί παλμοί αυξάνονται, οι αισθήσεις οξύνονται, η κούραση εξαφανίζεται. Για μια στιγμή ή για περισσότερη ώρα το άτομο καταπλήσσεται, δηλ. ακινητοποιείται στη θέση του, «παγώνει». Αυτό είναι μια αντίδραση που έρχεται από τα πανάρχαια χρόνια, όταν ο άνθρωπος «πάγωνε» στη θέση του, στη θέα ενός επικίνδυνου θηρίου ώστε να μη γίνει αντιληπτός. Μόλις περνούσε η στιγμή της καταπληξίας, ο άνθρωπος το έβαζε στα πόδια ή αμυνόταν όταν ήταν αποκλεισμένη κάθε οδός διαφυγής. Η άμυνά του ήταν σπασμωδική, χωρίς σχέδιο και είχε σαν σκοπό περισσότερο να βρει τρόπο να ξεφύγει και λιγότερο να τρέψει το θηρίο σε φυγή, ή να το σκοτώσει.

Όταν η έκκριση της αδρεναλίνης ξεπερνάει ορισμένο όριο η καρδιά δεν αντέχει και επέρχεται ο θάνατος («πέθανε από φόβο»).

Η πρόκληση φόβου στους λαούς έχει πολύ σημαντικό ρόλο στη διατήρηση των εκμεταλλευτικών καθεστώτων. Ο φόβος της αστυνομίας, του στρατού, της σύλληψης, του χτυπήματος έχει σαν σκοπό τον εκφοβισμό και την αδρανοποίηση των καταπιεσμένων. Οι σειρήνες στην διαδήλωση, οι καπνοί, οι χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, τα χημικά, τα χτυπήματα από τους αστυνομικούς, οι προσαγωγές και οι συλλήψεις, αποσκοπούν στο να διαλύσουν τους συμμετέχοντες λόγω του φόβου που προκαλούν και να τους αποθαρρύνουν από το να συμμετέχουν στην επόμενη διαδήλωση. Τα ΜΜΕ αναλαμβάνουν τον ρόλο να σπείρουν τον φόβο στους τηλεβλεψίες και να καταστείλουν τυχόν πρόθεσή τους να συμμετέχουν σε τέτοιου είδους δράσης, δείχνοντας συνεχώς, για μέρες και νύχτες, εικόνες βίας και καταστροφής.

Το άγχος συγγενεύει με τον φόβο και δημιουργεί τις ίδιες αντιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό, αλλά έχει κάποιες πολύ σημαντικές διαφορές: η αιτίες που προκαλούν το άγχος είναι απροσδιόριστες. Είναι μια επικρέμουσα απειλή κάποιου κακού, χωρίς το υποκείμενο να ξέρει τι είδους είναι, πότε θα έρθει το κακό και με ποιό τρόπο. Το άγχος, σε διάκριση από τον φόβο, μπορεί να διαρκέσει για πολύ χρόνο. Μετά από κάποιο χρονικό όριο προκαλεί ψυχική και σωματική κούραση, κατάθλιψη και ένα μόνιμο αίσθημα αδυναμίας για την αντιμετώπιση της απειλής. Το άτομο πονάει συναισθηματικά και οργανικά «έχει ένα πλάκωμα στο στήθος». Το «πλάκωμα» είναι κυριολεκτικό. Υπάρχει η αίσθηση ενός βάρους που εμποδίζει την κίνηση και την αναπνοή. Το άτομο κυριολεκτικά καταρρέει οργανικά και συναισθηματικά, εμφανίζει κενά μνήμης, χάνει την αίσθηση του χρόνου και του προσανατολισμού και γίνεται αδιάφορο για την τύχη του και την τύχη των αγαπημένων του προσώπων. Γίνεται ανίκανο να προβεί σε κάθε ενέργεια, ακόμα κι αν αυτή θα είναι στιγμιαία και προς το άμεσο συμφέρον του. Το παρατεταμένο άγχος οδηγεί σε παραίτηση από όλα, συνήθως οδηγεί σε αυτοκτονικό ιδεασμό και συχνά στην αυτοκτονία.

Εδώ και 6 χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού βρίσκεται σε κατάσταση άγχους. Η συνεχής υποβάθμιση του βιοτικού του επιπέδου, η ανησυχία για το μέλλον, ο συνεχής, ατελείωτος βομβαρδισμός από νέα μέτρα που τον καταστρέφουν, η επαναλαμβανόμενη προδοσία από πολιτικές δυνάμεις στις οποίες είχε εναποθέσει ελπίδες, η διάψευση αυτών των ελπίδων, η έλλειψη οποιασδήποτε διεξόδου κ.λ.π. τον έχουν οδηγήσει σε κατάσταση κατάθλιψης και αδράνειας.

Οι διανοούμενοι των εκάστοτε κυβερνώντων ξέρουν καλά ότι με το παρατεταμένο άγχος, όχι μόνο αδρανοποιείται ένας λαός, αλλά δυσπιστεί ακόμα και σε ειλικρινείς δυνάμεις που προτείνουν τρόπους διεξόδου.

Την διατήρηση και αύξηση του άγχους δημιουργούν ΚΑΙ τα ΜΜΕ, βομβαρδίζοντας τον λαό με κάθε είδους κοινωνικές, φυσικές καταστροφές, δυστυχήματα (προτιμούνται τα πολύνεκρα), επιδημίες κ.λ.π.. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και χρόνια, η τηλεόραση δεν έχει αναφερθεί ούτε σε ένα αισιόδοξο νέο.

Η πείνα είναι το ακραίο μέσο καθυπόταξης. Η πείνα δεν είναι, απλώς, ένα αίσθημα που ταλαιπωρεί το στομάχι. Μετά από μερικές μέρες νηστείας ή ελλιπούς διατροφής το αίσθημα της πείνας του στομαχιού υποχωρεί και αρχίζει η πραγματική πείνα. Πεινάει το κάθε ένα, ξεχωριστό κύτταρο του οργανισμού που απαιτεί τα απαραίτητα συστατικά για την ζωή και αναπαραγωγή του. Αν αυτό διαρκέσει αρκετά, επέρχονται αλλοιώσεις των κυττάρων, αρχίζοντας από τα κύτταρα του εγκεφάλου. Αλλοιώνονται δευτερεύοντα κέντρα στα οποία έχει αποθηκευτεί κάθε έννοια ανθρώπινης συμπεριφοράς, που έρχεται σαν αποτέλεσμα του ανθρώπινου πολιτισμού. Χιλιάδες χρόνια πολιτισμού σβήνονται σχεδόν ακαριαία. Ο πεινασμένος δεν μπορεί να σκεφτεί και να αισθανθεί οτιδήποτε, παρά μόνο την πείνα των κυττάρων του. Είναι ανίκανος ακόμα και να κλάψει για την κατάστασή του. Είναι κυριευμένος από την πείνα των ζόμπι που θέλουν, ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ να τραφούν και δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο.

Υπάρχουν μαρτυρίες από την  περίοδο 41-42 της γερμανοϊταλικής κατοχής για ανθρώπους που έφαγαν εμετούς φαντάρων και για μάνες που έκρυψαν μια φλούδα πατάτας από τα παιδιά τους για να την φάνε αυτές.

Η Γερμανοί, εκείνα τα χρόνια, εφάρμοσαν την τακτική της πείνας στις χώρες που πίστευαν ότι θα βρουν αντίσταση. Την εφάρμοσαν κατά κόρο στην Ελλάδα και την κατεχόμενη Γαλλία.

Σήμερα, η δολοφονική Ε.Ε. η κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και ολόκληρη η μνημονιακή βουλή εφαρμόζουν τις τακτικές του φόβου, του άγχους και της πείνας. Οι χιλιάδες πεινασμένοι στους δρόμους, οι φοβισμένοι, οι καταθλιπτικοί και οι αυτόχειρες δεν είναι ΜΟΝΟ συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Αποτελούν σχεδιασμένες, συνειδητές τακτικές για να κάμψουν κάθε ελεύθερο φρόνημα και να αποκλείσουν κάθε πιθανότητα αντίδρασης του ελληνικού λαού.

Στην περίοδο της γερμανοϊταλικής κατοχής την λύση έδωσε η εμφάνιση της Εθνικής Αντίστασης. Σήμερα θα την δώσει η ένωση των πληττομένων σε κοινό μέτωπο για την ανατροπή αυτής της κατάστασης. ΑΝ οι διάφορες ιδεολογικές αγκυλώσεις και μικροπολιτικές σκοπιμότητες επιτρέψουν αυτή την ένωση.

ΣΗΜ.: Για τους επιστημονικούς ορισμούς χρησιμοποιήθηκε το βιβλίο «Η ψυχοπαθολογία της πείνας, του φόβου και του άγχους» των Σκούρα Φώτη, Χατζηδήμου Απόστολου, Καλούτση Ανδρέα, Παπαδημητρίου Γιώργου. – Εκδόσεις ΟΔΥΣΣΕΑΣ.

δρομος ανοιχτος

Διαβάστε περισσότερα

Η Κούβα δημιουργεί τέσσερα εμβόλια κατά του καρκίνου: ένα μάθημα για τις φαρμακευτικές που δεν είπαν όμως οι ειδήσεις

Ότι η Κούβα έχει αναπτύξει εμβόλια για τέσσερις διαφορετικούς τύπους καρκίνου είναι σίγουρα μεγάλη είδηση ​​για την Ανθρωπότητα (1), αν λάβουμε υπόψη ότι, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, κάθε χρόνο στον κόσμο, από την ασθένεια αυτή, πεθαίνουν περίπου 8 εκατομμύρια άνθρωποι (2).

Ωστόσο, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης έχουν σχεδόν αγνοήσει την είδηση αυτή παντελώς.

Το 2012 η Κούβα κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το πρώτο θεραπευτικό εμβόλιο κατά του καρκίνου του πνεύμονα προηγμένο σε παγκόσμιο επίπεδο, το CIMAVAX-EGF (3). Και τον Ιανουάριο του 2013 ανακοίνωσε το δεύτερο, Racotumomab (4).

Κλινικές Μελέτες σε 86 χώρες δείχνουν ότι αυτά τα εμβόλια, δεν θεραπεύουν πλήρως την ασθένεια, αλλά επιτυγχάνουν τη μείωση των όγκων και προσφέρουν μια σταθερή φάση της νόσου, αυξάνοντας το προσδόκιμο και την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Το Κέντρο Μοριακής Ανοσολογίας στην Αβάνα, στη Κούβα, είναι ο δημιουργός όλων αυτών των εμβολίων. Ήδη από το 1985 το κέντρο αυτό ανέπτυξε το εμβόλιο για τη μηνιγγίτιδα Β (5), μοναδικό στον κόσμο, και αργότερα και πολλά άλλα, όπως αυτό κατά της ηπατίτιδας Β ή του δάγκειου (6). Επιπλέον, συνεχίζει την έρευνα του για χρόνια για να αναπτύξει εμβόλιο κατά του HIV-AIDS (7). Ένα άλλο κέντρο ιατρικών ερευνών στην Κούβα, τα εργαστήρια LABIOFAM, ανέπτυξε επίσης ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο κατά του καρκίνου: το Vidatox, από το μπλε δηλητήριο του σκορπιού (8).

Η Κούβα εξάγει αυτά τα φάρμακα σε 26 χώρες, και συμμετέχει σε κοινοπραξίες στην Κίνα, τον Καναδά και την Ισπανία (9). Όλα αυτά σπάνε εντελώς ένα στερεότυπο διαδεδομένο, ενισχυμένο από τη σιωπή των μέσων ενημέρωσης σχετικά με την πρόοδο της Κούβας και άλλων χωρών του Νότου: η ιατρική-φαρμακευτική έρευνα στο προσκήνιο εμφανίζεται μόνο στις χώρες που ονομάζονται «αναπτυγμένες».

Αναμφίβολα, οι κουβανικές οικονομικές επιδόσεις αυξήθηκαν μέσω της επίτευξης των διεθνών πωλήσεων αυτών των φαρμάκων (10). Ωστόσο, η έρευνα μάρκετινγκ και η φιλοσοφία είναι τελείως αντίθετη με την επιχειρηματική πρακτική των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών παγκοσμίως.

Ο βραβευμένος με Νόμπελ Ιατρικής, Richard J. Roberts, κατήγγειλε πρόσφατα τις φαρμακευτικές εταιρείες ότι προσανατολίσουν την έρευνά τους σε αντίθετη κατεύθυνση από την θεραπεία της ασθένειας του καρκίνου, με σκοπό την ανάπτυξη φαρμάκων για άλλες χρόνιες παθήσεις, πράγμα πιο οικονομικά αποδοτικό για τις εταιρείες αυτές (11). Έτσι, το 90% του προϋπολογισμού για έρευνα διατίθεται σε ασθένειες που πλήττουν μόνο το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Η ιατρο-φαρμακευτική βιομηχανία της Κούβας, εξακολουθεί να παραμένει μια σημαντική πηγή ξένου συναλλάγματος για τη χώρα, που διέπεται από αρχές ριζικά αντίθετες με τα παραπάνω.

Πρώτον, οι έρευνες τους αποσκοπούν, σε μεγάλο μέρος, για την ανάπτυξη εμβολίων που σκοπό έχουν τη πρόληψη ασθενειών και ως εκ τούτου έτσι τη μείωση δαπανών για αγορά φαρμάκων του πληθυσμού. Σε ένα άρθρο στο έγκυρο περιοδικό Science, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ (Καλιφόρνια), ισχυρίστηκαν ότι η Κούβα κατέχει υψηλότερους δείκτες στον τομέα καλύτερης υγείας από τις ΗΠΑ (12). Ο λόγος: η απουσία, στο κουβανικό μοντέλο, εμπορικών πιέσεων και κινήτρων από φαρμακευτικές εταιρείες, και μια επιτυχημένη στρατηγική εκπαίδευση των ανθρώπων σχετικά με την πρόληψη της υγείας.

Επιπλέον, οι φυσικές και παραδοσιακές θεραπείες, όπως η φυτική ιατρική, ο βελονισμός, η ύπνωση και πολλές άλλες-μη κερδοφόρες πρακτικές για τους κατασκευαστές φαρμάκων, έχουν χτιστεί εδώ και χρόνια στο δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας του νησιού (13) .

Εν τω μεταξύ, στην Κούβα τα φάρμακα που διανέμονται, πρώτον, στο εθνικό δίκτυο δημόσιων νοσοκομείων, είναι δωρεάν ή επιδοτούμενα τα πολύ-ακριβά, χάρη στα κέρδη από τις εξαγωγές τους (14).

Η φαρμακευτική βιομηχανία της Κούβας , επίσης, προορίζεται μόνο για διαφήμιση του προϋπολογισμού των δαπανών που, στην περίπτωση των πολυεθνικών, το κόστος της διαφήμισης είναι ανώτερο ακόμα και από το κόστος που επενδύουν στη ίδια την έρευνα για το εκάστοτε φάρμακο (15).

Τέλος, η Κούβα έχει προωθήσει την παραγωγή γενόσημων φαρμάκων που διατίθενται για φτωχές χώρες και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, σε τιμή πολύ χαμηλότερη από εκείνη της μεγάλης παγκόσμιας βιομηχανίας (16).

Αλλά αυτές οι συμφωνίες, που δεν συμφέρουν τους κανόνες της αγοράς, δημιουργούν ισχυρές πιέσεις από τις λοιπές φαρμακευτικές βιομηχανίες. Πρόσφατα, η κυβέρνηση του Ισημερινού στην Κούβα ανακοίνωσε την αγορά ενός αριθμού των φαρμάκων με αντάλλαγμα υποτροφίες για παιδιά από το Εκουαδόρ να φοιτήσουν στις Κουβανικές σχολές (17 ). Ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Εργαστηρίων όμως του Εκουαδόρ άρχισε διαμαρτυρίες και έκανε αμέσως εκστρατεία στα μέσα ενημέρωσης, διαδίδοντας το μήνυμα της υποτιθέμενης κακής ποιότητας των κουβανικών φαρμάκων (18).

Επιπλέον, πολλοί αναλυτές βλέπουν πίσω από το πραξικόπημα στην Ονδούρα, το 2009, την μεγάλη διεθνής φαρμακευτική βιομηχανία, καθώς η κυβέρνηση του ανατραπέντος Μανουέλ Σελάγια, στο πλαίσιο της συμφωνίας ALBA, προόριζε να αντικαταστήσει την εισαγωγή των φαρμάκων από τις πολυεθνικές με της Κούβας (19).

Επιπρόσθετα, ο αποκλεισμός των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα επιβάλλει μεγάλα εμπόδια στο διεθνές μάρκετινγκ των φαρμακευτικών κουβανικών προϊόντων, αλλά και άμεσα βλάπτει αμερικανούς υπηκόους Για παράδειγμα, 80.000 άτομα με διαβήτη που υποφέρουν στις ΗΠΑ κάθε χρόνο από ακρωτηριασμό των ποδιών τους, δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στο κουβανικό εμβόλιο Heperprot-Ρ Κούβας που εμποδίζει μια τέτοια εξέλιξη (20).

Ο βραβευμένος με Νόμπελ στη Χημεία, Peter Agre, δήλωσε πρόσφατα ότι "η Κούβα είναι ένα μεγάλο παράδειγμα για το πώς ενσωματώνεται επιστημονική γνώση και έρευνα" (21). Η Ιρίνα Μπόκοβα, Γενική Διευθύντρια της UNESCO, είπε ότι ήταν «πολύ εντυπωσιασμένη» με τα επιστημονικά επιτεύγματα της Κούβας και έδειξε τη βούληση της οργάνωσης των Ηνωμένων Εθνών για την προώθησή τους σε όλο τον κόσμο (22). Το ερώτημα είναι αναπόφευκτο: με την επιτακτική ανάγκη για συνεργασία με τα διεθνή μέσα ενημέρωσης για τη διάδοση;

(1) http://www.jornada.unam.mx/2011/11/...

(2) http://www.lapagina.com.sv/nacional...

(3) http://actualidad.rt.com/ciencias/v...

(4) http://www.prensalibre.com/salud/De...

(5) http://www.nnc.cubaweb.cu/clasifica...

(6) http://ipsnoticias.net/nota.asp?idn...

(7) http://www.telesurtv.net/articulos/...

(8) http://www.jornada.unam.mx/2012/07/...

(9) http://spanish.news.cn/salud/2011-1...

(10) http://www.guiacuba.info/noticias-d...

(11) http://voselsoberano.com/index.php?...

(12) http://www.cubadebate.cu/especiales...

(13) http://www.sld.cu/sitios/mednat/

(14) http://www.nuevatribuna.es/articulo...

(15) http://www.elmundo.es/elmundosalud/...

(16) http://www.cubainformacion.tv/index...

(17) http://www.diariovasco.com/agencias...

(18) http://www.ciudadaniainformada.com/...

(19) http://www.tercerainformacion.es/?H...

(20) http://actualidad.rt.com/economia/v...

(21) http://www.opciones.cu/cuba/2012-03...

(22) http://www.juventudrebelde.cu/cuba/...

tercerainformacion.es, Μετάφραση στα ελληνικά: Sierra Maestra

Δημοσιεύτηκε από Sierra Maestra

Διαβάστε περισσότερα

O μαρτυρικός θάνατος του ΕΑΜίτη ιερέα

512

• 
  
• 1
• 
  
• 
  

H ταινία θα προβληθεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Της Νόρας Ράλλη
Κρήτη, 1947. Ενώ στα Χανιά μαίνεται ο Εμφύλιος, τα μεσάνυχτα της 1ης Αυγούστου, παρακρατικοί της ομάδας Παύλου Γύπαρη (Μάυδες του Γύπαρη) απήγαγαν με δόλο από το σπίτι του τον αγωνιστή ιερέα του ΕΑΜ, Νικόλαο Αποστολάκη.
Τον βασάνισαν απάνθρωπα, του έβγαλαν τα μάτια, τα δόντια, του έκοψαν τα γεννητικά όργανα και μετά τον σκότωσαν, τον διαμέλισαν και τον πέταξαν στον «Κόκκινο Γκρεμό», κοντά στις φυλακές Καλαμίου.
Η σύζυγός του εκτοπίστηκε από το Νεροχώρι Αποκορώνου όπου διέμεναν, ενώ τα πέντε παιδιά τους συνέχισαν να διώκονται μέχρι τις πανεπιστημιακές σπουδές τους.
Τα γεγονότα ξαναζωντανεύουν 70 χρόνια μετά, μέσα από την κάμερα του σκηνοθέτη/ντοκιμαντεριστή Κώστα Νταντινάκη, στο φιλμ με τίτλο «Ο Ελκόμενος επί κρημνού».
Η ταινία προβάλλεται στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (3/03-12/03).
Επιζώντες της περιόδου, με προεξάρχουσα την κόρη του, Ισμήνη, μαρτυρούν την τραγική αλήθεια των γεγονότων.
Ο σκηνοθέτης, κρητικής καταγωγής, εξηγεί πόσο πληγώνει αυτή η αλήθεια, ακόμη και 70 χρόνια μετά, και κυρίως πόσο σημαντικό είναι για αρκετούς να μείνει κρυφή για πάντα.

Ο σκηνοθέτης Κώστας Νταντινάκης με την ποιήτρια Βικτώρια Θεοδώρου, στον Κλαδισσό ποταμό στα Χανιά. |

● Μία κόρη που δεν μπορεί να θάψει τον πατέρα της. Ενας πατέρας που δολοφονήθηκε εξαιτίας ενός Εμφυλίου. Η ιστορία είναι πολύ κοντά στην αντίστοιχη της Αντιγόνης του Σοφοκλή. 
Ναι, η κόρη, αλλά και ολόκληρη η οικογένεια.
Με κορυφαία στο δράμα τη σύντροφο του αντιστασιακού ιερέα, τον οποίο άρπαξαν από την αγκαλιά της μες στα μεσάνυχτα, τον κατακρεούργησαν και στη συνέχεια εμπόδισαν την ταφή του.
Ενα μέρος της ιστορίας έχει απόλυτη σχέση με το έργο που αναφέρετε.
Ο Καστοριάδης θεωρούσε πως η Αντιγόνη του Σοφοκλή είναι η τραγωδία με το μεγαλύτερο βάθος από άποψη πολιτικής διάστασης: μια επίμονη προειδοποίηση εναντίον της Υβρεως.
● Είναι τελικά ίδιον των Ελλήνων αυτές οι… τραγωδίες; 
Από τον Θουκυδίδη έχουμε μάθει ότι και πριν από 25 αιώνες ο ελληνισμός συνταρασσόταν από εμφύλιους σπαραγμούς με αμέτρητες συμφορές, που γίνονται και θα γίνονται πάντα, όσο δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου.
Οσο ο άνθρωπος δεν ελευθερώνεται από τα αρπακτικά του ένστικτα.
Οι εμφύλιοι είχαν πάντα ως αφετηρία την αδηφαγία των προνομιούχων εναντίον των μη προνομιούχων.
Δυστυχώς, από την αρχαιότητα, τις περισσότερες φορές επικρατούσαν οι διανοητικά κατώτεροι επειδή φοβόντουσαν τη δική τους ανεπάρκεια και την ικανότητα των αντιπάλων τους!
Αυτό δεν συνέβη και στον τελευταίο μας Εμφύλιο; Πόσα λαμπερά μυαλά χάθηκαν στις φυλακές, στις εκτελέσεις και στις εξορίες…
● Το ντοκιμαντέρ βασίζεται σε μαρτυρίες ανθρώπων που γνώριζαν ή είχαν ακούσει για τον παπα-Νικόλαο Αποστολάκη. Προσπαθήσατε να βρείτε μαρτυρίες ανθρώπων από «την άλλη πλευρά»; 
Εβδομήντα χρόνια μετά, ευτυχώς, ζουν άνθρωποι που τον θυμούνται.
Ναι, ασφαλώς επιδίωξα και συνάντησα επιζώντες από «την άλλη πλευρά», οι οποίοι όμως αρνήθηκαν να μιλήσουν.
Αντιθέτως, από τη μεριά των «ηττημένων» υπήρχε προθυμία να συμβάλουν με τις μαρτυρίες τους στο χρονικό της φρίκης που κατέγραφα.
Οι απόγονοι των «άλλων» υπάρχουν και δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι από αυτούς είναι τα πρωτοπαλίκαρα των χωριών που υποδέχονται «με μπαλοθιές» τους αρχηγούς ή τους βουλευτές που παραδοσιακά ψηφίζουν.
● Γιατί τόση σιωπή από κοινωνία, επίσημη ιστορία, κράτος κ.λπ. για παρόμοια ζητήματα, κυρίως όσον αφορά τον Εμφύλιο; 
Ο Εμφύλιος παραμένει ένα θέμα-ταμπού για πολλούς, ιδίως στις τοπικές μικρές κοινωνίες όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους.
Ωστόσο δεν αποτελεί προκατάληψη για τις οικογένειες των κομμουνιστών που χάθηκαν, αυτοί δεν σιωπούν, αντιθέτως διψούν να τιμήσουν τη μνήμη των νεκρών τους με κάθε ευκαιρία.
Εξάλλου ο μόνος πολιτικός χώρος που νοιάζεται και οργανώνει εκδηλώσεις ιστορικής μνήμης είναι το ΚΚΕ.
Είδατε εδώ και δύο χρόνια με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία κανένα κρατικό ενδιαφέρον ενάντια στη λήθη της ιστορίας;
Εκτός κι αν θεωρήσουμε ως τέτοιο τα τριαντάφυλλα του πρωθυπουργού στην Καισαριανή.
Ευτυχώς, η σύγχρονη ιστορία ξαναγράφεται, αφού σχετικές διδακτορικές διατριβές υπό την καθοδήγηση αληθινά δημοκρατικών καθηγητών εκπονούνται συνεχώς στα πανεπιστήμια.

● Υπάρχει ένα σημείο στην ταινία όπου ο ομιλητής μιλάει για τη σύγχυση που υπάρχει κυρίως στη Μεσόγειο για το τι είναι λεβέντης και τι μαφιόζος. Κάτι που συναντάμε και στην Κρήτη. 
Λεβέντες είναι όσοι υπερασπίζονται την υπόθεση του δίκιου, αδιαφορώντας για το τίμημα.
Είναι εκείνοι «όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες» αν και διαισθάνονται «πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος».
Ο μέγας Καβάφης μας το δίδαξε. Αλλά ο καθηγητής του ΑΠΘ, Γιώργος Μαργαρίτης, ο οποίος στην ταινία θέτει το ιστορικό πλαίσιο του Εμφυλίου στην Κρήτη, είναι πιο αναλυτικός επ’ αυτού.
● Γιατί πιστεύετε πως μισούσαν τόσο τον παπα-Νικόλαο Αποστολάκη; «Τέτοια βασανιστήρια δεν είχαν κάνει ούτε οι Βενετσιάνοι ούτε οι Τούρκοι ούτε οι ναζί» ακούγεται από έναν χωρικό στο φιλμ. 
Τον μισούσαν τόσο, δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος.
Εκείνα τα πέτρινα χρόνια ο παπάς και ο δάσκαλος ήσαν συμπολίτες επιρροής.
Ο λόγος τους μετρούσε κι αυτό τρόμαζε την ντόπια αντίδραση.
Μεταξύ των ηρωίδων της Αντίστασης στα Χανιά έχουμε τη δασκάλα Βαγγελιώ Κλάδου, που εξέθεσαν το κομμένο κεφάλι της στη γέφυρα του Κλαδισού και υποχρέωναν τους μαθητές να περνούν και να τη φτύνουν.
Η ποιήτρια Βικτωρία Θεοδώρου την υμνεί σ’ ένα αριστουργηματικό ποίημά της.

Η είδηση του φόνου από την εφημερίδα Κύρηξ της εποχής (φύλλο της 3ης Αυγούστου 1947) η οποία στήριζε απροκάλυπτα τους παρακρατικούς. |

● Μα και μετά τη βίαιη δολοφονία του, η οικογένεια πέρασε δύσκολα. Σαν την ιστορία της Μπερνάρντα Αλμπα του Λόρκα. 
Το μίσος των φονιάδων επεκτάθηκε, με τη συνέργεια Εκκλησίας και Πολιτείας, στη χήρα και τα πέντε ορφανά της, αφού εκπροσωπούσαν τις ρίζες που άφησε να βλασταίνουν πίσω του ο ηρωικός παπάς.
Οσο για το έργο του Λόρκα, ναι, κατανοώ την αναφορά σας, αλλά προσέξτε, ο εγκλεισμός των κοριτσιών της Ισπανίδας Μπερνάρντα Αλμπα οφείλεται στον αυταρχικό της χαρακτήρα (η μάνα ως σύμβολο του φασισμού επί Φράνκο), ενώ η Κρητικιά μάνα στο ντοκιμαντέρ κλείνει τα παιδιά στο σπίτι για να τα προστατεύσει, επειδή έξω από αυτό έχουν στήσει βάρδιες οι φασίστες μην τυχόν η χήρα περιθάλψει αντάρτες φίλους του άντρα της.
● Εχει -και κατά πόσο- αποδοθεί δικαιοσύνη για τέτοια εγκλήματα; 
Καμία δικαιοσύνη απολύτως. Αμέσως μετά τον Εμφύλιο, οι πρώτοι που αναγνωρίστηκαν ως αντιστασιακοί ήταν οι συνεργάτες των Γερμανών.
Δηλαδή οι διώκτες των αριστερών, των δημοκρατικών πατριωτών.
Οι οποίοι -ως αμοιβή για την αντιστασιακή τους δράση- εκτελέστηκαν ή εκτοπίστηκαν.
Αναφέρεται αυτό στα σχολικά βιβλία; Ισα ίσα, όπου να ‘ναι θα μας πουν πως δημιουργήθηκε συνωστισμός στα βουνά και γι’ αυτό οι αντάρτες κατέφυγαν στα ξερονήσια.
Η αλήθεια αποσιωπήθηκε, διαστρεβλώθηκε σκόπιμα από αμερικανοθρεμμένους πανεπιστημιακούς, με αποτέλεσμα οι απελπισμένοι της κοινωνίας, μπολιασμένοι με άκριτο αντικομμουνισμό, να στρέφονται σήμερα προς τη Χρυσή Αυγή.
● Τι γίνονται σήμερα μαυραγορίτες, παρακρατικοί, συνεργάτες των Γερμανών; 
Η πολιτική και οικονομική εξουσία που διέθεταν και διαθέτουν πάντα τα μεγάλα τζάκια δεν άφησε κανέναν τους δίχως ανταμοιβή.
Εξάλλου, σ’ αυτούς στηρίχτηκαν για να κραταιωθούν σόγια μικρά και μεγάλα – χιλιάδες είναι οι ψηφοφόροι αν τους μαζέψεις!
Αρκετούς από αυτούς, βασιλόφρονες και βενιζελικούς, τους είδαμε σε όλες σχεδόν τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις.
Πολλοί απόγονοί τους, αγράμματοι ή απλώς βλάκες, βολεύτηκαν και βολεύονται ακόμα σε δημόσια πόστα από τοπικούς κομματάρχες.
Τους είδαμε να μεταπηδούν με απίστευτη συνειδησιακή ευκολία από τη Ν.Δ. στο ΠΑΣΟΚ και κατόπιν στη σημερινή κυβέρνηση.

Η Ισμήνη Αποστολάκη, κόρη του δολοφονηθέντος αγωνιστή ιερέα |

● Για τέλος, κάτι πιο προσωπικό: πώς μάθατε την ιστορία του παπα-Νικόλα Αποστολάκη και πώς νιώσατε όταν σας μιλούσε η κόρη του; 
Οποτε περνούσα ως έφηβος με τον πατέρα μου από τον τόπο του μαρτυρίου, μου έλεγε: «Να, εδώ ήταν που γκρέμισαν οι Μάυδες τον παπά».
Αργότερα, οι στίχοι του Μήτσου Κασόλα «Οι ήρωες σαπίζουν μες στη λησμονιά», με τη φωνή της Μαρίας Δημητριάδη, μ’ έκαναν να ανατριχιάζω και μου έφερναν στον νου τον παπα-Νικόλα Αποστολάκη.
Ηταν μια οφειλή, ένα χρέος στη μνήμη του, η πραγματοποίηση αυτού του ντοκιμαντέρ.
Αναζήτησα την κυρία Ισμήνη Αποστολάκη (την κόρη του) αγχωμένος, γιατί δεν ήξερα εάν είχε διάθεση να ξαναζωντανέψει στον φακό αυτές τις μνήμες.
Με εμπιστεύτηκε από την πρώτη στιγμή, αλλά μου ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει να αναφέρει ονοματεπώνυμα.
Το ζεστό αλλά αγέρωχο βλέμμα της δεν με άφησε να της φανερώσω τη συγκίνησή μου.

 Info:

Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί στο πλαίσιο του 19ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που ξεκίνησε μόλις χθες.
Προβολές: Τετάρτη 8/3/2017, 18.15, αίθουσα «Τώνια Μαρκετάκη» (Αποθήκη Δ, Λιμάνι). Πέμπτη 9/3/2017, 13.15, αίθουσα «Σταύρος Τορνές» (Αποθήκη 1, Λιμάνι).
➤ Αλλα ντοκιμαντέρ του Κώστα Νταντινάκη: «Το πέρασμα του κομήτη Ρεμπώ από την Κύπρο», «Ο Λόρκα μέσα μου», «Βικτώρια Θεοδώρου: Τα κύματα που με δίδαξαν το ανυπότακτο», «Τουρκοκρητικοί στην Αλικαρνασσό», «Ελληνες στην Κορσική».
efsyn.gr

Διαβάστε περισσότερα

Σχολή ραγιάδων!

Του Κώστα Γιαννιώτη
Είχα κάποιους μήνες να δω τον παλιό μου γνωστό, τον Αντώνη, όταν προχθές τον συνάντησα τυχαία στο δρόμο. Κλασικό δείγμα «αριστερού» και πιστός θιασώτης του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα.
Την τελευταία φορά που τον είδα ήταν λίγο πριν τις τελευταίες εκλογές. Τότε που κανένα δωμάτιο δεν ήταν ικανό να χωρέσει το μπόι του Αντώνη και κανένα επιχείρημα δεν ήταν ικανό να του διαταράξει τη σιγουριά και τη γαλήνη που του προσέφεραν οι μαγικές λέξεις… «Τσίπρας», «ΣΥΡΙΖΑ»!

Τώρα μου φάνηκε σαν να είχε κοντύνει, ενώ απέφευγε να σε κοιτάξει στα μάτια. Δεν ξέρω αν ντρεπόταν ή αν φοβόταν ότι μες στη ματιά του θα έβλεπε κάποιος την απελπισία και την ταπείνωση. Πάντως μιλούσε ακόμα, αλλά αυτό μόνο παρήγορο δεν μπορούσες να το πεις. Γιατί δυο τρεις φορές που άνοιξε το στόμα του ήταν για να ψελλίσει «Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς (!) Δεν υπήρχε διέξοδος (!), δυστυχώς… Μας πίεσαν αφόρητα και υπήρχε κι ο κίνδυνος του grexit». Κι έφυγε με χαμηλωμένο το κεφάλι, κουβαλώντας μαζί του όχι μόνο τη μιζέρια του παραιτημένου, αλλά και τη δυστυχία του απολογητή!
Αυτό το… «μας πίεσαν» κι αυτό το… «υπήρχε κι ο κίνδυνος του grexit» χτύπησαν σαν καμπάνες στ’ αυτιά μου. Απόρησα που δεν συμπλήρωσε το αγαπημένο του Τσίπρα… «ευτυχώς σώσαμε την ευρωπαϊκή οικογένεια από διάλυση».
Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που νιώθω το μίσος, εναντίον αυτών των πολιτικών αλητών, να φουντώνει μέσα μου. Γιατί το κακό που έκαναν -και εξακολουθούν να κάνουν- σ’ αυτόν τον τόπο είναι πολύπλευρο και οδυνηρό!
Δε φτάνει ότι οδηγούν σε εξαθλίωση έναν ολόκληρο λαό! Δε φτάνει ότι παρέδωσαν τη γη, το νερό, τον ήλιο και τη θάλασσα στους κατακτητές!
Δε φτάνει ότι παρέδωσαν κάθε κρατική δομή στα χέρια των ξένων δυνάμεων! Δε φτάνει ότι βρώμισαν το όνομα της Αριστεράς και έσπειραν την απογοήτευση!
Δε φτάνει ότι ξέπλυναν από τις προδοτικές τους ευθύνες τούς προηγούμενους πολιτικούς παλιάτσους, που σήμερα κόπτονται -τάχα – για τα δεινά του λαού και κάνουν διαδηλώσεις κατσαρόλας!
Δε φτάνει ότι τολμούν να χαμογελούν ξεδιάντροπα στο πλευρό του Γερμανού πρέσβη, στο χώρο του Διστόμου, εκεί που κάθε σύννεφο στάζει ακόμα αίμα αθώων, θυμάτων της θηριωδίας των κτηνών ναζί!
Προχώρησαν ακόμα παραπέρα.
Δημιούργησαν… σχολή ραγιάδων! Ανθρώπων που στο όνομα της… «αριστεράς» έχουν αποδεχτεί, σαν ιερό δόγμα, την κάθε δικαιολογία του κάθε Τσίπρα για την προδοτική του πολιτική.
Κι αφού όλος αυτός ο πολιτικός συρφετός έχει ονομάσει εθνικό συμφέρον την παράδοση της χώρας σε ξένες δυνάμεις -στο όνομα της δικής του ευμάρειας, με τους παχυλούς μισθούς, τα προνόμια και τις αρπαχτές- κατάφερε να προσηλυτίσει μια μεγάλη μάζα των οπαδών του και να τους ιδρυματοποιήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε όχι μόνο να αποδεχθούν τις δικαιολογίες του πολιτικού συρφετού αλλά να τις οικιοποιηθεί και να μετατραπεί σε διακινητή αυτών των δικαιολογιών του τύπου «δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά»…
Να ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που βρίσκονται εν εξελίξει.
Δεν απογοήτευσαν μόνο. Μετέτρεψαν ανθρώπους, εξουθενωμένους από την δωσιλογική πολιτική τους, σε απολογητές τους.
Μετατρέπουν -μεθοδευμένα- απογοητευμένους «αριστερούς» σε συνειδητούς ραγιάδες!

Έσσεται ήμαρ!

Διαβάστε περισσότερα

Ψηφοφόρε, τι δεν καταλαβαίνεις;

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

mpog@imerodromos.gr

facebook.com/mpogiopoulos

Ο κ.Σαμαράς τον Μάιο του 2010 δεν ψήφισε και κατήγγειλε το πρώτο Μνημόνιο. Αλλά ενώ διεξήγαγε «αντιμνημονιακή» αντιπολίτευση, όταν τον ρωτούσαν τι θα κάνει αν ερχόταν η ΝΔ στην κυβέρνηση και γινόταν ο ίδιος πρωθυπουργός, απαντούσε:
«Εμείς είμαστε κόμμα ευθύνης. Το πρώτο το οποίο έχω ήδη πει σήμερα στη Βουλή και έχω δηλώσει ξεκάθαρα, είναι ότι εμείς, η Ελλάδα, έχει φιλότιμο, σέβεται τη συνέπειά της και ως εκ τούτου είναι υποχρεωμένη να τηρήσει και να σεβαστεί και τις υπογραφές της»(Αντώνης Σαμαράς, «MEGA», 1/11/2010).
Ο κ.Τσίπρας ήταν αυτός που ως αντιπολίτευση θα «έσκιζε» τα Μνημόνια. Αλλά ούτε 20 μέρες αφότου έγινε πρωθυπουργός, στο Eurogroup της 20/2/2015, αναγνώρισε τα δυο προηγούμενα Μνημόνια και άνοιξε το δρόμο για το ολόδικό του, το τρίτο.
Τώρα είναι ο κ.Μητσοτάκης που καταγγέλλει ότι τα επερχόμενα μέτρα που σχεδιάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης, συνιστούν 4^ο Μνημόνιο. Αλλά όταν τον ρώτησε στο δελτίο του ΑΝΤ1 ο Νίκος Χατζηνικολάου αν γίνει πρωθυπουργός τι θα κάνει με τα μέτρα που τώρα καταγγέλλει, απάντησε:
«Τα μέτρα δεσμεύουν, προφανώς, την ελληνική κυβέρνηση (…). Εγώ δεν είμαι αυτός που θα στέλνω επιστολές να λέω στους πιστωτές ότι δεν πρόκειται να τηρήσουμε τα μέτρα που δεσμεύει τη χώρα η σημερινή κυβέρνηση…».
Είναι πρόδηλο, συνεπώς, που βρίσκονται οι διαφορές τους: Θέλουν να είναι οι επόμενοι που θα εφαρμόζουν τα ίδια μέτρα για τα οποία κατηγορούν τους προηγούμενους!
Τι δεν καταλαβαίνουν οι ψηφοφόροι τους;

Διαβάστε περισσότερα

Κατεβάστε δωρεάν τα μεγάλα έργα του Νίτσε σε e-books

Κατεβάστε δωρεάν τα μεγάλα έργα του Νίτσε σε e-books μέσω της εκπαιδευτικής ψηφιακής πλατφόρμαςOpen Culture*.

*Περιλαμβάνεται μεταξύ των 40 δωρεάν εκπαιδευτικών ιστοσελίδων -socialpolicy.gr

The Birth of Tragedy (1872) – Kindle + Other Formats – Read Online Now
Human, All Too Human (1878) –Kindle + Other Formats – Read Online Now
The Dawn of Day (1881) – Kindle + Other Formats – Read Online Now
The Gay Science (1882) – Read Online Now
Thus Spake Zarathustra (1883) –iPad/iPhone – Kindle + Other Formats– Read Online Now
Beyond Good and Evil (1886) –iPad/iPhone – Kindle + Other Formats– Read Online Now
On the Genealogy of Morals (1887) –Read Online Now
The Case of Wagner/Nietzsche Contra Wagner/Selected Aphorisms (1888) –iPad/iPhone – Kindle + Other Formats
Twilight of the Idols (1888) – Kindle + Other Formats – Read Online Now
The Anti Christ (1888) – iPad/iPhone –Kindle + Other Formats – Read Online Now
Ecce Homo (1888) – Kindle + Other Formats – Read  Online Now

Διαβάστε περισσότερα

Ενδοσχολική βία, ένα πολύπλοκο φαινόμενο

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού και της ενδοσχολικής βίας, 5 Μαρτίου, η πρόεδρος της Οργάνωσης Αποτροπής του Εκφοβισμού «ΔΙΕΞΟΔΟΣ», κ. Αγριππίνα Μαδυτινού, αναλύει διεξοδικά το φαινόμενο του bulling, κάνει λόγο για «φοβιστή» και όχι για θύτη κι αναφέρεται στον ρόλο των γονιών!

