ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2020… Πενθεί φέτος η Πρωτομαγιά!

Γρά­φει η Ηλέ­κτρα Στρα­τω­νί­ου

Ντυ­μέ­νη με μαύρα κου­ρέ­λια του θα­νά­του, της αρ­ρώ­στιας , της ανερ­γί­ας , της πεί­νας, της από­γνω­σης των ερ­γα­τών όλου του πλα­νή­τη, δεν ξέρει σε πια χώρα να πάει , σε ποιες πλα­τεί­ες να βγει, σε ποιους δρό­μους να περ­πα­τή­σει.

Μόνη, ολο­μό­να­χη, χωρίς τρα­γού­δια και συν­θή­μα­τα, χωρίς πλα­κάτ και ση­μαί­ες κόκ­κι­νες πε­ρή­φα­να να κυ­μα­τί­ζουν στον ου­ρα­νό, δίχως επα­να­στα­τι­κές φωνές και γρο­θιές υψω­μέ­νες, δεν ξέρει … δεν ξέρει γιατί κί­νη­σε να ρθει εφέ­τος !

Ανα­ρω­τιέ­ται και απο­ρεί: – Που πήγαν Όλοι ;;;  Βλέ­πει αυλές άδειες, μπαλ­κό­νια έρημα, πόρ­τες και πα­ρά­θυ­ρα κλει­δο­μπα­ρω­μέ­να, πάρκα και παι­δι­κές χαρές ορ­φα­νε­μέ­νες, προ­βλή­τες λι­μα­νιών, αε­ρο­δρό­μια και σταθ­μούς τραί­νων εγκα­τα­λει­μέ­να, χωρίς μα­ντή­λια απο­χαι­ρε­τι­σμού, δίχως αγκα­λιές κα­λω­σο­ρί­σμα­τος, χωρίς φιλιά με δά­κρυα χαράς!

Δεν ξέρει αυτή η Πρω­το­μα­γιά που να στρέ­ψει το βλέμ­μα της, ποιόν να ρω­τή­σει, σε πια μνη­μεία να κα­τα­θέ­σει τα στε­φά­νια της, σε πια που­κά­μι­σα να στο­λί­σει τα γα­ρύ­φαλ­λα της , σε ποιες καρ­διές να φυ­τέ­ψει τους σπό­ρους του Αγώνα και της Ελ­πί­δας για το αύριο, για το Μέλ­λον, την Ει­ρή­νη, την Ισό­τη­τα, την Δι­καιο­σύ­νη και την Αδελ­φο­σύ­νη των Λαών!

– Αχχχ αυτή η Πρω­το­μα­γιά … του 2020 …. Φο­ρά­ει γά­ντια και μάσκα στο πι­κρα­μέ­νο της  πρό­σω­πο, θρη­νεί κι ανα­τρι­χιά­ζει, στέ­κει ακί­νη­τη μπρός στα Προ­πύ­λαια του Πα­νε­πι­στη­μί­ου  με την πλάτη ακου­μπι­σμέ­νη  σε μια κο­λώ­να, αντή­λιο βάζει το χέρι στα μάτια – κοι­τά­ζει – προς την Ομό­νοια και καρ­τε­ρά­ει το βου­ε­ρό, πύ­ρι­νο πο­τά­μι του κό­σμου… μά­ταια όμως …

Τραυ­μα­τί­ζε­ται η ψυχή της στην θέα των ασθε­νο­φό­ρων , στα σπλά­χνα της καρ­φιά οι σει­ρή­νες που ουρ­λιά­ζουν, τα πε­ρι­πο­λι­κά με τους φά­ρους αναμ­μέ­νους – μέρα με­ση­μέ­ρι – σε τρελή πο­ρεία με «τσίτα» γκά­ζια να χα­ρα­κώ­νουν την άσφαλ­το, αφή­νο­ντας βα­θιές πλη­γές σε αό­ρα­τα, άψυχα κορ­μιά ανώ­νυ­μων αν­θρώ­πων!…..

