16 Νοε 2013

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ: ΝΕΑ 3Η ΕΜΜΕΣΗ ΑΛΛΑ ΣΦΟΔΡΟΤΑΤΗ ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΙΚΟ-ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ «Κ»ΚΕ


Το ιστορικό γράμμα (31/10/1940) του Νίκου Ζαχαριάδη αποτελεί το σημαντικότερο πολιτικό ντοκουμέντο της ιστορικής περιόδου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος τόσο τοπικά όσο και πανευρωπαϊκά, γιατί υπήρξε το ΠΡΩΤΟ «κείμενο»-τοποθέτηση σ' αυτή την κατεύθυνση. 

Υπήρξε γι' αυτό το λόγο καίριας, μεγάλης ιστορικής μα και αποφασιστικής σημασίας «κείμενο» για το σωστό επαναστατικό προσανατολισμό του κομμουνιστικού και αντιφασιστικού κινήματος της χώρας, επειδή σε αυτό διατυπώνεται με έναν εξαιρετικά συμπυκνωμένο, αξιοθαύμαστο αλλά και σαφέστατο τρόπο η επαναστατική Λενινιστική-Σταλινική γραμμή του ΚΚΕ - η ορθότητά της επιβεβαιώθηκε από τη μετέπειτα ιστορική πορεία θετικά στο βαθμό που ακολουθήθηκε, αρνητικά όταν εγκαταλείφτηκε - και τα καθήκοντα της πάλης αντιφασιστών-κομμουνιστών για εκείνη την περίοδο σε δύο βασικά σημεία:

ΠΡΩΤΟ, καθορίζεται σωστά, από μαρξιστική σκοπιά, ο χαρακτήρας του πολέμου από την πλευρά της Ελλάδας ως «εθνικοαπελευθερωτικός»: «ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι» και προτρέπει να μετατραπούν τα «πάντα» στη χώρα σε «φρούρια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα» - επαναστατική γραμμή ένοπλης πάλης που οδήγησε μετέπειτα, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ, στη μεγάλη αθάνατη εποποιία της ΕΑΜο-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης, της οποίας εμπνευστής και αρχιτέκτονας υπήρξε ο Νίκος Ζαχαριάδης.

ΔΕΥΤΕΡΟ, καθορίζεται με τη μέγιστη δυνατή σαφήνεια ο τελικός ΣΚΟΠΟΣ της ένοπλης πάλης, μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους φασίστες καταχτητές, που δεν μπορεί να είναι άλλος παρά η εγκαθίδρυση Λαϊκής Εξουσίας δηλ. η απαλλαγή της χώρας από κάθε ιμπεριαλιστική εξάρτηση αλλά και η ανατροπή του καπιταλισμού σ' αυτή: «έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για τον σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, με ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό», μια νέα Ελλάδα, που, κατά τους νεοφώτιστους Τροτσκιστές Χρουστσοφικούς Σοσιαλδημοκράτες τύπου Παπαρήγα-Μαΐλη-Λουκά-Μαρίνου κλπ., θα «είχε» τάχα «τα χαρακτηριστικά ενός εκδημοκρατισμένου αστικού καθεστώτος»(!). (Στο χειρόγραφο γράμμα του Ν.Ζ. μετά τη λέξη «εξάρτηση», περιέχεται και η φράση «και από κάθε εκμετάλλευση» που καθόλου δεν αλλάζει το νόημα. Βλ. «Νίκος Ζαχαριάδης: Ιστορικά διλλήματα», σελ. 30, επιμ. Γ. Πετρόπουλος, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2011). 

Η αντιμαρξιστική αυτή «τροτσκιστική» άποψη πρωτοδιατυπώθηκε επίσημα στο διαβόητο  «Δοκίμιο ιστορίας του ΚΚΕ τόμος 2ος, 1949-1968», σελ.618, Αθήνα 2011 που δημοσιεύτηκε το Νοέμβρη του 2011 και επαναλαμβάνεται-παρατίθεται και από τον τροτσκιστή σοσιαλδημοκράτη «Σ.» στο αντιμαρξιστικό αρθρίδιό του με αφορμή την επέτειο του ΕΑΜ «Η πάλη του ΕΑΜ και το ταξικό ζήτημα» («Ρ» 29/9/2012 σελ.28) και επίσης από τον αρχιτροτσκιστή Μ. Μαΐλη στο φλύαρο τροτσκιστο-σοσιαλδημοκρατικό δισέλιδο πρόσφατο αρθρίδιό του με τίτλο «Το ΕΑΜ και το σήμερα» («Ρ» 7/10/2012, σελ.16-17). Μ' άλλα λόγια αυτό που οικοδομούνταν ως το 1953 σε Αλβανία-Βουλγαρία-Ουγγαρία-Πολωνία-Τσεχοσλοβακία-Αν. Γερμανία είχε «τάχα» τα «χαρακτηριστικά ενός εκδημοκρατισμένου αστικού καθεστώτος», κατά τ' άλλα, κατ' αυτούς, υπήρχε «σοσιαλισμός» σ’ αυτές τις χώρες ως το 1990 (μετά το 1953 σ' αυτές τις χώρες, πλην Αλβανίας, άρχισε η παλινόρθωση του καπιταλισμού). Τέτοιες «θεωρητικές» ανοησίες μόνο οι χρουτσωφικοί σοσιαλδημοκράτες και νεοφώτιστοι τροτσκιστές της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ είναι ικανοί να επινοούν. Εν αναμονή λοιπόν της συνέχειας.
Ας επαναφερθεί όμως στην μνήμη όσων αγωνιστών το ξέχασαν ότι αρχές του χρόνου ο τροτσκιστής Μαΐλης ως αφρίζων δερβίσης-λεμές της ντόπιας ΞΕΝΟΔΟΥΛΗΣ μπουρζουαζίας αγανακτισμένος και εξοργισμένος διαμαρτύρονταν εκφράζοντας φανατικά την οπορτουνιστική του αντίθεση επειδή αυτή στο παρελθόν από το κίνημα «χαρακτηρίστηκε ξενόδουλη από γεννησιμιού της» («Ρ» 7-8/1/2012, σελ. 13), επιτιθέμενος σε ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ-ΚΚΕ και υπερασπιζόμενος την αστική τάξη - αρθρίδιο γραμμένο από τη σκοπιά υπεράσπισης των συμφερόντων της ξενόδουλης αστικής τάξης με ταυτόχρονο «ξέπλυμα» δυο αιώνων ΠΡΟΔΟΣΙΩΝ της.
Ενώ ο αξιοθρήνητος λακές του ντόπιου κεφαλαίου Μ. Μαΐλης στο πρόσφατο αρθρίδιό του αναγκάζεται να παραδεχθεί ότι «το ΕΑΜ με τον ΕΛΑΣ κυριαρχούσαν σχεδόν στο σύνολο της χώρας» («Ρ» 7/10/2012, σελ.16) ισχυρίζεται ότι «έφταιξε» τάχα η επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ εκείνης της περιόδου δηλ. το «ΔΕΥΤΕΡΟ» σημείο του γράμματος του Ν. Ζαχαριάδη ΑΝΤΙ να παραδεχθεί ότι αυτή η στρατηγική ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΗΚΕ από το Σιάντο και η επανάσταση ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ απ’ τη δεξιά οπορτουνιστική ηγεσία των Σιάντου-Ιωαννίδη-Ρούσου-Παρτσαλίδη με τις συμφωνίες Λιβάνου-Καζέρτας-Βάρκιζας που παρέδωσαν ουσιαστικά την εξουσία στον Αγγλικό ιμπεριαλισμό και το ντόπιο μοναρχοφασισμό. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που δεν χαρακτηρίζει ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ τις συμφωνίες αλλά μιλάει απλά για «λάθη», δικαιολογώντας έτσι την προδοσία όπως και όλοι οι ομοϊδεάτες του δεξιοί οπορτουνιστές (η επίθεση στην επαναστατική στρατηγική εκείνης της περιόδου δεν περιορίζεται μόνο στο ΚΚΕ αλλά επεκτείνεται και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, θέματα στα οποία θα επανέλθουμε).

Η νέα συγκαλυμμένη επίθεση (ακριβέστερα στο «ΔΕΥΤΕΡΟ» σημείο του γράμματος του Νίκου Ζαχαριάδη) της ηγετικής ομάδας του αστικού «Κ»ΚΕ είναι η τρίτη κατά σειρά επίθεση. Έχουν ήδη προηγηθεί στα τέλη Οκτώβρη του περασμένου χρόνου – χωρίς καν να συμπληρωθεί μήνας από τη διαβόητη «αποκατάσταση» του Ζαχαριάδη άλλες δύο επιθέσεις και μάλιστα στο ίδιο «κείμενο»-μπροσούρα που αφορούσαν το «ΠΡΩΤΟ» σημείο του γράμματος. Η μια είναι επανάληψη της γνωστής παλιάς επίθεσης (Απρίλης 1956) ότι τάχα αυτό δημιούργησε «σύγχυση» στους κομμουνιστές σχετικά με το Μεταξά, ενώ η δεύτερη, εντελώς νέα, συνιστά μια επίθεση καθαρά λασπολογικού χαρακτήρα, αφού ισχυρίζονται ψευδώς κατασυκοφαντώντας τον: «δεν υπάρχει αμφιβολία πώς στο σημείο αυτό ο Ζαχαριάδης έκανε ένα συμβιβασμό» («Ρ»-μπροσούρα 29-30 Οκτώβρη 2011, σελ.13) χωρίς καν να αναφέρεται το σημείο.
Εκείνο όμως που είναι το κύριο και πρέπει ιδιαίτερα να προσεχθεί από τους αγωνιστές δεν είναι οι τροτσκιστικές θέσεις-επιθέσεις στο κίνημα, που βέβαια προκαλούν ζημιά: το κύριο είναι ότι αυτές αποτελούν το προπέτασμα καπνού για να καλυφθεί-αποκρυφτεί το οριστικό ΠΕΡΑΣΜΑ της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ στις θέσεις των μεγαλοαστικών κομμάτων αλλά και των ιμπεριαλιστών που προβάλουν ανέκαθεν αλλά και τώρα τη θέση περί δήθεν «ισότιμης συμμετοχής» της Ελλάδας στην ΕΕ (=άρνηση της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ), εξωραΐζοντας, δικαιολογώντας και υπερασπίζοντας μα και διαιωνίζοντας την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας, προς όφελος προφανώς των συμφερόντων των μεγάλων ευρωπαϊκών μονοπωλίων και εκείνων του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου.
Ανασύνταξη αρ.φυλ. 376 (1-31/10/2012)

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Share

Facebook Digg Stumbleupon Favorites More