Ανέκαθεν τα παιδιά συγκρούονταν στο σχολείο, αλλά  η  σύγκρουση αυτή ήταν  φυσιολογική & διδακτική και επομένως αναγκαία, εφόσον  βρισκόταν μέσα σε σαφή όρια. Ο εκφοβισμός όμως δεν είναι μια απλή σύγκρουση. Το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού είναι πολύπλοκο και στην έκφρασή του αλληλεπιδρούν ατομικοί, οικογενειακοί, κοινωνικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες.

Συνήθως το παιδί «φοβιστής»,(δε συμφωνώ με την έκφραση θύτης/θύμα) παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό! Ενδεχομένως να πρόκειται για μια ηγετική προσωπικότητα που δεν μπορεί να βρει το δρόμο της ή για ένα άτομο με καταπιεσμένα συναισθήματα λόγω κακομεταχείρισης από το οικογενειακό περιβάλλον. Και στις δυο περιπτώσεις επειδή το παιδί δεν μπορεί να διαχειριστεί την εσωτερική του σύγκρουση και να δώσει λύση στο πρόβλημά του,  τη μεταφέρει στο παιδί «στόχο». Με ποιόν τρόπο; Με τον εκφοβισμό!   

Εκφοβισμός είναι η συνειδητή πρόκληση φόβου σε κάποιον ως κύριο μέσον ελέγχου.  Πώς λειτουργούν όλοι οι εμπλεκόμενοι; Ο φοβιστής έχει την πρόθεση να  ταπεινώσει  να εξευτελίσει και να δημιουργήσει πόνο.  Ο στόχος, αντίθετα,  νιώθει τέτοια ντροπή,  ώστε  δεν θέλει να το πει  ούτε στους γονείς του.  

Οι γονείς του στόχου αντιδρούν σπασμωδικά επειδή δεν γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και από τους  γονείς του φοβιστή άλλοι δεν θέλουν να αναγνωρίσουν  το πρόβλημα και άλλοι είναι υπερήφανοι για τη  «μαγκιά» του παιδιού τους, διότι θεωρούν ότι είναι ένας τρόπος επιβίωσης!  Οι φίλοι συνήθως δεν παρεμβαίνουν και οι εκπαιδευτικοί συχνά αντιδρούν  υποκειμενικά με το συναίσθημα και όχι τη λογική, αν και το αρμόδιο Υπουργείο  έχει δώσει οδηγίες αντιμετώπισης του θέματος. Συμβουλές προς τους γονείς:  Να παρατηρούν  τη συμπεριφορά του παιδιού τους, ώστε μόλις επιβεβαιώσουν  σημάδια μιας ή της άλλης συμπεριφοράς, να δράσουν άμεσα.  ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ  ΣΤΟΧΟΥ Έχει λίγους ή καθόλου φίλους και γενικά επιζητά τη μοναχικότητα. 

Αμελεί τα μαθήματά του και συχνά δε θέλει να πάει στο σχολείο μένοντας στο σπίτι .  Αν πιεστεί από τους γονείς να πάει εμφανίζει ψυχοσωματικά συμπτώματα, όπως πονοκέφαλο, στομαχόπονο, ανήσυχο και λίγο ύπνο. Είναι απαισιόδοξος και δεν διεκδικεί τίποτα ακόμα και αν του ανήκει.  Βιώνει αισθήματα κατάθλιψης και σε ακραίες περιπτώσεις σκέφτεται το θάνατο ή αποπειράται να αυτοκτονήσει 

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΦΟΒΙΣΤΗ Εκδηλώνει συχνά επιθετική συμπεριφορά και διατηρεί φιλίες με επιθετικά άτομα. Οικειοποιείται ή καταστρέφει τα πράγματα των άλλων. Αδυνατεί  να κατανοήσει τα συναισθήματα των άλλων  Επιδιώκει με κάθε τρόπο την αποδοχή και τον θαυμασμό επιδεικνύοντας μια ευφυΐα και μια αυτοπεποίθηση που δεν δικαιολογούνται από τις πράξεις του.  Απουσιάζει  συχνά από το σχολείο μαζί με παρέες, καθώς αποφεύγει τη μοναξιά.  Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς σε κάθε περίπτωση

ΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΧΟΣ Ακούστε τα συναισθήματά του, ενισχύστε την αυτοεκτίμησή του ΜΗΝ το κατηγορήσετε, ΜΗΝ το εκφοβίσετε, εξηγήστε του ότι είσαστε δίπλα του και θα το στηρίξετε σε κάθε δυσκολία. Παροτρύνετέ το να δημιουργήσει φιλίες καθώς  αποτελούν την καλύτερη προστασία του. Μιλήστε με τους εκπαιδευτικούς. 

ΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΙΣΤΗΣ  Αντιμετωπίστε το σοβαρά καταπνίγοντας  το θυμό σας. Μιλήστε του για την ενσυναίσθηση και στρέψτε την προσοχή του στην ευθύνη»!

Γιατί, γιατί, γιατί…

Μια βόλτα στον κόσμο τους τελευταίους μήνες και η καρδιά τσακίζει… Ενας 15χρονος στη Ν. Ουαλία βρέθηκε σε κρίσιμη κατάσταση με σπασμένο σαγόνι και σχίσιμο σε όλο το πρόσωπο. Ενας 17χρονος από το σχολείο του συνελήφθη και στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση! Το θύμα αρνείται να πάει στο ίδιο σχολείο…

Στην Αγγλία ένα διαφυλικό Παιδί πυροβολήθηκε από συμμαθητές, με το σχολείο να μην έχει λάβει ποτέ μέτρα για την προστασία του παρά τις διαδοχικές επιθέσεις. Βρετανοί ψυχολόγοι τόνιζαν πως ο εκφοβισμός αποκτά τρομακτικές διαστάσεις στα σχολεία ανάλογα και με τη συμπεριφορά του Διευθυντή!

Στο Μάντσεστερ ένα 11χρονο κορίτσι επιχείρησε να αυτοκτονήσει, αφού δεν άντεχε άλλο τις απειλές και την κοροϊδία των συμμαθητών της. «Την χτυπούσαν, έριχναν αναψυκτικά πάνω της, την έφτυναν, αλλά το σχολείο ποτέ δεν κάλεσε την αστυνομία. Βρεθήκαμε στο νοσοκομείο κι έλαβα απλά μια συγγνώμη από το σχολείο» θα πει η μητέρα της.

«Έπρεπε να δείτε το μωρό μου πώς υπέφερε 22 μήνες έπειτα τους εκφοβισμούς και τον ομαδικό βιασμό. Δεν μπορεί να ηρεμήσει παρά το γεγονός πως αλλάξαμε δυο σχολεία. Εφιάλτες, αϋπνία, άγχος αποχωρισμού, κρίσεις πανικού, επιδείνωση της ψυχικής ασθένειας. Τι να κάνω…» φωνάζει η πληγωμένη μητέρα, Λίντα Τρέβαν από τη Μελβούρνη βλέποντας τη 15χρονη κόρη της κλεισμένη σε ένα δωμάτιο.

Ενας 13χρονος αυτοκτόνησε στο Μπρίσμπεϊν, αφού το Bullying που δεχόταν από τους συμμαθητές του τον είχε διαλύσει ψυχολογικά. Ο νεαρός Tyrone Unsworth έβαλε τέλος στη ζωή του λόγω των επιθέσεων για τη σεξουαλικότητά του…

Η 11χρονη Bethany Thompson από το Οχάιο αυτοκτόνησε στο σπίτι της στις 19 Oκτωβρίου. Κι όμως αυτή η όμορφη ψυχή νίκησε τον καρκίνο (όγκο στο κεφάλι) όχι όμως το Bullying, αποτέλεσμα των παρενεργειών από τις θεραπείες…

Χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στην κηδεία του 11χρονου Ασάμ Καμ από το Μπράντφορντ που κρεμάστηκε σπίτι του. Ο μικρός επέμενε να μην πάει σχολείο, αφού ο εκφοβισμός ήταν καθημερινό φαινόμενο. Λίγες ώρες πριν μια επίθεση εναντίον του τον είχε συγκλονίσει. «RIP little man Asad» είχαν τυπώσει στις μπλούζες τους εκατοντάδες παιδιά…

Εφιαλτικές ιστορίες υπάρχουν κι εντός συνόρων. Αλλωστε, το bullying έγινε λέξη… ελληνική! Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης απασχόλησε την κοινή γνώμη στις 6 Φεβρουαρίου του 2015 όταν είχε χαθεί από τη σχολή του στα Ιωάννινα. Όσο κυλούσαν οι μέρες τα στόματα άνοιγαν και άγνωστες πτυχές της ζωής του 20χρονου από την Κρήτη, έρχονταν στην δημοσιότητα. Υστερα από 40 ημέρες ερευνών, ο άτυχος νεαρός εντοπίζεται νεκρός σε κατάσταση προχωρημένης σήψης σε βαλτώδη περιοχή 800 μόλις μέτρα μακριά από την γαλακτοκομική σχολή. Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης ήταν μια ευαίσθητη ψυχή και ο εκφοβισμός τον λύγισε, ενώ η οικογένειά του συνεχίζει να φωνάζει για δολοφονία. Πως μπορούσε να σταθεί όρθιος σε ένα μέρος που το έβλεπε ως εκτελεστικό απόσπασμα…Στην σχολή του όλοι γνώριζαν αλλά κανείς δεν μιλούσε… Μην το κρατάς μέσα σου. ΜΙΛΗΣΕ.

«Καλύτερα να φτιάχνουμε ευτυχισμένους σκουπιδιάρηδες παρά νευρωτικούς σοφούς» -Αλεξάντερ Νηλ  Σκοτσέζος ψυχολόγος.

Η πράξη αυτοχειρίας της μαθήτριας που έπεσε θύμα εκφοβισμού από συμμαθητές της ή η σωματική βία που δέχτηκε μαθητής στο Λύκειο Παλαιού Φαλήρου, είναι κάποια από τα εκατοντάδες περιστατικά που λαμβάνουν χώρα καθημερινά σε κάθε σχολείο της χώρας. Ποιος είναι ο ρόλος του σύγχρονου σχολείου για το κατά πόσο ασφαλή είναι τα παιδιά μας;

Ποιος είναι ο ρόλος των εκπαιδευτικών; Να διαχειρίζονται τη διαφορετικότητα κάθε παιδιού, να μάθουν στα παιδιά να πιστεύουν στον εαυτό τους, να τα βοηθήσουν να καταλάβουν πως αποτελούν ξεχωριστή και μοναδική προσωπικότητα και να μην επιτρέπουν σε κανέναν να τους την προσβάλει και να την τσακίζει. Μην το κρατάς μέσα σου. ΜΙΛΗΣΕ.
Πριν μιλήσεις, ΑΚΟΥ!
Πριν γράψεις, ΣΚΕΨΟΥ!
Πριν πληγώσεις, ΝΙΩΣΕ!
Πριν μισήσεις, ΑΓΑΠΗΣΕ!
Πριν τα παρατήσεις, ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ!
Μα…πριν γεράσεις, ΖΗΣΕ!

 https://sciencearchives.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα

Γονείς και έφηβοι: Γεφυρώνοντας τη σχέση τους

Ο έφηβος έρχεται αντιμέτωπος με πολλά δυσάρεστα και δύστροπα συναισθήματα, η ένταση των οποίων αυξομειώνεται συνεχώς και με ασυνέπεια.

• Φόβος και ανησυχία για τη σωματική του εμφάνιση και τη σεξουαλική καταλληλότητά του.

• Ανία

• Νευρικότητα, εχθρικότητα απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας.

• Ονειροπόληση και ευσυγκινησία.

• Αντιδραστική στάση προς το αντίθετο φύλο μέχρι να αποσαφηνίσει το ρόλο των φύλων.

• Αναποφασιστικότητα.

• Κριτική διάθεση έναντι των άλλων. Αμφισβήτηση γονέων, δασκάλων.

• Θυμός, ευερεθιστότητα

Μέσα σε αυτό το κλίμα των έντονων αντιθέσεων-αντιδράσεων, ο έφηβος ενδέχεται να οδηγηθεί σε ανησυχητικές συμπεριφορές όπως κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, παραβατικότητα, επιθετικότητα, εξαρτήσεις ουσιών, φυγή από το σπίτι, διαταραχές διατροφής (ανορεξία- βουλιμία), κοινωνική απόσυρση κ.α.

Σε μια τέτοια δύσκολη περίοδο, οι γονείς ανησυχούν ότι «χάνουν» το παιδί τους καθώς δεν γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίσουν τις νέες συμπεριφορές με αποτέλεσμα να ασκούν μεγαλύτερη πίεση κι έλεγχο. Αναπόφευκτα, έρχεται η σύγκρουση μεταξύ των γονέων και του παιδιού όπου τα κυρίαρχα συναισθήματα και στις δύο πλευρές είναι θυμός, αδικία, νευρικότητα και απόσυρση. Η αποξένωση έχει πλέον τελεσθεί.

Όμως, η γεφύρωση της σχέσης είναι η μόνη διέξοδος ώστε να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ τους. Οι γονείς μπορούν να πετύχουν καλύτερη επικοινωνία με τον έφηβο, αν ακολουθήσουν τις παρακάτω συμβουλές:

• Ακούστε τον καλά

 • Κοιτάξτε τον/την στα μάτια.

 • Μην διακόπτετε

 • Προσοχή στον τόνο της φωνής σας

 • Κάντε του ερωτήσεις που προάγουν τον διάλογο, αποφεύγοντας να μιλάτε απόλυτα και με άκαμπτο τρόπο.

 • Αδράξτε ευκαιρίες για διάλογο (οδήγηση/διαδρομή με το αυτοκίνητο), χωρίς να τον πιέζετε να μοιραστεί μαζί σας αυτό που επιθυμείτε

 • Επανειλημμένα καθησυχάστε τον και διαβεβαιώστε τον ότι μπορεί να απευθυνθεί σε εσάς για οτιδήποτε.

 • Μπορείτε να βρείτε άλλους ενήλικες στους οποίους ο έφηβος θα μπορούσε να μιλήσει (θείους, νονούς, ξαδέλφια)

 • Συζητείστε με το παιδί σας για γενικού ενδιαφέροντος θέματα, ανταλλάξτε απόψεις, μοιραστείτε ιδέες και αποφασίστε τι δραστηριότητες μπορείτε να κάνετε μαζί.

 • Είναι χρήσιμο να καλέσετε τους φίλους του παιδιού σας στο σπίτι και να μην κριτικάρετε την συμπεριφορά τους η το ντύσιμο τους.

 • Μπορείτε να πείτε στο παιδί σας τι επιτρέπεται και τι όχι, μην περιμένετε ότι το παιδί σας θα μαντέψει τι θέλετε και συμφωνήστε όλοι μαζί για αυτούς τους κανόνες. Πείτε στο παιδί σας εξαρχής τι θα γίνει εάν οι κανόνες παραβιαστούν.

 • Είναι καλό να είστε σταθεροί και συνεπείς στην συμπεριφορά σας, ούτως ώστε να γίνουν τα παιδιά υπεύθυνα των πράξεων τους.

 • Απαραίτητο είναι να μην απορρίπτετε το παιδί σας ποτέ, απορρίψτε μόνο τις συμπεριφορές τους. (π.χ Λέμε: Η συμπεριφορά σου αυτή είναι απαράδεκτη ΟΧΙ είσαι απαράδεκτος)

 • Αποδεχτείτε, λοιπόν ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό και ψυχικά υγιές το παιδί σας να απομακρύνεται και να επιθυμεί την ανεξαρτητοποίηση του. Βοηθήστε το παιδί να ανακαλύψει τον νέο του εαυτό και γίνετε συνοδοιπόροι του σε αυτό το ταξίδι.

Αν θυμηθείτε την δική σας εφηβική ηλικία, θα δείτε πώς εκεί κρύβονται οι απαντήσεις στις αγωνιώδεις ερωτήσεις σας. Τότε, θα ανακαλύψετε πώς το κλειδί είναι ήδη στα χέρια σας.

Χρύσα Βαλαμουτοπούλου,  ψυχολόγος με ειδίκευση στην οικογενειακή ψυχοθεραπεία.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα

Ρατσισμός: το προπύργιο του κρετινισμού

Του Νίκου Μέντζα
Η ρατσιστική αντίληψη συνήθως απορρέει από διάφορες ψυχολογικές ανεπάρκειες. Εκείνος που την υιοθετεί, εμμέσως, παραδέχεται ότι το κύριο χαρακτηριστικό της υπόστασής του και το πιο μεγαλειώδες προτέρημά του είναι τα ζωώδη ένστικτα και τίποτε άλλο. Μέχρι εκεί φτάνει, δεν μπορεί να προχωρήσει παραπέρα στην εξελικτική αλυσίδα της ανθρώπινης νοημοσύνης. Το μοναδικό επίτευγμα ενός τέτοιου ανθρωποειδούς είναι το γεγονός ότι αισθάνεται ανώτερος από τους άλλους για κάποιον λόγο που ούτε το ίδιο μπορεί ακριβώς να προσδιορίσει. Αλλά δεν πειράζει, πώς θα μπορούσε άλλωστε να το εξηγήσει, από την στιγμή που θα χρειαζόταν να μπει σε μια διαδικασία νοητική: τη διαδικασία της σκέψης. Εξάλλου, όπως έλεγε και ο Βασίλης Ραφαηλίδης:
«Ο ρατσισμός, λοιπόν, είναι φασισμός. Και ο φασισμός είναι πρωτογονισμός, ακριβώς γιατί είναι ρατσισμός. Για ράτσες μιλούν σήμερα μόνο οι ζωολόγοι, οι κτηνίατροι και οι κρετίνοι». Ο ναζισμός και ο αδερφός του, ο φασισμός, αποτελούν τις κατεξοχήν ρατσιστικές ιδεολογίες, όπως αυτές εκφράστηκαν κυρίως από την Γερμανία και την Ιταλία, αντίστοιχα.

Ο Χίτλερ στο βιβλίο του «Ο Αγών μου», που αποτελεί την βίβλο του εθνικοσοσιαλισμού, μιλώντας για τον λαό και τη ράτσα παρατηρεί:
«Η ιστορία έχει αποφανθεί με μια τρομακτική αποδεικτικότητα, πάνω στο γεγονός ότι αν ο Άριος ανακατέψει το αίμα του με κατώτερους λαούς, σαν αποτέλεσμα αυτής της επιμιξίας θα είναι η καταστροφή του εκπολιτιστή λαού…
Το πιο φωτεινό παράδειγμα για την περίπτωσή μας το δίνει η ράτσα που στάθηκε ο μεγαλύτερος και ο σοβαρότερος θεματοφύλακας του ανθρώπινου πολιτισμού, οι Άριοι…
Κατακτητής (ο Άριος), υπέταξε τους κατώτερους λαούς και έβαλε όλη τους την ενεργητικότητα κάτω απ’ τις διαταγές του, ν’ ακολουθούν τη θέλησή του και να πραγματοποιούν τους σκοπούς του: στάθηκε γι’ αυτούς μια τύχη καλύτερη απ’ αυτήν που τους είχε στερήσει, όταν τους πήρε μόνο αυτό που ονόμαζαν οι πρόγονοί μας «ελευθερίας». Όταν σιγούρεψε σταθερά την ηθική του υπόσταση σαν αφέντης, δεν έμεινε μονάχα τέτοιος, αλλά έγινε κι ο τοποτηρητής και ο φύλακας του πολιτισμού που συνέχιζε να αναπτύσσεται».
Έτσι καταλήγει στο συμπέρασμα ότι:
«Το Ράιχ, σαν κράτος οφείλει να συμπεριλάβει όλους τους Γερμανούς και να επιδοθεί στην προσπάθεια όχι μόνο της συγκέντρωσης και της διαφύλαξης των σοβαρών δυνατοτήτων που αυτός ο λαός κατέχει σε πρωταρχικά στοιχεία ράτσας, αλλά και να τα κάνει να οδηγηθούν αργά και σίγουρα σε μια κατάσταση επικράτησης…
Το ρατσιστικό κράτος πρέπει να εκτελέσει τον υπέρτατο σκοπό του σαν εκπαιδευτής και παιδαγωγός, όταν πια θα έχει χαράξει στις καρδιές της νεολαίας που θα τον εμπιστευθούν, το πνεύμα και το ρατσιστικό συναίσθημα. Δεν πρέπει ούτε ένα αγόρι ή κορίτσι να βγει απ’ το σχολείο, χωρίς να ‘χει καθοδηγηθεί σ’ αυτή την σπουδαία γνώση του τι είναι καθαρότητα του αίματος και ποια η αναγκαιότητά της…
Αν το ρατσιστικό εθνικοσοσιαλιστικό κράτος έχει σαν σκοπό την εκπαίδευση και την διατήρηση αυτών που στήριζαν το κράτος, πρέπει κιόλας να στραφεί και προς την τελειοποίηση των στοιχείων που αποτελούν τη ράτσα, να τ’ αυξήσει και να τα προετοιμάσει τέλος, ανάλογα με την εφαρμογή του στη ζωή…
Μια θεωρία που εξουθενώνοντας την δημοκρατική αντίληψη της μάζας, τείνει να δώσει αυτή τη γη στον καλύτερο λαό, δηλαδή σε ανώτερα άτομα, πρέπει λογικά να εφαρμόσει την ίδια αριστοκρατική αρχή και στο εσωτερικό αυτού του λαού, έτσι ώστε να εξασφαλίσει στα δυνατότερα άτομα την εξουσία και την επίδραση που είναι σε θέση να εξασκήσουν. Αντί λοιπόν να δομηθεί στην θεωρία της πλειοψηφίας, το σύστημα μας στηρίζεται στην προσωπικότητα…».
Η ρατσιστική ρητορική, κατά την διάρκεια του Τρίτου Ράιχ, ανάχθηκε σε επίπεδο επιστήμης, με την στήριξη του επιχειρηματικού κόσμου και του ναζιστικού καθεστώτος. Όλος ο κρατικός μηχανισμός βρέθηκε σε μια κατάσταση ώστε να εισαχθεί το ρατσιστικό στοιχείο σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας. Ο φύρερ στο βιβλίο του, δεν παραλείπει κάθε τόσο να υπενθυμίζει την σημασία της επικράτησης του ισχυρού, επισημαίνοντας ταυτόχρονα την αξία της οικονομικής ελίτ και τον ρόλο της εργασίας που «απελευθερώνει» τις συνειδήσεις. Οι φράσεις «εξουσία των εκλεκτών» και «επιβολή των ισχυρών πάνω στους αδύναμους», διατρέχουν όλο το πόνημα του αλαζονικού αυτού μυαλού, το οποίο προσπαθεί να υποβιβάσει το ζήτημα της αξιοκρατίας σε επίπεδο μεταφυσικό, με περιούσιους λαούς και ράτσες που πληρούν αιματολογικές και φυλετικές προϋποθέσεις. Σύμφωνα με τη ναζιστική θεωρία, τα αξιακά χαρακτηριστικά ενυπάρχουν σε μια κάστα εκλεκτών, οι οποίοι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα και την υποχρέωση να επιβληθούν σε «κατώτερου» επιπέδου λαούς. Οι τελευταίοι θα πρέπει, αξιοκρατικά πάντα, να υποταχθούν και να αποτελέσουν την δεξαμενή παροχής υπηρεσιών στην Αρία φυλή. Στην ουσία, ο ηγέτης του Τρίτου Ράιχ αναφέρεται στην δημιουργία μιας υπερεθνικής ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας, ενός υπερκράτους με ελιτίστικα χαρακτηριστικά, που η πλειοψηφία των υπηκόων θα εργάζεται για να υπηρετήσει τυφλά και να εκπληρώσει τις επιθυμίες του ηγέτη και της ομάδας, της οποίας τα συμφέροντα αυτός εξυπηρετεί. Γιατί αυτό επιβάλλεται πλέον, ως νομοτελειακό κοινωνικό συστατικό, από τους θεσμούς…
Η ναζιστική προπαγάνδα χρησιμοποίησε με χυδαίο τρόπο και σκοπιμότητα έννοιες που εισήγαγε -κατά κύριο λόγο- η αρχαία ελληνική γραμματεία, όπως η αρετή, προσπαθώντας να υποβαθμίσει τις ιδέες στο επίπεδο της ύλης. Έτσι, τα πολιτικά και κοινωνικά αξιακά χαρακτηριστικά εκπίπτουν από το επίπεδο των ιδεών, στο επίπεδο των προσώπων, οδηγώντας στον εκφυλισμό της ανθρώπινης φύσης και νόησης. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που ο κατοπινός φύρερ προσπαθεί να ενσταλάξει στις αντιλήψεις επιφανειακές θεωρήσεις, παραθέτοντας αυθαίρετα ιστορικά και ιδεαλιστικά συμπεράσματα που, σε επίπεδο επιχειρηματολογίας, φροντίζουν να παραλείψουν το διαλεκτικό στοιχείο. Ενώ ο ίδιος μιλάει για συγκρουσιακές καταστάσεις, όταν φτάνει στο στάδιο της τεκμηρίωσης, παίρνει καταστάσεις και γεγονότα ως δεδομένα. Στην ναζιστική ιδεολογία δεν υπάρχει χώρος για φιλοσοφικές αναζητήσεις, αμφισβήτηση και πάλη των ιδεών. Εκείνο που εκπροσωπείται είναι η δημαγωγία, το δεσποτικό πνεύμα και η ρατσιστική θεώρηση της κοινωνίας. Ο ορθολογισμός δίνει ολοκληρωτικά τη θέση του στην ασάφεια… Το πλαίσιο μέσα στο οποίο ενισχύεται και γιγαντώνεται ο ναζισμός είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με εκείνο του ανθρώπινου πολιτισμού, κέντρο του οποίου είναι η οντότητα άνθρωπος (και, αναπόφευκτα, η φύση, μέρος της οποίας είναι και αυτός). Στη ναζιστική κοινωνία είναι ο άνθρωπος που υπηρετεί το σύστημα και όχι το αντίθετο. Η κοινωνική αλλοτρίωση είναι το βασικό χαρακτηριστικό μιας τέτοιας κοινωνίας, πράγμα που επιτρέπει σε εξουσιαστικές αντιλήψεις να επιβάλλουν ό,τι κρίνουν εκείνες σκόπιμο, χωρίς περαιτέρω διερεύνηση και κριτική. Ο σκεπτικισμός και το ερευνητικό πνεύμα είναι εχθροί του απολυταρχικού αυτού καθεστώτος, το οποίο όχι μόνο δεν επιδιώκει την αξιοκρατία, αλλά αντιθέτως δημιουργεί εκτελεστικά όργανα που με φονταμενταλιστικούς όρους και απύθμενη κομπορρημοσύνη επιβάλουν την θέληση του «κυρίου» τους. Όλα αυτά βέβαια γίνονται προς χάριν του μεγαλείου του Ράιχ.
Σε μετέπειτα κείμενο των SS, του παραστρατιωτικού σκέλους δηλαδή του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος των Γερμανών Εργατών (NSDAP), διευκρινίζεται ότι «για να δημιουργήσουμε οπαδούς πρέπει αυτοί να μην έχουν υποταχτεί απρόθυμα και δουλικά, αλλά να έχουν αφιερωθεί περήφανα και με αυτοπεποίθηση στον «χαρισματικό» Φύρερ και να έχουν πιστέψει ότι αυτός αποτελεί πρότυπο και είναι προικισμένος με ιδιαίτερες δυνάμεις που προκαλούν ευτυχία, φέροντας σε πέρας την αποστολή του. Οι οπαδοί υποτάσσονται αυτοβούλως, δωρίζοντας τον εαυτό τους στον εκ γενετής φορέα της θεϊκής εξουσίας». Η τακτικιστική αυτή αντίληψη συμπληρώνεται και από μια ανάλυση του Μάξ Βέμπερ, στο βιβλίο του «Οικονομία και κοινωνία», σε σχέση με την ανάγκη του συστήματος αυτού να επιβάλει μια θεώρηση της «μοναδικότητας» του χαρίσματος. Ο Βέμπερ παρατηρεί ότι «το χάρισμα είναι η επιδεικνυόμενη σε καθημερινή βάση ποιότητα που διαθέτει μια προσωπικότητα, χάρη στην οποία αποκτά υπερφυσικές ή υπεράνθρωπες ή τουλάχιστον ειδικές ικανότητες, δυνάμεις ή γνωρίσματα, τα οποία δεν είναι προσιτά στον καθένα, αλλά μόνο σε εκείνους που θεωρούνται θεόσταλτοι ή υποδειγματικά πρότυπα και επομένως Φύρερ»…
Η οικονομική κρίση του μεσοπολέμου, που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και εξαπλώθηκε με γοργούς ρυθμούς στην Ευρώπη, συνέτεινε κι αυτή -μαζί με τους εξοντωτικούς όρους που επέβαλαν οι νικητές του Α’ ΠΠ στην Γερμανία, αλλά και τη στάση της δύσης εν γένει- στην εδραίωση της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας και την επικράτηση του ναζιστικού κόμματος. Λίγο πριν το ξέσπασμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η Deutsche Bank, σε απόλυτη εναρμόνιση με το ναζιστικό κράτος, προέβη σε εκατοντάδες κατασχέσεις ακίνητης περιουσίας με πρόσχημα το φυλετικό ζήτημα και στην «αριανοποίηση» της γερμανικής βιομηχανίας και κοινωνίας, ενώ κατά την διάρκεια του Β’ ΠΠ προσάρτησε τράπεζες των κατοχικών κρατών (συμπεριλαμβανομένης και της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος), συνεργάστηκε άμεσα με την Γκεστάπο, χρηματοδότησε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πρωτοστάτησε στην επιστράτευση πληθυσμού από τις κατοχικές χώρες με σκοπό την καταναγκαστική εργασία στη Γερμανία, ιδιοποιήθηκε -μέσω των στρατευμάτων κατοχής, με την συνεργασία των εκάστοτε ντόπιων δωσιλόγων- κινητές και ακίνητες περιουσίες των πληθυσμών των ξένων κρατών που βρίσκονταν υπό κατοχή και στήριξε τις στρατιωτικές επεμβάσεις, σε μια προσπάθεια κατάλυσης των εθνικών κυριαρχιών και των κρατικών οντοτήτων της Ευρώπης. Όλη αυτή η αφαίμαξη αποσκοπούσε στην ισχυροποίηση, την επικράτηση και την ολοκληρωτική εξουσία της ναζιστικής Γερμανίας σε όλους τους τομείς, έναντι των «κατώτερων» και «απολίτιστων» εθνοτήτων.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, η Βέρμαχτ ήταν έτοιμη να επιτελέσει το «θεάρεστο» έργο της συνθλίβοντας κάθε ίχνος αντίστασης από κατώτερους λαούς. Πολλοί στρατιώτες του Γ’ Ράιχ αναφέρονταν -μέσα από επιστολές που έστελναν στην πατρίδα τους- με πολύ απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς στους βαλκανικούς λαούς, θεωρώντας τους υπανάπτυκτους και μπάσταρδους, κατώτερες φυλές των οποίων η κοινωνική θέση ήταν εκείνη του δούλου, σύμφωνα και με τα διδάγματα που είχαν υιοθετήσει από το ναζιστικό καθεστώς.
Ο υπολοχαγός Γκάιλλερ, διοικητής του 11ου λόχου του 98ου Συντάγματος της 1ης Ορεινής Μεραρχίας, έγραφε σε επιστολή του:
«Οι Μαυροβούνιοι και οι γειτονικές ράτσες είναι φτηνοί καραγκιόζηδες. Επειδή παραείναι τεμπέληδες για οποιαδήποτε δουλειά, αυτοί οι κατεργάρηδες εξασκούνται στο καθισιό, χάσκουν στο πλάι των δρόμων, παζαρεύουν σαν τους Εβραίους, κι όταν δεν έχουν πλέον τίποτε άλλο να κάνουν, τότε το παίζουν και λίγο αντάρτες. Όσον αφορά το ντύσιμο τους, κυκλοφορούν σκόπιμα με βρωμιάρικα, αλλόκοτα, μπαλωμένα κουρέλια, επειδή κάθε ευπρεπές ρούχο θα προκαλούσε τους άλλους να καθαρίσουν και να ληστέψουν αυτόν που το φοράει».
(Archiv der Gebirgstruppe: 210 – 2650, δεύτερη «επιστολή από το μέτωπο», καλοκαίρι του 1943)
Ο ίδιος αναφέρει συγκεκριμένα για τους Έλληνες, «ψάχνοντας» απεγνωσμένα να βρει την ουσία στο περιτύλιγμα, όπως του έμαθε η ιδεολογία του:
«Αυτό που παρατηρεί αμέσως κάποιος όταν πατήσει το πόδι του στο ελληνικό έδαφος είναι πως δεν συναντά σχεδόν πουθενά έναν πραγματικά ωραίο τύπο ανθρώπου που να θυμίζει, ακόμα και κάτω από την βρώμικη μάσκα ενός φτωχαδιάρη ορεινού αγρότη, εκείνο τον Έλληνα άνθρωπο. Μάταια ψάχνει κανείς έναν απόγονο των ανθρώπων που ήταν κάποτε φορείς ενός υψηλού πολιτισμού. Το μόνο που βρίσκει είναι ένα σπάνιο πολύπλευρο φυλετικό συνονθύλευμα τρισάθλιων τύπων. Μόνο υπολείμματα υπάρχουν από τον πάλαι ποτέ εξέχοντα ελληνικό λαό. Ο ελληνισμός έχει πεθάνει γιατί δεν ήταν πλέον βιώσιμος. Πίσω του άφησε τους πρώην σκλάβους απ’ όλα τα μέρη της γης που έμειναν γόνιμοι και συνέχισαν να αναπαράγονται έως ότου κατέλαβαν τον τόπο αυτό, χωρίς όμως ποτέ να διατηρήσουν τον πολιτισμό, την μόρφωση ή ακόμα και τις εξωτερικές συνθήκες ζωής. Γεννήθηκε ένας άθλιος λαός εμπόρων και διαβόητων απατεώνων».
(Archiv der Gebirgstruppe: 210 – 2650, τρίτη «επιστολή από το μέτωπο», 6.2, 1 Δεκεμβρίου 1943)
Και ο ίδιος, απευθυνόμενος στους στρατιώτες του, αρχίζει να μπαίνει σιγά-σιγά σε μια φάση «εκπολιτιστικής» διάθεσης απέναντι σε έναν κατώτερο λαό που οφείλει να υποταχθεί και να «εκπολιτιστεί»:
«Αυτά τα καθάρματα προσποιούνται ότι κάνουν ειρηνικά την δουλειά τους στους αγρούς με το άροτρο και το σκαλιστήρι, αλλά πίσω από τον πρώτο θάμνο κρύβουν το τουφέκι τους, γιατί τουφέκια και σφαίρες έχει εδώ καθένας που μπορεί να χειριστεί ένα όπλο».
Το καλοκαίρι του 1943, έγραφε σε αναφορά του καψωμένος ο Χέρμπερτ Φίσερ, δεκανέας του 3ου Τάγματος του 98ου Συντάγματος, σχετικά με την αντίσταση των Ελλήνων˙ αυτή την εποποιία της σύγχρονης Ελλάδας:
«Αχ και να μπορούσαμε επιτέλους να βάζαμε μπρος, να μπορούσε μια φορά να ακουστεί ο κρότος του πολυβόλου, τότε θα τους δείχναμε ποιος είναι το αφεντικό στη χώρα. Και όσο τους καταδρομείς τους έτρωγε η παλάμη τους να πατήσουν τη σκανδάλη και δεν μπορούσαν να βρουν ικανοποίηση, τόσο ξεθύμαιναν με μια ξεγυρισμένη βαυαρέζικη βρισιά κατά των «καταραμένων συμμοριτών». Σε κάθε χωριό που αναγνωριζόταν ως συμμοριτοφωλιά γίνονταν έρευνες και παντού βρίσκονταν όπλα και πολεμοφόδια. Ήταν μια ικανοποίηση να τα ξετρυπώνουμε από τις κρυψώνες τους. Οι λαμπερές φλόγες ορθώνονταν σαν προειδοποιητικό σημάδι»…
Η Άρια φυλή άφησε το «πολιτισμικό» της αποτύπωμα στην Ελλάδα, όπως και σε άλλα κράτη, μέσα από τις «εκπολιτιστικές» της μεθόδους και τα γεγονότα που έμειναν χαραγμένα στη μνήμη και αποτελούν κληρονομιά του Ράιχ και «προσφορά» του στην παγκόσμια ιστορία. Στα τέλη Ιουλίου του 1943, στην Ήπειρο, οι Γερμανοί προχώρησαν στο ολοκαύτωμα του χωριού Μουσιωτίτσα.
Ο κάτοικος του χωριού Γιάννης Γκόγκας θυμόταν, το 2003:
«Οι Γερμανοί ήταν διψασμένοι. Ήπιαν το γάλα μας και ζήτησαν από τις γυναίκες να τους φτιάξουν τηγανιτά αυγά. Στη συνέχεια διέταξαν ξαφνικά τις γυναίκες και τα παιδιά να μαζευτούν στην μια πλευρά του αγρού και τους άνδρες στην άλλη. Στους άνδρες, ανάμεσα τους και στον πατέρα μου, δόθηκε εντολή να κουβαλήσουν τον εξοπλισμό των Γερμανών. Νομίζω ότι περίπου 20 Γερμανοί έφυγαν με 25 μέλη των οικογενειών μας. Αμέσως μετά, τρεις από τους πέντε Γερμανούς που είχαν μείνει πίσω, έστησαν πολυβόλα στον αγρό. Η μητέρα μου έξυπνα με έκρυψε γρήγορα κάτω από το μακρύ φουστάνι της. Γι αυτό τον λόγο και μόνο επέζησα από την εκτέλεση».
Ο Γιάννης Κολλιός που, κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης, φύλαγε πρόβατα σε ένα ύψωμα και κρύφτηκε πίσω από κάτι βράχια, θυμόταν το 2005, το αποτρόπαιο σκηνικό:
«Τέσσερις ομάδες στρατιωτών πλησίαζαν από μακριά. Δυο από αυτές πυρπόλησαν την Άνω και την Κάτω Μουσιωτίτσα. Μια τρίτη έμεινε για λίγο χρόνο στο Σπιθάρι. Έφυγε σχεδόν αμέσως παίρνοντας τον πατέρα, τον αδερφό μου και τους άλλους άνδρες που υποχρεώθηκαν να κουβαλήσουν τον εξοπλισμό των Γερμανών. Λίγο μετά, οι πέντε άνδρες που έμειναν πίσω άρχισαν να χτυπούν τις γυναίκες και τα παιδιά. Χτυπώντας τα γυναικόπαιδα με τους υποκόπανους, τα έσπρωξαν προς την άκρη του αγρού. Απέναντι είχαν ήδη στήσει τα πολυβόλα. Οι κραυγές των γυναικών και των παιδιών με καταδιώκουν ακόμα, μου είναι αδύνατο να σβήσω από τη μνήμη μου αυτό που ακολούθησε. Όταν άρχισαν να πέφτουν οι ριπές των πολυβόλων, δυο Γερμανοί έστρεψαν το κεφάλι τους προς την άλλη πλευρά, ούτε και αυτοί άντεξαν το θέαμα. Στο τέλος, δυο άνδρες έριξαν τις χαριστικές βολές. Μετά επικράτησε απόλυτη σιωπή».
Εβδομήντα επτά γυναικόπαιδα και ένας ηλικιωμένος δολοφονήθηκαν στο βοσκοτόπι… Ο Γιάννης Γκόγκας συνεχίζει την αφήγηση του:
«Κατά την διάρκεια της εκτέλεσης είχα κυριολεκτικά παγώσει κάτω από το φουστάνι της μάνας μου. Εκτός από εμένα γλύτωσε την εκτέλεση και άλλο ένα μεγαλύτερο παιδί. Το αίμα από το κεφάλι μιας γυναίκας έπεσε πάνω του και γι αυτό, μάλλον, οι Γερμανοί νόμισαν ότι ήταν νεκρός. Έτρεξε στην Άνω Μουσιωτίτσα και διέδωσε την φρικτή είδηση. Το χώμα ήταν τόσο ξερό από τον καύσωνα που ήταν αδύνατο να θάψουμε τους νεκρούς. Αναγκαστήκαμε να τους ρίξουμε σε ένα πηγάδι».
Συνολικά, στις 25 Ιουλίου του 1943, δολοφονήθηκαν 134 άνθρωποι στην περιοχή, μεταξύ των οποίων τέσσερα μωρά 12 μηνών, τριάντα έξι παιδιά από 2 έως 7 ετών και είκοσι τρία παιδιά από 8 έως 16 ετών. Ένα μήνα μετά, στις 22 Αυγούστου, οι ναζί έκαναν μια ακόμα επίσκεψη στην κοινότητα Μουσιωτίτσας καίγοντας σπίτια και εκτελώντας άλλους 17 ανθρώπους. Το χωριό ξαναχτίστηκε το 1950.
Το Τρίτο Ράιχ έσβησε με την αυτοκτονία του φυσικού του ηγέτη, τον Απρίλιο του 1945˙ κάποιες αντιλήψεις όμως φαίνεται ότι έχουν ριζώσει βαθιά στις συνειδήσεις των «πολιτισμένων» Ευρωπαίων τεχνοκρατών του Τέταρτου Ράιχ, στο οποίο είμαστε όλοι ισότιμοι εταίροι, αρκεί να πληρούνται τα ρατσιστικά κριτήρια που θέτουν οι Αρίοι ισχυροί… Είναι γεγονός ότι μετά τον πόλεμο, ένας τεράστιος αριθμός ναζί αξιωματούχων, στρατιωτικών και τεχνοκρατών, με την βοήθεια των ΗΠΑ, επάνδρωσε επιτελικές θέσεις στο προτεκτοράτο της δυτικής Γερμανίας και της Ευρωπαϊκή Ένωσης. Σήμερα, ένας Γερμανός βιβλιοπώλης που το όνειρο της ζωής του ήταν να γίνει ποδοσφαιριστής, ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, δηλώνει ότι «δεν είναι στη φιλοσοφία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αποφασίζει το πλήθος για τη μοίρα του», αναδιατυπώνοντας τη φράση ενός δεκανέα που ονειρευόταν να γίνει ζωγράφος: «αντί να δομηθεί στην θεωρία της πλειοψηφίας, το σύστημα μας στηρίζεται στην προσωπικότητα», έγραφε ο δεκανέας στον «αγώνα» του…
«Ο φανατισμός είναι η μόνη μορφή θέλησης που μπορεί να διαπνέει τους αδύναμους και τους ντροπαλούς» – Φρίντιχ Νίτσε

ΠΗΓΗ:
Χέρμαν Φρανκ Μάγερ: Αιματοβαμμένο Εντελβάις – Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Ορεινό Σώμα Στρατού και η εγκληματική δράση τους στην Ελλάδα, 1943-1944

Διαβάστε περισσότερα