– 

 Όχι­ι­ιι ..!!!  Και όμως, αυτή η Πρω­το­μα­γιά δεν μπο­ρεί να ξε­χά­σει πως υπάρ­χουν ακόμη ΚΑ­ΠΟΙΟΙ ΗΡΩΕΣ παλ­λη­κά­ρια, ΚΑ­ΠΟΙΕΣ ΗΡΩ­Ι­ΔΕΣ κο­πέ­λες που ΜΠΟ­ΡΟΥΝ να πε­θά­νουν από απερ­γία πεί­νας, δεν μπο­ρεί να ξε­πε­ρά­σει την HELIN BOLEK τον MUSTAFA KOCAK και όλους τους καλ­λι­τέ­χνες – μου­σι­κούς  Τούρ­κους του CRUP YORYM που για να ζουν Λεύ­τε­ρα και να τρα­γου­δούν τον Σο­σια­λι­σμό, την δι­καιο­σύ­νη και την Ει­ρή­νη των Λαών, που για να έχουν αξιο­πρέ­πεια και λόγο ύπαρ­ξης σε μια βάρ­βα­ρη χώρα, σ ένα δι­κτα­το­ρι­κό κα­θε­στώς, ενά­ντια σ έναν κόσμο φα­σι­στι­κό, ιμπε­ρια­λι­στι­κό, κε­φα­λαιο­κρα­τι­κό, πήραν την ζωή τους στα χέρια τους , σε υπέρ­τα­τη θυσία θα­νά­του και όρι­σαν την μοίρα τους θά­βο­ντας τα κορ­μιά τους σαν δέ­ντρα, που θα ρι­ζώ­σουν , θα καρ­πί­σουν και θα χορ­τά­σουν οι ανή­μπο­ροι της γης – οι κο­λα­σμέ­νοι – με Πίστη, Δύ­να­μη, Αγώνα, Πο­λι­τι­σμό, Ποί­η­ση και Με­λω­δί­ες !!!

– ΑΘΑ­ΝΑ­ΤΟΙ !!! Αυτή η Πρω­το­μα­γιά δεν θα τους ξε­χά­σει ΠΟΤΕ θα τους ΤΙ­ΜΑ­ΕΙ ΠΑΝΤΑ !!!

Η Πα­γκό­σμια ση­με­ρι­νή μέρα του 2020 φο­ρά­ει διπλή μάσκα στο πρό­σω­πο και διπλά γά­ντια στα χέρια, όχι γιατί φο­βά­ται τον κο­ρω­νοιό, – αυτός όπως ήρθε, θα φύγει, – τον φα­σι­σμό φο­βά­ται, που πλα­νιέ­ται αιώ­νες τώρα σαν Δα­μό­κλειος σπάθη πάνω από τα κε­φά­λια του κό­σμου και δεν λέει να φύγει, να εξα­φα­νι­στεί, να τε­λειώ­σει, να πε­θά­νει! Ο φα­σι­σμός είναι ο εχθρός !!! Αυτόν πρέ­πει να τσα­κί­σει !!!

Θυ­μά­ται η δα­κρυ­σμέ­νη Πρω­το­μα­γιά, θυ­μά­ται και χα­μο­γε­λά­ει…. τους 200 Ήρωες Κομ­μου­νι­στές που εκτε­λέ­στη­καν στο Σκο­πευ­τή­ριο της Και­σα­ρια­νής,  την Πρω­το­μα­γιά του 1944 και πό­τι­σαν με το αίμα τους τα Άγια χώ­μα­τα, γρά­φο­ντας μια χρυσή σε­λί­δα στο βι­βλίο της νε­ώ­τε­ρης Ιστο­ρί­ας της Ελ­λά­δος, με την θυσία και τον Πα­τριω­τι­σμό τους!

Σκύ­βει σεμνά το κε­φά­λι της στο χώμα, ψη­λα­φί­ζει τα χνά­ρια του αί­μα­τος που έτρε­χε απ΄ τα κα­μιό­νια και τ΄ ακο­λου­θεί με βήμα αργό, ως που φτά­νει ΕΚΕΙ στο μνη­μείο των ΑΘΑ­ΝΑ­ΤΩΝ!! Προ­σκυ­νά­ει, υψώ­νει την γρο­θιά της, αφή­νει τα γα­ρύ­φαλ­λα και φω­νά­ζει :

-ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ στους Ήρωες Αγω­νι­στές, στους ερ­γά­τες, την νε­ο­λαία, στους φοι­τη­τές, τις ερ­γά­τριες, τις νοι­κο­κυ­ρές και πε­ρι­μέ­νει … Υπό­σχε­τε η κάθε μέρα να είναι μια Πρω­το­μα­γιά! Υπό­σχε­τε να αντα­μώ­σει με όλους τους Λαούς ξανά στους δρό­μους, στα ερ­γο­στά­σια, στα σχο­λειά, στα νο­σο­κο­μεία με τους για­τρούς, εύ­χε­ται καλή ανάρ­ρω­ση στους ασθε­νείς, πα­ρη­γο­ρεί τους πεν­θού­ντες ……

Αυτή η Πρω­το­μα­γιά έχει φωνή!!! Χαι­ρε­τά­ει τους αν­θρώ­πους σ΄ όλη την γη και ξαφ­νι­κά, τα κου­ρέ­λια της πέν­θι­μης φο­ρε­σιάς της λά­μπουν με φως, ένα φως πιο δυ­να­τό απ΄ του Ήλιου!!

-ΖΗΤΩ Η ΠΑ­ΓΚΟ­ΣΜΙΑ ΕΡ­ΓΑ­ΤΙ­ΚΗ ΠΡΩ­ΤΟ­ΜΑ­ΓΙΑ! -ΜΕ ΔΥ­ΝΑ­ΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!

-ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΝΙ­ΚΗ­ΣΟΥ­ΜΕ!!!

Posted in: πολιτική