Τέλος δεν είναι αντισυστημική οργάνωση με την στενή έννοια της οργάνωσης που στρέφεται κατά του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, όπως άλλωστε καμιά ακροδεξιά ή εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση δεν ήταν ποτέ αντισυστημική με αυτή την έννοια. Με την ευρεία όμως έννοια του «αντισυστημικού» που ορίζει σαν «σύστημα» την συγκεκριμένη μορφή που παίρνει το καπιταλιστικό σύστημα σε κάθε ιστορική στιγμή, τότε η Χ.Α θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «αντισυστημική». Για παράδειγμα, την δεκαετία του 1930 το καπιταλιστικό σύστημα έπαιρνε την φιλελεύθερη μορφή που ελαχιστοποιούσε κάθε ενεργή κρατική οικονομική δραστηριότητα στην οικονομία για την επίλυση του προβλήματος της μαζικής ανεργίας (ως γνωστό οι Γερμανοί εθνικοσοσιαλιστές έχουν χαρακτηριστεί από ορθόδοξους –και όχι μόνο- οικονομολόγους ως οι πρώτοι Κεϋνσιανοί) αλλά και τη μορφή του προστατευτισμού, ενώ σήμερα παίρνει την νεοφιλελεύθερη μορφή που επιβάλει η Νέα Διεθνής Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, με τις ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές κεφαλαίου, εμπορευμάτων και (εν μέρει) εργασίας.
Όλα αυτά όμως αγνοούνται εντελώς από σύσσωμη την Αριστερά. Είτε γιατί δεν έχει ιδέα για την παγκοσμιοποίηση (όπως συμβαίνει με τους διάφορους Έλληνες Μαρξιστές της συμφοράς, σε αντίθεση με σύγχρονους διεθνείς Μαρξιστές που έχουν κάνει συστηματική έρευνα να δείξουν την ύπαρξη υπερεθνικής καπιταλιστικής τάξης, όπως ονομάζουν την Υ/Ε, και την καθοριστική σημασία της μαζικής εξάπλωσης των πολυεθνικών που σήμερα αποδεδειγμένα ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία) είτε γιατί προσπαθούν, εκ του πονηρού, να απορρίψουν κάθε τέτοια έννοια παγκοσμιοποίησης και παγκόσμιας διακυβέρνησης (όπως συμβαίνει συνήθως με διάφορους Σιωνιστές και φιλοσιωνιστές) που την χαρακτηρίζουν ως «συνωμοσιολογία». Και αυτό όταν ο ίδιος ο αρχισιωνιστής πρόεδρος του Σιωνιστικού Ισραήλ, Σιμόν Περές, σε πρόσφατη επίσημη ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο περιέγραφε πώς θα πρέπει να είναι η παγκόσμια διακυβέρνηση που θα στηρίζεται στις πολυεθνικές!
Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Φασισμός μετατρέπεται από την «Αριστερά» αυτή σε αγαστή συνεργασία με το σύστημα, σε νούμερο ένα κίνδυνο για τα λαϊκά στρώματα, αποπροσανατολίζοντάς τα από τα πραγματικά αίτια της κρίσης και τον διάλογο για διέξοδο από αυτήν (Παγκοσμιοποίηση, ΕΕ).
Το άρθρο αυτό μετά την δημοσίευσή του από την Κ.Ε. είχε (όπως και τα προηγούμενα) μεγάλη απήχηση στο διαδίκτυο μιας και πληθώρα μπλογκς και sites το αναδημοσίευσαν, από την πατριωτική μέχρι την κομουνιστική «αριστερά». Ένα από τα sites που δημοσίευσαν κομμάτια από το άρθρο ήταν και η επίσημη ιστοσελίδα της Χ.Α με τίτλο «Κατάθεση έντιμου αριστερού: Η σιωνιστική ελίτ απαιτεί την απαγόρευση της Χρυσής Αυγής». Με αφορμή αυτή την αναδημοσίευση και τον σχολιασμό μέρους του άρθρου από τους χρυσαυγίτες άρχισε για άλλη μία φορά ένας ιντερνετικός (και όχι μόνο) πόλεμος λάσπης και φίμωσης ενάντια τόσο της Περιεκτικής Δημοκρατίας όσο και του Τάκη Φωτόπουλου προσωπικά. Φυσικά, η χρήση ενός άρθρου της αριστεράς από μια ακροδεξιά οργάνωση και το ανάποδο δεν είναι κάτι ούτε πρωτοφανές ούτε χαρακτηρίζει κάποια συμβατότητα μεταξύ των εκατέρωθεν απόψεων, ειδάλλως η εγκωμιαστική αναδημοσίευση άρθρων του Τ.Φ παλαιότερα από τον Ριζοσπάστη, το Πριν, την Εποχή, τη Βαβυλωνία ή τον Οικονομικό Ταχυδρόμο θα έπρεπε να τον είχε κατατάξει σε πολλούς ετερόκλιτους πολιτικούς χώρους!
Ας δούμε όμως τι έγραψαν σχετικά επώνυμοι και ανώνυμοι λασπολόγοι τόσο του «αριστερού» όσο και του συστημικού κατεστημένου:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου