Δεν χάθηκε βέβαια ο κόσμος που ο κ.
Τραμπ δεν ξέρει ποιας χώρας πρωτεύουσα είναι το Παρίσι. Στο κάτω κάτω
και η κ. Μέρκελ, όταν την άνοιξη του 2012 βρέθηκε σε διεθνές σχολείο του
Βερολίνου, σε μάθημα γεωγραφίας, και της ζήτησαν οι μαθητές να
εντοπίσει στον χάρτη το Βερολίνο, έπεσε πολλούς παρασάγγες έξω κι έδειξε
τη Μόσχα. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκε επειδή ο χάρτης ήταν
«λευκός». Δεν είχε πάνω του ονόματα και σύνορα. Επρεπε λοιπόν να λύσει
τον γρίφο βασισμένη στο αισθητήριό της, στις γνώσεις και στην
ταξιδιωτική της εμπειρία. Και αστόχησε. Ο κ. Τραμπ όμως δεν λάθεψε. Για
τον δικό του κώδικα αξιών, και για το γνωστικό του υπόστρωμα, ό,τι δεν
είναι Αμερική, είναι ένα και το αυτό: άσημο και ανάξιο. Μετέχει άλλωστε
και αυτός της αμερικανικής παιδείας, κύριο γνώρισμα της οποίας είναι η
αδιαφορία για ό,τι κείται εκτός της αυτοκρατορίας. Αυτό τουλάχιστον
βλέπουμε σε κατά καιρούς δημοσιευόμενες έρευνες της κοινής γνώμης, και
στα συνοδευτικά μελαγχολικά σχόλια που προκαλούν τα θηριώδη ποσοστά της
αμάθειας.Δεν θα χάσει θαυμαστές ο κ. Τραμπ με τη μηδενικής στάθμης γεωγραφική του γνώση και την εν γένει κραυγαλέα απαιδευσία του, που αναδεικνύει αναδρομικώς Αϊνστάιν τον Ρόναλντ Ρέιγκαν (και Πλάτωνες τους ημεδαπούς «γραφικούς»). Εχει διαπράξει άλλα κι άλλα, απείρως βαρύτερα, κι όμως προελαύνει. Οχι μόνο χάρη στα εκατομμύρια που δαπανά η προπαγάνδα του. Τα λεγόμενά του, όσο ακραία και βάναυσα, γίνονται δεκτά με χάχανα ενθουσιασμού από το κοινό του. Ρατσιστής, σουπερσεξιστής, ισλαμοφάγος, και κουμπουράς βέβαια εκτός από γεωγραφικώς κουμπούρας, ονειρεύεται μια περιτειχισμένη αυτοκρατορία, λευκή, δίχως μαύρους, ισπανόφωνους, μετανάστες κ.ο.κ. Και φαίνεται ότι το παραληρηματικό όνειρό του συγκινεί πολλούς Αμερικανούς· τους τηλεοπτικότερα διαπαιδαγωγημένους.
Αν τα καταφέρει και γίνει πρόεδρος, ίσως χρειαστεί ν’ αλλάξουμε πλανήτη. Προς το παρόν, οφείλει να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στο απύθμενα ανελεύθερο καθεστώς της Βόρειας Κορέας: Η νέα πυρηνική δοκιμή, υδρογονούχος ή μη, διαπραγματευτικό εκβιαστικό κόλπο ή μία επιπλέον προσφορά στη νηπιακή μονομανία του «μεγάλου ηγέτη» Κιμ Γιονγκ Ουν, έδωσε αέρα στα πανιά του κ. Τραμπ. Καουμπόικο δίχως έναν Πολύ Κακό δεν προχωράει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου